รู้ตัวว่าเป็นคนมองอะไรในแง่ลบตลอดแก้ไม่หายสักทีมีวิธีฝึกยังไงดีครับ?

ครอบครัวผมมีนิสัยคล้ายกันหมด พ่อแม่ ญาติพี่น้องมองคนในแง่ลบตลอด
อาจเป็นเพราะผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมามาก โดนคนโกงมาเยอะ เจอแต่คนไม่ดีเข้ามาในชีวิต
เลยกลายเป็นมองโลกในแง่ลบตลอด ไม่เชื่อว่าจะมีคนแสนดีในโลกนึ้ ทุกคนล้วนต้องการผลประโยชน์ทั้งนั้น

คบกับใครก็เต็มไปด้วยความระมัดระวัง จนบางครั้งก็ดูเหมือนมากไป กลัวเขาเอาเปรียบ กลัวเขาโกง
เหมือนจะเป็นโรคประสาทอ่อนๆ คิดทุกเรื่องติดลบไปหมด

ผมเองก็โดนสั่งสอนมาแบบนี้แต่เด็ก จนโตมาก็ติดนิสัยกลายเป็นไม่กล้าคบใคร มีเพื่อนน้อยมาก
เป็นคนเก็บกด มองคนติดลบตลอด คิดแต่เรื่องเขาจะมาเอาเปรียบ แต่ไม่เคยเอาเปรียบใคร
ถ้าเป็นเพื่อนสนิทที่ไว้ใจได้จะช่วยเหลือเขาอย่างเต็มความสามารถถ้าเขาเดือดร้อน หรือมาขอความช่วยเหลือ

อยากมีเพื่อนเยอะๆ เข้าหาคนเก่งๆ อยากมองคนอื่นในแง่บวกให้มากขึ้น แต่คิดทีไรความคิดความเชื่อเก่าๆมันจะดึงให้จิตตกเสมอ
มีวิธีฝึกจิตใจอย่างไรบ้างครับ?
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
ผมมีนิทานเรื่องนึงเล่าให้ฟังครับ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลุงแก่ๆคนหนึ่ง แกเป็นชาวนา อาศัยอยู่ในชนบทแห่งหนึ่ง

ลุงแกมีม้าที่เลี้ยงไว้อยู่ตัวหนึ่ง อยู่มาวันหนึ่ง ลูกชายลุงแกพาม้าออกมาเดินเล่น แต่ด้วยความสะเพร่าหรืออะไรไม่ทราบได้ ม้าหลุดออกมาจากคอก วิ่งหนีเข้าป่าไป

เช้าวันต่อมา ชาวบ้านได้ข่าวว่าม้าของลุงวิ่งหนีเข้าป่าไป ต่างเดินมาแสดงความเสียใจและเห็นใจลุง ว่าโชคไม่ดีเลย ที่ม้าหลุดออกไป

ลุงแก่ได้แต่มองคอกม้าที่ว่างเปล่า ถอนหายใจ แล้วบอกกับชาวบ้านว่า ดี ร้าย อย่างไรไม่อาจทราบได้

ชาวบ้านคิดว่า ลุงคงเสียดายม้ามากจนพูดไม่เข้าใจ

เวลาผ่านไป อาทิตย์ต่อมา ปรากฎว่าเจ้าม้าที่หนีออกจากคอกไปในป่า มันกลับมาบ้าน แถมไม่ได้กลับมาแค่ตัวเดียว พาม้าป่ากลับมาฝูงใหญ่

ชาวบ้านได้เห็น ต่างออกมาแสดงความยินดีกับลุงแก่ เพราะนอกจากจะได้ม้ากลับคืนมาแล้ว ยังได้ม้าป่าตามกลับมาอีกฝูงใหญ่ ทุกคนต่างพากันอิจฉา

ลุงแก่นั่งนิ่งมองม้าป่าฝูงใหญ่ที่วิ่งเล่นอยู่ในพื้นที่ของตนด้วยหน้าตานิ่งเรียบ แล้วพูดกับชาวบ้านว่า ดี ร้าย อย่างไร ไม่อาจทราบได้

เวลาผ่านไป ฝูงม้าป่าที่เจ้าม้าของลุงพามา สร้างภาระให้กับลุงแก่เป็นอย่างมาก เนื่องจากจำนวนที่เยอะมาก และครอบครัวของลุงแก่มีเพียงลูกชายเพียงคนเดียว ลูกชายของคุณลุงคอยฝึกม้าป่าทุกวันให้เชื่องขึ้น แต่โชคร้าย วันหนึ่งม้าพยศดีดลูกชายของคุณลุงตกจากหลังม้า ชาวบ้านเห็นเหตุการณ์ช่วยกันพาลูกชายของลุงแก่ไปรักษาที่ รพ

ผลการรักษาปรากฎว่า ลูกชายของคุณลุง ขาหัก กระดูกไม่สามารถประสานกันได้เหมือนเดิม ชาวบ้านต่างมาแสดงความเสียใจกับลุงแก่ เพราะลุงแก่คงจะมีชีวิตที่ลำบากขึ้น เพราะอายุก็มากขึ้นไปทุกที แถมยังต้องมาคอยดูแลลูกชายขาเป๋อีก

ลุงแก่ได้แต่ทำหน้านิ่ง แล้วก็บอกว่า ดี ร้าย อย่างไร ไม่อาจทราบได้

ชาวบ้านสงสารคุณลุงจับใจได้แต่คิดว่าลุงคงเสียใจจนหมดอาลัยตายอยาก...

เวลาผ่านไป เกิดสงครามขึ้น ทางการประกาศเกณฑ์คนหนุ่มทั่วประเทศไปเป็นทหาร ไม่เว้นแม้แต่ในหมู่บ้านที่คุณลุงแก่อาศัยอยู่ ชายหนุ่มทั้งหมู่บ้านถูกเกณฑ์ออกไปเป็นทหารหมด เหลือแต่เพียงลูกชายของคุณลุงที่ไม่ได้ถูกเกณฑ์ไป ชาวบ้านต่างวิพากษ์วิจารณ์ว่า คุณลุงแก่เป็นคนที่โชคดีที่สุดในหมู่บ้าน เพราะสุดท้ายแล้วคุณลุงเป็นคนเดียวที่มีลูกชายอยู่ช่วยงานที่บ้านได้

ลุงแก่นิ่งเงียบ ครุ่นคิด แล้วบอกชาวบ้านว่า ดี ร้าย อย่างไร ไม่อาจทราบได้

เรื่องของลุงแก่ จบแค่เพียงเท่านี้ครับ

หวังว่า จขกท จะได้อะไรที่มีประโยชน์จากนิทานเรื่องนี้ครับ ^^
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่