ขนาด climax
ลูกจะตาย
เมียจะตาย
ไม่อินใดๆ ทั้งสิ้นเลยค่ะ
รู้สึกรำคาญมากด้วยซ้ำ
อยากจะเข้าใจมรันมาสักหน่อย แต่รำคาญเสียก่อน
-ไม่มีการปูอะไรเลย ว่า ไม่ใข่คนรักแผ่นดิน รักแต่ลูก
จริงๆ ขยี้ปมเธอสักหน่อยก็ได้นะคะ ตั้งแต่เกิดเธอเป็นทาสแผ่นดินศรีพิสยาออกจะทำร้ายเธอมากด้วยซ้ำ
ปรันมาไม่เคยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจริงจัง(แต่ต้องยอมให้ปรันมา กลม กว่านี้ มีด้านมืด)
ลูกเป็นสมบัติเดียวที่เธอมี จะทำให้พอเข้าใจว่าทำไมเธอเลือกลูกได้ดราม่ามาก(ที่ผ่านมาปูพวกฉากรักลูกอะไรแบบนี้ก็ไม่อินอีก..แปลกจริงๆ)
(เพราะไม่อินและนางดราม่ามาก จนรำคาญ เรายังคิดแบบใจดำด้วยนะ ว่ามีลูกใหม่ได้นะเว้ย-แหะๆ)
-ติสสา อยู่ในภาวะต้องเลือก แต่ไม่เห็นแววแม่ทัพใหญ่เลยค่ะ อ่อนแอจริงๆ
ทั้งหมด
ขออภัยเป่าจิงจงด้วย เราเป็นแฟนพวกคุณ
บท- จุดรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ที่ต้องร้อยผสานเข้า มันไม่มีเลย เลยขาดความสมเหตุสมผลในหลายๆฉาก
เหมือนมีแต่นักแสดงมาเก็กกันหน้ากล้อง ปล่อยวลีเท่ห์ๆ แต่เหมือนเป็นแค่สเตตัสในเฟสบุค แต่ไม่เข้ากับเหตุการณ์แบบมนุษย์ปกติควรทำ
จับเอามาคั้นเอามาบดให้เนียนไม่ได้
ล่าสุดเลยนะ ดูตะกี้
เมียกับลูกตายไปแล้ว ติสสากำลังใจแตกสลาย
-ตัดมาที่เจ้าปรันมา ยืนเท่ห์กลางโถง...ปล่อยวลีเท่ห์ ดวงจิตของพระเพ็งอ่อนแรงลง ติสสา ทำไมข้ารู้สึกเหมือนเจ้า บลาๆๆ
(คือมันใช่เรื่องมั้ย มาเวิ่นเว้ออะไรกันปรันมา ปรันมาควรรีบปรี่ไปหา ติสสาตั้งแต่รู้สึกแล้ว ติสสาเป็นผู้กุมชะตากรรมเมืองเชียวนะ
แถมตัดให้สั้นกระชับกว่านี้ เร้าใจกว่านี้ได้นะ)
แต่อืด เหมือน มาม่าอืดเลยอ่ะ
มันเลยจุด จังหวะมันผิดไปหมดทั้งเรื่อง
แหม ฉาก อเล็กซ์ฆ่านักบวชนี่เท่ห์มาก แสดงทัศนคติ เอามาขยายเป็นเรื่องความเชื่อคนละแบบยังได้
มันคล้ายสงครามโรมัน กับ อียิปต์
แต่เสียดาย...
