บ้านนี้เมืองนี้ ....>>> ฟุตบาท เค้ามีไว้ให้ใช้ประโยชน์อย่างไรค่ะ (โมโหมากค่ะ)

มาขอแท็กเพิ่ม  ห้องสังคมวัยรุ่นด้วยนะคะ เนื่องจากเราเชื่อว่าต้องมีวัยรุ่นอนาคตของชาติเยอะ ที่ต้องใช้ทางเท้าประจำ
เรามาช่วยกันสร้างระเบียบวินัยให้คนรุ่น หลังๆ กันเถอะ มาช่วยกันเปลี่ยนแปลงสังคมด้วยมือเราคนละนิดคนละหน่อยเถอะค่ะ

.............................................................

ว่าจะเป็นคนมองโลกในแง่ดีแล้วนะ มอง ++++++ มาตลอด ทุกครั้งที่เจอความไร้ระเบียบวินัยของคนบางจำพวก เอาเปรียบเอาแต่ได้
เราก็นิ่งเฉยๆ ไม่อยากต่อต้านอะไรมากยอมๆ ตามๆ ไป ตามประสาไม้ซีก ไม่ใช่ไม้ซุง ขืนนลุกขึ้นมาสู้ก็จะมีคนบางกลุ่มบางจำพวก
มาต่อว่า  เราว่าโลกสวย แค่นี้ เอง ทำไมไม่ทน จึงเป็นสาเหตุหนึ่งหรือเปล่าที่ทำให้คนบางจำพวก คิดมาตลอดว่า สิ่งเหล่านี้ทำได้
และไม่ได้ก่อความเดือนร้อนให้ใครๆ  เพราะคนไทยส่วนใหญ่ มีน้ำใจ และหยวน   ไอ้คำว่า.....หยวนนี่แหละสำคัญ
ทำให้ระเบียบมันแทบจะไม่มีแล้วในสังคม

ที่เล่ามายาวก็เพราะเราอยากเริ่มจะเป็นไม้ซีก ที่อยากจะทำอะไรสักอย่างให้สังคม รู้สึกบ้างว่าความไร้ระเบียบวินัย มันย่ำแย่ลงทุกวัน

ฟุตบาท  เราขึ้นรถเมล์ และลง เดินเท้าทางไปทำงาน ก่อนเข้าซอยบริษัทเราต้องใช้ฟุตบาท เดิน  

แต่............................. ทุกวันเราต้องทนหลบรถที่จะมาวิ่งบน ฟุตบาท  ตลอดเวลา นั่นคือรถมอไซค์

ซึ่งวิ่ง ได้แบบ  ขอโทษนะคะ   (กวน -ีน) มาก

เราต้องหลบซ้าย หลบขวา บางทีมาข้างหน้า มาข้างหลัง   รวมทั้งร้านค้าที่ตั้งบนฟุตบาท แล้วกางร่มยืนมาเลยกินพื้นที่ฟุตบาท

เรารู้สึกเหมือนตัวเอง เป็น ตัวการ์ตูนเกมในออนไลน์ ที่ต้องหลบหลีกสิ่งกีดขวาง ถ้าหลบไม่พ้น ก็โดนร่มชนหัว แตก แต่ถ้าโชคร้ายหนัก
หลบมอไซค์ไม่พ้น ก็โดนชนตาย โดยถ้าเป็นเกมเราคงรวยเละไปและ เพราะหลบสิ่งกีดขว้าง เวลขึ้นทุกวัน Level uP

หึ......  แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง

เราเดินตามปกติ แต่รถมอไซค์ วิ่งมาอย่างเร็ว เราเห็นว่าชนแน่เราจึงหลบอย่างไว แล้วหัวเราก็ไปชน ร่มแม่ค้าที่กางเลยออกมาในเขตฟุตบาทอย่างจัง โอ๊ย   แม่ม เจ็บมาก  โมโหมาก อย่าจะร้องกริ๊ด ดังๆ ว่า บ้านนี้เมืองนี้ เราเกิดมา จนปัจจุบัน 40 แล้ว

ก็ยังค้าขาย บนทาฟุตบาท                                                         ตั้งแต่เราเล็กจนโต
ก็ยังให้รถวิ่งบนฟุตบาท                                                             ตั้งแต่เราเล็กจนโต
ก็ยังเห็นคนวิ่งข้ามถนนใต้สะพานลอย                                           ตั้งแต่เราเล็กจนโต
ก็ยังเห็นคนแย่งกันขึ้นรถเมล์                                                       ตั้งแต่เราเล็กจนโต
ก็ยังเห็นป้ายรถเมล์ มีมอไซค์วินมานั่งคุมป้าย                                 ตั้งแต่เราเล็กจนโต
ก็ยังเห็นรถเมล์จอดไม่ตรงป้าย ทั้งรถรัฐ รถร่วม ยิ่งรถร่วมนี้ หนักเลย     ตั้งแต่เราเล็กจนโต
ก็ยังเห็น ความไร้ระเบียบอื่น  ฯลฯ

แล้วหัวเรา ชนแบบนี้ เราจะเรียกร้องสิทธิกับใครค่ะ  ไปบอกแม่ค้า แม่ค้าก็โวยวายมั้ยว่าเราโง่มาชนเอง

ยิ่งคิดยิ่งแค้นว่าเมื่อไหร่ จะมีฟุตบาท ในฝัน ซักที

       ฝากคนที่เกี่ยวข้อง ด้วย เวลาหาเสียง ทำได้ทุกอย่าง พอใด้นั่งเก้าอี้ แล้วช่วยมาทำตามที่พูดด้วย ไม่ว่าจะใครไหนก็เถอะ    

                             คือ ตูเบื่อ ............................ เกินทน


ขอบคุณเครดิต ภาพ จาก คุณชินเอมอนซัง    ขออนุญาตไว้ ณ ตรงนี้ และ เราค้นมาจาก google อีกที  เราไม่ได้ถ่ายภาพไว้แต่สิ่งที่เราเจอ
วันนี้แบบภาพนี้เปะเลยค่ะ




ใครที่จะมาพูดโน่นนี้นั้นซึ่งไม่เป็นประโยชน์เราบอกเลยว่า ถ้าหัวคุณไม่แตก แบบเราในวันนี้คงยากที่จะเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงเราที่ต้องทนมา
มาเกิน 20 ปีกับเรื่องแบบนี้ซ้ำๆ กัน

หรือจะมีใครใจดี เขียนคู่มือการใช้งาน Manual  ในการใช้ฟุตบาท มาแจกทีค่ะ จะได้ปลอดภัยยิ่งขึ้น ฟุตบาทแบบนี้บอกตรงๆ ใช้ไม่เป็นจริงๆ ค่ะแม้จะฝึก มาร่วม 20 กว่าปี  (ประชดค่ะ)  เบื่อค่ะ

เพราะต่อไปนี้ อิฉัน  จะไม่ทน................ค่ะ