อยากได้คำปรึกษาค่ะ

สวัสดีค่ะ มีเรื่องรบกวนปรึกษาหน่อยค่ะ อาจจะยาวไปนิดนึงนะคะ แต่อันนี้คือเนื้อเรื่องสั้น ๆ ที่พอจะเล่าได้ อายุ จขกท 17 นะคะ รบกวนอย่าคิดว่าจขกท แก่แดดแก่ลม หรืออะไรทำนองนี้เลยนะคะ แค่อยากขอคำปรึกษาน่ะค่ะ



          เรื่องมีอยู่ว่า จขกท. แอบชอบคนคนหนึ่งมาร่วมๆ 4-5 ปีแล้วค่ะ คนคนนี้เป็นเพื่อนกับพี่สาวตอนม.ต้น จขกท.และคนคนนี้ตอนแรกคุยกันในmsnค่ะ ตอนที่เริ่มคุยกันยังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำว่าใครเป็นใคร ไม่เคยได้เห็นหน้ากันมาก่อน (จำไม่ได้แล้วว่าใครแอ๊ดใครอะไรยังไง๕๕๕) ที่นี้เรื่องมันเริ่มขึ้นตอนที่เราเริ่มคุยกัน คุยกันถูกคอมาก คืองานอดิเรกและความชอบคล้าย ๆ กันน่ะค่ะ ประมาณว่าชอบอนิเมะ ชอบนิยาย ชอบละคร ชอบหนัง ฯลฯ ที่เหมือน ๆกันเลยคุยกันได้ทั้งวัน ก็เป็นอย่างนี้เรื่อยๆมาหลายปีค่ะ สัก2-3ปีได้ ตอนนั้นจริงๆก็แอบๆปลื้มเขาแล้วนะคะ แต่ไม่ได้รู้สึกรักอะไร รุ้สึกว่าอยากคุยด้วยนานๆ (และยังไม่ได้เจอตัวจริงหลังจาก 2 ปีที่คุยกัน แต่ก็ไม่ติดใจอยากเจอนะคะ อยากคุยmsnต่อมากกว่า)
          จนวันหนึ่ง เขาต้องไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศค่ะ (จขกท เคยเจอเขาไม่กี่ครั้ง ครั้งที่2หรือ3คือตอนที่ส่งที่สนามบินแล้วล่ะค่ะ แต่ปัญหาคือตอนนั้น จขกท ไม่แน่ใจว่าเขาคือคนไหน) หลังจากนั้นจากที่คุยกันทุกวัน คือ "ไม่ได้คุยกันเลย" ตอนแรกก็เข้าใจแหละค่ะว่าคงไม่ว่างออน เวลาไม่ตรงกัน อะไรงี้ ก็เหงา ๆ ไปช่วงหนึ่งค่ะ พอผ่านไปหลาย ๆ เดือน ช่วงนั้น จขกท. ก็เริ่มลืมเขาไป จนวันหนึ่งผ่านไปเกือบครึ่งปี เขาออนไลน์ค่ะ ตอนนั้นบอกตรง ๆ ว่าดีใจนะ รีบทักเขาไป แต่เขาไม่ตอบค่ะ คือน่าจะเห็นแหละว่าพิมพ์อะไรไป แต่เหมือนไม่ว่างหรือไม่อยากตอบ อะไรทำนองนี้ค่ะ ก็เสียเซลฟ์ไปนิดหน่อย หลังจากนั้น นานๆ ทีพอเห็นเขาออนไลน์ก็ไม่ได้ทักไป
          เวลาผ่านไปไม่เกือบปี ตอนนั้น จขกท. มีแฟนแล้วค่ะ (แฟนแบบเด็กๆ กุ๊กกิ๊กมุ้งมิ้ง) แต่คบกันแปปๆ ก็เลิก เพราะอะไรหลายอย่างไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่ เรื่องนี้ก็ตกไปนะคะ ที่มีแฟนอาจจะเป็นเพราะไม่ได้คุยกับคนคนนั้นนานมากแล้ว และตอนนั้นก็ตัดใจไปแล้ว ว่ายังไงคงไม่เจอ และ ไม่คุยกันอีกต่อไปแล้ว ปรากฏว่า มีเรื่องบางอย่าง อาจจะเหตุบังเอิญทักผิดคนหรืออะไรทำนองนี้น่ะค่ะ ทำให้ จขกท ได้กลับไปคุยกับเขาอีกครั้งตอนนั้นผ่านมา และจู่ ๆ ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก หลังจากทีเขากลับมาที่ประเทศไทย ตอนนั้น จขกท เราก็กลับมาออนไลน์ทุกวัน คุยกันเหมือนเดิมค่ะ (อ่าววว!!!)
