วันนี้เหงาเหลือเกิน ขอพื้นที่ให้ Y ได้ระบายหน่อยนะครับ
เกิดเป็น Y ทำไมมันลำบากยากเย็นอย่างนี้ครับ
ผมเองก็เป็นวายอีกคนที่ไม่แสดงออก แต่ก็ไม่ถึงกับดูมาดแมน บึกบีน กำยำ เข้ม 360 องศาอะไรแบบนั้น เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ บอบบางมากถึงมากที่สุด เพียงแต่ไม่ออกอาการตุ๊งติ๊ง เฟรนด์ลี่ ยิ้มง่าย เข้าได้กับทุกคน แต่ถ้าต้องอยู่ในสถานการณ์บังคับให้ต้องทำความรู้จักกับกลุ่มคนที่ไม่อยากรู้จักจะค่อนข้างเงียบๆ ...งงมะ เพื่อนวายที่จะคุยกันเปิดอกไว้ปรึกษาหรือระบายความอัดอั้นอย่างนี้ในชีวิตจริงก็ไม่มี
ประเด็นคือ อายุอานามก็ล่วงเลยเบญจเพสมาหน่อยนึงแล้ว แต่ก่อนไม่เคยคิดเรื่องความรักเลย ไม่อยู่ในหัวสมองเลยด้วยซ้ำ บ่อยครั้งเข้ามาอ่านในพันทิปเจอกระทู้พวก "เหงาจัง" "อยากมีแฟน อยากมีคู่" เรามักจะคิดว่าคนพวกนี้เป็นอะไรมากรึเปล่า อยู่คนเดียวมันจะลำบากอะไรนักหนา ไม่เห็นจะเหงาตรงไหน กระทั่งวันหนึ่งที่เราได้รู้จักกับความรัก ที่เรียกได้ว่า "ความรัก" ครั้งแรก (ยังไม่ได้คบกัน) แล้วเราก็พบกับความผิดหวัง ซึ่งเจ็บปวดและทรมานมากๆอย่างที่ไม่เคยคิดว่าพอได้สัมผัสกับคำว่า ความรัก ในครั้งแรก กลับต้องเจอกับความรู้สึกที่แย่แบบนี้ มันช่างต่างกับที่วาดฝันและคิดว่ามันจะเป็นสิ่งสวยงาม และประสบการณ์ในครั้งนั้นมันเปลี่ยนเรา..
เรากลายเป็นคนเหงาตลอดเวลาไปโดยปริยาย อยากมีใครซักคนเคียงข้าง อยากมีคนให้เราได้ดูแลและดูแลเรา อยากมีคนเป็นห่วงเป็นใยบ้าง อยากมีคนโทรหาและมีคนให้โทรหา เรามีเบอร์โทรศัพท์ในมือถือเป็นร้อย ทุกวันได้แต่นั่งดูเลื่อนไปมา แต่ไม่รู้จะโทรหาใคร ขณะเดียวกันก็หวังว่าจะมีใครซักคนโทรมาบ้าง ทำงาน นั่งรถกลับบ้านคนเดียวก็เหงาๆ เดินคนเดียว ดูหนังคนเดียว เดินห้างคนเดียว กลับห้องก็อยู่คนเดียว หลับไปกับเสียงเพลงคนเดียว อยากมีเสียงฝันดีให้ได้ยินก่อนนอนบ้าง เหงาจับใจมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
...ตอนนี้เราเพิ่งย้ายงาน ได้เจอกับคนๆหนึ่งข้างแผนก เค้าดูเป็นผู้ชายปกติธรรมดาทั่วไปมาก แต่มันก็มีพฤติกรรมบางอย่างให้เรารู้สึกว่าเค้าอาจกำลังสนใจเราอยู่ เช่น เราเห็นเค้ามองเราบ่อยครั้ง บางทีมาใกล้ๆก็มีท่าทีแปลกๆ แต่บางทีก็ทำเมินๆเหมือนไม่ได้สนใจ เราสืบค้นจนแน่ใจว่าเค้าก็เป็นเหมือนกัน เราอยากรู้จักเค้าแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี กลัวคนจะเอาไปพูดเป็นที่เสียหาย เป็นที่ครหาในที่ทำงานอีก เราควรทำไงดี
ป.ล. เวลาเราชอบใครจะจริงจังมาก สืบจนรู้ชื่อ นามสกุล รุ่นที่เรียน คณะ มหาลัย สืบเจอเฟซทั้งๆที่เค้าไม่ได้ใช้ชื่อจริง ชื่อเล่นเลย และพอเข้าไปดูถึงได่รู้ว่า อู้วววววววววววว ชัดเลย เป็นจริงๆด้วย แทบกรี๊ดลั่นด้วยความดีใจ แต่เราก็ไม่กล้สแอดเพราะยังไม่เคยคุยด้วย แล้วกลัวจะเป็นการเปิดตัวเองไปในตัวรึเปล่า กลัวเค้าเอาไปพูดในที่ทำงานด้วย
