คือก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยคะ ว่าที่มาตั้งกระทู้บ่นให้ฟังนี่ มันเป็นว่าคิดเห็นส่วนตัวทุกท่านสามารถแสดงความเห็นได้เลยนะคะ ถ้าเกิดความเห็นต่างหรือเคยมีประสบการณ์ก็นำมาแชร์กันได้คะ
คือดิฉันเป็นคนที่มีโอกาสได้ไปทำงานต่างประเทศค่อนข้างบ่อย สิ่งที่พบเจออยู่บ่อยๆเวลาไปไหนก็จะเป็นการฝากซื้อของ ซึ่งการฝากซื้อของเนี่ยบอกตรงๆไม่เบื่อนะเพราะคนที่ฝากเราเนี่ยก็จะเป็นคนรู้จักที่สนิทคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่ปัญหามันเริ่มเกิดตรงนี้แหละคะ มีนางสาว A (ซึ่งถามว่าสนิทไหมก็ไม่นะ รู้จักกันผ่านทางพันทิปนี่แหละคะ) ฝากดิฉันซื้อของ ซึ่งมันผิดตั้งแต่แรกเริ่ม
เธอฝากเราซื้อของโดยให้โจทย์เรามาเป็นชื่อสิ้นค้าและให้เราไปหาราคา เช็คราคาเอง เธอไม่ตั้งงบมาให้เรา (ก็จะตั้งได้ยังไงราคาก็ไม่ได้เช็คมา)
พอเราไปอยู่ต่างประเทศแล้วเธอก็ไลน์ตามเรา ส่งข้อความในเฟสบุคแม้กระทั่งมาโพสในเฟสบุคเราตามเรื่องที่ว่าเช็คราคาให้หรือยัง ซึ่งเราไปฮอกไปโดคะ เราไมม่ได้เปิดบริการแบบข้ามแดนไปจะอาศัยต่อเน็ตก็ที่ล็อบบี้โรงแรมหรือสนามบินเท่านั้น (ใครที่เคยไปจะรูดีว่าเมืองนี้หา wifi น้อยมาก) ซึ่งเราเดินทางตลอดจะต่อเน็ตได้เฉพาะตอนเข้าโรงแรมเท่านั้น
เราไม่ได้บอกราคาเธอคะ แต่เราใช้วิธีซื้อของที่เธออยากจะได้มาเลย ซึ่งก็คิดไว้ว่าถ้าเธอไม่เอาเราก็จะเก็บไว้กินเอง พอเรากลับมาเธอก็ตามเราว่าได้มาไหม เราก็บอกเธอว่าได้มาแต่ก็ซื้อมามั่วๆ คืออารมณประมาณว่าเราซื้อขนมมาเยอะเพราะเรามีหลานมีเพื่อนมีผู้ใหญ่ที่อยากจะนำของไปฝาก เธอรู้เธอก็บอกกับเราว่าให้ถ่ายรูปขนมไปให้เธอดู คือยังไงหล่ะ เราไม่ได้ซื้อของมาให้เธอเราจะถ่ายทำไม เราเลยตัดปัญหาบอกไปว่าเนี่ยมีของที่เธอฝากซื้อเหลือไว้แค่ชิ้นเดียวจะเอาไหม เธอก็บอกเราว่า อ้าวทำไมไม่เก็บไว้ให้ เราก็บอกไปว่าเพื่อนมาหามาหยิบโน้นหยิบนี่เหลือแค่นี้แหละ ที่นี้ เราต้องส่งของให้เธอ ซึ่งบ้านเราไม่ได้อยู่ใกล้ไปรษณีย์ เราทำงานที่บ้าน และเสาร์อาทิตย์เรียน เราก็บอกว่าเดี๋ยวเราจะส่งให้อีกอาทิตย์นึงได้ไหมเพราะถ้าเราจะออกไปไปรษณีย์เราก็ขอไปส่งในวันที่เราสอบเสร็จ เธอก็บ่นมาว่าหลานๆเธอบ่นแน่ๆเลยว่ารอขนมนาน
