รักคนมีเจ้าของ

เราเป็นนักศึกษา อยู่ปี 4 ล่ะ ปีสุดท้าย แอบชอบอาจารย์คนหนึ่งมานาน แต่อยู่คนละคณะนะค่ะ ไม่ได้สอนเรา จนมาได้คุยกันจิงๆ และเพิ่งรู้มาว่า เขามีแฟนแล้วได้ไม่นาน ก่อนที่เราจะคุยกับเขา เขายอมรับมาตรงๆ  แฟนเขาเป็นอาจารย์เหมือนกันค่ะ พอมาได้คุยกับเขาจิงๆ ก็รู้สึกดีค่ะ ดีมากๆเลย เขาบอกเราว่า ไม่น่าเจอเราช้าไปเลย แต่จะทำอย่างไรได้ เพราะเราเป็นนักศึกษา เขาเป็นอาจารย์ ทุกๆครั้งที่เราเจอกัน เราแอบเจอกันตลอดค่ะ ต้องหลบๆ ซ่อนๆ แต่ไม่เคยมีอะไรกันนะค่ะ  ต่างคนต่างรู้สึกดี ต่างคนต่างมีใจให้กันทั้งคู่ จนหลายเดือนต่อมาค่ะ แฟนเขาจับได้ ว่าเราคุยกับแฟนเขา แฟนเขาไม่ได้ว่าอะไรนะค่ะ ไม่ได้ดวยวายเลยแม้แต่น้อย เขาโทมาหาเรา บอกเราว่า เป็นห่วงอนาคตเราและแฟนเขาด้วย เพราะถ้าคนอื่นรู้ขึ้นมา แล้วเรื่องถึงผู้ใหญ่ ในมหาวิทยาลัยคงไม่ดีแน่ๆ เขาขอให้เราเลิกคุยกัน เลิกติดต่อกัน เราเข้าใจนะว่า เราก็ผิด ที่ไปคุย ไปแอบเจอกัน แต่ก็ห้ามใจไม่ได้ค่ะ ส่วนอาจารย์คนที่คุยกับเรา บอกแค่เพียงว่า ให้เรื่องนี้หายไปสักพัก แล้วค่อยเจอ แล้วเค้าจะโทมาหานะ ถ้าเราจบไปแล้วจิงๆ ก็จะไปหา เขาบอกว่า ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน ทุกครั้งคือเขาใส่ใจความรู้สึกเราตลอดค่ะ ผู้ชายคนนี้เข้าใจเราทุกอย่าง แต่ติดที่เขาเป็นอาจารย์ มันทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่างเลยนะ ทั้งอายุที่ห่างกันมาก ถึง 18 ปี เขากำลังจะเป็น ดร. อีกไม่นาน แต่เรากำลังแค่จะจบป.ตรีเอง ยังไม่ได้ทำงาน ถ้าจบแล้วยังไงก็ต้องอยู่ไกลกันค่ะ รู้สึกแย่ค่ะ ทั้งๆที่มีคนอื่นชอบเราตั้งมากมาย ซึ่งสามารถคบได้ รักได้โดยไม่มีอุปสรรคอะไรเลยค่ะ แต่เรากลับไม่รัก ไม่สนใจคนที่เข้ามาหาเราเลย แต่กลับมาชอบอาจารย์คนนี้ ทั้งๆที่เรารู้ว่าอะไรหลายๆอย่างมันห่างกันมาก เขาบอกเราว่าเค้าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับ นศ คนไหนมาก่อนเหมือนกัน แปลกใจเหมือนกันที่มารู้สึกกับเราแค่คนเดียว แต่เรารู้จักเขามาตลอดนะค่ะ ก่อนคุยกันอีก เขาเป็นอาจารย์ที่ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลย และเป็นคนที่นศ ทุกๆคนรักและเคารพค่ะ คิดๆดูมันเหมือนเป็นอะไรที่ถูกที่ แต่ผิดเวลานะค่ะ ตอนนี้เราไม่ได้คุยกับเขาเลยค่ะ รอให้เขาว่างจากงาน แล้วให้ติดต่อกลับมาเอง เราเป็นคนที่มาทีหลัง และคงเกิดช้าไป มันยากเหมือนกันนะสำหรับที่จะเจอคนที่ตรงใจกัน เพราะสำหรับเรา เราไม่ได้รักใครง่ายๆ  เสียใจนะค่ะ เสียใจอยู่ทุกวัน แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้เพียงแค่รอเวลาที่เขาว่างเท่านั้นเอง