คุณเคยเจอคนชื่อเดียวกัน (แต่คนละคน) พาไปเจอสถานการณ์แย่ๆ กี่รอบ
ของผมเคยเจอคนชื่อเดียวกัน ใช้อักษรย่อ ป. ละกัน แต่ละเหตุการณ์นี่ แบบ -*- พูดไม่ออก
เหตุการณ์แรกครับ ตอนผมอยู่ป.6 จะต้องขึ้นรถรับส่งกลับบ้าน (อยู่ชนบท) ตอนรอรถมารับก็เหมือนเด็กปกติทั่วไปครับ วิ่งเล่น ซื้อขนม ตีกันบ้างประปราย ตามประสาเด็กผู้ชาย อยู่มาวันหนึ่ง สายตาผมไปเจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารัก ปิ๊งเลยครับ นี่มันนางฟ้าอายุน้อยชัดๆ แต่ แบบประสาเด็กอ่ะ ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะรู้จักได้ สิ่งที่คิดได้ตอนนั้น แกล้งครับ แกล้งทุกวัน หนักบ้างน้อยบ้าง จนถึงขั้นทะเลาะจริงจังเลย เลยกลายเป็นเค้าเกลียดขี้หน้า แบบว่า ถ้าอยู่ตรงนั้น กูจะไม่ใกล้ในระยะ 2 กิโล เหมือนเรื่องจะจบแค่นี้ครับ จนมาวันหนึ่ง ลุงผมชวนไปรดน้ำดำหัวเจ้านาย เป็นห้องรับแขกไปนั่งโซฟา ก็มีเด็กผู้หญิงยกน้ำมาให้ ผมเหลียวเพื่อจะไปรับน้ำ แล้วสายตาก็มาบรรจบกัน "ไอ้" นี่คือคำแรกที่เค้าหลุดปากออกมา แต่ทั้งห้องเงียบ ผมมองหน้าเค้า เค้ามองหน้าผม แล้วเจ้านายลุงผมก็พูดขึ้นมา "รู้จักกันเหรอ" น้องเค้าก็พูดว่า "ตาจำคำที่หนูเล่าให้ฟังว่ามีผู้ชายแกล้งหนูแล้วตาจะให้ลูกน้องไปจัดการให้ได้มั้ยคะ คนนี้แหละค่ะ" (เจ้านายลุงผมเป็นทหาร) วินาทีนั้นเหมือนผมอยู่ปากเหว เหงื่อแตก สมง สมองไร้การเรียงความคิด สับสน กูต้องทำไง กูจะโดนอะไร กู กู น้ำตาคลอ เพราะลุงผมเคารพเจ้านายคนนี้มาก และลุงผมโหดมาก แต่คำที่ผมได้ยินจากเจ้านายลุงผมคือ "เป็นผู้ชายทำผิดต้องทำยังไง" วินาทีนั้นเหมือนมีคนดึงผมออกจากปล่องภูเขาไฟ "ขอโทษครับ" เป็นประโยคต่อมา แล้วเรื่องแรกก็จบลงตรงนั้น เพราะกลายเป็นเรื่องเด็กทะเลาะกัน แต่มันเป็น 5.23651 วินาทีที่ผมไม่เคยลืมมันเลย
เหตุการณ์ที่ 2 เป็นสมัยปวส. ผมก็มีแฟนชื่อ ป. เจอหน้ากันครั้งแรกไม่ถูกกันครับ เพราะผมไปจีบเพื่อนเค้าแล้วเค้ามากันท่า ทะเลาะกันไปมากลายมาเป็นคุยกัน จนเป็นแฟนกัน ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้จักกับความรู้สึกที่โดนคนที่รักโกหก ใช่ครับ เค้าทิ้งผมไป โดยที่ผมมารู้ทีหลังจากเพื่อนเค้าว่า เค้าโกหกผม แบบนั้น แบบนี้ เพราะเพื่อนเค้าไม่อยากทนเห็นผมโดนหลอก เจ็บครับ เป็นการเจ็บที่ยาวนานครั้งหนึ่งสำหรับผม เรื่องมันจบลงที่ เค้าไป ผมเจ็บ
