ก่อนอื่นต้องอธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่ประสบพบเจอในชีวิตประจำวันก่อนนะครับ
คนแรกต้นเรื่อง คือคุณย่าอายุ เกือบ 80 แล้ว ตั้งแต่คุณย่าจำความได้ ท่านไม่สามารถกินผักสดหรือปรุงสุกได้เลย
(95% ของผักที่มีบนโลกนี้ -.-!) ซึ่งการไปสั่งอาหารที่ใดก็ตามก็จะเกิดปัญหาอยู่บ่อยครั้งหากลูกๆหลานๆ ลืมบอกคนขายว่า ไม่ใส่ผัก
โดยเฉพาะผักที่มีกลิ่นเฉพาะตัว เช่น ถั่วงอก ผักชี ต้นหอม คื่นช่าย จะเกิดเรื่องขึ้นบ่อยครั้ง (โดนบ่น 555)
ถ้าผักที่ไม่มีกลิ่นทั่วไปเช่น ผักบุ้ง กะหล่ำ ผักกาดขาว ผัดหรือต้มลงไปในแกงจืดและจับฉ่าย จะไม่เป็นไร กินแต่น้ำแกงได้
(หากเผลอตักเข้าปากไปจะคายออกแล้วบอกว่ามันเหม็น *-*)
แต่..... 5% ที่เหลือของผักที่คุณย่ากินได้คือ ผักดอง กานาฉ่าย ฟัก ไช้เท้า เห็ดทุกชนิดที่ขาย อะไรแนวๆนี้กินเป็นประจำ
ที่น่ากลัวคือพวกผักดองกินได้ไม่มีเบื่อ (น่าจะอันตรายอยู่จากสารหมักดองต่างๆ) และ พวกต้นหอม/กระเทียม/หัวหอม
ที่แปรรูปเข้าไปในอาหารแล้ว เช่น ไส้ในอาหารพวก ซาลาเปา หมูบดยัดไส้ที่หมักรวมกับผักข้างต้นเพื่อนำไปประกอบอาหารอื่นๆ
(กินสดไม่ได้แต่พอหมักรวมบอกอร่อย !)
คนที่สองและสาม เพื่อนสนิทสมัยมัธยมและมหาวิทยาลัย ทั้ง 2 คน มีพฤติกรรมคล้ายๆคุณย่าของผม แทบทุกประการ
แถมกิน ผักกุยช่ายทอด ได้อีกอย่าง (และยังมึคนรู้จักอีกราวๆ 10 คนที่ผ่านมาในชีวิตมีลักษณะเช่นนี้)
ประเด็นสำคัญคือ เขาเหล่านั้น "กินยาขมเม็ด" สีเขียวๆ กลิ่นเหม็นเขียวมากๆ ที่ขนาดคนกินผักอย่างผมยังไม่ชอบเลย
สิ่งที่ผมสงสัยคือ
1. การที่เขาเหล่านี้ ไม่กินผัก เพราะไม่ชอบรสชาด หรือ เหม็นเขียว หรือ สัมผัสในปาก หรือ เพราะมันมีคำว่าผักนำหน้ากันแน่
2. ยาขมเม็ด มันกลิ่นแรงกว่าผักหลายเท่า ทำไมเขาเหล่านั้นกินกันได้ง่ายๆ เลยครับ
3. ทำไมระบบขับถ่ายของแต่ละคน โดยเฉพาะคุณย่าและเพื่อนสนิทผมนั้น ปกติ จนเรียกว่าอาจจะดีกว่าผมด้วยซ้ำ
4. ในยาขมเม็ด มี สารอาหาร แร่ธาตุ วิตามิน ไฟเบอร์ อะไรหรือไม่ ดีกว่าผักสดไหมครับ !!!
5. พฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ยอมลูกๆ ทำให้เด็กไม่ยอมกินผักนี้มีส่วน มากน้อยแค่ไหนครับ เคยมีไหมที่พ่อแม่บังคับขนาดไหนลูกก็ไม่ยอมกินผัก
ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะครับ
(ไม่กล้าปรึกษาน้องเนยรักษ์โลก เลยมาถามในนี้แทนหน่ะครับ)
อยากทราบความคิดเห็นหรือข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการไม่กินผักและการกินยาขมเม็ดครับ
คนแรกต้นเรื่อง คือคุณย่าอายุ เกือบ 80 แล้ว ตั้งแต่คุณย่าจำความได้ ท่านไม่สามารถกินผักสดหรือปรุงสุกได้เลย
(95% ของผักที่มีบนโลกนี้ -.-!) ซึ่งการไปสั่งอาหารที่ใดก็ตามก็จะเกิดปัญหาอยู่บ่อยครั้งหากลูกๆหลานๆ ลืมบอกคนขายว่า ไม่ใส่ผัก
โดยเฉพาะผักที่มีกลิ่นเฉพาะตัว เช่น ถั่วงอก ผักชี ต้นหอม คื่นช่าย จะเกิดเรื่องขึ้นบ่อยครั้ง (โดนบ่น 555)
ถ้าผักที่ไม่มีกลิ่นทั่วไปเช่น ผักบุ้ง กะหล่ำ ผักกาดขาว ผัดหรือต้มลงไปในแกงจืดและจับฉ่าย จะไม่เป็นไร กินแต่น้ำแกงได้
(หากเผลอตักเข้าปากไปจะคายออกแล้วบอกว่ามันเหม็น *-*)
แต่..... 5% ที่เหลือของผักที่คุณย่ากินได้คือ ผักดอง กานาฉ่าย ฟัก ไช้เท้า เห็ดทุกชนิดที่ขาย อะไรแนวๆนี้กินเป็นประจำ
ที่น่ากลัวคือพวกผักดองกินได้ไม่มีเบื่อ (น่าจะอันตรายอยู่จากสารหมักดองต่างๆ) และ พวกต้นหอม/กระเทียม/หัวหอม
ที่แปรรูปเข้าไปในอาหารแล้ว เช่น ไส้ในอาหารพวก ซาลาเปา หมูบดยัดไส้ที่หมักรวมกับผักข้างต้นเพื่อนำไปประกอบอาหารอื่นๆ
(กินสดไม่ได้แต่พอหมักรวมบอกอร่อย !)
คนที่สองและสาม เพื่อนสนิทสมัยมัธยมและมหาวิทยาลัย ทั้ง 2 คน มีพฤติกรรมคล้ายๆคุณย่าของผม แทบทุกประการ
แถมกิน ผักกุยช่ายทอด ได้อีกอย่าง (และยังมึคนรู้จักอีกราวๆ 10 คนที่ผ่านมาในชีวิตมีลักษณะเช่นนี้)
ประเด็นสำคัญคือ เขาเหล่านั้น "กินยาขมเม็ด" สีเขียวๆ กลิ่นเหม็นเขียวมากๆ ที่ขนาดคนกินผักอย่างผมยังไม่ชอบเลย
สิ่งที่ผมสงสัยคือ
1. การที่เขาเหล่านี้ ไม่กินผัก เพราะไม่ชอบรสชาด หรือ เหม็นเขียว หรือ สัมผัสในปาก หรือ เพราะมันมีคำว่าผักนำหน้ากันแน่
2. ยาขมเม็ด มันกลิ่นแรงกว่าผักหลายเท่า ทำไมเขาเหล่านั้นกินกันได้ง่ายๆ เลยครับ
3. ทำไมระบบขับถ่ายของแต่ละคน โดยเฉพาะคุณย่าและเพื่อนสนิทผมนั้น ปกติ จนเรียกว่าอาจจะดีกว่าผมด้วยซ้ำ
4. ในยาขมเม็ด มี สารอาหาร แร่ธาตุ วิตามิน ไฟเบอร์ อะไรหรือไม่ ดีกว่าผักสดไหมครับ !!!
5. พฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ยอมลูกๆ ทำให้เด็กไม่ยอมกินผักนี้มีส่วน มากน้อยแค่ไหนครับ เคยมีไหมที่พ่อแม่บังคับขนาดไหนลูกก็ไม่ยอมกินผัก
ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบนะครับ
(ไม่กล้าปรึกษาน้องเนยรักษ์โลก เลยมาถามในนี้แทนหน่ะครับ)