♥♥♥♥♥♥♥ เปิบข้าว (จิตร ภูมิศักดิ์) ♥♥♥♥♥♥♥

" เปิบข้าว "

เปิบข้าวทุกคราวคำ    จงสูจำเป็นอาจิณ
เหงื่อกูที่สูกิน    จึงก่อเกิดมาเป็นคน
ข้าวนี้น่ะมีรส    ให้ชนชิมทุกชั้นชน
เบื้องหลังซิทุกข์ทน    และขมขื่นจนเขียวคาว
จากแรงมาเป็นรวง    ระยะทางนั้นเหยียดยาว
จากรวงเป็นเม็ดพราว    ล้วนทุกข์ยากลำบากเข็ญ
เหงื่อหยดสักกี่หยาด    ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
ปูดโปนกี่เส้นเอ็น    จึงแปรรวงมาเป็นกิน
น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง    และน้ำแรงอันหลั่งริน
สายเลือดกูทั้งสิ้น    ที่สูซดกำซาบฟัน

(จิตร  ภูมิศักดิ์)

ขอเชิดชูกวีที่นำความจริงของคนปลูก "ข้าว"มาตีแผ่
ท่านคือ คุณครูผู้ยิ่งใหญ่  จิตร ภูมิศักดิ์