จากสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง อยากจะแชร์กับคุณพ่อ คุณแม่ ที่เลี้ยงลูกอยู่ สิ่งนึงที่พ่อแม่ควรสอนลูกให้เค้ารู้จักคือ "ความผิดหวัง"
ตัวเองเป็นคนที่เกิดมาแทบไม่เคยผิดหวังอะไรเลย (ไม่นับรวมเรื่องลูกอมขนมของเล่น)
เป็นคนที่มีชีวิตตามสิ่งที่ควรจะเป็นทั้งหมด ไม่เคยพลาด มีครอบครัวที่อบอุ่น
พร้อมซัพพอร์ทไม่ว่าจะโตแค่ไหน และเรื่องอะไร ติดบ้านและยังสนุกกับการเป็นลูกแหง่ให้พ่อแม่ตามใจ
ความจริงใครๆ ก็มองว่าน่ารัก โตแล้วแต่ยังเล่นกับพ่อแม่ แต่พอถึงวันนึงที่ชีวิตเจอ "ความผิดหวัง" ที่ไม่คาดคิด
กลับรับความจริงไม่ได้ ในวันที่เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย มีผู้ใหญ่ท่านนึงพูดว่า
"รู้มั้ยว่าเธอเหมือนอะไร เธอเหมือนเด็ก 10 ขวบ ที่ร้องไห้เพราะพ่อแม่เลิกกัน" นั่นคือสิ่งที่เราเป็น
ทั้งๆที่อายุ 27 ทุกคนที่รู้จักเรา เชื่อว่าทุกคนรู้ว่าเราทำงานเป็นยังไง ไม่ว่างานจะยากแค่ไหนก็สู้
งานหนักก็เจอมาแล้ว เราสามารถแก้ไขปัญหา หรือตัดสินใจเรื่องต่างๆ ได้มากมาย
แต่ในชีวิตจริง วุฒิภาวะในการจัดการปัญหามีแค่เท่าเด็ก 10 ขวบ ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องของพ่อแม่
เราเองก็ไม่ได้ต้องพึ่งพาให้เค้าเลี้ยงเหมือนเด็กๆ แทบจะไม่มีผลกระทบโดยตรงกับชีวิต
แต่เราก็ยังรับความจริงไม่ได้และเอาแต่ฟูมฟายเป็นเดิอนๆ เพราะเรารับ "ความผิดหวัง" ไม่ได้..


สิ่งที่ต้องเรียนรู้ตอนนี้คือพยายามโตขึ้น โตให้เท่ากับอายุตัวเอง เพื่อที่จะอยู่และรับกับความจริงให้ได้