ภาพแรกที่ตัดมานี้ ตอนถ่ายค่อนข้างตื่นตะลึงเล็กน้อย เนื่องจากได้เลนส์ซุปเปอร์ไวน์อย่าง 7-14mm F 4.0 มาไว้ในครอบครองตั้งแต่หัวทริป ... คือ เป็นคนชอบมุมกว้างอยู่แล้วด้วย แต่ครั้งนี้ ทั้งกล้องและเลนส์นั้นเบาหวิวมากๆ น้ำหนักประมาณฮาร์ดดิสแบบพกพายังไงยังงั้นเลยทีเดียว ... เมื่อไม่มีอะไรเป็นภาระเรื่องน้ำหนัก ที่เหลือก็พริ้วสิครับงานนี้ สังเกตแฉกๆ ของแสงแดด นั่นคือ กล้องสร้างให้นะ แต่แสงแดดของจริงนะ ... คือ เพิ่งเคยใช้ก็เงี้ย ... พอดีมีทีมพี่เลี้ยงเขาคอยแนะนำให้ (พี่เขายังไม่ทันจะแนะนำเสร็จ ผมก็คว้ากล้องพรุ่งพรวดเข้าไปถ่ายเลย) คนที่เห็นเดินอ้วนๆ อยู่ไกลนั่นแหล่ะพี่เลี้ยงผม .... อืม ง่าย ดี เนาะ ... จริงๆ มุมแถวนี้เก็บมาหลายมุมเหมือนกัน ก้มๆ เงยๆ อยู่แถวนั้นแหล่ะ ... อาศัยมีจอพับได้ กับ ช่องมองภาพที่เขาคุยโม้ว่า ปรับได้ 90 องศา ก็สบายสิครับงานนี้
ภาพนี้ : ตอบสนองไวด์ส่วนตัว บวกกับ อาการเห่อเล็กๆ กับครีเอทีฟโหมดแสงแฉกด้วย ก็เลยอาศัยพระท่านมาร่วมวงด้วยหน่อยด้านล่าง ... รู้สึกสบายใจที่เลนส์มุมกว้างเก็บได้หมด เหลือๆ ... จะตินิดหน่อยก็เรื่องแฟร์นี่แหล่ะ ยังไม่ค่อยสวยเท่าไร
จริงๆ ภาพนี้แอบท้าทาย Dynamic Range เล็กน้อย คือต้องการให้เห็ฯแสงจริงดังที่ตาเห็น ผลสรุป คือ ดีกว่าที่คิด คิดเอาไว้ว่า ยาก ....
ประโยชน์ของเลนส์ไวด์ คือ เก็บมุมกว้างได้อย่างมหาโหด
ปัญหาของเลนส์ไวด์ คือ หลบคนยากมากๆ ก็มันมุมกว้างอ่ะ
แต่ถ้าเป็นผมนะ อาจมีรอในบางสถานการณ์ที่รอได้
สำหรับในกรณีที่ไม่มีเวลารอ ก็เพิ่มลีลาเข้าไปเช่น แสงแฉกตัวเก่งของผมนี้ไงล่ะครับ ฮา ....
