ผมเป็นคนรักหมา ชอบหมา เด็กๆเลี้ยงหมา 3-4 ตัว นอนด้วยกันห่มผ้าผืนเดียวกันจนถูกแม่ด่ามาแล้ว แต่ก็ไม่เข็ด ตอนอยู่กรุงเทพฯก็เลี้ยงโกลเด้นตอนเช้าต้องรีบตื่นไปตลาดซื้อน่องไก่มาตุ๋นให้ เปิดแอร์ให้นอน ไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกัน ผมขับมันนั่งหน้าเหมือนกับเป็นเจ้าของ แม่ผมมาเยี่ยมออกไปข้างนอกด้วยกัน แม่เปิดประตูรถด้านหน้ายังไม่ทันที่จะขึ้นมันก็กระโดดขึ้นนั่งก่อน แม่ก็ต้องยอมถอยเปิดประตูไปนั่งด้านหลังแทน จนแม่พูดว่า ดูเหมือนเราเป็นคนรับใช้มันเลยเนอะ ผมก็ได้แต่หัวเราะ ฮ่าๆๆๆๆ
ที่บ้านมีห้องรับแขกสองห้อง ห้องแอร์หนึ่งห้อง ห้องพัดลมหนึ่งห้อง เพื่อนมาเยี่ยมผมก็ต้อนรับห้องพัดลม ห้องแอร์น้องหมามันครองเรียบร้อย จนเพื่อนๆพากันอิจฉา บอกว่าผมเห็นหมาดีกว่าเพื่อน ผมก็ได้แต่ยิ้มและหัวเราะหึๆๆ
มาวันหนึ่งผมย้ายตัวมาอยู่ต่างจังหวัดเปิดร้านอาหารเล็กๆพร้อมกับเรียนหนังสือไปด้วย ที่บ้านเป็นตึกแถวริมถนนใหญ่ ช่วงที่ผมมาอยู่มีหมาอยู่ 3-4 ตัวเป็นเจ้าถิ่นที่นี่ เป็นหมาของบ้านที่อยู่ในซอยข้างๆ เป็นหมาพันธุ์ไทยหลังอาน ตัวใหญ่ สีดำ กับ หมาตัวเล็กอีก 3 ตัว ด้วยความที่เป็นคนรักหมา ชอบเล่นกับหมา ก็เอาข้าวให้มันกิน ให้กินทุกวันช่วงเที่ยงคืนเจ้าของมันจะกลับมาจากขายของมันรู้ มันก็จะวิ่งกลับบ้านยู่อย่างนี้ตลอด จนเข้าเดือนที่สองเจ้านายมันมามันกลับไม่วิ่งกลับบ้านเหมือนเดิม มันอยู่ที่หน้าร้านผมตลอด ผมไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร? ผมเลยลองเรียกมันว่าไอ้หมี อีกตัวเรียกไอ้จ๋อย ตอนเรียกผมเห็นมันกระดิกหางรับ เออ! มันคงชอบชื่อนี้แน่ๆ
ไอ้หมี ไอ้จ๋อย มันนอนเล่นอยู่หน้าร้านผมตลอด หลังปิดร้านผมก็จะเอาอาหารให้มันกิน ไอ้หมีมันจะหวงผมมากๆหากวันไหนผมเรียกไอ้จ๋อย ไอ้หมีจะรีบวิ่งมาหาแล้วก็กระโดดเข้าใส่ผมผมก็จะกอดมันไว้ เวลาผมยื่นมือออกไปจะจับไอ้จ่อยมันก็จะใช้ปากงับมือผมไว้ เป็นอย่างนี้ตลอด หากวันไหนผมจำเป็นต้องไปธุระข้างนอกผมก็จะบอกว่า "ได้หมีนอนเฝ้าหน้าบ้านนะ ใครมาเห่าได้เลย" เชื่อมั๊ยครบว่ามันทำและมันก็จะนอนเฝ้าหน้าบ้านจนกว่าผมจะมาถึง เคยมีคนมาหาผมที่บ้านไอ้หมีนอนอยู่หน้าบ้านมันเห็นก็ลุกขึ้นมาเห่าแล้วตั้งท่ากระโดดเข้าใส่ จนผมต้องร้องด่ามันไว้ มันจึงหยุด
หลายครั้งที่มันมากวนหน้าร้าน ผมไล่ทีไรมันก็ไม่ยักกะไปสักที ยิ่งไล่ยิ่งกระดิกหางใส่ ทำหน้าเฉยเมย ประมาณว่ากูไม่สน มันอาจรู้ว่าผมไม่ตีมันหรอก เพราะว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยตีมันเลย หากจะไล่ไอ้หมีทีไรน้องผมเป็นต้องออกโรงเอง เพราะไอ้หมีกลัวน้องผม น้องผมไม่ชอบหมาครับ มันเกลียดหมา เกลียดแมว เลี้ยงได้แต่อย่าให้มันไปยุ่งกับน้องเป็นพอครับ
ไอ้หมี กับ ไอ้จ๋อย ทั้งสองตัวเป็นเพื่อนเล่นกับผม ทุกวันผมก็จะหาเห็บให้กับมัน บางวันมันข้ามไปเที่ยวฝั่งตรงข้ามกลับมาก็มักจะพบบาดแผลกลับมาทุกครั้งผมก็จะคอยทำแผลและดูแลมัน พอมันหายมันก็ไปอีก .....ไอ้หมีติดสาวครับ
