อุ่นไอรัก บทที่ ๑๐

เรื่องในซีรียส์เดียวกัน บ่มไวน์ใส่รัก http://pantip.com/topic/30777946

บทก่อนหน้า
บทที่ ๑ http://pantip.com/topic/30935459
บทที่ ๒ http://pantip.com/topic/30940219
บทที่ ๓ http://pantip.com/topic/30942490
บทที่ ๔ http://pantip.com/topic/30944733
บทที่ ๕ http://pantip.com/topic/30948641
บทที่ ๖ http://pantip.com/topic/30951508
บทที่ ๗ http://pantip.com/topic/30953842
บทที่ ๘ http://pantip.com/topic/30957026
บทที่ ๙ http://pantip.com/topic/30961011



รสสัมผัสดื่มด่ำจากริมฝีปากคู่ที่หญิงสาวพยายามห้ามความคิดไม่ให้นึกถึงมาตลอด นับตั้งแต่ได้สัมผัสครั้งแรกในตอนเมามายและเธอจำได้ดีว่ารสชาติของมันร้อนแรงเพียงใดนั้น บัดนี้เมื่อได้รับสัมผัสจากริมฝีปากคู่เดิมในตอนที่สติสัมปชัญญะครบถ้วน ทำให้ไลลารู้ว่า นอกจากจะร้อนแรงราวแอลกอฮอล์ดีกรีสูงแล้ว ยังมีความหวานล้ำปานน้ำผึ้งบริสุทธิ์เจือมากับความร้อนแรงนั้นด้วย และผลของมันก็ทำให้หญิงสาวหลงลืมสิ้นทุกสิ่งรอบตัว มีเพียงรสชาติหวานล้ำจากสัมผัสช่ำชองที่ทำให้เธออยากจะดื่มกินให้สาสมกับรสชาติอันเลอเลิศของมัน

หญิงสาวไม่รู้ว่าเธอหลงวนอยู่ในสัมผัสอันน่าหลงใหลนั่นนานแค่ไหน หนึ่งนาที ห้านาที หรือหนึ่งชั่วโมง ประสาทสัมผัสอย่างอื่นของเธอหยุดทำงานไปชั่วขณะ รับรู้เพียงสัมผัสแผ่วหวานที่มอบให้อย่างเชี่ยวชาญของชายหนุ่มตรงหน้าเท่านั้น จนกระทั่ง.. เขาผละออก ส่งผลให้ไลลาลืมตามองคนที่เพิ่งผละไปอย่างไม่เข้าใจ และพบกับใบหน้าเปื้อนยิ้มของคนตรงหน้า

“ผมหิว ออกไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหม” ชายหนุ่มว่าเสียงเบา

ไลลายกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา และพบว่าเป็นเวลาเกือบสองทุ่ม ชายหนุ่มทำอะไรอยู่ถึงยังไม่กินอะไร และคนตรงหน้าก็พูดออกมาราวกับรู้ความคิดของเธอ

“ผมรอคุณกลับมากินด้วยกัน”

“ขอโทษนะคะที่ทำให้รอ” หญิงสาวว่า รู้สึกผิดนิดๆที่ทำให้เขาหิ้วท้องรอ แต่เขาก็ไม่ควรจะรอนี่นะ ถ้าเธอไม่กลับมาเขาจะทำยังไง

“งั้นให้ฉันทำอะไรง่ายๆให้ไหมคะ” หญิงสาวเสนอ ชายหนุ่มส่ายหน้า

“ผมไม่ได้รอให้คุณมาทำให้กินนะ” พูดเสร็จก็มองคนตรงหน้าที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์อย่างที่ใส่ประจำ ก่อนจะบอก

“ผมให้เวลาคุณไปแต่งตัวสวยๆสิบนาที ออกไปหาอะไรกินข้างนอกกัน”

“งั้นรอแป๊บนะคะ ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่นาน” หญิงสาวว่า ก่อนจะเดินตรงไปยังที่ตั้งของห้องนอนตนเอง ที่อยู่อีกฝั่งของห้องนั่งเล่น ในขณะที่คนที่กำลังหิวก็เดินกลับไปห้องตนเองเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน เพราะหลังจากเสร็จงานในไร่ เขาก็มานั่งรอหญิงสาวอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยไม่แวะไปที่ไหนก่อน โดยที่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะกลับมาซะมืดค่ำขนาดนี้