อืม ภาพนี้ผมฮาตัวเองมากเลย คือ ดีใจที่ในกล้องเขามีโหมดสปาเก็ตตี้มาให้ใช้ถ่ายเลย อืม เอากะเค้าสิ
นี่ดีนะ ผมหัดเล่น IG มาก่อนถึงได้รู้ว่าควรตั้งโหมดถ่ายอาหารเป็น 1:1 ถึงจะแจ๋ว
อืมไม่น่าเชื่อนี่เลนส์คิท 14-42mm ตัวใหม่ (สีเงินนะ)
พอดีทริปนี้ ไปกันหลายคน กล้องคนละตัว ผมโชคดีร่วมโต๊ะทีมผู้บริหาร ยืมกล้องมาวางเป็นนายแบบซะเลย
ก็ดูหน้าตาดีนะ รู้สึกสีนี้จะเข้ากะผมด้วยนะ จับแล้วพริ้วทันที
เรื่องฮาตัวเองอีกหนึ่งเรื่อง เนื่องจากเขามีโหมดถ่ายสตอเบอรี่ด้วย แต่ดันไม่เปิดดูให้ดีเสียก่อน
ที่ถ่ายภาพนี้ ใช้โหมดสปาเกตตี้นะ เปิ่นป่ะล่ะ
ร้านอาหารร้านนี้เขาดีนะ ด้านล่างก็ให้ทานอาหารกันไป ส่วนด้านบน จัดมุมไว้สวยงามจริงๆ ใครก็มาก็ต้องถ่ายเชื่อดิ เป็นการเดินย่อยอาหาร
เป็นผมก็ดีไป ไม่รบกวนไปนั่งโซฟาเขา คือ ถ่ายอย่างเดียวไง เป็นนักท่องเที่ยวที่ดี อิอิ คือจริงๆ ไม่มีนางแบบหลอก ไม่งั้นก็จัดเต็ม ฮ่าๆๆ
อย่าลืมดูโหมดแสงแฉกของผมด้วยนะ นั่นแหล่ะ กล้องช่วย แหม่ เนียมั้ยล่ะ
นี่!!!!! โหมดปล่อยพลังแสงแบบใหม่มาอีกแล้ว
อืม ของเล่นเขาเยอะดีนะ GX7 นี่ แต่บางทีผมก็ลังเลนะ หรือว่าจะกลับไปใช้โหมดแสงแฉกหากินเหมือนเดิมดี
คือ ผมก็ยังไม่รู้หลอกว่าถ่ายยังไงปรับที่หลังได้ไหม อยากได้ความรู้สึกที่ชิลจริงๆ แบบ ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกะกล้องเลย ถ่ายอย่างเดียวตามความรู้สึก จะได้เอามาเล่าถูกนี่ไง
มุมนี้ธรรมดานะ แต่พอเจอโหมดพลังแสงอันใหม่เข้าไป แจ่มเลย
เออ ผมชอบมุมนั่งเล่นตรงนี้ของเขานะ จัดได้น่านั่งจริงๆ
เจอโหมดพลังแสงผมเข้าไป โอย ... สนุก!!!
ภาพนี้ จริงๆ ผมยังไม่ทันตั้งหลัก คือ กำลังจะเดินไปหาห้องน้ำเข้าก่อน แต่เห็นพี่ๆ เขารุมๆ กัน ผมก็ลัดคิว สอยตรงนี้ก่อนเลย สักพักได้มาหลายสิบรูป แค่ 5 นาที
ที่ฮาคือ ตั้งโหมดครีเอทีฟไม่ทัน ไม่รู้จะให้มาทำไมเยอะแยะ จิ้มมั่วเลยโหมดนี้ จำไม่ได้ด้วยว่าชื่ออะไร ลืมบอกว่า จอเขาทัชสกรีนนะ เหมือนไอโฟนเลย ดีนะที่บ้านมีไอโฟนใช้กะเค้ามาก่อน
ถ่ายแรกๆ ก็อมมืดๆ นิดหน่อย พอดีมีความรู้เรื่องกล้องมาเล็กน้อย เลยหาปุ่มเพิ่มแสงขึ้นมาได้ ที่มันเขียน บวกลบ นั่นแหล่ะ
(นางแบบงั้นๆ เนอะ ว่ามั้ย)
จำได้ว่าภาพนี้ ตอนโหลด WiFi ลง iPhone แล้วแต่ด้วยแอพ IG มันสวยกว่านี้นะ ไหงพอเอามาแต่งด้วย Lr 5 แล้วมันเห่ยงีอ่ะ
สรุป คือ ใช้แต่พวกสำเร็จรูปง่ายๆ ล่ะ ประหยัดเวลาดี มีผลต่อสุขภาพนะ
(โหลดภาพผ่าน WiFi ลงโทรศัพท์แล้วโพสเลย) จนมีคนมาร่วม Like ไปกะเราด้วยหลายๆ คน
มีเลนส์ไวด์มันก็ดีอย่าง คือ ได้เห็นท้องฟ้ากว้างดี
ภาพม้านี่ก็เช่นกัน ตอนเอาไปแต่งบน IG มันสวยกว่านี้นะ ฮาๆ ...
จริงๆ ก็เพิ่งเคยถ่ายนางแบบ ต่างประเทศกะเค้านี่แหล่ะ พูดไม่ออก บอกไม่ถูกกันเลยทีเดียว
จะสั่งอะไรก็ เฮ้อ อย่าดีกว่า อย่างมากก็บอกเขาว่า มองไปด้านหลัง มองไปด้านหน้า แค่เนี้ย
ภาพนี้ตอนถ่ายต้องพึ่งจอพับได้เลยนะ เน้นๆ มุมกว้างสุดเลย
ส่วนสไตลขาวดำ เพิ่งมาชอบเมื่อกี้นี้เอง
ภาพนี้ผมสั่ง เต็มประโยคเลยบอกว่า Sleep จบ
ดูม้าสิ หน้าม้าจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
คล้ายๆ ว่ามาจะยิ้ม
คล้ายๆ ว่านางแบบจะแอบทะเล้น นิสๆ
ลืมให้สังเกตุ รู้ไหมทำไมผมถึงถ่ายแบบ 16:9
คือ ผมนึกว่าเขาจะให้ส่งภาพไปโชว์ออกทีวี ตอนทานมื้อค่ำกัน ปั๊ดโธ่
นางแบบชุดเขียวคนนี้ เธอกลัวม้า จริงๆ มีรูปที่เธอหน้าเหวอกลัวม้าอยู่ด้วย แต่เห็นมันซ้ำๆ กันเลย คัดออก
รู้ไหมเรียกท่านีว่าอะไร
ตอบ ท่ากันฝน พอดีฝนเริ่มลงเม็ด สักพักก็สลายตัว แหม่เสียดายค่าตัวเนอะ ยังถ่ายกันไม่เท่าไรเลย
ปัญหาของเลนส์ไวด์อีกหนึ่งอย่างก็คือ กลัวจะไปบังมุมเพื่อนๆ กันนั่นเอง
นี่ก็เช่นกัน ท่ากันฝน !
มือเย็น ทีมงานก็พาพวกเรามาทานข้าวกันที่นี่ เวเนเซีย
ขอเสียของตัวผมมีอีกอย่าง คือ ถ่ายสถานที่สวยอยู่แล้วได้สวยน้อยกว่าเดิม
ไม่เชื่อลองไปเที่ยวที่นี่ดูเองสิ
นี่เลย อยากเล่าตั้งแต่ตอนถ่ายแล้ว
ภาพนี้ คือ ที่เห็นเป็นท้องฟ้าสีม่วงๆ นี้ เกิดจากกล้องกำลังคิดอยู่ว่า จะใช้ WB แบบใดดี พอผมเห็นเข้าก็ถูกใจเลย รีบกดได้ภาพนี้มา (บอกว่าภาพนี้จากกล้องเลยนะ)
แต่พอหลังจากที่กล้องคำนวณ WB ได้แล้ว ในภาพต่อไป ดูธรรมดาไปเลย
ภาพนี้ก็ ไม่มีอะไร อ้าวทำไมไฟไม่เปิดล่ะนั่น
คือ เก็บมุมไวด์ไปงั้น ใครไปที่นี่ลองเดินไปถ่ายตรงนี้ด้วยกล้องและเลนส์ทั่วไปดิ เก็บไม่หมดหลอก แค่อยากโชว์ว่าเลนส์เรากว้างมาก อิอิ
ถือว่า ทริปเราโชคดีมากๆ ที่ นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ยังมากันน้อยมาก ทำให้ผมได้ภาพนี้มาอย่างง่ายดาย
มุมอินดี้เนอะ แหม่ ราวสะพานก็เอา
อยากให้เห็นบรรยากาศ
ก็พอเดินได้
ที่สำคัญ คือ ตัวอย่างทริปของวันนี้ทั้งวัน ถ้าเขาให้ผมแบบกล้อง และ ของอื่นๆ ที่หนักมากกมาย ป่านนี้ผมคงหงุดหงิด แอบซุ่มหาที่กินเบียร์สิงห์สองสามป๋องไปแล้ว
และเชื่อว่า ทุกคนต้องถ่ายมุมนี้ และพาแฟนมายืนตรงนี้
แต่ดูคนโสดอย่างเราสิ แม้คนเดินให้เห็นสักคนก็ยังไม่มี อิอิ
เรืองรอบละ 480 บาท ต่อ 3 คน
นั่งไหม เชิญ!!!