เราก็บอกตามความจำเป็นว่ามันเป็นแบบนี้จริงๆ แล้วของที่ฝากเราซื้อเราไม่ได้บวกกำไรเลยแม้แต่บาทเดียว เธอก็ เออๆออๆ ว่าได้ๆ ที่นี้พอไปส่งเราไปส่งของวันเสาร์คะ ซึ่งฝนตกหนักมาก เรากับไปถึงไปรษณีย์ก็เกือบเที่ยงแล้วและเราก็พลาดตรงที่ว่าเราเข้าใจว่าส่งพัสดุมันคือส่งแบบลงทะเบียนอัตโนมัติ แต่ที่จริงแล้วมันเป็นส่งแบบธรรมดาเช็คสถานะไม่ได้ เราโดนด่าแบบอ้อมๆคะ ว่าเนี่ยห้าวันแน่ะกว่าจะถึง ขนมต้องละลายแน่เลยอยู่ในที่ๆไม่เย็น คือเราอยู่กรุงเทพฯส่งไปจังหวัดปริมณฑล มันจะห้าวันเลยเหรอ เราผิดที่พลาดไม่ส่งแบบลงทะเบียน แต่คือเรามานั่งคิดดูแล้ว
เฮ้ยย เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ เค้าฝากเราซื้อของซึ่งเราไม่ได้บวกกำไรเลย แม้แต่ค่าส่งค่าแท๊กซี่เราก็ไม่ได้คิดเลย ทำไมเราต้องมานั่งเครียดแบบรับความรู้สึกแบบนี้ คำขอบคุณจากปากไม่มีเลยสักคำ และ ณ เวลาที่เขียนกระทู้อยู่นี้ เงินค่าขนมที่เธอว่าจะโอนให้ก็ยังไม่ได้โอนมาให้เรา โดยเธออ้างว่าธนาคารที่เราให้ไปเธอไม่สะดวกโอน ขอธนาคารอื่น
คือเรารู้สึกแย่มาก ขอระบายและฝากถึงเพื่อนๆที่คิดจะฝากคนรู้จักหรือเพื่อนซื้อของ อยากให้คิดถึงตรงนี้นิดนึง คือที่หิ้วของมาให้มันเป็นน้ำใจล้วนๆ (ไม่นับกรณีที่บวกค่าหิ้วนะคะ) คนที่ไม่ได้เดินทางเองไม่รู้หรอกคะว่ามันเหนื่อยแค่ไหน โดยเฉพาะเวลาที่ต้องไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวแล้วโดนฝากซื้อของ และมาเจอกรณีแบบนี้เนี่ย ก่อนหน้านี้บอกได้เลยว่าไม่เคยมีแบบนี้นะ เพราะว่าส่วนใหญ่ที่ฝากซื้อกันจะเป็นเครื่องสำอางค์เสื้อผ้า กระเป๋า ไม่ใช้ของกินที่ละลายได้แบบนี้ มันรู้สึกแย่ และถ้าครั้งต่อไปถ้าไม่รับฝากเราก็จะกลายเป็นคนไร้น้ำใจหรือว่าเป็นเราเองที่ใจแคบก็ไม่รู้สินะ แต่ครั้งต่อไปคงไม่แล้ว
เราเพิ่งเจอกับตัว คนบ้านเดียวกันเป็นเพื่อนของพี่สาว เขารู้ว่าเราจะกลับไปเยี่ยมบ้าน เขาฝากเราหาซื้อนาฬิกาให้เขา แต่เงินยังไม่จ่ายค่อยจ่ายเมื่อได้รับของจากเรา ตอนแรกเรากะว่าจะไม่ชื้อ กลัวไม่ได้เงิน แต่แกให้พี่สาวโทรมาย้ำนักย้ำหนาว่าขอให้ชื้อให้ด้วย เราก็เลยต้องไปหาดูรุ่นที่แกอยากได้ แล้วส่งรูปไปให้แกดูว่าจะเอาไม่เอา ตกลงแกเอาเราก็เลยควักตังค์ตัวเองไปชื้อให้สามพันกว่าบาท พอเรากลับถึงเมืองไทยแกให้พี่เรามาเอานาฬิกาไปแต่ยังไม่จ่ายตังค์ บอกว่าวันอาทิตย์จะเอาตังค์เข้ามาให้ เรากลับไปอยู่ไทยสองเดือนกว่าๆจนป่านนี้เรากลับมาอยู่ที่ญี่ปุ่นได้เดือนกว่าๆแล้ว เงินค่านาฬิกาเรายังไม่ได้คืนสักบาท........ 
