นิทานขนานโลก #8 เรื่องเล่าจากพระอาทิตย์

สิบ

เก้า

แปด

เจ็ด

หก

ห้า

สี่

สาม

สอง

หนึ่ง





ปีใหม่แล้วสินะ

ทุกคนในโลกต่างรอคอยวันนี้กันมาแสนนาน

เสียงนับถอยหลังนั้นชวนให้ฉันคิดถึงเมื่อ 356 วันก่อน


………

…..



  

เมื่อ 356 วันก่อน



……….

…..









วันนั้นโลกกลมๆค่อยๆหมุนรอบฉัน

ฉันคอยแอบมองว่า มนุษย์ จะเป็นยังไงกับปีใหม่นี้

ทุกๆคนดูมีความสุขกันเหมือนทุกๆปีที่ผ่านมา

โลกหมุนผ่านฉันไปหลายรอบ

ในระหว่างนั้นเกิดสิ่งต่างๆมากมายเหลือเกิน







วันหนึ่ง

ฉันเห็น เกาะเล็กๆแห่งหนึ่ง เกิดการสูญเสียมากมาย

เนื่องจากคลื่นน้ำขนาดใหญ่ไหลไปบนเกาะ

ผู้คนเศร้าเสียใจกันมาก

หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น

ผู้คนรอบๆบนโลกหลายแห่งพากันมาช่วย

แล้วเกาะเล็กๆแห่งนั้นก็ผ่านเหตุการณ์ครั้งนั้นไปได้











โลกหมุนไปหลายสิบรอบ

วันนั้นบอกตรงๆว่าโรแมนติกมาก

มีการจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่มาก ผู้คนไปรวมกันน่าจะเป็นล้าน

ผู้ชายชุดสีแดง กับ ผู้หญิงชุดสีขาว

ทำไมถึงมีผู้คนสนใจกันมากมายขนาดนี้

วันนั้นไม่ใช่แค่ จำนวนคน ที่รวมกันเท่านั้นที่ให้ความสนใจ

ฉันแอบเห็น คนที่อยู่บนโลกหลายคนก็สนใจเช่นกัน

แต่ฉันก็แอบยิ้มนะ กับความโรแมนติกครั้งนั้น











โลกหมุนผ่านไป

ที่จริงก่อนหน้านี้ฉันเห็นการต่อสู้ระหว่างมนุษย์ด้วยกันมามากแล้ว

น่าจะประมาณ สอง ครั้งเห็นจะได้

แต่แล้ววันนั้น การต่อสู้ที่ยืดเยื้อมา เหมือนจะหยุดลง

เพราะชายที่ชื่อว่า บินลาดิน ได้ถูกฆ่าไปแล้ว

ฉันคิดว่าเหตุการณ์ครั้งนี้และหลายๆครั้งที่ผ่านมา

ควรจะทำให้คนบนโลกเห็นว่า มันไม่เคยมีอะไรเลยที่เป็นของพวกเขา

น้ำมัน ประเทศ  ทะเล โลก

จนถึงทุกวันนี้ฉันก็ยังไม่เห็นเส้นแบ่งประเทศ

ฉันยังมองเห็นทะเล เป็น น้ำสีฟ้าผืนเดียวกัน

แล้วพวกเขาต้องต่อสู้กันเพื่ออะไร?









สำหรับฉันเพื่อนที่สนิทกันที่สุดที่อยุ่บนโลกคงจะเป็น NASA

ฉันยังเห็นหลายๆครั้งที่เขาส่ง จรวดมากมาย มาให้ฉันได้เห็น

STS-135 ฉันก็เคยเห็นเช่นกัน

แต่

ตอนนี้มันได้ถูกเก็บไว้ไปแล้ว

จะว่าไปถ้าจะเล่าฉันก็เริ่มคิดถึงมันบ้างแล้วล่ะ











ไม่นานมานี้เอง

ฉันเห็นประเทศแห่งหนึ่ง

ศูนย์กลางของประเทศและรอบๆบริเวณ ที่จริงแล้วหลายที่มาก

มีน้ำขึ้นไปอยู่ เขาเรียกกันว่า น้ำท่วม

เกิดการสูญเสียในหลายๆอย่าง

เรื่องดูเหมือนจะโยงกันเช่นเคย ผู้คนต่างๆบนโลกมาช่วยประเทศนี้

ผู้คนบนเกาะเล็กๆที่ผ่านเหตุการณ์มาเป็นช่วงก่อน

ก็มาช่วยด้วย

ฉันดีใจและรู้สึกดีมากที่เห็นผู้คนบนโลกมาคอยช่วยเหลือกัน

นั้นคงเป็นบทพิสูจน์ว่าเส้นแบ่งประเทศไม่เคยมี

และมันจะไม่มีให้สำหรับน้ำใจของคนบนโลก









มีหลายเรื่องที่ฉันเห็นแต่คงจะเล่าได้ไม่หมด

แล้วก็เห็นว่าตอนนี้คนบนโลกมีอยู่เกือบเจ็ดพันล้านคนแล้วนิ







เอาล่ะ!


คงถึงเวลาที่ฉันจะรอฟังเสียงนับเลขเหมือนทุกๆปีแล้ว





หลายเรื่องที่ผ่านมามีทั้งความทุกข์และความสุข

แต่จะไปคิดอะไรมากล่ะ มนุษย์บนโลก

เพราะฉันก็ยังเห็นพวกคุณมีความสุขกันวันๆนี้ไม่ใช่หรอ





“วันปีใหม่”




แต่


ถ้าคุณอยากมีความสุขหลังจากนี้ไปทุกๆวัน

มันอยู่ที่ตัวคุณแล้วล่ะ






ขอบคุณนะที่ตั้งชื่อให้ฉัน

ลืมแนะนำไปฉันชื่อ”พระอาทิตย์” เขียนคล้ายๆกับ “วันอาทิตย์” นั้นแหละ









…………………………………………………………………………………………………………..






ขอบคุณ ตัวอักษร ที่เกิดขึ้นมา

ขอบคุณหลายๆสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจ

ขอบคุณจักรยานคันนั้นที่ทำให้ผมเขียนบล็อกต่อหลังจากที่ท้อแท้

ขอบคุณตัวละครต่างๆที่มาสร้างสีสันให้กับนิทาน

ขอบคุณ ดุ๊กดิ๊ก , กล้องโทรศัพท์ และรถมอเตอร์ไซค์สีแดง

ขอบคุณสถานที่ต่างๆมากมาย

ขอบคุณโลกใบนี้






ขอบคุณที่ติดตามบล็อกเขียนบนต้นไม้

ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน

นิทานขนานโลก

และ

สี่ตีนยามเช้า สี่เท้ายามเย็น

ขอบคุณ exteen





ขอคุณพระศรีรัตนตรัย พระสยามเทวาธิราช สิ่งศักดิสิทธิทั้งหลายในสากลโลกใบนี้

ขอให้ทุกคนบนโลกมีความสุข มีความคิดดีๆ คิดดี พูดดี ทำดี

ทำเพื่อสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้

ผมสัญญาว่าจะมีผลงานดีๆให้ได้อ่านตลอดไป

อยู่ด้วยกันอ่านด้วยกันไปเรื่อยๆนะ

“สุขสันต์ปีใหม่”

“เริ่มเขียน พ.ศ.2555 ได้แล้วนะ อย่าเผลอลืมไปเขียนเป็น พ.ศ.2554 ซะล่ะ”

ไปคุยกันได้นะที่ FACEBOOK & TWITTER























ลืมบอกไป ปี พ.ศ.2554 เป็นปีสากลแห่งป่าไม้ และ เคมี