"สุขใดไหนเท่า เมียเราให้ออกทริป"

จั่วหัวมาอย่างนี้คงคิดว่าผมเป็นคนกลัวเีมียใช่ป่ะครับ ผมไม่เคยกลัวเมียแต่เกรงใจตะหากล่ะ(...ฮา)  สาเหตุที่ต้องเกรงใจก็คือเราต้องช่วยกันดูแลลูกทั้งสองคนในวันหยุดครับ เจ้าลูกชายคนโตนี่ ป.2 (8ขวบ)ส่วนลูกสาวตัวเล็กนี่ได้ขวบกว่าๆเอง หากผมไปออกทริปแล้วภาระก็ต้องเป็นของคุณภรรยาคนเดียวเลย นี่แหละครับสาเหตุที่ต้องกลัว เอ๊ย! เกรงใจ ดังนั้นการออกไปทริปหากไม่ได้รับความเห็นชอบจากครอบครัวแล้วผมว่ามันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเห็นแก่ตัวนะ ครอบครัวเรานี่ดีอยู่อย่างที่ไม่ว่าจะมีความเห็นแตกต่างกันอย่างไรก็ตามแต่สุดท้ายต้องได้บทสรุปที่เป็นข้อตกลงร่วมกันเสมอแล้วแต่ว่าเหตุผลใครจะดีกว่ากัน ซึ่งแน่นอนว่าร้อยละ 80 เหตุผลของเมียจะดีกว่าเสมอ(...ฮา) เรื่องการออกทริปสองล้อของผมเราตกลงกันว่าไปไ้ด้เดือนละ 1 ทริปและควรเป็นทริปไป-กลับส่วนทริปนอนไปได้ช่วงลูกปิดเทอมเท่านั้นและก่อนวันที่จะออกทริปเราจะช่วยกันวางแผนเรื่องการดูแลลูกและงานบ้านงานประจำก่อนเสมอครับ  ทีนี้คนที่เลี้ยงลูกอยู่บ้านก็ไม่ต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจ คนที่ออกทริปไปก็มีความสุขดังที่คาดหวัง ขี่มอไซด์ไปยิ้มไป เจอคนยิ้มใ้ห้คน เจอหมายิ้มให้หมา เจอร้านค้าก็จอดซื้อของฝากให้ลูก ใครอยากขี่ไปเร็วๆก็ปล่อยเค้าไปเราไม่รีบ เจอมุมดีๆก็จอดถ่ายรูปไป มีเวลาทั้งวัน แถมกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยไปหาลูกเมีย ก็มีแต่รอยยิ้มและรอยยิ้มครับ
ในฐานะ Rider พ่อลูกสองที่ชอบออกไปผจญภัยด้วยสองล้อแล้ว......"สุขใดไหนเท่าเมียเราให้ออกทริป"...คุณว่าไม่ครับ

...เล่าสู่กันฟังเฉยๆ...555