ต่อไปถ้าคนเยอะ หนาแน่น กว่านี้ เชื่อเหอะ ไม่เห็นผมมาที่นี่หรอก
ใช้ถ่ายสัดส่วน 16:9 แทบจะคลอดทั้งทริป ก็ดีนะ แบนดี
เกือบลืมโหมดหากินของผมไปซ่ะล่ะ
ภาพนี้ ตรีเอทีฟโหมด ช่วยอีกแล้วครั้บท่าน
ใช้ง่าย เลื่อนไปตามรูปที่จะต้องถ่ายเลยทีเดียว
ภาพนี้นั่งอยู่ข้างๆ อาจารย์นพดล คาเมราท เลยขอลอกมุมแกซะเลย
คือ แกคงคิดอยู่นานล่ะ สักพัก ผมย่องไปก๊อปมุม ตั้งโหมดกล้องและถ่ายใช้เวลา ไม่ถึงนาที โกยมาเป็น 10 ภาพ สบายใจ (ครับอาจารย์)
อ่า ภาพนี้นี่ 16:9 เอาไม่อยู่นะ
ต้องกลับสู่โหมดปกติ 4:3 เต็มๆ ถึงจะได้ครบ ล่าง บน
ร็สึกว่าจะใช้ iA นะ ง่ายที่สุด
กล้องผม อิอิ
เรียกว่า แทบจะไม่ได้ใช้เลย 20mm f1.7 ตัวนี้
ตอนเบิกมากะเอามาเล่นเดฟบ้าง แสงน้อยบ้าง
สรุปคือ ไวด์ซะส่วนใหญ่ นอกนั้นบางทีก็เลนส์คิท
ต้องบอกว่า 14-42mm เลนส์คิททำมาดีเกินคาดนะ ทั้งเรื่องความคมชัด และ เรื่องแสง อาจจะเป็นที่ตัวกล้องมีส่วนช่วยด้วยล่ะ
ลองปรับโฟกัสเล่นดูก่อนนอน อืม นะ ใช้ได้
และแน่นอนครับ เราต้องมีภาพอินดี้ๆ ปิดท้ายทริปนี้อย่างแน่นอน
เอาไปเลยโคมไฟฝันดี
ขอบคุณพันทิพย์ และ ทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
และนี่ก็คือภาพที่ผมภูมิใจมาก อิอิ
[SR] ทดสอบกล้อง Lumix GX7 ณ หัวหิน
ภาพนี้ : ตอบสนองไวด์ส่วนตัว บวกกับ อาการเห่อเล็กๆ กับครีเอทีฟโหมดแสงแฉกด้วย ก็เลยอาศัยพระท่านมาร่วมวงด้วยหน่อยด้านล่าง ... รู้สึกสบายใจที่เลนส์มุมกว้างเก็บได้หมด เหลือๆ ... จะตินิดหน่อยก็เรื่องแฟร์นี่แหล่ะ ยังไม่ค่อยสวยเท่าไร
จริงๆ ภาพนี้แอบท้าทาย Dynamic Range เล็กน้อย คือต้องการให้เห็ฯแสงจริงดังที่ตาเห็น ผลสรุป คือ ดีกว่าที่คิด คิดเอาไว้ว่า ยาก ....
ประโยชน์ของเลนส์ไวด์ คือ เก็บมุมกว้างได้อย่างมหาโหด
ปัญหาของเลนส์ไวด์ คือ หลบคนยากมากๆ ก็มันมุมกว้างอ่ะ
แต่ถ้าเป็นผมนะ อาจมีรอในบางสถานการณ์ที่รอได้
สำหรับในกรณีที่ไม่มีเวลารอ ก็เพิ่มลีลาเข้าไปเช่น แสงแฉกตัวเก่งของผมนี้ไงล่ะครับ ฮา ....