เคยฝากคนรู้จักซื้อของแล้วเป็นแบบนี้หรือป่าว
คือดิฉันเป็นคนที่มีโอกาสได้ไปทำงานต่างประเทศค่อนข้างบ่อย สิ่งที่พบเจออยู่บ่อยๆเวลาไปไหนก็จะเป็นการฝากซื้อของ ซึ่งการฝากซื้อของเนี่ยบอกตรงๆไม่เบื่อนะเพราะคนที่ฝากเราเนี่ยก็จะเป็นคนรู้จักที่สนิทคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่ปัญหามันเริ่มเกิดตรงนี้แหละคะ มีนางสาว A (ซึ่งถามว่าสนิทไหมก็ไม่นะ รู้จักกันผ่านทางพันทิปนี่แหละคะ) ฝากดิฉันซื้อของ ซึ่งมันผิดตั้งแต่แรกเริ่ม
เธอฝากเราซื้อของโดยให้โจทย์เรามาเป็นชื่อสิ้นค้าและให้เราไปหาราคา เช็คราคาเอง เธอไม่ตั้งงบมาให้เรา (ก็จะตั้งได้ยังไงราคาก็ไม่ได้เช็คมา)
พอเราไปอยู่ต่างประเทศแล้วเธอก็ไลน์ตามเรา ส่งข้อความในเฟสบุคแม้กระทั่งมาโพสในเฟสบุคเราตามเรื่องที่ว่าเช็คราคาให้หรือยัง ซึ่งเราไปฮอกไปโดคะ เราไมม่ได้เปิดบริการแบบข้ามแดนไปจะอาศัยต่อเน็ตก็ที่ล็อบบี้โรงแรมหรือสนามบินเท่านั้น (ใครที่เคยไปจะรูดีว่าเมืองนี้หา wifi น้อยมาก) ซึ่งเราเดินทางตลอดจะต่อเน็ตได้เฉพาะตอนเข้าโรงแรมเท่านั้น
เราไม่ได้บอกราคาเธอคะ แต่เราใช้วิธีซื้อของที่เธออยากจะได้มาเลย ซึ่งก็คิดไว้ว่าถ้าเธอไม่เอาเราก็จะเก็บไว้กินเอง พอเรากลับมาเธอก็ตามเราว่าได้มาไหม เราก็บอกเธอว่าได้มาแต่ก็ซื้อมามั่วๆ คืออารมณประมาณว่าเราซื้อขนมมาเยอะเพราะเรามีหลานมีเพื่อนมีผู้ใหญ่ที่อยากจะนำของไปฝาก เธอรู้เธอก็บอกกับเราว่าให้ถ่ายรูปขนมไปให้เธอดู คือยังไงหล่ะ เราไม่ได้ซื้อของมาให้เธอเราจะถ่ายทำไม เราเลยตัดปัญหาบอกไปว่าเนี่ยมีของที่เธอฝากซื้อเหลือไว้แค่ชิ้นเดียวจะเอาไหม เธอก็บอกเราว่า อ้าวทำไมไม่เก็บไว้ให้ เราก็บอกไปว่าเพื่อนมาหามาหยิบโน้นหยิบนี่เหลือแค่นี้แหละ ที่นี้ เราต้องส่งของให้เธอ ซึ่งบ้านเราไม่ได้อยู่ใกล้ไปรษณีย์ เราทำงานที่บ้าน และเสาร์อาทิตย์เรียน เราก็บอกว่าเดี๋ยวเราจะส่งให้อีกอาทิตย์นึงได้ไหมเพราะถ้าเราจะออกไปไปรษณีย์เราก็ขอไปส่งในวันที่เราสอบเสร็จ เธอก็บ่นมาว่าหลานๆเธอบ่นแน่ๆเลยว่ารอขนมนาน
