เหตุเกิดเมื่อสักครู่ ที่สถานีรถไฟฟ้าวงเวียนใหญ่ เวลาประมาณ 19.15
ผมนั่งหลับมาตลอดทาง จนรู้สึกตัวว่าถึงสถานีปลายทาง เพราะได้ยินเสียงแว่วๆ ...ใหญ่ๆ อะไรงี้ สติก็พลันคิดได้ว่า วงเวียนใหญ่
ผมลืมตาขึ้น เห็นผู้หญิงคนนึง ใส่เสื้อคลุมสีแสด ยืนตรงหน้าผมแล้วบอกว่า สถานีวงเวียนใหญ่แล้วค่ะ
ผมก็ อะ ครับๆ แล้วก็มองป้าย เห็นคนลงหมดแล้ว เลยเดินออกมาแบบมึนๆ เหมือนคนตื่นนอน
เสร็จแล้วพอผมลงบันไดไป ก็เห็นผู้หญิงคนเนี่ย ยืนอยู่ใกล้ๆ กับทางออก ก็ไม่ได้เอะใจอะไร นึกว่ารอเพื่อนอะไรของเค้า
ซึ่งผมจะนั่ง BTS ต่อไปยังตลาดพลู ผมก็ต้องไปขึ้นอีกฝั่งนึง พอขึ้นไปเสร็จ ผู้หญิงคนนี้ก็ตามผมมา ซึ่งผมเริ่มรู้สึกตัวว่าเธอเดินตามผมมาตอนที่ผมกำลังจะขึ้นบันไดไปต่อ เมื่อผมขึ้นมาแล้ว ผมก็ยืนโหนเสา พร้อมจะหลับต่อ zzZZ เห้อ ง่วงจริงๆ นะจะบอกให้
แล้วผมก็รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้กำลังมองผม เพราะเธอเสื้อสีแสด มันเลยจำได้ง่าย คือเค้าพยายามยกไอโฟนมาแล้วหันหลังไอโฟนแนวตรง ทำเหมือนจะถ่ายรูป แล้วเค้าก็ยิ้มๆ
พอถึงสถานีตลาดพลู ผมลงไปแล้วไปถามเค้า ประโยคสนทนาประมาณนี้
ผม: มีอะไรเปล่าครับ
ญ: อะไรนะคะ
ผม: มีอะไรเปล่าครับ เมื่อกี้ผมเหมือนรู้สึกว่าคุณถ่ายรูปผมรึเปล่า
ญ: เปล่าค่ะ ไม่ได้ถ่าย ดิฉันฟังเพลง
ขัดหน่อย ขอบอกว่า สีหน้าเธอดูหงุดหงิดมาก
ผม: เอ่อ คือผมรู้สึกว่า มันผิดสังเกตน่ะครับ เมื่อกี้คุณก็สะกิดผมตอนลงวงเวียนใหญ่ แล้วพอผมลงมาคุณก็เดินตามผมอีก เมื่อกี้คุณยกโทรศัพท์หันมาทางผม ผมก็คิดว่าคุณถ่ายรูป ผมเลยมาถามคุณว่า มีอะไรรึเปล่า
ญ: ไม่มีค่ะ แล้วก็ไม่ได้ถ่ายด้วย (สีหน้าหงุดหงิดเช่นเคย)
ผม: คือ ขอโทษนะครับ ทำไมต้องหงุดหงิด คุณกำลังอารมณ์เสียใส่ผมนะ
ญ: ไม่ค่ะ แล้วก็ไม่ได้ถ่ายรูปคุณด้วย เพราะดิฉันไม่รู้ว่าจะถ่ายไปทำไม ดิฉันไม่รู้จักกับคุณ
ผม: เนี่ยอะครับ คุณหงุดหงิด มีอะไรกับผมรึเปล่า เพราะปกติถ้าคนไม่รู้จักกัน ผมเข้าไปทักด้วยเสียงดีๆ คุณไม่น่าจะหงุดหงิดใส่ผมแบบนี้นะ
ญ: ก็ดิฉันฟังเพลงอยู่ แล้วคุณก็เข้ามาทัก เนี่ย ฉันก็ต้องรีบไปด้วย มีนัด
ผมคิดในใจว่า คงไม่ใช่นัดหรอกครับ เพราะเมื่อเริ่มกลับไปคิดเหตุการณ์ที่ผ่านมา เค้าพยายามตามผม ไม่ได้เร่งรีบอะไร
ญ: คุณจะเอาไงคะ จะดูโทรศัพท์ฉันไหม อย่างนี้ถือว่าคุณล่วงเกินสิทธิของฉัน
