เราเพิ่งแต่งงานมาประมาณ 3 เดือน เรา กับสามี ทำงานคนละจังหวัด เจอกันศุกร์ -อาทิตย์ เงินเดือนเท่าคนจบปริญญาทั่วไปคือ 15000 บาท
สามีได้เยอะกว่าเราไปประมาณ 4000 ของเราบางเดือนมีเงินพิเศษประมาณ 3000 รวมๆ สองคนก็ประมาณสาม - สี่หมื่นบาท
ไม่รู้ว่าปัญหา หรือเราคิดเล็กคิดน้อย เพราะตั้งแต่แต่งงานมา เงินของสามีเราเป็นคนบริหารจัดการ ส่วนเรื่องเงินกลางเดือนของสามี
เราให้เค้าใช้เอง แต่ว่าสามีหนี้สินเยอะ (ในความคิดของเรานะ ค่าหนี้สร้างบ้าน ค่าหนี้รถ (หนี้พวกนี้เกิดก่อนแต่งงาน เพราะเค้าเป็นลูกชายคนเดียวเลยต้องดูแลพ่อแม่) ค่าหนี้บัตรเครดิตประมาณ สองหมื่นกว่าบาท หลังแต่งงาน) แค่นี้เงินเดือนสามีก็ไม่เหลือแล้ว
สามีไม่มีเงินเก็บเลยเพราะค่าแต่งงานเราออก 1 ใน 3 ของค่าใช้จ่ายและค่าสินสอดทั้งหมด
ช่วงหลังๆมาเนี่ย เราไม่มีเงินเก็บน้อยมาก เพราะเราต้องจ่ายค่ากิน ค่าไฟฟ้า ค่าน้ำประปา ค่าแก๊ส (ของบ้านเขาตลอดเพราะเราไปอยุ่บ้านเค้า ศุกร์ - อาทิตย์) จันทร์ - พฤหัส เราอยู่หอพัก
เราบอกตามตรง เรารู้สึกเหนื่อย หรือเราเห็นแก่ตัวไม่รู้ เพราะช่วงๆหลัง เราเป็นคนเติมน้ำมันรถให้สามี จ่ายค่าตัดกางเกง ค่าเปลี่ยนถ่ายน้ำมันรถ ค่าของใช้ทุกอย่างในบ้าน ให้เค้าใช้อีกประมาณเดือนละ 1500 ทำให้เราเหมือนเป็นหัวหน้าครอบครัว แต่สามีของเราเค้าดีนะค่ะ ไม่ได้ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ดูแลและเอาใจใส่เราดี เช่นทำกับข้าวให้กิน ทำงานบ้าน ตัดเล็บ ซื้อของให้ในบางโอกาส
แต่ที่ทำให้เราคิดมากตอนนี้คือรู้สึกน้อยใจ เรารักเค้านะ แต่บางครั้งเค้าก็เหมือนเรียกร้องเกินไป เหมือนวันนี้ เค้าขับรถมาส่งเราที่ทำงานก่อนเค้าไปทำงาน แทนที่เค้าจะแวะซื้อกับข้าวให้เรากินก่อน ทั้งๆ ที่เราบอกเค้าไว้ก่อนแล้ว เค้ากลับลืม สุดท้ายอาหารของเราคือ มาม่าที่มีอยู่ในห้องทำงาน (ที่เราไม่ได้ซื้อเองเพราะเค้าเป็นคนขับรถ และที่ทำงานเราไม่มีกับข้าวขาย) ตอนนี้เรากำลังท้อง เราพยายามไม่กินมาม่า และทุกๆเดือน เราจะฝากเงินไว้ให้ลูกเดือนละ 1500 คือเงินของเรา ส่วนเค้าไม่มีเหลือให้ฝากเลย
เฮ้อ บางครั้งความน้อยใจก็ทำให้เราคิดมาก....และคิดว่ารู้แบนี้เราอยู่คนเดียวซะจะดีกว่าไม๊...เหนื่อย...น้อยใจ