          แต่คราวนี้พอคุยไปนาน ๆ อะไรบางอย่างมันเปลี่ยนไปค่ะ จากที่อยากคุยด้วยตลอด กลับกลายเป็นเลิกคุยไม่ได้เลย จขกท รู้สึกว่า เขาโตขึ้นค่ะ เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แต่ยังมีความตลกแบบเด็กๆ และเรื่องความชอบก็ยังเหมือนเดิม ตอนนั้นบอกตรง ๆ ว่า เริ่มรู้สึกตัวว่าชอบคนนี้แล้วล่ะค่ะ เลยเริ่มหยุดคุยไม่ได้แล้ว แล้วเรื่องต่าง ๆ เริ่มทำให้ จขกท คิดเข้าข้างตัวเองว่า เขาก็คงชอบ จขกท เหมือนกัน เพราะว่าบางที เขาจะถามนู่นนี่ เป็นห่วงเป็นใย ทักคุยกันทุกวัน ให้คำปรึกษาอะไรต่าง ๆ ให้กำลังใจตลอดเวลาจขกทท้อแท้ จนหมดยุคmsn กลายเป็นfbหรือแชทในมือถือแทนนะค่ะ ตอนนั้นก็ได้คุยไลน์กับเขา ก็คุยเรื่อย ๆ ทุกวัน คุยจนเพื่อนล้อว่า "เนื่ย เห็นแกใช้มือถือที่ไร คนนี้ทักมาตลอดเลย แฟนหรอ" จขกท ก็แบบ ปฏิเสธตลอด เพราะคิดว่า ถ้าพี่สาวรู้คงโดนว่าแน่ (เพราะพี่สาวไม่ได้เชียร์ให้คบกับคนนี้น่ะค่ะ)
          หลังจากนั้น จขกท ก็เริ่มรุกแล้วค่ะ คิดว่า เอาวะ ลองสักตั้ง อยากเปิดเผยกับเขาเต็มที อยากบอกออกไป อะไรทำนองนี้ค่ะ แต่พอเริ่มพูด ๆ แนวเรื่องนี้กับเขาทีไร (ประมาณว่าลองหยอดนิดหน่อย) เขาจะไม่ตอบอะไรเลยค่ะ จะตัดบทกันไปดื้อ ๆ พอทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จขกท ก็เข้าใจแล้วว่าเขาไม่อยากพูดเรื่องนี้ คงไม่อยากให้ จขกท คิดอะไรเกินเลยกว่าการเป็นคนรุ้จักกัน
          และแล้วก็ถึงวันที่จขกทและเขาได้เจอกันจัง ๆ ค่ะ เจอกันตัวต่อตัวจริง ๆ ที่ รร. เก่า เขาเดินเข้ามาทักค่ะ แต่ด้วยความที่ จขกท ไม่เคยชินกับการคุยกันตรงหน้า จขกท เลยทำเป็นไม่รุ้จัก และ เมินเวลาเขาคุยหรือทัก ใจจริงอยากคุยมากเลยนะคะ อยากจะบอกไปเหมือนที่คุยกันในโลกออนไลน์ แต่ปากพูดไม่ออกค่ะ ร่างกายไม่ทำงาน เพื่อน ๆ ในกลุ่มก็รู้นะคะ ว่า จขกท ชอบเขา เพื่อนก็แซวแบบโกรธๆว่าทำไมไม่ตอบเขาไป เขาอุตส่าห์ทัก และเป็นอย่างนี้อยุ่หลายครั้งมากค่ะ เพราะเวลามีงานที่ รร. เก่า จขกท ไปร่วมกัน ก็จะเจอเขาซะบ่อย แทบจะทุกครั้งเลยก็ว่าได้ และเขาก็ทักทุกครั้งค่ะ แต่ จขกท จะทำเป็นไม่รู้จักหรือไม่ได้ยิน จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาคงทนไม่ไหว ตอนนั้นยังอยู่ที่รร.เก่า เขาทักไลน์มาค่ะ จขกท ก็อยู่แถว ๆ ที่เขาอยู่ เขาทักว่า "ทำไมเวลาเจอกัน สตันท์ทุกทีเลย ตลกมาก" ตอนนั้น จขกท อายมาก ๆ ค่ะ เขาคงรู้แน่ ๆ ว่า จขกท ชอบเขา แต่พูดไม่ออก เวลาทักทีไรก็อึ้งทุกที คือวันนั้น เพื่อนสนิทอยู่ด้วยกันค่ แล้วเขาเข้ามาทัก ตอนนั้นจขกท.ไม่ทันตั้งตัว พอเขาทัก จขกท ค้างเลยค่ะ แบบขยับไม่ได้ ละสายตาไม่ได้ พุดไม่ออก อายมาก ๆ จนเขามองแบบตลก ๆ แล้วก็เดินไปเพราะ จขกท ไม่ได้ตอบ เพื่อนก็กลั้นหัวเราะนานมาก เพราะ เพื่อนบอกว่า หน้าตอนนั้นตลกมากจริง ๆ อารมณ์แบบ ตาโตเท่าไข่ห่านเลย แล้วก็อ้าปากค้าง พออ่านไลน์ที่เขาทักมา จขกท แทบจะมุดดินหนีเลยค่ะ