ผมกับไอ้หมี ไอ้จ๋อย เล่นด้วยกันมาตลอดระยะเวลา 8 เดือนที่ผมมาอยู่ที่นี่ ผมไม่รู้หรอกครับว่าเจ้าของหมาเขาจะหวงหรือไม่ มันจะชื่ออะไรมาก่อน แต่ตอนนี้มันคือไอ้หมี กับไอ้จ๋อย ของผม ผมรักมันหมดใจ ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ใช่ของเรา
"รักหมดใจ" ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ใช่ของเรา
ที่บ้านมีห้องรับแขกสองห้อง ห้องแอร์หนึ่งห้อง ห้องพัดลมหนึ่งห้อง เพื่อนมาเยี่ยมผมก็ต้อนรับห้องพัดลม ห้องแอร์น้องหมามันครองเรียบร้อย จนเพื่อนๆพากันอิจฉา บอกว่าผมเห็นหมาดีกว่าเพื่อน ผมก็ได้แต่ยิ้มและหัวเราะหึๆๆ
มาวันหนึ่งผมย้ายตัวมาอยู่ต่างจังหวัดเปิดร้านอาหารเล็กๆพร้อมกับเรียนหนังสือไปด้วย ที่บ้านเป็นตึกแถวริมถนนใหญ่ ช่วงที่ผมมาอยู่มีหมาอยู่ 3-4 ตัวเป็นเจ้าถิ่นที่นี่ เป็นหมาของบ้านที่อยู่ในซอยข้างๆ เป็นหมาพันธุ์ไทยหลังอาน ตัวใหญ่ สีดำ กับ หมาตัวเล็กอีก 3 ตัว ด้วยความที่เป็นคนรักหมา ชอบเล่นกับหมา ก็เอาข้าวให้มันกิน ให้กินทุกวันช่วงเที่ยงคืนเจ้าของมันจะกลับมาจากขายของมันรู้ มันก็จะวิ่งกลับบ้านยู่อย่างนี้ตลอด จนเข้าเดือนที่สองเจ้านายมันมามันกลับไม่วิ่งกลับบ้านเหมือนเดิม มันอยู่ที่หน้าร้านผมตลอด ผมไม่รู้ว่ามันชื่ออะไร? ผมเลยลองเรียกมันว่าไอ้หมี อีกตัวเรียกไอ้จ๋อย ตอนเรียกผมเห็นมันกระดิกหางรับ เออ! มันคงชอบชื่อนี้แน่ๆ
ไอ้หมี ไอ้จ๋อย มันนอนเล่นอยู่หน้าร้านผมตลอด หลังปิดร้านผมก็จะเอาอาหารให้มันกิน ไอ้หมีมันจะหวงผมมากๆหากวันไหนผมเรียกไอ้จ๋อย ไอ้หมีจะรีบวิ่งมาหาแล้วก็กระโดดเข้าใส่ผมผมก็จะกอดมันไว้ เวลาผมยื่นมือออกไปจะจับไอ้จ่อยมันก็จะใช้ปากงับมือผมไว้ เป็นอย่างนี้ตลอด หากวันไหนผมจำเป็นต้องไปธุระข้างนอกผมก็จะบอกว่า "ได้หมีนอนเฝ้าหน้าบ้านนะ ใครมาเห่าได้เลย" เชื่อมั๊ยครบว่ามันทำและมันก็จะนอนเฝ้าหน้าบ้านจนกว่าผมจะมาถึง เคยมีคนมาหาผมที่บ้านไอ้หมีนอนอยู่หน้าบ้านมันเห็นก็ลุกขึ้นมาเห่าแล้วตั้งท่ากระโดดเข้าใส่ จนผมต้องร้องด่ามันไว้ มันจึงหยุด
หลายครั้งที่มันมากวนหน้าร้าน ผมไล่ทีไรมันก็ไม่ยักกะไปสักที ยิ่งไล่ยิ่งกระดิกหางใส่ ทำหน้าเฉยเมย ประมาณว่ากูไม่สน มันอาจรู้ว่าผมไม่ตีมันหรอก เพราะว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยตีมันเลย หากจะไล่ไอ้หมีทีไรน้องผมเป็นต้องออกโรงเอง เพราะไอ้หมีกลัวน้องผม น้องผมไม่ชอบหมาครับ มันเกลียดหมา เกลียดแมว เลี้ยงได้แต่อย่าให้มันไปยุ่งกับน้องเป็นพอครับ
ไอ้หมี กับ ไอ้จ๋อย ทั้งสองตัวเป็นเพื่อนเล่นกับผม ทุกวันผมก็จะหาเห็บให้กับมัน บางวันมันข้ามไปเที่ยวฝั่งตรงข้ามกลับมาก็มักจะพบบาดแผลกลับมาทุกครั้งผมก็จะคอยทำแผลและดูแลมัน พอมันหายมันก็ไปอีก .....ไอ้หมีติดสาวครับ
ผมกับไอ้หมี ไอ้จ๋อย เล่นด้วยกันมาตลอดระยะเวลา 8 เดือนที่ผมมาอยู่ที่นี่ ผมไม่รู้หรอกครับว่าเจ้าของหมาเขาจะหวงหรือไม่ มันจะชื่ออะไรมาก่อน แต่ตอนนี้มันคือไอ้หมี กับไอ้จ๋อย ของผม ผมรักมันหมดใจ ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ใช่ของเรา