รู้ว่าหัวข้อกระทู้มันไร้สาระ อย่าเพิ่งด่ากันนะคะ
ตอนนี้รู้สึกเหงายังไงชอบกล ผ่านโรงหนังอยากดูหนังแค่เดินผ่านก็เศร้าแล้ว เดินไปกินไอติม เดินไปซื้อของในห้าง ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดมันเจอแต่ภาพเดิมๆ ที่เมื่อก่อนเวลาทะเลาะกับเพื่อน ทะเลาะกับที่บ้าน อยากได้ครีมนั่นครีมนี่ อันไหนใช้ดีไม่ดี เรื่องแทบทุกเรื่องจะปรึกษาน้องชายแบบรู้บ้างไม่รู้บ้างเล่าสู่กันฟัง แล้วเวลามีอะไรน้องเค้าก็จะมาคุยกับเรา บางเรื่องไม่กล้าคุยกับพ่อแม่ตรงๆ น้องชายเป็นคนเรียบร้อยหน้าตาน่ารัก เรียนเก่ง อยู่ ม.6แล้ว ด้วยความที่น้องเป็นคนเงียบๆจนเพื่อนสงสัยว่าน้องแอบ และเคยเข้าใจผิดว่าเรากับน้องเป็นแฟนกัน ทุกปิดเทอมน้องจะขึ้นมาอยากให้พาไปเที่ยว ดูหนังเดินห้างตลอดเพราะปิดเทอม น้องต้องกลับไปเรียนเชียงราย อยู่กับญาติฝั่งแม่(พ่อแม่แยกกัน) ปีหน้าน้องจะขึ้นปี1 และเราก็จะขึ้นปี2 น้องบอกดีใจจังจะได้ขึ้นมาเรียนกับพี่แล้ว ผมจะเอ็นท์ให้ติดนะครับ
... และแล้ว เมื่อวันที่ 9 สิงหาที่ผ่านมา ในตอนเย็น เป็นเวลาเลิกเรียน ฝนตกหนักมาก น้องขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน มีเพื่อนซ้อนท้ายอีกคนแล้วกางร่มไปบังหน้าทำให้รถเสียหลักชนกับ 10 ล้อ อย่างจัง น้องชายกระดูกหักเลือดพุ่งออกจากปากกับจมูก ส่วนคนซ้อนแขนหัก กว่ารถจะมารับแถมโรงพยาบาลก็ไม่มีรถเข็นคนป่วย หมอก็มองๆแล้วบอกแค่ว่า กระดูกหักแค่นั้นไมไ่ด้เป็นมากหรอก รอพ่อแม่มาเซ็นยินยอมรักษาก่อน(รอ 3 ชั่วโมง) ซึ่งพ่อแม่ทำงานที่กรุงเทพ ตอนแรกพาญาติไปเซ็นก็ไม่ยอมไม่รู้เขาทำท่าไหนหมอถึงยอม แล้วก้อใส่เครื่องช่วยหายใจ น้องคงทนพิษบาดแผลไม่ไหว ความดันต่ำมาก ถ้าถอดออกก็คงไปเลย เหมือนแค่ยื้อไว้ให้พ่อแม่มาหาเท่านั้น แล้วน้องก็จากไป เมื่อเช้าวันที่ 12 สิงหา อย่างสงบ ...
