คิดยังไงกับประโยคที่ว่า ไม่ว่าจะทำอาชีพอะไรก็ลำบากเท่ากัน

.

สำหรับคนฟุ่มเฟือยแบบเราเงินสำคัญมาก เพราะความสุขของเราคือการมีเงินเยอะๆ ในมุนเราคนที่บอกว่าเงินไม่สำคัญน่าจะมีเงินเยอะแล้ว อยากได้อะไรก็มีหมดแหละ เลยมองว่าเงินไม่สำคัญ ไม่มีเงินขอใครกินก็ลำบาก จะไปหาย

"เพราะคนซื้อ 2 ห้องนอนคือคนที่จะอยู่คอนโดนั้นไปทั้งชีวิต คอนโดพอเก่าก็กลายเป็นแหล่งเสื่อมโทรม ต้องลำบากตอนแก่ ส่วนคนฉลาด+มีเงิน จะซื้อแค่ห้องนอนเดียว แล้วเอาเงินทีเหลือไปซื้อบ้าน พอคอนโดเริ่มเก่า

เคยพูดไปแล้วนะ ถ้าอยู่ด้วยกันลำบากใจ ก็ไม่ต้องทนอยู่ ไปหาคนที่มันทำตามใจทุกอย่าง สาเหตุคือ มีผู้หญิงทักมาหาแฟน แล้วทะเลาะกัน

ตอนนี้เราเเค่เหนื่อยเงินก็ไม่มีหนี้ก็เยอะเเฟนก็ทำงานคนเดียวเเต่ก่อนเราเคยทำงานเเต่เราดันท้องเเล้วโรงงงานไล่ออกเพราะเราทำงานเป็นเด็กซัพเราก็เริ่มมองออกว่าลำบากเเน่นอนเพราะตอนทำงานเราเคยกู้เงินธนาคารซื้

ตามกระทู้คับอายุ18เสียพนันตอนแรกได้มากับมันประมาณแสนกว่าคับซึ่งภูมิใจมากใช้เงินเป็นว่าเล่นเลยแต่พอเสียก็โดนหนักมากซึ่งตอนแรกเสียไป100,000ซึ่งเงินที่ยืมเพื่อนด้วยและพอมารอบสองก็แอบเอาเงินครอบครัวไปเล่น

(อันนี้ เป็นข้อสงสัย ความคิดเห็นส่วนตัว ที่ไม่ได้มุ่งให้เสียหายกับฝ่ายใดนะคะ) เรื่องคือ น้องเป็นนักศึกษา คณะครุศาสตร์นะคะ ไม่ใช่คนเก่งอะไร แต่ก็พยายาม เรียนจบไปอาจทำงานตรง หรือ ไม่ก็ได้ไปทำงานอื่น ตอ

ท่านมีความคิดเห็นยังไงกับคำๆนี้ครับ การที่มีเเฟนเเล้วรับไม่ได้กับไม่โอเคร ขอเลิก หรือ มีคนใกล้ตัวทำเเล้วเราต่อว่า ถือเป็นดารรังเกียจหรือ ดูหมิ่นไหม เเล้วถ้าบอกคนทำอาชีพนี้มีเกียรติ เเล้วบุคคลที่ลำบาก

อยากจะทราบว่าเพื่อน ๆ คิดยังไงกับการปฎิเสธ และถูกปฎิเสธด้วยประโยค " ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ "