สวัสดีค่ะ
เราไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้ในห้องนี้ ผิดพลาดประการใดรบกวนแนะนำด้วยค่ะ
ยาวนิดหน่อย ช่วยอ่านจนจบด้วยนะคะ :'(
เราอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ต่างจังหวัด แล้วมีบ้านตรงข้ามเยื้องๆไปทางท้ายซอย เจ้าของบ้านมีสุนัขสองตัว เป็นแม่กับลูก ตัวลูกชื่อตูมตาม บ้านเราคุ้นเคยกับทั้งสุนัขและเจ้าของสุนัขดีค่ะ
ตูมตามอายุประมาณสองขวบ เป็นพันธุ์ทาง ขนาดตัวค่อนไปทางใหญ่ ขายาว กินจุ แต่ไม่ค่อยได้กินอิ่มเพราะเจ้าของตูมตามค่อนข้างมีปัญหาด้านการเงินค่ะ สุนัขสองแม่ลูกจึงกินไม่พออิ่ม บ้านเรามีร้านอาหาร พ่อกับแม่เราจึงพยายามเก็บเศษอาหารที่เหลือมาให้ทุกวันหลังปิดร้าน
เข้าเรื่องนะคะ เราเล่าจากคำบอกเล่าของแม่ที่ได้คุยกับเจ้าของตูมตามนะคะ เมื่อประมาณสี่วันก่อนตูมตามมีอาการปิดปกติ คือ เดินไม่ได้ ขาหลังทั้งสองข้างไม่มีแรง ต้องนอนอยู่กับที่อย่างเดียว เจ้าของคิดว่าบาดเจ็บเพราะไปกัดกับสุนัขหน้าปากซอยมา และได้เรียกสัตวแพทย์มาดูอาการ ตอนแรกคุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคทางพันธุกรรมที่เรียกว่ากล้ามเนื้ออ่อนแรง แต่ผ่านไปอีกวันหนึ่งเริ่มเห็นเลือดและแผลชัดยิ่งขึ้น คุณหมอจึงรู้ว่าขาหลังทั้งสองข้างของตูมตามหัก และคุณหมอได้มาฉีดยาแก้อักเสบให้สองวันติดต่อกัน
เราเพิ่งกลับจากมอเมื่อดึกคืนวาน เย็นวันนี้เราจึงมีโอกาสไปเยี่ยมตูมตาม เขานอนอยู่ในบริเวณบ้านตรงข้ามของเจ้าของเขา (คือเจ้าของบ้านนั้นเปิดรั้วไว้ แต่ไม่มีใครอยู่ในบ้านค่ะ เจ้าของตูมตามจึงนำตูมตามไปนอนตรงชานหน้าบ้านและเปิดรั้วไว้ตลอด) ตูมตามขยับตัวไม่ได้ ร้องครางอยู่เป็นระยะๆ มีเศษผ้าพันแผลบริเวณขาทั้งสองข้าง เรากับแม่ป้อนน้ำและป้อนอาหารให้ ปลอบใจตูมตามเสร็จแล้วจึงกลับ ตูมตามยังกินอาหารได้เล็กน้อย และกินน้ำค่อนข้างเยอะค่ะ
จนกระทั่งค่ำวันนี้บ้านเรากลับมาจากไปธุระ เจ้าของตูมตามปิดบ้านปิดไฟเงียบ บริเวณที่ตูมตามนอนอยู่ก็ปิดไฟมืดเช่นเดียวกัน เรากับแม่จึงรีบเดินไปดูเพราะเป็นห่วง ตูมตามนอนนิ่งและตรงนั้นมันมืดมาก เราใจเสีย รีบวิ่งกลับบ้านไปหยิบไฟฉาย พอกลับมาถึงค่อยโล่งใจเพราะพอมองเห็นว่าตูมตามยังกระดิกหางได้และม่านตาตอบสนองแสงไฟฉายเราดี (เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ เราเลยลองวิธีนี้เพราะเคยเห็นในหนัง ไม่ทราบจะเป็นอันตรายกับตาของเขาหรือเปล่า) แต่เศษผ้าที่เคยพันรอบแผลหลุดไปแล้ว และดูเหมือนมีคนมาพลิกตัวให้ตูมตาม ซึ่งเขาขยับเองไม่ได้และต้องปัสสาวะ/อุจจาระตรงนั้น
ย่อหน้านี้ค่อนข้างสยดสยองนะคะ T_T เรามองไปที่แผลของตูมตาม เห็นว่าเริ่มมีหนอนขึ้น แผลเริ่มเป็นรูกลวง และมีอาการอักเสบรุนแรง แม่เราคาดว่าอาจต้องตัดขาหลังทั้งสองข้างทิ้ง เจ้าของเขาก็ไม่อยู่ แม่เราจึงกลับบ้านไปหยิบผงสีเหลืองๆมา ซึ่งเป็นยาฆ่าเชื้อและแม่คิดว่าใช้แทนเบตาดีนได้ เพราะเรากับแม่ทนดูแผลเขาเน่าเฟะแบบนั้นไม่ได้แล้วค่ะ สภาพตูมตามดูน่าเวทนามาก