อืม ภาพนี้ผมฮาตัวเองมากเลย คือ ดีใจที่ในกล้องเขามีโหมดสปาเก็ตตี้มาให้ใช้ถ่ายเลย อืม เอากะเค้าสิ
นี่ดีนะ ผมหัดเล่น IG มาก่อนถึงได้รู้ว่าควรตั้งโหมดถ่ายอาหารเป็น 1:1 ถึงจะแจ๋ว
อืมไม่น่าเชื่อนี่เลนส์คิท 14-42mm ตัวใหม่ (สีเงินนะ)
พอดีทริปนี้ ไปกันหลายคน กล้องคนละตัว ผมโชคดีร่วมโต๊ะทีมผู้บริหาร ยืมกล้องมาวางเป็นนายแบบซะเลย
ก็ดูหน้าตาดีนะ รู้สึกสีนี้จะเข้ากะผมด้วยนะ จับแล้วพริ้วทันที
เรื่องฮาตัวเองอีกหนึ่งเรื่อง เนื่องจากเขามีโหมดถ่ายสตอเบอรี่ด้วย แต่ดันไม่เปิดดูให้ดีเสียก่อน
ที่ถ่ายภาพนี้ ใช้โหมดสปาเกตตี้นะ เปิ่นป่ะล่ะ
ร้านอาหารร้านนี้เขาดีนะ ด้านล่างก็ให้ทานอาหารกันไป ส่วนด้านบน จัดมุมไว้สวยงามจริงๆ ใครก็มาก็ต้องถ่ายเชื่อดิ เป็นการเดินย่อยอาหาร
เป็นผมก็ดีไป ไม่รบกวนไปนั่งโซฟาเขา คือ ถ่ายอย่างเดียวไง เป็นนักท่องเที่ยวที่ดี อิอิ คือจริงๆ ไม่มีนางแบบหลอก ไม่งั้นก็จัดเต็ม ฮ่าๆๆ
อย่าลืมดูโหมดแสงแฉกของผมด้วยนะ นั่นแหล่ะ กล้องช่วย แหม่ เนียมั้ยล่ะ
นี่!!!!! โหมดปล่อยพลังแสงแบบใหม่มาอีกแล้ว
อืม ของเล่นเขาเยอะดีนะ GX7 นี่ แต่บางทีผมก็ลังเลนะ หรือว่าจะกลับไปใช้โหมดแสงแฉกหากินเหมือนเดิมดี
คือ ผมก็ยังไม่รู้หลอกว่าถ่ายยังไงปรับที่หลังได้ไหม อยากได้ความรู้สึกที่ชิลจริงๆ แบบ ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกะกล้องเลย ถ่ายอย่างเดียวตามความรู้สึก จะได้เอามาเล่าถูกนี่ไง
มุมนี้ธรรมดานะ แต่พอเจอโหมดพลังแสงอันใหม่เข้าไป แจ่มเลย
เออ ผมชอบมุมนั่งเล่นตรงนี้ของเขานะ จัดได้น่านั่งจริงๆ
เจอโหมดพลังแสงผมเข้าไป โอย ... สนุก!!!
