ใครต่อใครมักมองว่า ที่ปรึกษา เก่งทางด้านทฤษฎี มีแต่ทฤษฎี ไม่เก่งทางด้านปฏิบัติ...

แรกๆ ผมก็โดนใครต่อใคร หาว่า เก่งแต่ทฤษฎี เหมือนกัน แต่สำหรับผม ผมบอกทุกคนว่า ผมรู้ทฤษฎีเพียงคร่าวๆ
จนบางครั้ง ผมก็ไม่รู้ว่า ผมใช้ทฤษฎีอะไรให้การแก้ไขปัญหาให้กับ ผู้ประกอบการ...

ถามว่า ผมอ่านหนังสือมากแค่ไหน ตอบได้เลยว่า มาก ในตอนวัยรุ่น จนเข้าสู่วัยทำงาน

แต่เมื่อผมทำงานเป็นที่ปรึกษาจริงๆ ผมกลับอ่านหนังสือน้อยลง และ คิดให้กับผู้ประกอบการมากขึ้น...

ซึ่งแน่นอนว่า แนวทางการให้คำปรึกษาของผม หรือ แม้นแต่ วิธีการให้คำปรึกษาของผม ก็เป็นรูปแบบของผมเอง

ผมให้ความสำคัญกับความคิด มากกว่า ความรู้
เพราะ ความรู้ เกิดจาก ความคิดที่ดำเนินการจนสำเร็จ แล้ว ค่อยสรุปเป็นความรู้ขึ้นมา...
ส่วนคนที่เห็นว่า ความรู้สำคัญ เพราะเขาเห็นว่า ความรู้ที่เขาได้รับ สามารถนำมาประยุกต์ใช้งานในเหตุการณ์ของเขาได้

คนที่คิดเป็น จะสร้างความรู้ใหม่ๆได้อยู่เสมอๆ
คนที่เรียนรู้ ก็คือผู้ใช้ความคิดของคนอื่น เพื่อนำมาประยุกต์ใช้กับเหตุการณ์ของเขาเอง

และ ยิ่งเป็นที่ปรึกษาให้กับคนอื่น...
ความคิดของที่ปรึกษา เป็นสิ่งที่สร้างความแตกต่าง และ บ่งชี้เป็นอัตลักษณ์ของที่ปรึกษาเอง
ผู้รับคำปรึกษาจะสำเร็จมากน้อยเพียงใด ก็ขึ้นอยู่กับการประยุกต์ และ การใช้ความคิดสร้างสรรค์ของที่ปรึกษา