มาร์โคขับรถพาหญิงสาวมายังร้านอาหารที่ตั้งอยู่นอกเมืองมาเลนี่มาทางตะวันออกเฉียงใต้เล็กน้อย ซึ่งเมื่อขับรถมาจากไร่ ก็ทำให้ไม่ต้องขับรถผ่านตัวเมืองเพราะไร่องุ่น ดาร์ลิง ดาวน์ ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองมาเลนี่ ทำให้ใช้เวลาขับรถมาจากไร่เพียงไม่กี่นาที อาคารข้างหน้าที่ชายหนุ่มพารถไปจอดนั้นเป็นอาคารที่สร้างขึ้นตามแบบบ้านควีนส์แลนเดอร์สองชั้นทาสีขาว มองเห็นบันไดอยู่ด้านหน้านอกตัวอาคาร ทอดขึ้นไปสู่ระเบียงกว้าง โดยมีประตูคู่บานใหญ่อยู่ตรงกลางตัวอาคาร และมีหน้าต่างเรียงรายไปตลอดผนังกว้างของบ้านทั้งหลัง

ภัตตาคาร รีเซิร์ฟ เซลล่า ภัตตาคารหรูของเมืองมาเลนี่ หญิงสาวรู้จักดีเพราะภัตตาคารแห่งนี้ได้รับรางวัลจากนิตยสารหรือองค์กรสมาคมต่างๆมากมาย เป็นภัตตาคารในระดับหรูหรา ให้บริการอาหารแบบโมเดิร์นออสเตรเลียนโดยได้รับอิทธิพลจากอาหารฝรั่งเศส และมีเอกลักษณ์โดดเด่นด้วยตัวอาคารที่สร้างขึ้นตามแบบบ้านอาณานิคมในยุคทศวรรษที่เจ็ดสิบ ทุกอย่างที่รวมตัวเป็นภัตตาคารแห่งนี้ตั้งอยู่ในมาตรฐานที่สูงลิบลิ่วซึ่งรวมทั้งราคาด้วย ทำให้เป็นสถานที่ที่ผู้คนส่วนใหญ่จะมาใช้บริการเฉพาะในโอกาสที่สำคัญจริงๆเท่านั้น และเพราะชีวิตที่มาเลนี่ของหญิงสาวไม่เคยมีโอกาสสำคัญอะไร จึงทำให้เธอไม่เคยย่างกรายมาที่ภัตตาคารแห่งนี้มาก่อน

“ฉลองเนื่องในโอกาสอะไรคะ” ไลลาถามยิ้มๆ เธอรู้ว่าสำหรับคนที่ท่าทางจะมีเงินเหลือกินเหลือใช้แบบเขา การจะมากินข้าวร้านหรูๆไม่จำเป็นต้องรอโอกาสสำคัญ แต่สำหรับคนธรรมดาอย่างเธอมันไม่ใช่นี่นะ

“ฉลองความสัมพันธ์ของเรา” ชายหนุ่มตอบ ฉีกยิ้มกว้างและหลิ่วตาให้หญิงสาว

“ความสัมพันธ์อะไร ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรกับคุณเสียหน่อย” หญิงสาวว่า แต่สายตาเจ้ากรรมกลับหลุบต่ำ ไม่กล้าสบตากับเขาเสียนี่ ก็จริงที่เธอยอมให้เขาจูบ แต่มันไม่ได้หมายความว่าเธอตกลงตามที่เขาขอนี่นะ

“ไม่เป็นไร ฉลองล่วงหน้า” ชายหนุ่มว่า ก่อนจะห่มผ้าคลุมไหล่ให้กับหญิงสาว อากาศปลายฤดูใบไม้ผลิในเดือนตุลาคม แม้จะเริ่มร้อนในตอนกลางวันแต่ในตอนกลางคืนแบบนี้ อุณหภูมิก็ลดต่ำลงจนทำให้รู้สึกเย็นเยือกได้เหมือนกัน ไลลาอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวผ้าปักลายลูกไม้สีขาวความยาวเหนือเข่าเล็กน้อย รองเท้าส้นสูงสีครีมและกระเป๋าถือใบเล็กสีเดียวกับรองเท้า และเมื่อตรวจตราความเรียบร้อยของผ้าคลุมไหล่เสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มก็คว้ามือเล็กเดินตรงไปยังบันไดที่ทอดขึ้นสู่ตัวอาคารตรงหน้า

