ต้องยอมรับก่อนว่าปัจจุบันแต่ละจังหวัดระเบียบการสอบยาก-ง่ายต่างกันครับ
เช่นระยะเวลา ปัจจุบันนี้ส่วนมาก 2 วัน บางท้องที่ถึง 3 วัน

ผมหาข้อมูลอยู่สักพักจึงได้เลือกไปที่จังหวัดนครนายกซึ่งแค่วันเดียว โดย เช้าทดสอบสมรรถภาพ อบรม บ่ายสอบ ข้อเขียน ปฎิบัติ
ก่อนไปนึกถึงว่าต้องไปนั่งฟังเค้าอบรมหลายชั่วโมงคิดไปว่าต้องน่าเบื่อแน่เลย หลับแหงๆเลยเรา
พอไปจริงๆแล้วไม่นะครับ พอตั้งใจฟังแล้วประโยชน์ทั้งนั้น หลายเรื่องที่ไม่รู้ หลายเรื่องเป็นมารยาทบนท้องถนนข้อควรระวังและน่าจำมาใช้ที่ดี
บางเรื่องคนอื่นอาจไม่รู้ แต่ผมรู้ แต่บางเรื่องใครๆก็รู้แต่ผมดันไม่รู้  ก็นั่งฟังไปเพลินดีนะและได้ความรู้ดี


เพราะกลัวสอบไม่ผ่าน เนื่องจากไม่มีเวลา จึงต้องการมากๆที่จะให้ผ่านเลยในวันเดียว ครั้งเดียว
ผมนั่งดู YOUTUBE ท่าขับขี่บังคับ 3ท่าพิฆาต หลายรอบดูอยู่หลายวัน เครียด กังวล
เพราะเรายังขับไม่ชำนาญจริงๆ รถของตัวเองก็ยังไม่มี จึงเป็นข้อเสียที่ไม่รู้ใครเคยเป็นมั่ง
คือ เจอเพื่อน เจอพี่เจอน้องหรือใครที่มีรถก็ขอโอกาสยืมเขาขับ รบกวนให้เขาสอน ผมเลยขับมาหลายยี่ห้อ
พอมาถึงวันที่รถตัวเองมาแล้ว เอาล่ะสิทีนี้

งงสิครับ งงกับมิติรถ พวงมาลัย แป้นเบรค เบาะนั่ง สับสนไปหมด
ถ้าคนที่ขับเป็นแล้วเขาไปขับรถอะไรเขาก็คงขับได้หมด แต่ไอ้เราคนไม่เป็น ไปขับหลายคันงงสิครับทีนี้

พอถึงวันสอบ

ตอนสอบข้อเขียนเครื่องคอมพ์ที่ผมได้นั่งสอบไม่สุ่มออกข้อสอบที่ทางวิทยากรผู้อบรมไกด์ไว้ให้เลยแม้แต่ข้อเดียว เจอแค่ข้อ
"หากเจอสี่แยก ควรให้รถทางใดไปก่อน" ผมเกือบตายข้อนี้ ฮ่าา แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยคะแนน 26 เต็ม 30

มาถึงรอบลุ้นระทึกกับการขับขี่ภาคปฎิบัติรอบบ่าย   รถเยอะมาก คนมาจากต่างจังหวัดแบบผมเยอะเลยเพราะรู้ว่าที่นี่สอบแค่ 1 วัน
เมื่อถึงเวลาเจ้าหน้าที่คุมสอบประกาศให้ใครพร้อมมาเริ่มได้เลยไม่มีคิว
ตอนนี้ล่ะครับ ทุกคนนั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถตัวเองต่างมองหน้ากัน รอผู้กล้า
ต่างคนก็ต่างลุ้นว่าใครจะเป็นผู้ไต่ฟุตบาตแม็กเป็นรอย สเกิร์ตแหกเป็นรายแรก
ผมเองครับ คิดไปว่าเป็นไงเป็นกันเนาะ เผื่อผ่านก็จะได้ผ่านได้กลับบ้านเป็นคนแรก
ก็ขับไหลไปอย่างเชื่องช้า ก็ผ่านหมด 3 ด่านครับ ก็ถือว่าผมทำการบ้านมาดี เจ้าหน้าที่คุมสอบเข้มทีเดียว


สุดท้ายบรรยากาศตอนถ่ายรูปรับใบขับขี่มันชื่นมื่นร่าเริงลั่นล้าดีจริงๆครับ ผมว่าผมไม่เว่อนะ แต่ผมดีใจมากกว่าตอนจับได้ใบดำซะอีก

หลังจากวันนั้น ผ่านมา ทุกวันนี้เรียกได้ว่าผมขับรถเป็นแล้วครับ

และจากประสบการณ์ ที่ผมได้เจอจริงๆบนท้องถนน เจอทั้งคนไร้น้ำใจ คนไร้มารยาท คนไทยเราบางคนเสื่อมลงทุกวันนะครับ

แต่ก็น้อยกว่าคนดีๆครับ คนดีพบเจอง่ายกว่า เพียงแต่คนแย่ๆได้เจอแล้วมันกระเทือนจิตใจแล้วเรามักจำมาใส่ใจ

ผมคิดของผมเองว่าผมต้องมีน้ำใจและให้เกียรติทุกๆท่านที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยนั้นเป็นคนเหมือนเรา เป็นพ่อเป็นแม่ใครสักคน
เป็นสามีที่ดี เมียที่ดีของใครสักคน บางคนเป็นคุณครูลูกศิษย์ลูกหาเคารพรักมากมาย
เมื่อมองผ่านกระจกที่ติดฟิล์มจนบางคันแทบมองไม่เห็นกัน นั่นมีคนเหล่านี้อยู่ บางคนอาจเป็นมือใหม่หัดขับ
แต่อาจเป็นมืออาชีพในเรื่องอื่น หรืออาจเป็นนักยิงปืนระดับ IPSC อ่ะจึ๊ย !!!
สวัสดีครับ