คุณเคยคิดไม๊คะว่า...รู้แบบนี้ฉันไม่แต่งงานก็ดี
สามีได้เยอะกว่าเราไปประมาณ 4000 ของเราบางเดือนมีเงินพิเศษประมาณ 3000 รวมๆ สองคนก็ประมาณสาม - สี่หมื่นบาท
ไม่รู้ว่าปัญหา หรือเราคิดเล็กคิดน้อย เพราะตั้งแต่แต่งงานมา เงินของสามีเราเป็นคนบริหารจัดการ ส่วนเรื่องเงินกลางเดือนของสามี
เราให้เค้าใช้เอง แต่ว่าสามีหนี้สินเยอะ (ในความคิดของเรานะ ค่าหนี้สร้างบ้าน ค่าหนี้รถ (หนี้พวกนี้เกิดก่อนแต่งงาน เพราะเค้าเป็นลูกชายคนเดียวเลยต้องดูแลพ่อแม่) ค่าหนี้บัตรเครดิตประมาณ สองหมื่นกว่าบาท หลังแต่งงาน) แค่นี้เงินเดือนสามีก็ไม่เหลือแล้ว
สามีไม่มีเงินเก็บเลยเพราะค่าแต่งงานเราออก 1 ใน 3 ของค่าใช้จ่ายและค่าสินสอดทั้งหมด
ช่วงหลังๆมาเนี่ย เราไม่มีเงินเก็บน้อยมาก เพราะเราต้องจ่ายค่ากิน ค่าไฟฟ้า ค่าน้ำประปา ค่าแก๊ส (ของบ้านเขาตลอดเพราะเราไปอยุ่บ้านเค้า ศุกร์ - อาทิตย์) จันทร์ - พฤหัส เราอยู่หอพัก
เราบอกตามตรง เรารู้สึกเหนื่อย หรือเราเห็นแก่ตัวไม่รู้ เพราะช่วงๆหลัง เราเป็นคนเติมน้ำมันรถให้สามี จ่ายค่าตัดกางเกง ค่าเปลี่ยนถ่ายน้ำมันรถ ค่าของใช้ทุกอย่างในบ้าน ให้เค้าใช้อีกประมาณเดือนละ 1500 ทำให้เราเหมือนเป็นหัวหน้าครอบครัว แต่สามีของเราเค้าดีนะค่ะ ไม่ได้ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ดูแลและเอาใจใส่เราดี เช่นทำกับข้าวให้กิน ทำงานบ้าน ตัดเล็บ ซื้อของให้ในบางโอกาส
แต่ที่ทำให้เราคิดมากตอนนี้คือรู้สึกน้อยใจ เรารักเค้านะ แต่บางครั้งเค้าก็เหมือนเรียกร้องเกินไป เหมือนวันนี้ เค้าขับรถมาส่งเราที่ทำงานก่อนเค้าไปทำงาน แทนที่เค้าจะแวะซื้อกับข้าวให้เรากินก่อน ทั้งๆ ที่เราบอกเค้าไว้ก่อนแล้ว เค้ากลับลืม สุดท้ายอาหารของเราคือ มาม่าที่มีอยู่ในห้องทำงาน (ที่เราไม่ได้ซื้อเองเพราะเค้าเป็นคนขับรถ และที่ทำงานเราไม่มีกับข้าวขาย) ตอนนี้เรากำลังท้อง เราพยายามไม่กินมาม่า และทุกๆเดือน เราจะฝากเงินไว้ให้ลูกเดือนละ 1500 คือเงินของเรา ส่วนเค้าไม่มีเหลือให้ฝากเลย
เฮ้อ บางครั้งความน้อยใจก็ทำให้เราคิดมาก....และคิดว่ารู้แบนี้เราอยู่คนเดียวซะจะดีกว่าไม๊...เหนื่อย...น้อยใจ