รู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทางครอบครัวได้แจ้งความเอาเรื่องกับทางโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว ว่าปล่อยปละละเลย วินิฉัยผิดๆ แต่สภาพจิตใจตอนนี้ มันรู้สึกเศร้าเมื่อกลับไปอ่านข้อความเก่าๆ ที่น้องทักมาแล้วเรามัวเรียนมัวสนใจเพื่อนที่มหาลัย หรือเรื่องอื่นมากกว่า น้องทักมาก็ไม่ได้ตอบ ถามคำตอบคำ จนสุดท้ายมันเร็วเกินไปที่จะทำให้ดีกว่านี้ ข้อความสุดท้ายในไลน์ที่ส่งมาคือคำว่า "คิดถึงพี่นะ" TT พอไปงานศพ คุณครู กับเพื่อน ต่างอยากเจอว่าใครกันนะพี่สาวที่ชอบพูดถึงประจำว่า น้องมีความสุขมากเวลาที่ได้ขึ้นมากรุงเทพแล้วพี่สาวพาไปเดินเล่น กินไอติม ดูหนัง ล่าสุดดูพี่มากขาดูก็ไม่จบเพราะผมปวดท้องเข้าห้องน้ำ มีอะไรมีพี่สาวคนนี้คนเดียวที่ผมปรึกษาเค้าได้ทุกเรื่อง จนถึงวินาทีสุดท้าย บอกว่าน้องเรียกชื่อเรา ผมรอพี่...(ชื่อเรา)
ตอนนี้ได้แต่กลับย้อนไปนั่งดู Socialcam ที่น้องถ่าย ควิโยมิ ...ต่างๆนาๆให้หายคิดถึง พอหลับก็ฝันว่าน้องกลับมาหา แล้วก็ดีใจมากในฝัน แล้วพอตื่นมาก็พบว่า อ้าว ตรูฝันอีกแล้วหรอเนี่ย = = เปนแบบนี้ตลอด
พี่อยากจะบอกน้องตรงนี้ว่า ที่ผ่านมาพี่ขอโทษที่พี่ไม่มีเวลาให้ปล่อยให้รอเก้อน้องก็ไม่เคยบ่น พี่ขอโทษที่พี่ไม่ตั้งใจตอบข้อความ พี่จะรักพี่จะรอน้องกลับมา ถึงแม้มันจะไม่มีความหวัง ขอพี่เจอน้องในความฝันก็ยังดี เกิดชาติหน้าขอให้เราได้เป็นพี่น้องกันอีกนะคะ .....
รักเสมออ ... จากพี่สาวแย่ๆที่อยากกลับไปแก้ตัว TT"
อยากเตือนสติทุกคนว่า ให้อยู่ในความไม่ประมาทนะคะ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ และมันจะทิ้งซากความทรงจำไว้ให้กับคนผูกพันธ์ที่ยังอยู่
มีวิธีทำให้คนที่ตายไปแล้วฟื้นไหม
ตอนนี้รู้สึกเหงายังไงชอบกล ผ่านโรงหนังอยากดูหนังแค่เดินผ่านก็เศร้าแล้ว เดินไปกินไอติม เดินไปซื้อของในห้าง ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดมันเจอแต่ภาพเดิมๆ ที่เมื่อก่อนเวลาทะเลาะกับเพื่อน ทะเลาะกับที่บ้าน อยากได้ครีมนั่นครีมนี่ อันไหนใช้ดีไม่ดี เรื่องแทบทุกเรื่องจะปรึกษาน้องชายแบบรู้บ้างไม่รู้บ้างเล่าสู่กันฟัง แล้วเวลามีอะไรน้องเค้าก็จะมาคุยกับเรา บางเรื่องไม่กล้าคุยกับพ่อแม่ตรงๆ น้องชายเป็นคนเรียบร้อยหน้าตาน่ารัก เรียนเก่ง อยู่ ม.6แล้ว ด้วยความที่น้องเป็นคนเงียบๆจนเพื่อนสงสัยว่าน้องแอบ และเคยเข้าใจผิดว่าเรากับน้องเป็นแฟนกัน ทุกปิดเทอมน้องจะขึ้นมาอยากให้พาไปเที่ยว ดูหนังเดินห้างตลอดเพราะปิดเทอม น้องต้องกลับไปเรียนเชียงราย อยู่กับญาติฝั่งแม่(พ่อแม่แยกกัน) ปีหน้าน้องจะขึ้นปี1 และเราก็จะขึ้นปี2 น้องบอกดีใจจังจะได้ขึ้นมาเรียนกับพี่แล้ว ผมจะเอ็นท์ให้ติดนะครับ