ยิ่งขัดๆ เวลา ฉากต่อสู่อ่ะ นักแสดงรอคิวชัดมาก ดูมันตลกอ่ะ เหมือนเด็กเล่นละครเวที
คือมีเรื่องให้พูดได้เยอะเลยค่ะ
เอ่อแล้วพระเพ็งนี่ สงสัยจะลืมไป พระเพ็งนี่นางเอกตัวจริงนะคะ
แต่แทบไม่แตะเลย ไม่มีอะไรให้รู้ว่าทำไม พระเพ็งถึงจำเพาะมาคุ้มครองเมืองนี้
(ดูทุกตอนนะคะเจอแต่บูชาพระเพ็ง งานสรรเสริญพระเพ็ง แต่ไม่แน่ใจว่าเราดูพลาดรึเปล่าเพราะบางทีก็ดูแบบเพลียๆ)
พระเพ็งช่วยอะไรชาวเมืองเมื่อนานมา ชาวเมืองถึงได้รักและเชื่อในพระเพ็งนัก
(นอกจากป้องกันเมือง-กลายเป็นเรื่องมนตราไปซะ)
ถ้าไม่รู้จะเล่าอะไร
ตัดฉาก วิ่งตามลูกอะไรพวกนี้ไปเล่าเพื่มระหว่างบรรทัดบ้างได้นะคะ
ไหนๆ ยังอุส่าห์ให้เจ้านางอินยา มักมากในกามไปซะแล้วขนาดนั้น
พระเพ็งออกมาช้า มาเพื่อสาปนรสิงห์ลูกเดียวเลย
//ตลกมั้ยคะ?
รบกวนนะคะ
ติดเพื่อก่อเลยนะคะ อาตู่
ถ้าไม่ไหว หนูว่าลดความอลังการของฉากและคอสตูมลงก็ได้หนูไม่ว่า
(เก็บแผ่นดินบ้านๆ มากค่ะ แต่ได้ใจ)
มาทุ่มที่บท นะคะ
หนูว่าอาตุ่ คงกำลัง ติด อยู่กับ คำพูดเท่ห์ๆ การพยายามให้นักแสดงยืนมาร์กจุดเท่ห์ๆ ปล่อยคำพูดเท่ห์ๆ อะไรแบบนี้แน่เลย
จริงๆ หนูชอบนะคะ ไม่ค่อยจะมีละครที่มีความตั้งใจเท่ห์ๆ แบบนี้สักเท่าไหร่
แต่มันหลุดไปหมด แปลกใจมากค่ะ
//ยังไงก็รอดูเรื่องต่อไปนะคะ เป็นกำลังให้นะคะ
รัก
ไว้อาลัยแด่สาปพระเพ็งด้วยนะคะ
ลูกจะตาย
เมียจะตาย
ไม่อินใดๆ ทั้งสิ้นเลยค่ะ
รู้สึกรำคาญมากด้วยซ้ำ
อยากจะเข้าใจมรันมาสักหน่อย แต่รำคาญเสียก่อน
-ไม่มีการปูอะไรเลย ว่า ไม่ใข่คนรักแผ่นดิน รักแต่ลูก
จริงๆ ขยี้ปมเธอสักหน่อยก็ได้นะคะ ตั้งแต่เกิดเธอเป็นทาสแผ่นดินศรีพิสยาออกจะทำร้ายเธอมากด้วยซ้ำ
ปรันมาไม่เคยยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจริงจัง(แต่ต้องยอมให้ปรันมา กลม กว่านี้ มีด้านมืด)
ลูกเป็นสมบัติเดียวที่เธอมี จะทำให้พอเข้าใจว่าทำไมเธอเลือกลูกได้ดราม่ามาก(ที่ผ่านมาปูพวกฉากรักลูกอะไรแบบนี้ก็ไม่อินอีก..แปลกจริงๆ)
(เพราะไม่อินและนางดราม่ามาก จนรำคาญ เรายังคิดแบบใจดำด้วยนะ ว่ามีลูกใหม่ได้นะเว้ย-แหะๆ)
-ติสสา อยู่ในภาวะต้องเลือก แต่ไม่เห็นแววแม่ทัพใหญ่เลยค่ะ อ่อนแอจริงๆ
ทั้งหมด
ขออภัยเป่าจิงจงด้วย เราเป็นแฟนพวกคุณ
