เพราะเราเป็นอย่างนี้ไง ยอมคนเค้าไปทั่ว สร้างความเห็นแก่ตัวให้คนอื่นๆ

ช่วงนี้ ผมเจอเรื่องราวต่างๆมากมาย มากจนสมองเด็กพิเศษอย่างจะรับไม่ไหวแล้วละครับ คือเรื่องราวในช่วงนี้คือ ผมก็ได้ออกช่วยเหลือคนอื่นที่อยู่ในมหาลัย ก็นะแต่คนที่ผมช่วยเค้ากับงี่เง่า ใช่ผมเป็นเครื่องมือหากินของเค้าละครับ

วันหนึ่ง ผมก็เห็นหนังสือใหม่ที่จะเข้าห้องสมุดคณะ แล้วผมก็อยากอ่านหนังสือพวกนี้ ก็ลงไปดูหนังสือที่ห้องสมุดคณะ ปรากฎว่า ผมก็ได้รู้ความจริงบางอย่างที่บอกว่า สมุดสมุดคณะถูกปิดตายมานานแล้ว และก็เพิ่งเปิดแค่ไม่กี่วันเอง ผมก็อยากช่วยปรับระบบห้องสมุดนะครับ แล้วทีนี้ห้องสมุดคณะเค้ามีเจ้าหน้าที่มาใหม่1 คน อยากจะบอกว่า ผมช่วยครั้งแรกแล้ว เค้าเหมือนกับว่าจะให้ช่วยครั้งสอง 3 4 และเรื่องจนผมไม่เป็นอันทำงานหรือเรียนเลย พอผมไปเรียน เค้าก็จะย้ำแต่ว่า ต้องมาช่วยนะ ต้องเสร็จภายในวันนี้ นะองค์กรภายนอกเค้าก็จะมาตรวจละครับ ผมอยากจะบอกว่า ผมปฎิเสธคนไม่เป็นเลย ไม่รู้จะทำไงดีละครับ นี่ยังมีปัญหากับคนอื่นอีกเยอะ