... และแล้ว เมื่อวันที่ 9 สิงหาที่ผ่านมา ในตอนเย็น เป็นเวลาเลิกเรียน ฝนตกหนักมาก น้องขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน มีเพื่อนซ้อนท้ายอีกคนแล้วกางร่มไปบังหน้าทำให้รถเสียหลักชนกับ 10 ล้อ อย่างจัง น้องชายกระดูกหักเลือดพุ่งออกจากปากกับจมูก ส่วนคนซ้อนแขนหัก กว่ารถจะมารับแถมโรงพยาบาลก็ไม่มีรถเข็นคนป่วย หมอก็มองๆแล้วบอกแค่ว่า กระดูกหักแค่นั้นไมไ่ด้เป็นมากหรอก รอพ่อแม่มาเซ็นยินยอมรักษาก่อน(รอ 3 ชั่วโมง) ซึ่งพ่อแม่ทำงานที่กรุงเทพ ตอนแรกพาญาติไปเซ็นก็ไม่ยอมไม่รู้เขาทำท่าไหนหมอถึงยอม แล้วก้อใส่เครื่องช่วยหายใจ น้องคงทนพิษบาดแผลไม่ไหว ความดันต่ำมาก ถ้าถอดออกก็คงไปเลย เหมือนแค่ยื้อไว้ให้พ่อแม่มาหาเท่านั้น แล้วน้องก็จากไป เมื่อเช้าวันที่ 12 สิงหา อย่างสงบ ...
รู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทางครอบครัวได้แจ้งความเอาเรื่องกับทางโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว ว่าปล่อยปละละเลย วินิฉัยผิดๆ แต่สภาพจิตใจตอนนี้ มันรู้สึกเศร้าเมื่อกลับไปอ่านข้อความเก่าๆ ที่น้องทักมาแล้วเรามัวเรียนมัวสนใจเพื่อนที่มหาลัย หรือเรื่องอื่นมากกว่า น้องทักมาก็ไม่ได้ตอบ ถามคำตอบคำ จนสุดท้ายมันเร็วเกินไปที่จะทำให้ดีกว่านี้ ข้อความสุดท้ายในไลน์ที่ส่งมาคือคำว่า "คิดถึงพี่นะ" TT พอไปงานศพ คุณครู กับเพื่อน ต่างอยากเจอว่าใครกันนะพี่สาวที่ชอบพูดถึงประจำว่า น้องมีความสุขมากเวลาที่ได้ขึ้นมากรุงเทพแล้วพี่สาวพาไปเดินเล่น กินไอติม ดูหนัง ล่าสุดดูพี่มากขาดูก็ไม่จบเพราะผมปวดท้องเข้าห้องน้ำ มีอะไรมีพี่สาวคนนี้คนเดียวที่ผมปรึกษาเค้าได้ทุกเรื่อง จนถึงวินาทีสุดท้าย บอกว่าน้องเรียกชื่อเรา ผมรอพี่...(ชื่อเรา)
ตอนนี้ได้แต่กลับย้อนไปนั่งดู Socialcam ที่น้องถ่าย ควิโยมิ ...ต่างๆนาๆให้หายคิดถึง พอหลับก็ฝันว่าน้องกลับมาหา แล้วก็ดีใจมากในฝัน แล้วพอตื่นมาก็พบว่า อ้าว ตรูฝันอีกแล้วหรอเนี่ย = = เปนแบบนี้ตลอด
พี่อยากจะบอกน้องตรงนี้ว่า ที่ผ่านมาพี่ขอโทษที่พี่ไม่มีเวลาให้ปล่อยให้รอเก้อน้องก็ไม่เคยบ่น พี่ขอโทษที่พี่ไม่ตั้งใจตอบข้อความ พี่จะรักพี่จะรอน้องกลับมา ถึงแม้มันจะไม่มีความหวัง ขอพี่เจอน้องในความฝันก็ยังดี เกิดชาติหน้าขอให้เราได้เป็นพี่น้องกันอีกนะคะ .....
รักเสมออ ... จากพี่สาวแย่ๆที่อยากกลับไปแก้ตัว TT"
อยากเตือนสติทุกคนว่า ให้อยู่ในความไม่ประมาทนะคะ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ และมันจะทิ้งซากความทรงจำไว้ให้กับคนผูกพันธ์ที่ยังอยู่