ผม: คือ ก็เปล่าครับ คุณ ผม คือ เอ่อ... คือคุณคุยดีๆ สิครับ ผมไม่ได้อะไรคุณนะ อย่าหงุดหงิดสิครับ ผมแค่เห็นว่ามันผิดสังเกตที่คุณมาตามผม แล้วก็ยกโทรศัพท์มาทางผม แล้วมือก็ทำเหมือนกดปุ่มถ่าย
ญ: ไม่มีค่ะ ไม่ได้ถ่าย จะดูไหมล่ะคะ ถ้าไม่มี คุณให้อะไร
ผม: แล้วทำไมผมต้องให้อะไรล่ะครับ
ญ: ก็ฉันให้คุณดูโทรศัพท์นิคะ ถ้ามันไม่มี ก็ถือว่า (ประมาณว่าล่วงเกินหรือละเมิดสิทธิ์ นี่แหล่ะครับ)
ผม: ก็ไม่มีอะไร ไม่ได้ถ่ายก็ไม่ได้ถ่ายครับ ผมไม่ดูก็ได้ แต่ถ้ามีรูปผมในอิริยาบถเมื่อสักครู่ไปโผล่ที่ไหน ผมฟ้องนะ
ญ: ฟ้องเลยค่ะ เพราะดิฉันไม่มีรูปคุณแน่นอน คุณจะดูไหมล่ะคะ ฉันฟังเพลงอยู่เนี่ย
(แต่ตอนยืนอยู่บน BTS ไม่ได้ฟังเพลงนะครับ เพราะผมเห็น)
จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังดูหงุดหงิดอยู่
ผม: เนี่ย ก็คือ คุณคิ้วขมวดแบบเนี้ย (ผมก็ทำท่าให้ดูด้วย เอานิ้วจิ้มๆ คิ้วผมเอง) คุณอารมณ์เสียอะไรครับ
ญ: ไม่ได้อารมณ์เสียค่ะ แล้วดิฉันก็ไม่ได้ถ่ายรูปคุณด้วย
(ก็ยังหงุดหงิดอยู่ดีอะครับ)
แล้วผมก็ยกมือไหว้ขอโทษ
ผม: ก็ขอโทษด้วยละกันครับ ที่มารบกวน เพราะคุณเข้าใจไหมว่า มันผิดสังเกต อยู่ดีๆ คุณก็มาตามผม แล้วพอผมเข้ามาถามคุณก็ทำหงุดหงิดใส่ผม ผมก็ไม่รู้ว่าคุณมีอะไร
ญ: ค่ะ (แล้วเค้าก็ยกมือไหว้รับ) ขอโทษเช่นกัน ที่ทำให้คุณเข้าใจผิดว่า ดิฉันไปถ่ายรูปคุณ
จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออก แล้วเค้าก็โทรศัพท์เหมือนคุยกับใครที่กำลังรอเค้าอยู่
ซึ่งผมไม่รู้นะครับว่า คุณมีเจตนาอะไร ทั้งที่คุณยืนตรงหน้าตอนผมตื่น แล้วก็เหมือนว่าคุณถ่ายรูปผม แล้วก็หงุดหงิดใส่ผม
แล้วตามที่จริง สิทธิขั้นพื้นฐาน เมื่อผมโดนสงสัยว่าผมโดนคุกคาม เช่นโดนแอบถ่าย ไม่ว่าจะชายหรือหญิง โดยมารยาทสามารถขอตรวจสอบได้อยู่แล้วครับ ไม่ต้องเสียอะไรทั้งนั้น ถ้าจะให้เป็นพิธี ก็ยกกันไปที่ สน. แล้วขอดูกันได้เลย แต่ผมแค่ขอดูดีๆ เข้าไปพูดจากกับเธอดีๆ ด้วยครับ เสียงนิ่มๆ ไม่ได้กระแทกเสียงอะไรเลยแม้แต่น้อย เธอก็อารมณ์เสียใส่ผม เหมือนจะประชดว่า จะดูมั๊ย อะผมก็ให้เกียรตินะ ไม่ดูก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าล่วงละเมิดสิทธิส่วนตัว
แต่ ถ้ามีรูปผมบน BTS ในอิริยาบถใดๆ ออกสู่สาธารณะ ซึ่งกล่าวหาในเชิงที่ไม่ดีล่ะก็ รับรองว่าผมเก็บหลักฐานฟ้องแน่นอนนะครับ ข้อหาหมิ่นประมาท ไม่ยอมความด้วยนะครับ
ง่วงมาก ขอไปพักก่อน...
