เราออกจากบ้านมา 12 ปีแล้วค่ะมาเรียน,ทำงาน เราค่อนข้างจะสนิทกับแม่มากกว่าก็จะคุยกับแม่ตลอด วันนี้คุยโทรศัพท์กับแม่ แม่เล่าให้ฟังว่าคุยกันอยู่ดีๆก็โมโหแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ตอนนี้พ่อไม่คุยกับแม่เลยค่ะ บางครั้งเรากลับบ้านบอกตามตรงเราก็รู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับพ่อ เพราะเค้าค่อนข้างจะซีเรียสไม่ค่อยฮา เราพูดไม่ค่อยเก่งหรอกค่ะแต่พยายามหาเรื่องที่คิดว่าฮาแล้วมาคุยด้วยแต่เค้าก็ไม่ฮากับเราเลย
ตอนแรกเราคิดว่าเพราะเป็นไปตามวัยรึปล่าว แต่แม่บอกเป็นแบบนี้มานานแล้วแค่ไม่เล่าให้เราฟังเฉยๆ เราควรจะทำยังไงดีคะ รู้สึกสงสารแม่ค่ะเพราะที่บ้านก็มีแต่พ่อกับแม่อยู่กัน 2 คน
เราเคยคิดว่าพ่อจะคิดว่าเรารักแม่มากกว่ารึปล่าวเพราะพอพักเที่ยงเราก็โทรแม่ทุกวัน เราเลยเปลี่ยนบางทีโทรเข้าเบอร์บ้าน(ซึ่งพ่อจะรับ) แต่เค้าก็บอกว่าไม่ชอบคุยโทรศัพทก็จะเรียกแม่มาคุย
เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดีสงสารแม่คงอึดอัดมากถ้าต้องอยู่ในสภาวะอึมครึมตลอดเวลา สงสารพ่อเพราะถ้าไม่ผ่อนคลายเลยก็ไม่มีความสุข
ทำไงดีพ่อหงุดหงิดง่ายมาก สงสารแม่ค่ะ
ตอนแรกเราคิดว่าเพราะเป็นไปตามวัยรึปล่าว แต่แม่บอกเป็นแบบนี้มานานแล้วแค่ไม่เล่าให้เราฟังเฉยๆ เราควรจะทำยังไงดีคะ รู้สึกสงสารแม่ค่ะเพราะที่บ้านก็มีแต่พ่อกับแม่อยู่กัน 2 คน
เราเคยคิดว่าพ่อจะคิดว่าเรารักแม่มากกว่ารึปล่าวเพราะพอพักเที่ยงเราก็โทรแม่ทุกวัน เราเลยเปลี่ยนบางทีโทรเข้าเบอร์บ้าน(ซึ่งพ่อจะรับ) แต่เค้าก็บอกว่าไม่ชอบคุยโทรศัพทก็จะเรียกแม่มาคุย
เราก็ไม่รู้จะทำยังไงดีสงสารแม่คงอึดอัดมากถ้าต้องอยู่ในสภาวะอึมครึมตลอดเวลา สงสารพ่อเพราะถ้าไม่ผ่อนคลายเลยก็ไม่มีความสุข