ลูกอายุ7เดือนนิดๆ ช่วง2-3อาทิตย์มานี้ลูกตื่นกลางดึกบ่อยๆทั้งๆที่ยังไม่ใช่เวลากินนมของเค้า ปกติจะนอน3-4ชม.ค่อยตื่นมากินนม พักนี้1-2ชม.ก็ตื่นแล้ว ที่ตื่นเพราะเค้าจะพลิกตัวไปมา พอเจอหมอนที่เอามาขวางกั้นไว้ไม่ให้ตกที่นอนก็จะตื่นและร้อง

เราก็ต้องลุกขึ้นมาโอ๋+ให้นม(กรณีโอ๋แล้วยังไม่หยุด) แต่พอเราศึกษาหาข้อมูล กลับเจอว่าการที่เราทำมันผิด เราต้องไม่โอ๋ไม่ให้นมลูก ปล่อยให้เค้าหลับไปเอง ปกติเด็กอายุเท่านี้ต้องนอนนาน นอนทีเดียวตื่นเช้าเลย

การนอนกลางคืนนานมีผลต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการ เรางี้เครียดเลยจะทำยังไงดี วันนี้เรากับสามีเลยคุยกันว่าเราจะลองฝึกลูกให้สามารถตื่นและนอนหลับได้เอง

เอาลูกกินนมตอน2ทุ่มลูกหลับ2ทุ่มครึ่ง และเหมือนเดิมคือพลิกตัวไปมาแล้วไปต่อไม่ได้ ตื่นและร้อง เราก็เอาว่ะไม่โอ๋ ไม่สนใจ 10นาทีแรกก็ยังพอไหวผ่านไป20นาทีลูกเหมือนจะเหนื่อยและหลับไปเอง แต่ยังมีบ่นๆอยู่บ้าง(ในระหว่างนั้นเรากับสามีจับมือกันร้องไห้สงสารลูก) แต่....ผ่านไปแค่ไม่กี่นาทีลูกร้องขึ้นมาอีก คราวนี้ร้องหนักและดังกว่าเดิม ใจแม่สลายแล้วลูก ก็ทนฟังลูกร้องไปอีก10นาที

ลูกร้องหนักมาก มองหน้าสามี สามีบอกเค้าทนไม่ไหวแล้ว อุ้มลูกเถอะ สุดท้ายก็ต้องอุ้มลูกและโอ๋ในที่สุด โอ๋สัก10นาทีลูกถึงสงบและหลับ

ขอสารภาพว่าทนไม่ไหวจริงๆใจมันจะขาดให้ได้หายใจไม่ออก ใจไม่แข็งพอที่จะเห็นลูกร้องได้เป็นชม.(ที่อ่านมาบ้างเคสร้องนานกว่า3ชม.)

เราร้องไห้เป็นบ้าเลยค่ะตอนนี้ โทษตัวเองทำไมถึงปล่อยให้ลูกร้องไห้ขนาดนี้ ตอนนี้สภาพจิตใจแย่มากค่ะเอาแต่ถามตัวเอง ทำไปทำไม ทำไมไม่โอ๋ลูก เครียดค่ะ




ปล.ต้องนอนห้องเดียวกันกับลูก ไม่ได้แยกห้องนอนถ้าแยกห้องอาจจะทำสำเร็จ นี้เห็นลูกดิ้น ร้อง สะอื้อ มันทนไม่ไหวจริงๆ