จากประสบการณ์ที่เราเคยไปโรงพยาบาลสัตว์ เราคิดว่าอาการแบบนี้ตูมตามควรไปนอนโรงพยาบาลตั้งนานแล้ว แต่เราเห็นใจเจ้าของเขาเหมือนกัน เพราะเรารู้ว่าเขาขัดสนการเงินอยู่ตลอด ตอนนี้ก็รักษาตามมีตามเกิดเท่านั้น เรานั่งลูบหัวตูมตามไปกลั้นน้ำตาไป ไม่รู้จะเปิดสวิตช์ไฟตรงไหน ยุงก็เยอะ เราไม่อยากให้เขานอนอยู่ท่ามกลางสภาพแบบนี้เลยค่ะ เราก็บอกตูมตามว่า สู้นะ ต้องสู้ อย่ายอมแพ้ T_T
ตอนนี้เจ้าของตูมตามกลับบ้านมาแล้วค่ะ เราได้ยินเสียงตูมตามร้องครางอีกเป็นระยะๆประมาณสองสามครั้ง ซึ่งตอนนี้ที่เราพิมพ์อยู่เขาเงียบไปแล้ว
ถึงตรงนี้เราอยากขอคำแนะนำว่า อาการแบบนี้หนักหนาสาหัสมากไหมคะ มีโอกาสรอดชีวิตแค่ไหน เราพอจะทำอะไรให้ตูมตามมากกว่านี้ได้บ้าง เรารู้ว่าเราไม่ใช่เจ้าของ ไม่มีสิทธิ์ แต่เราสงสารและเวทนาเขามากจริงๆค่ะ ทนดูแทบไม่ไหวแต่ก็ยังอยากไปดู เพราะเรากลัวเขาจากไปแบบไม่มีใคร T_T อย่างน้อยถ้าเจ้าของเขาไม่สะดวก เราแค่อยากให้ตูมตามรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวลำพัง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ถ้ามีคำถามเพิ่มเติมช่วยโพสไว้ด้วยนะคะ เราอาจเขียนเรียบเรียงไม่ดีเพราะตอนนี้จิตใจเราหดหู่มาก รบกวนช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
[ขอคำแนะนำด่วนค่ะ] สุนัขของข้างบ้าน ขาหลังหักทั้งสองข้าง เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วค่ะ
เราไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้ในห้องนี้ ผิดพลาดประการใดรบกวนแนะนำด้วยค่ะ
ยาวนิดหน่อย ช่วยอ่านจนจบด้วยนะคะ :'(
เราอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ต่างจังหวัด แล้วมีบ้านตรงข้ามเยื้องๆไปทางท้ายซอย เจ้าของบ้านมีสุนัขสองตัว เป็นแม่กับลูก ตัวลูกชื่อตูมตาม บ้านเราคุ้นเคยกับทั้งสุนัขและเจ้าของสุนัขดีค่ะ
ตูมตามอายุประมาณสองขวบ เป็นพันธุ์ทาง ขนาดตัวค่อนไปทางใหญ่ ขายาว กินจุ แต่ไม่ค่อยได้กินอิ่มเพราะเจ้าของตูมตามค่อนข้างมีปัญหาด้านการเงินค่ะ สุนัขสองแม่ลูกจึงกินไม่พออิ่ม บ้านเรามีร้านอาหาร พ่อกับแม่เราจึงพยายามเก็บเศษอาหารที่เหลือมาให้ทุกวันหลังปิดร้าน
เข้าเรื่องนะคะ เราเล่าจากคำบอกเล่าของแม่ที่ได้คุยกับเจ้าของตูมตามนะคะ เมื่อประมาณสี่วันก่อนตูมตามมีอาการปิดปกติ คือ เดินไม่ได้ ขาหลังทั้งสองข้างไม่มีแรง ต้องนอนอยู่กับที่อย่างเดียว เจ้าของคิดว่าบาดเจ็บเพราะไปกัดกับสุนัขหน้าปากซอยมา และได้เรียกสัตวแพทย์มาดูอาการ ตอนแรกคุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคทางพันธุกรรมที่เรียกว่ากล้ามเนื้ออ่อนแรง แต่ผ่านไปอีกวันหนึ่งเริ่มเห็นเลือดและแผลชัดยิ่งขึ้น คุณหมอจึงรู้ว่าขาหลังทั้งสองข้างของตูมตามหัก และคุณหมอได้มาฉีดยาแก้อักเสบให้สองวันติดต่อกัน