ภาพนี้ จริงๆ ผมยังไม่ทันตั้งหลัก คือ กำลังจะเดินไปหาห้องน้ำเข้าก่อน แต่เห็นพี่ๆ เขารุมๆ กัน ผมก็ลัดคิว สอยตรงนี้ก่อนเลย สักพักได้มาหลายสิบรูป แค่ 5 นาที
ที่ฮาคือ ตั้งโหมดครีเอทีฟไม่ทัน ไม่รู้จะให้มาทำไมเยอะแยะ จิ้มมั่วเลยโหมดนี้ จำไม่ได้ด้วยว่าชื่ออะไร ลืมบอกว่า จอเขาทัชสกรีนนะ เหมือนไอโฟนเลย ดีนะที่บ้านมีไอโฟนใช้กะเค้ามาก่อน
ถ่ายแรกๆ ก็อมมืดๆ นิดหน่อย พอดีมีความรู้เรื่องกล้องมาเล็กน้อย เลยหาปุ่มเพิ่มแสงขึ้นมาได้ ที่มันเขียน บวกลบ นั่นแหล่ะ
(นางแบบงั้นๆ เนอะ ว่ามั้ย)
จำได้ว่าภาพนี้ ตอนโหลด WiFi ลง iPhone แล้วแต่ด้วยแอพ IG มันสวยกว่านี้นะ ไหงพอเอามาแต่งด้วย Lr 5 แล้วมันเห่ยงีอ่ะ
สรุป คือ ใช้แต่พวกสำเร็จรูปง่ายๆ ล่ะ ประหยัดเวลาดี มีผลต่อสุขภาพนะ
(โหลดภาพผ่าน WiFi ลงโทรศัพท์แล้วโพสเลย) จนมีคนมาร่วม Like ไปกะเราด้วยหลายๆ คน
มีเลนส์ไวด์มันก็ดีอย่าง คือ ได้เห็นท้องฟ้ากว้างดี
ภาพม้านี่ก็เช่นกัน ตอนเอาไปแต่งบน IG มันสวยกว่านี้นะ ฮาๆ ...
จริงๆ ก็เพิ่งเคยถ่ายนางแบบ ต่างประเทศกะเค้านี่แหล่ะ พูดไม่ออก บอกไม่ถูกกันเลยทีเดียว
จะสั่งอะไรก็ เฮ้อ อย่าดีกว่า อย่างมากก็บอกเขาว่า มองไปด้านหลัง มองไปด้านหน้า แค่เนี้ย
ภาพนี้ตอนถ่ายต้องพึ่งจอพับได้เลยนะ เน้นๆ มุมกว้างสุดเลย
ส่วนสไตลขาวดำ เพิ่งมาชอบเมื่อกี้นี้เอง
ภาพนี้ผมสั่ง เต็มประโยคเลยบอกว่า Sleep จบ
ดูม้าสิ หน้าม้าจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
คล้ายๆ ว่ามาจะยิ้ม
คล้ายๆ ว่านางแบบจะแอบทะเล้น นิสๆ
ลืมให้สังเกตุ รู้ไหมทำไมผมถึงถ่ายแบบ 16:9
คือ ผมนึกว่าเขาจะให้ส่งภาพไปโชว์ออกทีวี ตอนทานมื้อค่ำกัน ปั๊ดโธ่
นางแบบชุดเขียวคนนี้ เธอกลัวม้า จริงๆ มีรูปที่เธอหน้าเหวอกลัวม้าอยู่ด้วย แต่เห็นมันซ้ำๆ กันเลย คัดออก
รู้ไหมเรียกท่านีว่าอะไร
ตอบ ท่ากันฝน พอดีฝนเริ่มลงเม็ด สักพักก็สลายตัว แหม่เสียดายค่าตัวเนอะ ยังถ่ายกันไม่เท่าไรเลย
ปัญหาของเลนส์ไวด์อีกหนึ่งอย่างก็คือ กลัวจะไปบังมุมเพื่อนๆ กันนั่นเอง
นี่ก็เช่นกัน ท่ากันฝน !