เราก็บอกตามความจำเป็นว่ามันเป็นแบบนี้จริงๆ แล้วของที่ฝากเราซื้อเราไม่ได้บวกกำไรเลยแม้แต่บาทเดียว เธอก็ เออๆออๆ ว่าได้ๆ ที่นี้พอไปส่งเราไปส่งของวันเสาร์คะ ซึ่งฝนตกหนักมาก เรากับไปถึงไปรษณีย์ก็เกือบเที่ยงแล้วและเราก็พลาดตรงที่ว่าเราเข้าใจว่าส่งพัสดุมันคือส่งแบบลงทะเบียนอัตโนมัติ แต่ที่จริงแล้วมันเป็นส่งแบบธรรมดาเช็คสถานะไม่ได้ เราโดนด่าแบบอ้อมๆคะ ว่าเนี่ยห้าวันแน่ะกว่าจะถึง ขนมต้องละลายแน่เลยอยู่ในที่ๆไม่เย็น คือเราอยู่กรุงเทพฯส่งไปจังหวัดปริมณฑล มันจะห้าวันเลยเหรอ เราผิดที่พลาดไม่ส่งแบบลงทะเบียน แต่คือเรามานั่งคิดดูแล้ว
เฮ้ยย เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ เค้าฝากเราซื้อของซึ่งเราไม่ได้บวกกำไรเลย แม้แต่ค่าส่งค่าแท๊กซี่เราก็ไม่ได้คิดเลย ทำไมเราต้องมานั่งเครียดแบบรับความรู้สึกแบบนี้ คำขอบคุณจากปากไม่มีเลยสักคำ และ ณ เวลาที่เขียนกระทู้อยู่นี้ เงินค่าขนมที่เธอว่าจะโอนให้ก็ยังไม่ได้โอนมาให้เรา โดยเธออ้างว่าธนาคารที่เราให้ไปเธอไม่สะดวกโอน ขอธนาคารอื่น
คือเรารู้สึกแย่มาก ขอระบายและฝากถึงเพื่อนๆที่คิดจะฝากคนรู้จักหรือเพื่อนซื้อของ อยากให้คิดถึงตรงนี้นิดนึง คือที่หิ้วของมาให้มันเป็นน้ำใจล้วนๆ (ไม่นับกรณีที่บวกค่าหิ้วนะคะ) คนที่ไม่ได้เดินทางเองไม่รู้หรอกคะว่ามันเหนื่อยแค่ไหน โดยเฉพาะเวลาที่ต้องไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวแล้วโดนฝากซื้อของ และมาเจอกรณีแบบนี้เนี่ย ก่อนหน้านี้บอกได้เลยว่าไม่เคยมีแบบนี้นะ เพราะว่าส่วนใหญ่ที่ฝากซื้อกันจะเป็นเครื่องสำอางค์เสื้อผ้า กระเป๋า ไม่ใช้ของกินที่ละลายได้แบบนี้ มันรู้สึกแย่ และถ้าครั้งต่อไปถ้าไม่รับฝากเราก็จะกลายเป็นคนไร้น้ำใจหรือว่าเป็นเราเองที่ใจแคบก็ไม่รู้สินะ แต่ครั้งต่อไปคงไม่แล้ว