มาลงบันทึกไว้ก่อน รู้สึกว่าโดนคุกคามโดยผู้หญิงคนนึง
ผมนั่งหลับมาตลอดทาง จนรู้สึกตัวว่าถึงสถานีปลายทาง เพราะได้ยินเสียงแว่วๆ ...ใหญ่ๆ อะไรงี้ สติก็พลันคิดได้ว่า วงเวียนใหญ่
ผมลืมตาขึ้น เห็นผู้หญิงคนนึง ใส่เสื้อคลุมสีแสด ยืนตรงหน้าผมแล้วบอกว่า สถานีวงเวียนใหญ่แล้วค่ะ
ผมก็ อะ ครับๆ แล้วก็มองป้าย เห็นคนลงหมดแล้ว เลยเดินออกมาแบบมึนๆ เหมือนคนตื่นนอน
เสร็จแล้วพอผมลงบันไดไป ก็เห็นผู้หญิงคนเนี่ย ยืนอยู่ใกล้ๆ กับทางออก ก็ไม่ได้เอะใจอะไร นึกว่ารอเพื่อนอะไรของเค้า
ซึ่งผมจะนั่ง BTS ต่อไปยังตลาดพลู ผมก็ต้องไปขึ้นอีกฝั่งนึง พอขึ้นไปเสร็จ ผู้หญิงคนนี้ก็ตามผมมา ซึ่งผมเริ่มรู้สึกตัวว่าเธอเดินตามผมมาตอนที่ผมกำลังจะขึ้นบันไดไปต่อ เมื่อผมขึ้นมาแล้ว ผมก็ยืนโหนเสา พร้อมจะหลับต่อ zzZZ เห้อ ง่วงจริงๆ นะจะบอกให้
แล้วผมก็รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้กำลังมองผม เพราะเธอเสื้อสีแสด มันเลยจำได้ง่าย คือเค้าพยายามยกไอโฟนมาแล้วหันหลังไอโฟนแนวตรง ทำเหมือนจะถ่ายรูป แล้วเค้าก็ยิ้มๆ
พอถึงสถานีตลาดพลู ผมลงไปแล้วไปถามเค้า ประโยคสนทนาประมาณนี้
ผม: มีอะไรเปล่าครับ
ญ: อะไรนะคะ
ผม: มีอะไรเปล่าครับ เมื่อกี้ผมเหมือนรู้สึกว่าคุณถ่ายรูปผมรึเปล่า
ญ: เปล่าค่ะ ไม่ได้ถ่าย ดิฉันฟังเพลง
ขัดหน่อย ขอบอกว่า สีหน้าเธอดูหงุดหงิดมาก
ผม: เอ่อ คือผมรู้สึกว่า มันผิดสังเกตน่ะครับ เมื่อกี้คุณก็สะกิดผมตอนลงวงเวียนใหญ่ แล้วพอผมลงมาคุณก็เดินตามผมอีก เมื่อกี้คุณยกโทรศัพท์หันมาทางผม ผมก็คิดว่าคุณถ่ายรูป ผมเลยมาถามคุณว่า มีอะไรรึเปล่า
ญ: ไม่มีค่ะ แล้วก็ไม่ได้ถ่ายด้วย (สีหน้าหงุดหงิดเช่นเคย)
ผม: คือ ขอโทษนะครับ ทำไมต้องหงุดหงิด คุณกำลังอารมณ์เสียใส่ผมนะ
ญ: ไม่ค่ะ แล้วก็ไม่ได้ถ่ายรูปคุณด้วย เพราะดิฉันไม่รู้ว่าจะถ่ายไปทำไม ดิฉันไม่รู้จักกับคุณ
ผม: เนี่ยอะครับ คุณหงุดหงิด มีอะไรกับผมรึเปล่า เพราะปกติถ้าคนไม่รู้จักกัน ผมเข้าไปทักด้วยเสียงดีๆ คุณไม่น่าจะหงุดหงิดใส่ผมแบบนี้นะ
ญ: ก็ดิฉันฟังเพลงอยู่ แล้วคุณก็เข้ามาทัก เนี่ย ฉันก็ต้องรีบไปด้วย มีนัด
ผมคิดในใจว่า คงไม่ใช่นัดหรอกครับ เพราะเมื่อเริ่มกลับไปคิดเหตุการณ์ที่ผ่านมา เค้าพยายามตามผม ไม่ได้เร่งรีบอะไร
ญ: คุณจะเอาไงคะ จะดูโทรศัพท์ฉันไหม อย่างนี้ถือว่าคุณล่วงเกินสิทธิของฉัน