บท- จุดรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ที่ต้องร้อยผสานเข้า มันไม่มีเลย เลยขาดความสมเหตุสมผลในหลายๆฉาก
เหมือนมีแต่นักแสดงมาเก็กกันหน้ากล้อง ปล่อยวลีเท่ห์ๆ แต่เหมือนเป็นแค่สเตตัสในเฟสบุค แต่ไม่เข้ากับเหตุการณ์แบบมนุษย์ปกติควรทำ
จับเอามาคั้นเอามาบดให้เนียนไม่ได้
ล่าสุดเลยนะ ดูตะกี้
เมียกับลูกตายไปแล้ว ติสสากำลังใจแตกสลาย
-ตัดมาที่เจ้าปรันมา ยืนเท่ห์กลางโถง...ปล่อยวลีเท่ห์ ดวงจิตของพระเพ็งอ่อนแรงลง ติสสา ทำไมข้ารู้สึกเหมือนเจ้า บลาๆๆ
(คือมันใช่เรื่องมั้ย มาเวิ่นเว้ออะไรกันปรันมา ปรันมาควรรีบปรี่ไปหา ติสสาตั้งแต่รู้สึกแล้ว ติสสาเป็นผู้กุมชะตากรรมเมืองเชียวนะ
แถมตัดให้สั้นกระชับกว่านี้ เร้าใจกว่านี้ได้นะ)
แต่อืด เหมือน มาม่าอืดเลยอ่ะ
มันเลยจุด จังหวะมันผิดไปหมดทั้งเรื่อง
แหม ฉาก อเล็กซ์ฆ่านักบวชนี่เท่ห์มาก แสดงทัศนคติ เอามาขยายเป็นเรื่องความเชื่อคนละแบบยังได้
มันคล้ายสงครามโรมัน กับ อียิปต์
แต่เสียดาย...
ยิ่งขัดๆ เวลา ฉากต่อสู่อ่ะ นักแสดงรอคิวชัดมาก ดูมันตลกอ่ะ เหมือนเด็กเล่นละครเวที
คือมีเรื่องให้พูดได้เยอะเลยค่ะ
เอ่อแล้วพระเพ็งนี่ สงสัยจะลืมไป พระเพ็งนี่นางเอกตัวจริงนะคะ
แต่แทบไม่แตะเลย ไม่มีอะไรให้รู้ว่าทำไม พระเพ็งถึงจำเพาะมาคุ้มครองเมืองนี้
(ดูทุกตอนนะคะเจอแต่บูชาพระเพ็ง งานสรรเสริญพระเพ็ง แต่ไม่แน่ใจว่าเราดูพลาดรึเปล่าเพราะบางทีก็ดูแบบเพลียๆ)
พระเพ็งช่วยอะไรชาวเมืองเมื่อนานมา ชาวเมืองถึงได้รักและเชื่อในพระเพ็งนัก
(นอกจากป้องกันเมือง-กลายเป็นเรื่องมนตราไปซะ)
ถ้าไม่รู้จะเล่าอะไร
ตัดฉาก วิ่งตามลูกอะไรพวกนี้ไปเล่าเพื่มระหว่างบรรทัดบ้างได้นะคะ
ไหนๆ ยังอุส่าห์ให้เจ้านางอินยา มักมากในกามไปซะแล้วขนาดนั้น
พระเพ็งออกมาช้า มาเพื่อสาปนรสิงห์ลูกเดียวเลย
//ตลกมั้ยคะ?
รบกวนนะคะ
ติดเพื่อก่อเลยนะคะ อาตู่
ถ้าไม่ไหว หนูว่าลดความอลังการของฉากและคอสตูมลงก็ได้หนูไม่ว่า
(เก็บแผ่นดินบ้านๆ มากค่ะ แต่ได้ใจ)
มาทุ่มที่บท นะคะ
หนูว่าอาตุ่ คงกำลัง ติด อยู่กับ คำพูดเท่ห์ๆ การพยายามให้นักแสดงยืนมาร์กจุดเท่ห์ๆ ปล่อยคำพูดเท่ห์ๆ อะไรแบบนี้แน่เลย
จริงๆ หนูชอบนะคะ ไม่ค่อยจะมีละครที่มีความตั้งใจเท่ห์ๆ แบบนี้สักเท่าไหร่
แต่มันหลุดไปหมด แปลกใจมากค่ะ
//ยังไงก็รอดูเรื่องต่อไปนะคะ เป็นกำลังให้นะคะ
รัก