มือเย็น ทีมงานก็พาพวกเรามาทานข้าวกันที่นี่ เวเนเซีย
ขอเสียของตัวผมมีอีกอย่าง คือ ถ่ายสถานที่สวยอยู่แล้วได้สวยน้อยกว่าเดิม
ไม่เชื่อลองไปเที่ยวที่นี่ดูเองสิ
นี่เลย อยากเล่าตั้งแต่ตอนถ่ายแล้ว
ภาพนี้ คือ ที่เห็นเป็นท้องฟ้าสีม่วงๆ นี้ เกิดจากกล้องกำลังคิดอยู่ว่า จะใช้ WB แบบใดดี พอผมเห็นเข้าก็ถูกใจเลย รีบกดได้ภาพนี้มา (บอกว่าภาพนี้จากกล้องเลยนะ)
แต่พอหลังจากที่กล้องคำนวณ WB ได้แล้ว ในภาพต่อไป ดูธรรมดาไปเลย
ภาพนี้ก็ ไม่มีอะไร อ้าวทำไมไฟไม่เปิดล่ะนั่น
คือ เก็บมุมไวด์ไปงั้น ใครไปที่นี่ลองเดินไปถ่ายตรงนี้ด้วยกล้องและเลนส์ทั่วไปดิ เก็บไม่หมดหลอก แค่อยากโชว์ว่าเลนส์เรากว้างมาก อิอิ
ถือว่า ทริปเราโชคดีมากๆ ที่ นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ยังมากันน้อยมาก ทำให้ผมได้ภาพนี้มาอย่างง่ายดาย
มุมอินดี้เนอะ แหม่ ราวสะพานก็เอา
อยากให้เห็นบรรยากาศ
ก็พอเดินได้
ที่สำคัญ คือ ตัวอย่างทริปของวันนี้ทั้งวัน ถ้าเขาให้ผมแบบกล้อง และ ของอื่นๆ ที่หนักมากกมาย ป่านนี้ผมคงหงุดหงิด แอบซุ่มหาที่กินเบียร์สิงห์สองสามป๋องไปแล้ว
และเชื่อว่า ทุกคนต้องถ่ายมุมนี้ และพาแฟนมายืนตรงนี้
แต่ดูคนโสดอย่างเราสิ แม้คนเดินให้เห็นสักคนก็ยังไม่มี อิอิ
เรืองรอบละ 480 บาท ต่อ 3 คน
นั่งไหม เชิญ!!!
ต่อไปถ้าคนเยอะ หนาแน่น กว่านี้ เชื่อเหอะ ไม่เห็นผมมาที่นี่หรอก
ใช้ถ่ายสัดส่วน 16:9 แทบจะคลอดทั้งทริป ก็ดีนะ แบนดี
เกือบลืมโหมดหากินของผมไปซ่ะล่ะ
ภาพนี้ ตรีเอทีฟโหมด ช่วยอีกแล้วครั้บท่าน
ใช้ง่าย เลื่อนไปตามรูปที่จะต้องถ่ายเลยทีเดียว
ภาพนี้นั่งอยู่ข้างๆ อาจารย์นพดล คาเมราท เลยขอลอกมุมแกซะเลย
คือ แกคงคิดอยู่นานล่ะ สักพัก ผมย่องไปก๊อปมุม ตั้งโหมดกล้องและถ่ายใช้เวลา ไม่ถึงนาที โกยมาเป็น 10 ภาพ สบายใจ (ครับอาจารย์)
อ่า ภาพนี้นี่ 16:9 เอาไม่อยู่นะ
ต้องกลับสู่โหมดปกติ 4:3 เต็มๆ ถึงจะได้ครบ ล่าง บน
ร็สึกว่าจะใช้ iA นะ ง่ายที่สุด
กล้องผม อิอิ
เรียกว่า แทบจะไม่ได้ใช้เลย 20mm f1.7 ตัวนี้
ตอนเบิกมากะเอามาเล่นเดฟบ้าง แสงน้อยบ้าง
สรุปคือ ไวด์ซะส่วนใหญ่ นอกนั้นบางทีก็เลนส์คิท
ต้องบอกว่า 14-42mm เลนส์คิททำมาดีเกินคาดนะ ทั้งเรื่องความคมชัด และ เรื่องแสง อาจจะเป็นที่ตัวกล้องมีส่วนช่วยด้วยล่ะ
ลองปรับโฟกัสเล่นดูก่อนนอน อืม นะ ใช้ได้
และแน่นอนครับ เราต้องมีภาพอินดี้ๆ ปิดท้ายทริปนี้อย่างแน่นอน
เอาไปเลยโคมไฟฝันดี
ขอบคุณพันทิพย์ และ ทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
และนี่ก็คือภาพที่ผมภูมิใจมาก อิอิ
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น