เราเพิ่งกลับจากมอเมื่อดึกคืนวาน เย็นวันนี้เราจึงมีโอกาสไปเยี่ยมตูมตาม เขานอนอยู่ในบริเวณบ้านตรงข้ามของเจ้าของเขา (คือเจ้าของบ้านนั้นเปิดรั้วไว้ แต่ไม่มีใครอยู่ในบ้านค่ะ เจ้าของตูมตามจึงนำตูมตามไปนอนตรงชานหน้าบ้านและเปิดรั้วไว้ตลอด) ตูมตามขยับตัวไม่ได้ ร้องครางอยู่เป็นระยะๆ มีเศษผ้าพันแผลบริเวณขาทั้งสองข้าง เรากับแม่ป้อนน้ำและป้อนอาหารให้ ปลอบใจตูมตามเสร็จแล้วจึงกลับ ตูมตามยังกินอาหารได้เล็กน้อย และกินน้ำค่อนข้างเยอะค่ะ
จนกระทั่งค่ำวันนี้บ้านเรากลับมาจากไปธุระ เจ้าของตูมตามปิดบ้านปิดไฟเงียบ บริเวณที่ตูมตามนอนอยู่ก็ปิดไฟมืดเช่นเดียวกัน เรากับแม่จึงรีบเดินไปดูเพราะเป็นห่วง ตูมตามนอนนิ่งและตรงนั้นมันมืดมาก เราใจเสีย รีบวิ่งกลับบ้านไปหยิบไฟฉาย พอกลับมาถึงค่อยโล่งใจเพราะพอมองเห็นว่าตูมตามยังกระดิกหางได้และม่านตาตอบสนองแสงไฟฉายเราดี (เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ เราเลยลองวิธีนี้เพราะเคยเห็นในหนัง ไม่ทราบจะเป็นอันตรายกับตาของเขาหรือเปล่า) แต่เศษผ้าที่เคยพันรอบแผลหลุดไปแล้ว และดูเหมือนมีคนมาพลิกตัวให้ตูมตาม ซึ่งเขาขยับเองไม่ได้และต้องปัสสาวะ/อุจจาระตรงนั้น
ย่อหน้านี้ค่อนข้างสยดสยองนะคะ T_T เรามองไปที่แผลของตูมตาม เห็นว่าเริ่มมีหนอนขึ้น แผลเริ่มเป็นรูกลวง และมีอาการอักเสบรุนแรง แม่เราคาดว่าอาจต้องตัดขาหลังทั้งสองข้างทิ้ง เจ้าของเขาก็ไม่อยู่ แม่เราจึงกลับบ้านไปหยิบผงสีเหลืองๆมา ซึ่งเป็นยาฆ่าเชื้อและแม่คิดว่าใช้แทนเบตาดีนได้ เพราะเรากับแม่ทนดูแผลเขาเน่าเฟะแบบนั้นไม่ได้แล้วค่ะ สภาพตูมตามดูน่าเวทนามาก
จากประสบการณ์ที่เราเคยไปโรงพยาบาลสัตว์ เราคิดว่าอาการแบบนี้ตูมตามควรไปนอนโรงพยาบาลตั้งนานแล้ว แต่เราเห็นใจเจ้าของเขาเหมือนกัน เพราะเรารู้ว่าเขาขัดสนการเงินอยู่ตลอด ตอนนี้ก็รักษาตามมีตามเกิดเท่านั้น เรานั่งลูบหัวตูมตามไปกลั้นน้ำตาไป ไม่รู้จะเปิดสวิตช์ไฟตรงไหน ยุงก็เยอะ เราไม่อยากให้เขานอนอยู่ท่ามกลางสภาพแบบนี้เลยค่ะ เราก็บอกตูมตามว่า สู้นะ ต้องสู้ อย่ายอมแพ้ T_T
ตอนนี้เจ้าของตูมตามกลับบ้านมาแล้วค่ะ เราได้ยินเสียงตูมตามร้องครางอีกเป็นระยะๆประมาณสองสามครั้ง ซึ่งตอนนี้ที่เราพิมพ์อยู่เขาเงียบไปแล้ว
ถึงตรงนี้เราอยากขอคำแนะนำว่า อาการแบบนี้หนักหนาสาหัสมากไหมคะ มีโอกาสรอดชีวิตแค่ไหน เราพอจะทำอะไรให้ตูมตามมากกว่านี้ได้บ้าง เรารู้ว่าเราไม่ใช่เจ้าของ ไม่มีสิทธิ์ แต่เราสงสารและเวทนาเขามากจริงๆค่ะ ทนดูแทบไม่ไหวแต่ก็ยังอยากไปดู เพราะเรากลัวเขาจากไปแบบไม่มีใคร T_T อย่างน้อยถ้าเจ้าของเขาไม่สะดวก เราแค่อยากให้ตูมตามรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวลำพัง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ถ้ามีคำถามเพิ่มเติมช่วยโพสไว้ด้วยนะคะ เราอาจเขียนเรียบเรียงไม่ดีเพราะตอนนี้จิตใจเราหดหู่มาก รบกวนช่วยแนะนำหน่อยนะคะ