ผม: คือ ก็เปล่าครับ คุณ ผม คือ เอ่อ... คือคุณคุยดีๆ สิครับ ผมไม่ได้อะไรคุณนะ อย่าหงุดหงิดสิครับ ผมแค่เห็นว่ามันผิดสังเกตที่คุณมาตามผม แล้วก็ยกโทรศัพท์มาทางผม แล้วมือก็ทำเหมือนกดปุ่มถ่าย
ญ: ไม่มีค่ะ ไม่ได้ถ่าย จะดูไหมล่ะคะ ถ้าไม่มี คุณให้อะไร
ผม: แล้วทำไมผมต้องให้อะไรล่ะครับ
ญ: ก็ฉันให้คุณดูโทรศัพท์นิคะ ถ้ามันไม่มี ก็ถือว่า (ประมาณว่าล่วงเกินหรือละเมิดสิทธิ์ นี่แหล่ะครับ)
ผม: ก็ไม่มีอะไร ไม่ได้ถ่ายก็ไม่ได้ถ่ายครับ ผมไม่ดูก็ได้ แต่ถ้ามีรูปผมในอิริยาบถเมื่อสักครู่ไปโผล่ที่ไหน ผมฟ้องนะ
ญ: ฟ้องเลยค่ะ เพราะดิฉันไม่มีรูปคุณแน่นอน คุณจะดูไหมล่ะคะ ฉันฟังเพลงอยู่เนี่ย
(แต่ตอนยืนอยู่บน BTS ไม่ได้ฟังเพลงนะครับ เพราะผมเห็น)
จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังดูหงุดหงิดอยู่
ผม: เนี่ย ก็คือ คุณคิ้วขมวดแบบเนี้ย (ผมก็ทำท่าให้ดูด้วย เอานิ้วจิ้มๆ คิ้วผมเอง) คุณอารมณ์เสียอะไรครับ
ญ: ไม่ได้อารมณ์เสียค่ะ แล้วดิฉันก็ไม่ได้ถ่ายรูปคุณด้วย
(ก็ยังหงุดหงิดอยู่ดีอะครับ)
แล้วผมก็ยกมือไหว้ขอโทษ
ผม: ก็ขอโทษด้วยละกันครับ ที่มารบกวน เพราะคุณเข้าใจไหมว่า มันผิดสังเกต อยู่ดีๆ คุณก็มาตามผม แล้วพอผมเข้ามาถามคุณก็ทำหงุดหงิดใส่ผม ผมก็ไม่รู้ว่าคุณมีอะไร
ญ: ค่ะ (แล้วเค้าก็ยกมือไหว้รับ) ขอโทษเช่นกัน ที่ทำให้คุณเข้าใจผิดว่า ดิฉันไปถ่ายรูปคุณ
จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออก แล้วเค้าก็โทรศัพท์เหมือนคุยกับใครที่กำลังรอเค้าอยู่
ซึ่งผมไม่รู้นะครับว่า คุณมีเจตนาอะไร ทั้งที่คุณยืนตรงหน้าตอนผมตื่น แล้วก็เหมือนว่าคุณถ่ายรูปผม แล้วก็หงุดหงิดใส่ผม
แล้วตามที่จริง สิทธิขั้นพื้นฐาน เมื่อผมโดนสงสัยว่าผมโดนคุกคาม เช่นโดนแอบถ่าย ไม่ว่าจะชายหรือหญิง โดยมารยาทสามารถขอตรวจสอบได้อยู่แล้วครับ ไม่ต้องเสียอะไรทั้งนั้น ถ้าจะให้เป็นพิธี ก็ยกกันไปที่ สน. แล้วขอดูกันได้เลย แต่ผมแค่ขอดูดีๆ เข้าไปพูดจากกับเธอดีๆ ด้วยครับ เสียงนิ่มๆ ไม่ได้กระแทกเสียงอะไรเลยแม้แต่น้อย เธอก็อารมณ์เสียใส่ผม เหมือนจะประชดว่า จะดูมั๊ย อะผมก็ให้เกียรตินะ ไม่ดูก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าล่วงละเมิดสิทธิส่วนตัว
แต่ ถ้ามีรูปผมบน BTS ในอิริยาบถใดๆ ออกสู่สาธารณะ ซึ่งกล่าวหาในเชิงที่ไม่ดีล่ะก็ รับรองว่าผมเก็บหลักฐานฟ้องแน่นอนนะครับ ข้อหาหมิ่นประมาท ไม่ยอมความด้วยนะครับ
ง่วงมาก ขอไปพักก่อน...