เหตุการณ์ที่ 3 ห่างจากเหตุการณ์ที่ 2 ประมาณ 5 ปี ผมก็มามีแฟนชื่อ ป. อีก เพื่อนผมยังแซวอยู่เลย ไม่กลัวเหตุการณ์ซ้ำรอยเหรอวะ - เฮ่ย คนเราจะซวยไรได้ขนาดนั้นผมใช้ประสบการณ์ครั้งนั้นเป็นบทเรียนครับ ครั้งนั้นผมปล่อยเกินไป ครั้งนี้ก็เลยไม่ค่อยปล่อยเท่าไหร่ ไม่วายครับ ครั้งนี้ผมก็โดนสวมเขาอีกเหมือนกัน แต่ความแสบมันอยู่ที่ ตอนคบกับผม ก็จะพูดกับผมเสมอว่า ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้ เพราะเค้าเพิ่งเลิกกับสามีเก่ามา (บ้านนอกจะถือเรื่องนี้ แต่ก็เลิกกันเป็นปีแล้วนะ) จะให้เอาคนใหม่เข้าบ้านเลยชาวบ้านจะว่าให้ นี่คือคำที่พูดกับผม แต่พอเค้าบอกเลิกผม ไม่ถึงเดือน ผมย้ำว่าไม่ถึงเดือน เค้าแจกการ์ดแต่งงานเลย !!???!
ดดดดดดดดด เอางี้เลยเหรอ เหตุผลคงไม่สำคัญแล้วล่ะครับ ว่าทำไม เพราะตอนนั้นผม โกรธ แค้น สิ้นหวัง เสียใจ น้ำหนักลดประมาณ 20 โล เสียใจนานมาก เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ ต้องมีเพื่อน หรือน้อง มาอยู่เป็นเพื่อน ข้อดีเหรอครับ ผมกลับมาหล่ออีกครั้ง หุหุ เรื่องมันก็จบแค่นั้น เพราะผมไม่ต้องการได้ยินหรือรับรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้อีก แม้ว่าตอนหลัง เพื่อนๆเค้าจะมาบอกว่าชีวิตคู่ของเค้าก็ไม่ได้ดีเลย แอบสะใจเล็กๆ หุหุ ไม่เลือกกูเอง
เหตุการณ์ที่ 4 เป็นเหตุการณ์ที่ผมแค้นที่สุด โกรธที่สุด และผมถือว่าเป็นการซวยที่สุดในชีวิตผมที่เจอกับคนชื่อ ป. แต่รอบนี้เป็นผู้ชาย ซึ่งเป็นเพื่อนผม คบกันก็หลายปี ผมโดนมันหลอกครับ ทำให้มีหนี้สินหลักหลายแสนเลย แล้วก็มาโดนเพื่อนอีกคนที่เหมือนจะเข้ามาช่วย หลอกต่ออีกที เหตุการณ์นี้ ทำให้ยายผมเป็นลมต้องเข้าโรงพยาบาล ทำให้แม่ผมที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยโดนเจ้าหนี้ของผมมาชี้หน้าด่า ทำให้ทรัพย์สมบัติที่ยายผมเก็บมา ต้องเสียไปเพื่อใช้หนี้ผม เวลานั้นผมรู้สึกโกรธตัวเอง แค้นตัวเอง ทำไมถึงได้โง่บัดซบ เรียนมาทำอะไรถ้ามีงจะโง่ขนาดนี้ แต่คำที่ได้จากยายผม แม่ผม ลุงผม(คนที่อยู่ในเหตุการณ์แรก) คือ " ช่างมันเหอะ แกไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" เป็นครั้งที่ผมร้องไห้นานที่สุดในชีวิต ร้องไห้ดังที่สุดในชีวิต เสียใจที่สุดในชีวิต รู้สึก อกตัญญูมาก อยากฆ่าตัวตาย อยากฆ่าไอ้เวรนั้น ขนาดลูกน้องลุงผมยังบอกเลย เดี๋ยวพวกผมไปจัดการมันให้มั้ย ที่มันยังมีชีวิตอยู่เพราะแม่ผมบอกว่า "พอแล้ว ให้เรื่องมันจบแค่นี้ ชาติก่อนเราคงทำกับมันไว้ ให้มันอยู่ใช้กรรมมัน" แม่ผมใจบุญขนาดนี้ทำไมไม่รวยฟระ -*- เหตุการณ์มันเลยจบลงที่ผมต้องใช้หนี้ แต่มันไม่ต้องทำอะไรเลย (เพราะไม่มีหลักฐานด้วยครับ ผมเลยทำอะไรทางกฏหมายไม่ได้)
คนชื่อเดียวกัน แต่คนละคนมันทำให้ผมรู้สึกแย่ ถึงแย่ที่สุดได้ คนอื่นๆเคยเจอแบบผมมั้ยครับ
และอยากจะบอกว่า ผมอโหสิให้เพราะหลังจากประมวลเหตุการณ์แล้ว ถ้าไม่เจอเรื่องพวกนั้น ชีวิตผมคงไม่เป็นเหมือนปัจจุบันนี้
ผมคงไม่เจอภรรยาผมคนนี้ (ต้องมาอยู่ต่างจังหวัดเพราะถ้าอยู่จังหวัดเดียวกับมันคงห้ามตัวเองไม่ให้ยิงหัวมันไม่ได้)
ผมคงไม่มีบ้านมีรถเป็นของตัวเองได้เร็วขนาดนี้ (เพราะสำนึกเลยต้องขยันเพื่ออยากซื้อทรัพย์สินที่เสียไปกลับคืนมาให้ได้)
ผมคงไม่มีวันรู้ว่ามีใครที่รักผมมากขนาดนี้
ที่เหลือ ก็คงเป็นเรื่องเวรใครกรรมมันล่ะครับ
ยาวหน่อย แค่อยากรู้เฉยๆว่า มีใครโดนเหมือนกันมั่งครับ ^_^
คุณเคยเจอคนชื่อเดียวกัน (แต่คนละคน) พาไปเจอสถานการณ์แย่ๆ กี่รอบ
ของผมเคยเจอคนชื่อเดียวกัน ใช้อักษรย่อ ป. ละกัน แต่ละเหตุการณ์นี่ แบบ -*- พูดไม่ออก
เหตุการณ์แรกครับ ตอนผมอยู่ป.6 จะต้องขึ้นรถรับส่งกลับบ้าน (อยู่ชนบท) ตอนรอรถมารับก็เหมือนเด็กปกติทั่วไปครับ วิ่งเล่น ซื้อขนม ตีกันบ้างประปราย ตามประสาเด็กผู้ชาย อยู่มาวันหนึ่ง สายตาผมไปเจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารัก ปิ๊งเลยครับ นี่มันนางฟ้าอายุน้อยชัดๆ แต่ แบบประสาเด็กอ่ะ ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะรู้จักได้ สิ่งที่คิดได้ตอนนั้น แกล้งครับ แกล้งทุกวัน หนักบ้างน้อยบ้าง จนถึงขั้นทะเลาะจริงจังเลย เลยกลายเป็นเค้าเกลียดขี้หน้า แบบว่า ถ้าอยู่ตรงนั้น กูจะไม่ใกล้ในระยะ 2 กิโล เหมือนเรื่องจะจบแค่นี้ครับ จนมาวันหนึ่ง ลุงผมชวนไปรดน้ำดำหัวเจ้านาย