เหงาเหลือเกิน ขอพื้นที่ให้ Y ได้เวิ่นเว้อและขอคำปรึกษา
เกิดเป็น Y ทำไมมันลำบากยากเย็นอย่างนี้ครับ
ผมเองก็เป็นวายอีกคนที่ไม่แสดงออก แต่ก็ไม่ถึงกับดูมาดแมน บึกบีน กำยำ เข้ม 360 องศาอะไรแบบนั้น เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ บอบบางมากถึงมากที่สุด เพียงแต่ไม่ออกอาการตุ๊งติ๊ง เฟรนด์ลี่ ยิ้มง่าย เข้าได้กับทุกคน แต่ถ้าต้องอยู่ในสถานการณ์บังคับให้ต้องทำความรู้จักกับกลุ่มคนที่ไม่อยากรู้จักจะค่อนข้างเงียบๆ ...งงมะ เพื่อนวายที่จะคุยกันเปิดอกไว้ปรึกษาหรือระบายความอัดอั้นอย่างนี้ในชีวิตจริงก็ไม่มี
ประเด็นคือ อายุอานามก็ล่วงเลยเบญจเพสมาหน่อยนึงแล้ว แต่ก่อนไม่เคยคิดเรื่องความรักเลย ไม่อยู่ในหัวสมองเลยด้วยซ้ำ บ่อยครั้งเข้ามาอ่านในพันทิปเจอกระทู้พวก "เหงาจัง" "อยากมีแฟน อยากมีคู่" เรามักจะคิดว่าคนพวกนี้เป็นอะไรมากรึเปล่า อยู่คนเดียวมันจะลำบากอะไรนักหนา ไม่เห็นจะเหงาตรงไหน กระทั่งวันหนึ่งที่เราได้รู้จักกับความรัก ที่เรียกได้ว่า "ความรัก" ครั้งแรก (ยังไม่ได้คบกัน) แล้วเราก็พบกับความผิดหวัง ซึ่งเจ็บปวดและทรมานมากๆอย่างที่ไม่เคยคิดว่าพอได้สัมผัสกับคำว่า ความรัก ในครั้งแรก กลับต้องเจอกับความรู้สึกที่แย่แบบนี้ มันช่างต่างกับที่วาดฝันและคิดว่ามันจะเป็นสิ่งสวยงาม และประสบการณ์ในครั้งนั้นมันเปลี่ยนเรา..
เรากลายเป็นคนเหงาตลอดเวลาไปโดยปริยาย อยากมีใครซักคนเคียงข้าง อยากมีคนให้เราได้ดูแลและดูแลเรา อยากมีคนเป็นห่วงเป็นใยบ้าง อยากมีคนโทรหาและมีคนให้โทรหา เรามีเบอร์โทรศัพท์ในมือถือเป็นร้อย ทุกวันได้แต่นั่งดูเลื่อนไปมา แต่ไม่รู้จะโทรหาใคร ขณะเดียวกันก็หวังว่าจะมีใครซักคนโทรมาบ้าง ทำงาน นั่งรถกลับบ้านคนเดียวก็เหงาๆ เดินคนเดียว ดูหนังคนเดียว เดินห้างคนเดียว กลับห้องก็อยู่คนเดียว หลับไปกับเสียงเพลงคนเดียว อยากมีเสียงฝันดีให้ได้ยินก่อนนอนบ้าง เหงาจับใจมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
...ตอนนี้เราเพิ่งย้ายงาน ได้เจอกับคนๆหนึ่งข้างแผนก เค้าดูเป็นผู้ชายปกติธรรมดาทั่วไปมาก แต่มันก็มีพฤติกรรมบางอย่างให้เรารู้สึกว่าเค้าอาจกำลังสนใจเราอยู่ เช่น เราเห็นเค้ามองเราบ่อยครั้ง บางทีมาใกล้ๆก็มีท่าทีแปลกๆ แต่บางทีก็ทำเมินๆเหมือนไม่ได้สนใจ เราสืบค้นจนแน่ใจว่าเค้าก็เป็นเหมือนกัน เราอยากรู้จักเค้าแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี กลัวคนจะเอาไปพูดเป็นที่เสียหาย เป็นที่ครหาในที่ทำงานอีก เราควรทำไงดี
ป.ล. เวลาเราชอบใครจะจริงจังมาก สืบจนรู้ชื่อ นามสกุล รุ่นที่เรียน คณะ มหาลัย สืบเจอเฟซทั้งๆที่เค้าไม่ได้ใช้ชื่อจริง ชื่อเล่นเลย และพอเข้าไปดูถึงได่รู้ว่า อู้วววววววววววว ชัดเลย เป็นจริงๆด้วย แทบกรี๊ดลั่นด้วยความดีใจ แต่เราก็ไม่กล้สแอดเพราะยังไม่เคยคุยด้วย แล้วกลัวจะเป็นการเปิดตัวเองไปในตัวรึเปล่า กลัวเค้าเอาไปพูดในที่ทำงานด้วย