อยากให้มีละครสะท้อนสังคมดีๆบ้างจัง ใครอยากให้นิยายเรื่องอะไรมาทำเป็นละครแชร์กัน

ส่วนตัวเราอยากให้เอานิยายเรื่อง zombie prince รักลวงใจ มาทำเป็นละคร
เหตุผลคือนิยายเรื่องนี้ไม่เหมือนนิยายสูตรสำเร็จทั่วไปและสอนคนดูได้เยอะทั้งเรื่องครอบครัว ความรัก จรรณยาบรรณแพทย์ ศีลธรรมและกฎแห่งกรรม อยากให้มีละครที่เห็นถึงการกระทำเลวๆของตัวเอกของเรื่องและได้รับบทเรียนอย่างสาสม และมีทีมาที่ไปของความเลวอย่างชัดเจน

คำโปรย
ดำกับขาว...สองสีซึ่งยืนอยู่กันคนละปลายขั้ว ไม่มีทางผสมกันได้โดยไม่สูญเสียสีสันของตน เปรียบเหมือนกับเขาและเธอ ‘สีหราช’ ทายาทราชายาเสพติด เจ้าชายแห่งความมืดมิดที่ยากจะมีใครหาญกล้าต่อกร และ ‘ปาณิสรา’ คุณหมอที่อุทิศทั้งชีวิตเพื่อช่วยเหลือผู้คน ยึดถือความถูกต้องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

แต่ใครจะคิดว่าแม่เหล็กต่างขั้วจะโคจรมาเจอกัน ก่อให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันตามมามากมาย เหตุเพราะเขาคือฆาตกรใจร้ายที่ทำตามใจตัวโดยไม่นึกหวั่นเกรงต่อสิ่งใด ส่วนเธอก็ต่อต้านโดยไม่หวาดหวั่นต่อภัยที่จะตามมา

สามัญสำนึกบอกเธอว่าเขาเป็นคนเลว หากส่วนลึกของหัวใจก็บอกให้ยอมศิโรราบต่อเขา ขณะที่เขาผู้ซึ่งเพิกเฉยต่อความดีงามทั้งปวงนั้นคิดเพียงอย่างเดียว คือฉุดเธอลงมาเกลือกกลั้วในชีวิตราตรีอันมืดมนนี้ด้วยกัน ถูกผิดดีชั่วต่อสู้กันภายใน เมื่อคนที่รักกลับกลายเป็นคนที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้!!