เป็นห้องรับแขกไปนั่งโซฟา ก็มีเด็กผู้หญิงยกน้ำมาให้ ผมเหลียวเพื่อจะไปรับน้ำ แล้วสายตาก็มาบรรจบกัน "ไอ้" นี่คือคำแรกที่เค้าหลุดปากออกมา แต่ทั้งห้องเงียบ ผมมองหน้าเค้า เค้ามองหน้าผม แล้วเจ้านายลุงผมก็พูดขึ้นมา "รู้จักกันเหรอ" น้องเค้าก็พูดว่า "ตาจำคำที่หนูเล่าให้ฟังว่ามีผู้ชายแกล้งหนูแล้วตาจะให้ลูกน้องไปจัดการให้ได้มั้ยคะ คนนี้แหละค่ะ" (เจ้านายลุงผมเป็นทหาร) วินาทีนั้นเหมือนผมอยู่ปากเหว เหงื่อแตก สมง สมองไร้การเรียงความคิด สับสน กูต้องทำไง กูจะโดนอะไร กู กู น้ำตาคลอ เพราะลุงผมเคารพเจ้านายคนนี้มาก และลุงผมโหดมาก แต่คำที่ผมได้ยินจากเจ้านายลุงผมคือ "เป็นผู้ชายทำผิดต้องทำยังไง" วินาทีนั้นเหมือนมีคนดึงผมออกจากปล่องภูเขาไฟ "ขอโทษครับ" เป็นประโยคต่อมา แล้วเรื่องแรกก็จบลงตรงนั้น เพราะกลายเป็นเรื่องเด็กทะเลาะกัน แต่มันเป็น 5.23651 วินาทีที่ผมไม่เคยลืมมันเลย
เหตุการณ์ที่ 2 เป็นสมัยปวส. ผมก็มีแฟนชื่อ ป. เจอหน้ากันครั้งแรกไม่ถูกกันครับ เพราะผมไปจีบเพื่อนเค้าแล้วเค้ามากันท่า ทะเลาะกันไปมากลายมาเป็นคุยกัน จนเป็นแฟนกัน ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้จักกับความรู้สึกที่โดนคนที่รักโกหก ใช่ครับ เค้าทิ้งผมไป โดยที่ผมมารู้ทีหลังจากเพื่อนเค้าว่า เค้าโกหกผม แบบนั้น แบบนี้ เพราะเพื่อนเค้าไม่อยากทนเห็นผมโดนหลอก เจ็บครับ เป็นการเจ็บที่ยาวนานครั้งหนึ่งสำหรับผม เรื่องมันจบลงที่ เค้าไป ผมเจ็บ
เหตุการณ์ที่ 3 ห่างจากเหตุการณ์ที่ 2 ประมาณ 5 ปี ผมก็มามีแฟนชื่อ ป. อีก เพื่อนผมยังแซวอยู่เลย ไม่กลัวเหตุการณ์ซ้ำรอยเหรอวะ - เฮ่ย คนเราจะซวยไรได้ขนาดนั้นผมใช้ประสบการณ์ครั้งนั้นเป็นบทเรียนครับ ครั้งนั้นผมปล่อยเกินไป ครั้งนี้ก็เลยไม่ค่อยปล่อยเท่าไหร่ ไม่วายครับ ครั้งนี้ผมก็โดนสวมเขาอีกเหมือนกัน แต่ความแสบมันอยู่ที่ ตอนคบกับผม ก็จะพูดกับผมเสมอว่า ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้ เพราะเค้าเพิ่งเลิกกับสามีเก่ามา (บ้านนอกจะถือเรื่องนี้ แต่ก็เลิกกันเป็นปีแล้วนะ) จะให้เอาคนใหม่เข้าบ้านเลยชาวบ้านจะว่าให้ นี่คือคำที่พูดกับผม แต่พอเค้าบอกเลิกผม ไม่ถึงเดือน ผมย้ำว่าไม่ถึงเดือน เค้าแจกการ์ดแต่งงานเลย !!???!