ภายในห้องอาหารถูกจัดแต่งไว้ในบรรยากาศหรูหราโรแมนติก เก้าอี้หนังพนักสูงสีดำถูกวางล้อมรอบโต๊ะอาหารที่ถูกปูไว้ด้วยผ้าปูโต๊ะสีขาวสะอาด บนโต๊ะจัดเรียงไว้ด้วยชุดเครื่องแก้วคริสตัล และเทียนที่ถูกจุดส่องแสงให้ความรู้สึกอบอุ่นและอ่อนหวานในคราวเดียว

พนักงานบริการในชุดเสื้อเชิร์ตสีขาวสะอาดและกางเกงสแล็คสีดำ รองเท้าหนังขัดมันวับ นำชายหนุ่มและหญิงสาวไปยังโต๊ะที่จัดไว้สำหรับสองคนในมุมที่ห่างออกไปจากคนอื่นๆ เลื่อนเก้าอี้ออกให้หญิงสาวนั่ง ก่อนจะยื่นเมนูส่งให้ และเดินไปยืนรออยู่ไม่ห่างนัก แต่ก็ห่างมากพอที่จะไม่ได้ยินบทสนทนาของลูกค้าบนโต๊ะอาหาร

ชายหนุ่มเลือกอาหารแบบเป็นคอร์สห้าคอร์สสำหรับการเฉลิมฉลองในคืนนี้ และคอร์สแรกสำหรับมื้อฉลองความสัมพันธ์ตามคำพูดของชายหนุ่มเป็นซุปฟักทองเสิร์ฟมาในถ้วยซุปเล็กๆขนาดถ้วยกาแฟ และพาเต้ตับไก่และบลัดออเรนจ์มาร์มาเลดบนขนมปังกรอบ เสิร์ฟมาขนาดน่ารักที่ทำให้หญิงสาวไม่ปฏิเสธที่จะฉลองไปกับเขา

ต่อมาเป็นหอยเชลห่อแฮมโปรชุตโตมีไข่ปลาแซลมันวางอยู่ด้านบน เสร์ฟมาบนถั่วบดราดด้วยซอสแชมเปญและเนย จัดมาในจานเล็กๆน่ารัก ทำให้หญิงสาวจัดการทั้งสามชิ้นบนจานหมดไปอย่างไม่รู้ตัว มาร์โคนั่งมองคนที่บอกว่าไม่หิวตรงหน้ารับประทานด้วยท่าทางเอร็ดอร่อยด้วยประกายตาวิบวับอย่างพออกพอใจ

“คุณต้องกินให้เยอะขึ้น คุณผอมเกินไป” ชายหนุ่มว่า ทำให้คนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมามองอย่างแปลกใจ แค่เธอยอมให้โอกาสเขาแสดงความจริงใจ เขาก็จะมากะเกณฑ์กับการกินของเธอแล้วหรืออย่างไร

“โธ่ ผู้หญิงที่ไหนไม่อยากผอมคะ” หญิงสาวว่า เธอมีความสุขดีกับหุ่นแบบบางของตัวเอง และดูเหมือนข้อดีอีกข้อของการที่แจ๊คมีชู้ก็ดูเหมือนจะเป็นการที่เธอผอมลงกว่าแต่ก่อนตั้งสามกิโลนี่ล่ะ ลดมาอย่างยากเย็นไม่เคยจะสำเร็จ พออกหักปุ๊บน้ำหนักลดทันใจ หญิงสาวคิดอย่างขบขัน แล้วก็ต้องประหลาดใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอคิดถึงแจ๊คได้โดยที่ไม่รู้สึกเจ็บปวด สงสัยอาหารอร่อย (และแพง) จะทำให้เธออารมณ์ดีนะไลลา หญิงสาวล้อตัวเองในใจ

ระหว่างรออาหารคอร์สต่อไป บริกรนำชาร์ดอนเนย์มาเสิร์ฟให้ ซึ่งเป็นไวน์ที่อยู่ในรายการอาหารคอร์สนี้ และรสชาติสดชื่นซ่านลิ้นของไวน์ขาวที่เสิร์ฟมาเย็นจัด ก็ทำให้ไลลารู้สึกอารมณ์ดีจนส่งยิ้มกว้างขวางให้คนตรงหน้าที่มองเธอไม่วางตาอยู่ตลอดตั้งแต่นั่งลงบนโต๊ะเลยทีเดียว

“อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น” ชายหนุ่มชะโงกหน้าเข้าไปกระซิบบอกคนอารมณ์ดีใกล้ๆ นัยน์ตาสีเขียวมรกตเป็นประกายวูบไหวที่เธอยังคงแปลความหมายไม่ออกอยู่เช่นเดิม

“ทำไมคะ”

“เพราะมันทำให้ผมอยากจูบคุณ” ชายหนุ่มว่าด้วยใบหน้าเรียบเฉย หากแต่ประกายสีเขียวในหน่วยตาเรียวนั้นกลับเต้นระริก ไลลาถึงกับหน้าร้อนวูบและหลบตาเขาในทันที

คนบ้า พูดออกมาได้หน้าตาเฉย หญิงสาวสรรเสริญชายหนุ่มในใจ

หลังจากชาร์ดอนเนย์ คอร์สต่อมาเป็นมอร์ตันเบย์บั๊คซูเฟล่กับกรูเยียร์ชีส เสิร์ฟมาพร้อมผักโขมหมักน้ำส้มขดมาในจานโดยมีคาเวียร์วางอยู่ด้านบน และแม้จะบอกตัวเองว่าจะแตะอาหารคอร์สต่อๆมาพอเป็นพิธีเท่านั้น แต่รสชาติของชีสที่อยู่ด้านบนและสัมผัสบางเบาของซูเฟล่รวมทั้งรสชาติหวานล้ำของเนื้อกั้งในซูเฟล่ก็ทำให้ไลลาอดที่จะรับประทานอย่างเอร็ดอร่อยไม่ได้ นี่เธอจะกินอาหารทั้งห้าคอร์สจนหมดเกลี้ยงเลยหรืออย่างไร หญิงสาวคิดอย่างตระหนก สามกิโลที่หายไปจะกลับมาทีเดียวในคืนนี้ซะกระมัง และเมื่อเหลือบตามองคนตรงหน้าก็พบว่าเขากำลังจัดการกับอาหารตรงหน้าด้วยท่าทางเอร็ดอร่อยไม่แพ้กัน

“อีกสองคอร์สคุณจัดการให้ฉันแล้วกันนะคะ” หญิงสาวว่า

“โธ่ ไลลา กินไปเถอะ คุณยังห่างไกลจากคำว่าอ้วนมากนัก” ชายหนุ่มว่าพลางจ้องมองคนรูปร่างผอมบางตรงหน้า จนคนที่ถูกมองถึงกับทำหน้าไม่ถูกไปทีเดียว

เมื่อคอร์สต่อมาซึ่งเป็นเชอร์เบตเสิร์ฟมาสกู๊ปเล็กๆ ไลลาก็อดที่จะกินจนหมดอีกไม่ได้ นี่ยังไม่ได้กินจานหลักเลยนะ! หญิงสาวโวยวายในใจอย่างตระหนก นี่แค่มื้อฉลองความสัมพันธ์ล่วงหน้าเธอยังกินซะขนาดนี้ หากเธอตกลงเป็นแฟนกับเขาจริงๆ เธอจะไม่กลายเป็นพยูนมีขาหรืออย่างไร ท่าทางจะต้องคิดใหม่ซะแล้วกระมังไลลา

และในที่สุดอาหารจานหลักก็มาถึงเสียที เป็นเนื้อแกะอบไฟอ่อนวางมาบนชิ้นฟักทองอบ เสิร์ฟมาพร้อมกับชิราซ เนื้อแกะที่ละลายในปากทำเอาไลลาถึงกับหลับตาพริ้ม เธอไม่สงสัยเลยว่าทำไมภัตตาคารแห่งนี้ถึงได้มีชื่อเสียงและได้รับรางวัลมากมายนัก

“ยังไม่หมดนะไลลา เหลือของหวาน” ชายหนุ่มว่ายิ้มๆ ไลลาถึงกับตาเหลือก แค่นี้เธอก็ไม่เหลือที่ว่างในท้องแล้วนะ

“ไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวว่า พร้อมกับส่ายหน้าอย่างยอมแพ้ ชายหนุ่มจึงเรียกบริกรมาเก็บเงินโดยไม่รับของหวาน ก่อนที่จะพาหญิงสาวเดินกลับไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่