[Spoil] ช้อนเงินคนแปรธาตุ (Silver Spoon) ภาคอนิเม #11 - สู้ต่อไปบักแว่น!!!

งวดนี้มาตั้งกระทู้ช้าไปหน่อยนะครับ พอดีช่วงสองสามวันที่ผ่านมาต้องขึ้นเขาไปทัวร์มานิดหน่อยเลยได้แต่ตั้งโหลดไว้ ไม่ได้กลับมาดูเลย เพิ่งได้กลับมาดูหลังลงเขามานี่แหละ

โดยตอนนี้ก็เป็นตอนจบซีซั่นแรกของเรื่องนี้กันแล้ว ซึ่งเนื้อหาจะเป็นแบบไหนนั้นไปชมกันได้เลยครับ



เปิดตอนมาด้วยฉากโคมาบะทุ่มเทซ้อมเบสบอลอย่างเอาเป็นเอาตายโดยมีบักแว่นยืนดูอยู่ห่างๆ




ตัดฉากมายังช่วงต่อจากตอนที่แล้วที่บักแว่นกับเพื่อนยืนรอเบคอนเนื้อบุตะด้งรมควันจนเสร็จ



ชีสรมควันของโยชิโนะจังกับไข่ต้มรมควันของอากิจังก็เสร็จพร้อมๆ กัน (ว่าแต่เพิ่งเคยเห็นไข่รมควันก็ครั้งแรกนี่แหละ ใครเคยกินพอบอกได้มั้ยครับว่ารสชาติเป็นยังไง)



รมควันเสร็จก็ได้เวลาตลกบริโภคกันโลด






รสชาติของชีสรมควัน ทำเอาอ.นากาจิมะถึงกับเปลี่ยนจากปางดุร้ายมาเป็นปางโพธิสัตว์เลยทีเดียว



มุกเบคอนย่างกับข้าวผัดกระเทียมรสเบคอนที่ฮาไม่เท่าตอนอ่านในมังงะเหมือนหลายๆ มุกตลกในตอนก่อนๆ





มีของอร่อยที่ไหน มีพี่ชายบักแว่นที่นั่น



คุยกันได้แค่สองสามคำพอให้รู้ว่าพี่ชายบักแว่นมาทำงานพิเศษที่นาข้าวสาลีแถวนี้ (เลยถือโอกาสแวะมาทัวร์บริโภคด้วยเลย) บักแว่นก็ตัดบทตีจาก แล้วแยกไปคุยกับอากิจังว่าจะส่งเบคอนไปให้บ้านอากิจังกับโคมาบะด้วย

พี่ชายบักแว่นได้ยินดังนั้นก็บอกให้ส่งเบคอนไปให้ที่บ้านด้วยสิ พ่อแม่จะได้ดีใจ ทำเอาบักแว่นถึงกับหน้าเปลี่ยนสีย้อนเอาว่าอย่างพ่อแม่น่ะเหรอจะดีใจ ลูกชายมาอยู่โรงเรียนเกรดเฉลี่ยต่ำกว่ามาตรฐานไม่พอยังทำกิจกรรมที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเรียนแบบนี้ ยังไงก็ต้องโดนดูถูกอยู่แล้ว เลยเจอพี่ชายสอนเข้าให้ว่าที่ให้ส่งไปนี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องระดับของโรงเรียน แต่เกี่ยวข้องกับการแสดงให้พ่อแม่เห็นว่าตัวบักแว่นเองจริงจังกับการเรียนในโรงเรียนนี้แค่ไหนต่างหาก




ว่าจบก็เดินจากไป...โดยไม่ลืมตบเบคอนของน้องชายไปเป็นของแถมจนเต็มกระเป๋า




ฉาก "ช่วยขายเบคอนให้หน่อยเถอะ" อันลือลั่นของน้องหนูอิเคดะ สาวน้อยนักเขมือบเนื้อประจำเรื่อง






ปฏิกิริยาของเพื่อนๆ บักแว่นต่อเหตุการณ์ชวนระทึกที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ


*หมายเหตุ - ขำปฏิกิริยาของอากิจังที่สุดแล้ว...ช็อคหน้านิ่งได้เจ๋งมาก




เนื้อหอมในหมู่สาวๆ สายกินเนื้อไม่พอ ยังเนื้อหอมแม้แต่ในหมู่รุ่นพี่ปี 3 ด้วย

*หมายเหตุ - พี่ปี 3 แต่ละคนหน้าตาสามารถก่อคดีได้ทุกเมื่อจริงๆ ไม่แปลกที่บักแว่นมันจะหลอนไปเองว่าจะโดนเบ่งตบเนื้อไปฟรีๆ






ฉากบักแว่นคุยกับประธานชมรมขี่ม้าเรื่องแข่งใหญ่ครั้งสุดท้ายของรุ่นพี่ปี 3 ก่อนวางมือ กับฉากบักแว่นคุยกับอากิจังเรื่องอนาคตของแต่ละคน

...เห็นไม่มีในตอนก่อนๆ นึกว่าจะตัดออกไปเลยซะอีก ที่แท้เอามาเสียบไว้ในตอนสุดท้ายนี่เอง (กะเอาเป็นฉากปิดท้ายภาคฤดูร้อนสินะ)







ส่วนฉากนี้โดนย้ายขึ้นมาจากตอนที่จะออกในอนาคตแฮะ

ฉากบักแว่นคุยกับลุงผอ.โรงเรียนเรื่องความกังวลกับความไม่มั่นใจต่อชีวิตของตัวเองอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ในตอนนี้เป็นแค่ "การหนีจากวิถีชีวิตแบบเดิม (ในฐานะนักเรียนเตรียมสอบ) ที่ล้มเหลวมาอยู่ในที่ที่ตัวเองอยู่ได้อย่างสบายใจกว่า" เท่านั้น



โอวาทบทที่ 1 ของลุงผอ.โรงเรียนในตอนนี้

"การหนีเพื่อเอาตัวรอดให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ได้ก็มีอยู่บ่อยไป พวกเธอน่ะต่างจากปศุสัตว์ที่ไม่มีที่ให้หนี เพราะงั้นการหนีเพื่อรักษาตัวรอดน่ะทำได้อยู่แล้ว"



โอวาทบทที่ 2 ของลุงผอ. (โต้ตอบกับบักแว่นต่อจากข้างบนที่บักแว่นถามว่า "แล้วกับคนที่ไม่มีทางหนีจริงๆ จะทำยังไงล่ะครับ")

"เธอบอกความรู้สึกตัวเองออกมาเป็นคำพูดได้ดี ก็เลยระบายอะไรออกมาได้ เด็กบางคนน่ะนะถึงจะทรมานแค่ไหนก็ระบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ดังนั้นถ้าเจอเด็กคนไหนเป็นแบบนั้นก็ช่วยเป็นกำลังให้เขาด้วยนะ อย่าดูถูกตัวเองที่หนีมา แต่ต้องเปลี่ยนมันให้เป็นด้านบวก นั่นต่างหากถึงจะเรียกว่าคุ้มค่าที่ได้หนีมา"

...ฟังแล้วอยากกราบลุงผอ.เป็นอาจารย์ขึ้นมาเลยทีเดียว...