กระทู้นี้ตั้งเพื่อเป็นที่ระลึกให้กับ ผอ.ที่ทำงาน หัวหน้า เพื่อนร่วมงานและตัวเราเอง

สิ้นกันยายนนี้ ผอ.เรา จะเกษียณแล้ว และเมื่อผอ.ไป และถ้าผอ.คนใหม่เป็นคนที่เข้ามาเพื่อผลประโยชน์
ถึงวันนั้น หัวหน้าเราบางคนอาจจะถูกย้ายเข้ากรุด้วย เพราะคงกลัวจะขวางทางรวยของใครบางคน
เราเองก็อาจจะไม่รอดเหมือนกัน อาจจะไม่ได้ต่อสัญญา หรือถ้าได้ทำต่อ ไม่แคล้ว โดนบีบ โดนแกล้งให้ออกแน่นอน
เพราะทุกวันนี้ก็โดน ผู้ชายจับกลุ่มนินทาอยู่แล้ว มานั่งนึกๆดูก็เศร้าค่ะ คิดถึงที่ทำงานที่เคยทำมา คิดถึงคนที่ดีกับเรา
คิดถึงคืนวันที่มันมีมิตรภาพดีๆ เศร้าใจ และก็คงได้แต่ปลง ว่าที่ทำงานเรานี้มีกรรม ต้องใช้กรรมก่อน ถึงจะสดใสได้
ตัวเราเองก็คงมีกรรม เพราะได้งานใกล้บ้าน แต่อยู่ไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอก บางทีอะไรๆ อาจไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้
แต่ถ้ามันเป็นอย่างที่พวกเค้าต้องการ เราสงสารก็แต่ชาวไร่ ที่เค้าต้องกล้ำกลืนต่อไป กับพวกเหลือบ...
ก็ได้แต่นั่งคิด ทำไมเราไม่ปลงได้น้า ที่จะมองเห็นและชาชินกับคนพวกนั้น ทำไมเราไม่ทำตัวลู่ไปตามลม เดินไปตามเกม เพื่อเอาตัวรอด
แต่เราทำไม่ได้จริงๆ เราทนปั้นหน้าคุยกับคนพวกนั้นไม่ไหวจริงๆ

เราเลยมานั่งทำ วิดีโอ เพื่อเป็นที่ระลึก ให้กับผอ. หัวหน้า เพื่อนร่วมงาน น้องที่ทำงาน และคนที่ดีกับเรา
แม้น้อยนิด แต่มันมหาศาลมากๆ ในยามที่ต้องการกำลังใจ และเราจะไม่มีวันลืมตลอดไปเลยค่ะ ถ้าเราไม่ได้ทำงานที่นี่อีกแล้ว

ทุกๆคนในที่ทำงานที่ดีต่อกัน และกับพวกป้าๆคนงานฝ่ายไร่อ้อยผู้น่ารัก ภาพแบบนี้อาจไม่มีอีกแล้ว

หัวหน้าเราหลายๆคนกับพวกเรา