ลูก11เดือนตกเก้าอี้ไหปลาร้าขวาหัก เศร้าค่ะสงสารลูก

เราผิดเองค่ะที่อยากกินอาหารบนโต๊ะ ด้วยที่ว่า มีอาหารรสเผ็ดกลัวลูกจะละเลงด้วยก็เลยพาลูกนั่งบนเก้าอี้ที่มีความสูง 30-40 cm เป็นเก้าอี้ใหญ่ค่ะลูกนั่งได้สบาย ปกติก็จะให้นั่งแต่ไม่บ่อย แต่เวลานั่งเราก็จะอยู่กับเขาตลอด แต่วันที่เกิดเหตุดันมีแมวเจ้ากรรม มาร้องหิวใต้เก้าอี้ลูกเราก็ไล่ไปแล้ว แต่มันกลับมาอีก เป็นจังหวะที่เราเดินไปเอาข้าวโพอมาให้ลูกพอดี ซึ่งจากโต๊ะกินข้าวไปในครัวแค่5ก้าวเอง เรายังไม่ถึงครัวเลยก็ได้ยินเสียงเก้าอี้ขยับ วิ่งมาเห็นลูกอยู่ในท่าคุกเข่า แขนทั้งสองข้างรองรับศรีษะอยู่ รีบอุ้มลูกแล้วก็ปลอบๆลูบหัวลูบตัวเขาว่าไม่เป็นไรๆๆๆลูก สักพักก็หยุด แล้วก็ร้องอีก  เราก็พยายามดูว่ามีตรงไหนหักหรือเปล่านะ หัวก็ไม่โน แขนก็ยกได้ปกติ ขาก็ปกติ เอวเคล็ดรึป่าวนะ ก็ไม่มี ก็เลยพาไป รพ.ค่ะ เป็นรพ.ของมหาลัยก็เจอหมอที่เป็น นศ.แพทย์สองหนุ่มเข้ามาถามรายละเอียดแล้วก็จับลูกเราดู ก็บอกว่าไม่มีอะไรหักครับเพราะถ้าแขนขาหักเขาจะไม่ขยับเลย หมอก็ถามอีกว่า น้องกินอาหารหรือนมได้ปกตินะครับ เราก็บอกว่า ปกติค่ะ งั้นก็แสดงว่า สมองไม่เป็นอะไร แต่ถ้าคืนนี้น้องมีอาการอาเจียนแล้วก็ซึมให้กลับมา รพ.ด่วนนะครับ เราก็เลยถามว่า จะไม่เอ็กซเรย์หน่อยเหรอคะ หมอก็เลยบอกว่าเอ็กซเรย์ก็จะเห็นแต่กระดูกนะครับ อาจจะไม่เห็นกล้ามเนื้อด้วย ซึ่งหมอว่า น้องน่าจะเคล็ดขัดยอกนิดหน่อยบวกกับตกใจด้วยเลยร้องน่ะครับ เราก็อืมไม่เอ็กก็ไม่เอ็ก ก็เลยพาลูกกลับบ้านเพราะสามีว่า ก็คงไม่เป็นไรตามที่หมอว่าละมั้งเพราะลูกเราก็เล่นได้ กินได้อยู่ ไม่ซึม แต่ทำไมเราถึงรู้สึกไม่โล่งใจเลยนะ แต่ก็ยอมกลับมาแล้วก็คิดว่าคงไม่เป็นไรเหมือนที่หมอบอกนั่นแหล่ะ คืนนั้นลูกก็เล่นสักพักแล้วก็นอน แต่ไม่ดิ้นเลยนอนอยู่กับที่ จะมีร้องไห้ตอนจะพลิกขวา เรานั่งมองลูกทั้งคืนนั่งร้องไห้ไปด้วย สงสารลูกมาก ตื่นเช้าพอเอาเขาอาบน้ำก็เห็นตรงไหปลาร้าข้างขวาปูดขึ้นมาเป็นรอยช้ำๆเลยลูบดูเบาๆ ก็มีเสียงแก๊กๆ เรียกสามีมาดู เลยบอกว่าไม่ได้การละไปเอ็กซเรย์เลย เพื่อความสบายใจ แต่เชื่อมั้ยคะลูกเราไม่ร้องเลยเวลาลูบไปบริเวณนั้น ในใจก็ภาวนาว่าขอให้เป็นแค่กล้ามเนื้ออักเสบทีเถอะ พอไปถึงรพ. ก็ได้เอ็กซเรย์ ผลก็คือไหปลาร้าขวาหักจริงๆค่ะ วินาทีนั้นลมจับเลยค่ะ หายใจไม่ออก นี่เราทำร้ายลูกขนาดนี้เลยเหรอ แต่เราก็ต้องแข็งใจสู้กับมันต่อไปเพราะอย่างน้อยลูกเราก็ยังยิ้มร่าเริงอยู่ แต่รอหมอกระดูกนานมากเป็น นศ.แพทย์อีกเช่นเคย ก็มาพูดคุยดูอาการลูกแล้วก็หายไปอีกสักพักใหญ่ หมอมา2 คนเลย ทีนี้ ก็มาช่วยๆกันวินิจฉัยแล้วก็ถ่ายรูปลูกเรา ไลน์ไปหาหัวหน้าถามอาการ สักพักใหญ่ๆก็ได้คำตอบกลับมาว่า ไม่มีเฝือกสำหรับเด็กเล็กมากๆน่ะครับ อาจจะต้องให้ทำผ้าสามเหลี่ยมให้น้องเอง ซึ่งลูกเราไม่ยอมใส่แน่นอน หมอก็เลยบอกว่า แต่ก็ไม่เป็นไรครับเพราะกระูดูกของเด็กเล็กจะเชื่อมติดกันเร็ว ภายในสัปดาห์หรือสองสัปดาห์ครับ ก็โล่งใจอยู่นะคะแต่ยังไม่สบายใจเพราะเราไม่รู้ว่าลูกเราเจ็บมากน้อยแค่ไหนนั่นเอง ก็เลยพาลูกกลับบ้าน  แต่อาการลูกเราก็ดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ เขายอมใช้มือขวามากขึ้น ยกสูงขึ้น พลิกขวาได้แล้ว คลานสองมือได้ กินได้ เล่นได้ แค่นี้ก็ใจชื้นขึ้นมาระดับนึงแล้วค่ะ รอแต่วันที่กระดูกจะเชื่อมกันแล้วหายเป็นปกติเท่านั้น อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นก็ถือว่าฟาดเคราะห์ให้กับลูกเพราะจะครบขวบแล้วเนอะ แต่ก็อยากถามคุณแม่หรือคุณพ่อนะคะที่เคยผ่านประสบการณ์นี้มาแล้ว ว่าเราจะมีวิธีไหนมั้ยคะที่จะให้กระดูกเชื่อมได้เร็วขึ้น มีเฝือกแบบไหนแนะนำมั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ....สุดท้ายก็ขอกำลังใจและขอพรจากทุกท่านให้ลูกดิฉันหายเร็วๆด้วยเถอะค่ะ...