สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน

.
             พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖
             มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
             จูฬกัมมวิภังคสูตร
[บางส่วน]
             [๕๘๑] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรมาณพ สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน
เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีตได้ ฯ
             ส. ข้าพระองค์ย่อมไม่ทราบเนื้อความโดยพิสดารของอุเทศที่พระโคดมผู้เจริญ
ตรัสโดยย่อ มิได้จำแนกเนื้อความโดยพิสดารนี้ได้ ขอพระโคดมผู้เจริญได้โปรดแสดงธรรม
แก่ข้าพระองค์ โดยประการที่ข้าพระองค์จะพึงทราบเนื้อความแห่งอุเทศนี้โดยพิสดารได้เถิด ฯ
             พ. ดูกรมาณพ ถ้าอย่างนั้น ท่านจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจะกล่าวต่อไป
สุภมาณพ โตเทยยบุตร ทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า ชอบแล้ว พระเจ้าข้า ฯ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
             ควรศึกษาทั้งพระสูตร :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=7623&Z=7798
             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=579

             พระพุทธพจน์ :-
                   ทำชั่วด้วยตนเอง ย่อมเศร้าหมองด้วยตนเอง
                   ไม่ทำชั่วด้วยตนเอง ย่อมหมดจดด้วยตนเอง
             ความบริสุทธิ์ ความไม่บริสุทธิ์ เป็นของเฉพาะตัว
             คนอื่นพึงชำระคนอื่นให้หมดจดหาได้ไม่
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=25&A=692&w=ความบริสุทธิ์_ความไม่บริสุทธิ์_เป็นของเฉพาะตัว
             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=22
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=22&p=9