          ต่อมา จขกท และเขา ก็เริ่มมีช่วงติด ๆ ขัด ๆ ค่ะ คือเริ่มไม่ว่าง เขาเป็นตัวแทนแข่งขันงานอะไรทำนองนี้ค่ะ เลยไม่ว่าง บางทีนอนวันละ 2-3 ชม. ติดต่อกันเกือบเดือน จขกท ก็ไม่ได้ลืมนะคะ คอยทักไปตลอด แต่คือเขาอ่านแต่ไม่ได้ตอบค่ะ บางทีไม่ได้อ่านเป็นอาทิตย์ ตอนนั้น จขกท ก็เริ่มนอยด์ ๆ แล้วแหละ แต่ก็เข้าใจว่ายุ่งนะ ก็พยายามรอจนกว่าเขาจะว่าง ปรากฏว่า เขาพอเขาว่างอาทิตย์นึง อาทิตย์ต่อมามีงานอื่นอีก จขกท แบบเริ่มจะนอยด์มากแล้ว แต่คิดๆไป จขกท ก็ไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะโกรธหรืองอนเขาไงคะ ไม่ได้เป็นอะไรกัน จากนั้น จขกท ก็ตัดสินใจ เลิกคุยค่ะ เลิกคุยถาวร ไม่อยากรอ ไม่อยากนอนรอคำตอบทุกคืน พยายามออกห่าง แต่มันก็ทำยากน่ะค่ะ เป็นอย่างนี้หลายครั้งมาก กว่าจะออกห่างได้แบบจริง ๆ จัง ๆ แต่เรื่องก็วนลูปตลอด คือพอเขาทักมา จขกท ก็เผลอตัวตอบไป แล้วถ้าอ่านและไม่ตอบ หรือบล็อก เขาก็จะทักมาซ้ำ ๆๆ จนต้องตอบ หรือ บางทีจะถามว่า โกรธหรืองอนอะไรหรอ (คือเขาไม่ได้ทำอะไรผิดไงคะ จะให้ไปงอนได้ยังไงงงงงง แหม) จขกท เลยแบบ ตัดใจไม่ได้สักที ใจอ่อนทุกที เลยยังคุยกันอยู่
          และเรื่องก็ผ่านไปอีก เพราะ จขกท ต้องมาแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศค่ะ (แต่ก่อนมาแลกเปลี่ยน จขกท ตัดสินใจจะบอกรักเขานะคะ คือพยายามไปหาที่ รร. เก่า หรือคุยโทรศัพท์ หรือแม้กระทั่งเวลามีมีตติ้ง ก็จะไปทุกครั้ง แต่โชคไม่ช่วยเลยค่ะ เพราะเขาไม่ได้อยู่ รร. ในวันสุดท้ายที่ จขกท ไปหา และ ตอนมีตติ้ง เขาติดธุระ สรุปคือไม่ได้บอกก่อนมาค่ะ) ตอนนี้เขาก็ยุ่ง ๆ คือตอนนี้แทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ แต่คือ ยังคิดถึงเขาอยู่ทุกวันนะคะ คือแค่คิดถึงว่า เขาจะทำอะไรอยู่ตอนนี้ เห็นเขาออนไลน์ในfbก็แทบจะกลั้นใจทักไปไม่ไหว แต่ก็ทำได้แต่มองดูจุดเขียว ๆ หายไป อยากจะปรึกษาว่าควรจะทำอย่างไรน่ะค่ะ จะเดินหน้า จขกท ก็ทำไม่ได้ เพราะเวลาต่างกัน เขาก็ยุ่งด้วย และเวลาจะพูดเรื่องความรัก เขาจะเปลี่ยนเรื่องตลอด แต่จะถอยหลังก็ไม่ได้ เพราะนานๆ ทีเขาจะทักมา และ จขกท ก็ยังคิดถึงเขาอยู่ตลอด ผ่านมาเป็นปี ยังลืมไม่ลงเลยค่ะ
          อยากจะทำอะไรที่ไม่อยากอยู่ตรงที่ที่ไม่มีความแน่นอน เช่นอยากชัดเจน ยอมเจ็บปวดและเสียเพื่อนดี ๆ ที่คุยกันมานานหลายปี ประมาณนี้น่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