อะไรคือที่มาของพลังแห่งความสามัคคีของพี่น้องชนมอญในการสร้างสะพานไม้ไผ่สำหรับข้ามฟากไปยังฝั่งไทย(ตลาดสังขละบุรี)
สะพานมอญ สำหรับชาวมอญ มันคือ เส้นทางแห่งชีวิต แต่ละวันมีชาวมอญไม่น้อยต้องอาศัยสะพานไม้แห่งนี้ข้ามฟากไปทำงานยังฝั่งตลาดสังขละบุรี ซึ่งสามารถประหยัดค่าใช้จ่ายในการเดินทางได้มากมาย ถ้าสะพานนี้ขาดไป ชาวมอญจะต้องเสียค่าใช้จ่ายเดินทางอ้อมไกลไปเป็นสี่ห้ากิโลเมตร และต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปกลับแต่ละวันไม่ต่ำกว่า 100 บาท ค่าแรงแต่ละวันหมดไปกับค่าเดินทาง..สะพานนี้จึงเป็นชีวิตของชาวไทยเชื้อสายมอญ
สะพานมอญ สำหรับคนที่ไม่ใช่พี่น้องมอญ มันคือสัญญลักษณ์ทางการท่องเที่ยว คือหน้าตา คือเครื่องมือทำมาหากินกับนักท่องเที่ยว มันคือธุรกิจการขายอย่างหนึ่ง
ผมจึงไม่แปลกใจ ตลอดเวลาห้าวันที่สร้างสะพานไม้ไผ่ จึงมีแต่พี่น้องชาวมอญ ปราศจากหน่วยงานใดๆที่ลงไปเต็มตัว นอกจากทหาร และนักเรียนโรงเรียนมัธยม ขนาดวันจะเสร็จยังต้องอ้อนวอนให้แพพักฝั่งตลาดขยับพื้นที่เพื่อให้สร้างได้สะดวก จนเจ้าอาวาสวัดวังฯต้องไปขอบินฑบาตรด้วยตัวเอง ไม่มีแม้ไม้ไผ่ซักต้นจากฝั้งโน้นมาช่วยกันสร้าง
เราจะเข้าสู่อาเซียน..แต่เราคิดกันแค่เพียงเรื่องธุรกิจ ผลประโยชน์ หลงลืมจารีต หลงลืมเยื่อใยความเป็นคนไทยกันไปหมด..
ผมเป็นคนไทยเชื้อสายไทย แต่อายพี่น้องไทยเชื่อสายมอญอย่างมาก..ความสามัคคี เราไม่มีอะไรไปสู้เขาได้เลย..อนาถใจกับเรื่องแบบนี้
......................................................................................
หนาวนี้..มาฝั่งมอญกันครับ มาดูว่าคนมอญเขาใช้ชีวิตกันยังไงแบบไหน ถึงได้เกาะกลุ่มกันเหนียวแน่นแบบนี้..
...................................................................
เฟชส่วนตัว ความคิดเห็นส่วนตัว มิอาจเอาไปเอ่ยอ้างเพื่อการใดๆ เป็นแค่แรงกระตุ้นให้เห็นว่าสังคมทุกวันต้องการความสามัคคีขนาดไหน เปิดใจกว้างมองความจริงที่เป็นไป รวมกันเองยังไม่ได้ แล้วจะไปรวมกับใคร(สำนวนเดี่ยว 10)
เครดิต
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151663548943952&set=a.488626563951.267180.521293951&type=1&theater
เดรดิค
https://www.facebook.com/Thetrekman
โครงการ ช่วยตัวเอง(ก่อน) พลังแห่งความสามัคคี
สะพานมอญ สำหรับชาวมอญ มันคือ เส้นทางแห่งชีวิต แต่ละวันมีชาวมอญไม่น้อยต้องอาศัยสะพานไม้แห่งนี้ข้ามฟากไปทำงานยังฝั่งตลาดสังขละบุรี ซึ่งสามารถประหยัดค่าใช้จ่ายในการเดินทางได้มากมาย ถ้าสะพานนี้ขาดไป ชาวมอญจะต้องเสียค่าใช้จ่ายเดินทางอ้อมไกลไปเป็นสี่ห้ากิโลเมตร และต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปกลับแต่ละวันไม่ต่ำกว่า 100 บาท ค่าแรงแต่ละวันหมดไปกับค่าเดินทาง..สะพานนี้จึงเป็นชีวิตของชาวไทยเชื้อสายมอญ
สะพานมอญ สำหรับคนที่ไม่ใช่พี่น้องมอญ มันคือสัญญลักษณ์ทางการท่องเที่ยว คือหน้าตา คือเครื่องมือทำมาหากินกับนักท่องเที่ยว มันคือธุรกิจการขายอย่างหนึ่ง
ผมจึงไม่แปลกใจ ตลอดเวลาห้าวันที่สร้างสะพานไม้ไผ่ จึงมีแต่พี่น้องชาวมอญ ปราศจากหน่วยงานใดๆที่ลงไปเต็มตัว นอกจากทหาร และนักเรียนโรงเรียนมัธยม ขนาดวันจะเสร็จยังต้องอ้อนวอนให้แพพักฝั่งตลาดขยับพื้นที่เพื่อให้สร้างได้สะดวก จนเจ้าอาวาสวัดวังฯต้องไปขอบินฑบาตรด้วยตัวเอง ไม่มีแม้ไม้ไผ่ซักต้นจากฝั้งโน้นมาช่วยกันสร้าง
เราจะเข้าสู่อาเซียน..แต่เราคิดกันแค่เพียงเรื่องธุรกิจ ผลประโยชน์ หลงลืมจารีต หลงลืมเยื่อใยความเป็นคนไทยกันไปหมด..
ผมเป็นคนไทยเชื้อสายไทย แต่อายพี่น้องไทยเชื่อสายมอญอย่างมาก..ความสามัคคี เราไม่มีอะไรไปสู้เขาได้เลย..อนาถใจกับเรื่องแบบนี้
......................................................................................
หนาวนี้..มาฝั่งมอญกันครับ มาดูว่าคนมอญเขาใช้ชีวิตกันยังไงแบบไหน ถึงได้เกาะกลุ่มกันเหนียวแน่นแบบนี้..
...................................................................
เฟชส่วนตัว ความคิดเห็นส่วนตัว มิอาจเอาไปเอ่ยอ้างเพื่อการใดๆ เป็นแค่แรงกระตุ้นให้เห็นว่าสังคมทุกวันต้องการความสามัคคีขนาดไหน เปิดใจกว้างมองความจริงที่เป็นไป รวมกันเองยังไม่ได้ แล้วจะไปรวมกับใคร(สำนวนเดี่ยว 10)
เครดิต https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151663548943952&set=a.488626563951.267180.521293951&type=1&theater
เดรดิค https://www.facebook.com/Thetrekman