เรื่องย่อแบบจัดเต็มจาก http://touch.exteen.com/blog/hullahulla/20100317/zombie-prince
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องย่อของเรื่องนี้ก็คือ ปาณิสราหรือคุณหมอนิด ว่าที่คุณแพทย์คนสวยเผลอไปเที่ยวโฮสต์คลับกับเพื่อน
แต่นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เจอกับเขา สีหราช หรือ Prince ลูกชายคนเดียวของเจ้าสัวสิงคาล เจ้าพ่อวงการยาเสพติด
แค่ครั้งแรกที่เจอกัน มันยิ่งกว่าไม่ประทับใจ เพราะเขาเกือบจะฆ่าคนตายต่อหน้าเธอ
สีหราชทั้งโหดร้าย ป่าเถื่อน แถมยังเลือดเย็นเป็นที่สุด นั่นคือสิ่งที่ฝังรากลึกในใจของเธอ
จนกระทั่งเวลาสองปีผ่านไป ปาณิสราเรียนจบและได้เป็นแพทย์คอยรักษาชาวบ้านแถวชายแดน
ซึ่งเป็นบริเวณที่เขาลักลอบขนยาพอดี ทำให้เธอได้เจอเขาอีกครั้งในสภาพบาดเจ็บ
จรรยาบรรณแพทย์ทำให้เกิดคำถามหนึ่งขึ้นในใจเธอ นั่นคือเธอควรจะช่วยเขาดีไหม?
และคำถามเดียวกันนี้ก็ยังถูกถามเป็นระยะๆ กระตุ้นให้เราคิดตามตลอดเรื่อง
คนเป็นหมอเมื่อเห็นคนเจ็บก็ต้องรักษา แต่ถ้ารักษาแล้วเขาจะไปทำให้มีคนเจ็บมากขึ้น เราควรจะทำอย่างไร?
เป็นปัญหาโลกแตกมากค่ะในความคิดเรา และสำหรับเหตุการณ์ครั้งแรกนั้น ปาณิสราตัดสินใจช่วย
เพื่อแลกกับชีวิตคนในหมู่บ้าน ได้ผล เขาหายดี แต่ที่สำคัญ เขาเกิดความรู้สึกดีๆกับเธอขึ้นเสียแล้วสิ
ความรักของสีหราชทำให้ทั้งปาณิสราทั้งคนอ่านอย่างเราหวาดกลัวตลอดเรื่อง เพราะเขาทำได้ทุกอย่าง
เขาบุกไปหาเธอถึงบ้าน ลักพาตัวเธอ หรือแม้กระทั่งคิดจะฆ่าพันรบ นายตำรวจที่เธอมีความรู้สึกดีๆให้
นี่ยังไม่รวมเรื่องเลวร้ายที่หลายแหล่ที่เขาเคยทำ เขาทำให้เพื่อนสนิทเธอตาย เขาฆ่าคนได้เพียงเพราะรู้สึกโมโหเท่านั้น
ทั้งหมดนั่นทำให้ปาณิสราไม่อาจจะรักเขาได้ เธอบอกตัวเองเสมอว่าเขาเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมจะฉุดเธอลงนรกไปด้วยกัน
นิยายรักเรื่องนี้ เราจึงคิดว่ามันเป็นนิยายรักต้องห้ามอย่างแท้จริง กำแพงที่กั้นพวกเขาไม่ใช่เชื้อชาติหรือชนชั้น
แต่เป็นศีลธรรม
จวบจนกระทั่งตอนสุดท้าย สีหราชกำลังจะตายเพราะบาดแผลที่เขาไม่ยอมให้คนอื่นรักษานอกจาเธอ
เขาเฝ้าแต่คร่ำครวญว่า ถ้าปาณิสราไม่รักเขา ก็ให้เขาตายไปเสียดีกว่า
นางเอกใจแข็งมากค่ะ แต่เรากลับไม่รู้สึกหงุดหงิดเลย เราอึดอัดแทนด้วยซ้ำ
เพราะคำถามเดิมถูกถามพร้อมกัน
เธอควรจะช่วยคนเลวอย่างเขาไหม?
ถ้าไม่ช่วยเขาก็จะตาย แต่ถ้าช่วย เขาก็จะถือว่า นั่นคือการยอมรับรักของเขา
หลายประโยคจากฉากนี้ของสีหราชทำให้เราเจ็บปวดมากค่ะ
"ถ้าฉันจะตาย เธอควรจะดีใจไม่ใช่หรือ นิด"
"ทำยังไงเธอถึงจะรักฉัน หา? รักฉันสิ รักฉัน แก้วแหวนเงินทอง ความสุขทุกอย่าง ฉันให้เธอได้ทั้งนั้น"
"นิด.. อย่าทำอย่างนี้ รักฉันเถอะ"
บอกตามตรงว่าเราสงสัยมาตลอดทั้งเรื่องว่าสีหราชรักปาณิสราจริงๆหรือ?
การกระทำของเขาทั้งหมดโหดร้ายป่าเถื่อนเกินกว่าจะเรียกว่ารัก หรือจะเป็นแค่การอยากเอาชนะเท่านั้น
แล้วปาณิสรา รักเขาตอบบ้างไหม?
ตอนจบของเรื่องนี้ตอบคำถามเราทุกอย่างค่ะ
สีหราชเป็นคนอารมณ์รุนแรง แรกๆเวลาปาณิสราทำอะไรไม่ถูกใจ จะให้เขาตบหน้าหรือจูบเธอเขาก็ทำได้
แต่พอตอนท้ายของเรื่อง แม้ว่าเธอจะยืนยันทุกครั้งว่าเธอไม่เคยรักเขาและไม่มีวัน
ถึงเขาจะเสียใจแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยเอาอารมณ์ไปลงที่เธออีกเลย เขายอมเธอทุกอย่างจริงๆ
ถึงจะเกริ่นไปตั้งแต่ต้นแล้วว่า เราไม่ชอบพวกพระเอกนิสัยไม่ดี แต่คนนี้เรายอมยกให้ค่ะ
สิ่งที่เขาทำไม่ใช่เรื่องเท่ ไม่ใช่เรื่องดีงาม แต่เป็นอะไรที่ทำให้เราสงสารเขาหมดใจ
สงสารที่เขาเกิดมาในที่ไม่ดี สงสารที่พ่อของเขาแย่งความรักของเขาไปและเลี้ยงดูมาแบบผิดๆ
เขาจึงโตมาแบบใช้ชีวิตผิดๆ แต่เราคิดว่าเนื้อแท้ Prince ก็ดีไม่น้อยนะ
เขารักพ่อ เขารักนางเอก เขาแค่อยากได้ความรักที่เขาไม่เคยได้
คนเลวจริงๆต้องคุณพ่อพระเอกค่ะ มีอย่างที่ไหนฆ่าเมียที่รักเพราะเมียรู้ว่าเขาค้ายา
แม้ว่าจุดจบทั้งสองคนจะเหมือนกัน แต่ต่างกันในความรู้สึกของเราค่ะ
นายสิงคาลตายอย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางวงล้อมของตำรวจที่กราดยิงเข้ามา
แต่สีหราชตายอยู่ข้างๆคนที่เขารักที่ทำดีกับเขาอย่างจริงใจอย่างที่เขาหวังมาตลอด
ประโยคหนึ่งจากเขน ลูกน้องคนสนิทของสีหราชทำให้เราสะเทือนใจ
"หมอเป็นคนดี แล้วทำไมหมอไม่เมตตาหยิบยื่นความดีมาให้พวกผมบ้าง
รักพวกผมบ้างสิ ทั้งผมทั้ง Prince อยากให้หมอเผื่อแผ่รักจากคนดีๆมาให้ผมบ้าง แค่นั้นเอง"
นั่นสิเนอะ คนบ้างคนก็เลือกเกิดไม่ได้ แม้จะเลือกเป็นก็ยังยาก
แต่คนทุกคนก็มสมควรจะได้รับความรัก
ถึงจะเลวแค่ไหน ก็ยังต้องการความรัก
สำหรับคำถามสุดท้ายที่ถามว่า นางเอกรักพระเอกไหม
"ฉันขอให้คุณ นอนหลับฝันดี ตื่นขึ้นมาอีกทีในแสงสว่าง เป็นคนของความถูกต้อง
เมื่อนั้น ฉันจะทำมากกว่า มากกว่ายิ้มให้คุณ เราจะจูงมือกันเดินอยู่ในเส้นทางที่ถูกที่ควร"
ประโยคนี้ตอบเราทุกอย่างค่ะ