มารยาทของช่างภาพหายไปไหน

มารยาทของช่างภาพ(บางคน)หายไปไหน...
อยากได้ภาพจนละเลยเรื่องมารยาท
ไม่ว่าจะงานเล็กงานใหญ่ ก็ไม่ควรหลงลืม
ในภาพเป็นงานระดับประเทศ
ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองมาเป็นประธาน
แขกชาวต่างชาติจากองค์กรใหญ่ๆมาร่วมงาน
พื้นที่ด้านหน้าก็ไม่ได้คับแคบ
ช่างภาพก็ไม่ได้เบียดเสียด
แต่คุณเลือกใช้วิธีขึ้นไปยืนบนโต๊ะ
แถมยืนคร่อมกระดาษโน๊ต ดินสอที่จัดเตรียมไว้อีกตะหาก
ผู้ที่นั่งอยู่ตรงนี้(แขกชาวต่างชาติจากองค์กรใหญ่)แล้วลุกไปบนเวทีเพื่อร่วมถ่ายภาพหมู่
เขาจะรู้สึกอย่างไร


ถามว่า...นี่คือการรับผิดชอบต่อหน้าที่ช่างภาพใช่หรือไม่
ต้องได้ภาพที่ดีที่สุด โดยวิธีไหนช่างแมร่ง... อย่างนั้นหรือ ?

ต่อให้วันนี้ช่างภาพเบียดเสียดจริง พื้นที่คับแคบจริง
นี่คือวิธีแก้ปัญหาหรือ ?

**การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า เป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งของช่างภาพนะคะ

โดยส่วนตัว วันนี้ใช้วิธีถ่ายพาโนรามาค่ะ เก็บไม่หมดก็ถ่ายหลายช็อตแล้วมาต่อภาพเอา

ปล.เขียนโน๊ตเล็กๆไว้ กะจะยื่นให้ด้วยความหวังดี ว่าทำแบบนี้ไม่น่ารักเลย แต่ก็ไม่เจอตัวซะแล้ว

ปล.2 ทำให้นึกถึง ช่างภาพที่ไร้จรรยาบรรณ อยากได้ภาพคนจะตกหน้าผา จึงไม่เข้าไปช่วย เพื่อจะได้ภาพเจ๋งๆ

ปล.3 งานวันนี้เกี่ยวกับการประชุมด้านสิ่งแวดล้อม/การป้องกันภัยพิบัติ ระดับนานาชาติ

ปล.4 แค่ช่างภาพบางคนค่ะ ไม่เหมารวม

**แก้ไข -- เพิ่ม ปล.3 / ปล.4