เหตุการณ์ที่ 4 เป็นเหตุการณ์ที่ผมแค้นที่สุด โกรธที่สุด และผมถือว่าเป็นการซวยที่สุดในชีวิตผมที่เจอกับคนชื่อ ป. แต่รอบนี้เป็นผู้ชาย ซึ่งเป็นเพื่อนผม คบกันก็หลายปี ผมโดนมันหลอกครับ ทำให้มีหนี้สินหลักหลายแสนเลย แล้วก็มาโดนเพื่อนอีกคนที่เหมือนจะเข้ามาช่วย หลอกต่ออีกที เหตุการณ์นี้ ทำให้ยายผมเป็นลมต้องเข้าโรงพยาบาล ทำให้แม่ผมที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยโดนเจ้าหนี้ของผมมาชี้หน้าด่า ทำให้ทรัพย์สมบัติที่ยายผมเก็บมา ต้องเสียไปเพื่อใช้หนี้ผม เวลานั้นผมรู้สึกโกรธตัวเอง แค้นตัวเอง ทำไมถึงได้โง่บัดซบ เรียนมาทำอะไรถ้ามีงจะโง่ขนาดนี้ แต่คำที่ได้จากยายผม แม่ผม ลุงผม(คนที่อยู่ในเหตุการณ์แรก) คือ " ช่างมันเหอะ แกไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" เป็นครั้งที่ผมร้องไห้นานที่สุดในชีวิต ร้องไห้ดังที่สุดในชีวิต เสียใจที่สุดในชีวิต รู้สึก อกตัญญูมาก อยากฆ่าตัวตาย อยากฆ่าไอ้เวรนั้น ขนาดลูกน้องลุงผมยังบอกเลย เดี๋ยวพวกผมไปจัดการมันให้มั้ย ที่มันยังมีชีวิตอยู่เพราะแม่ผมบอกว่า "พอแล้ว ให้เรื่องมันจบแค่นี้ ชาติก่อนเราคงทำกับมันไว้ ให้มันอยู่ใช้กรรมมัน" แม่ผมใจบุญขนาดนี้ทำไมไม่รวยฟระ -*- เหตุการณ์มันเลยจบลงที่ผมต้องใช้หนี้ แต่มันไม่ต้องทำอะไรเลย (เพราะไม่มีหลักฐานด้วยครับ ผมเลยทำอะไรทางกฏหมายไม่ได้)
คนชื่อเดียวกัน แต่คนละคนมันทำให้ผมรู้สึกแย่ ถึงแย่ที่สุดได้ คนอื่นๆเคยเจอแบบผมมั้ยครับ
และอยากจะบอกว่า ผมอโหสิให้เพราะหลังจากประมวลเหตุการณ์แล้ว ถ้าไม่เจอเรื่องพวกนั้น ชีวิตผมคงไม่เป็นเหมือนปัจจุบันนี้
ผมคงไม่เจอภรรยาผมคนนี้ (ต้องมาอยู่ต่างจังหวัดเพราะถ้าอยู่จังหวัดเดียวกับมันคงห้ามตัวเองไม่ให้ยิงหัวมันไม่ได้)
ผมคงไม่มีบ้านมีรถเป็นของตัวเองได้เร็วขนาดนี้ (เพราะสำนึกเลยต้องขยันเพื่ออยากซื้อทรัพย์สินที่เสียไปกลับคืนมาให้ได้)
ผมคงไม่มีวันรู้ว่ามีใครที่รักผมมากขนาดนี้
ที่เหลือ ก็คงเป็นเรื่องเวรใครกรรมมันล่ะครับ
ยาวหน่อย แค่อยากรู้เฉยๆว่า มีใครโดนเหมือนกันมั่งครับ ^_^