[CR] จากหัวหินถึงเกาะพะงัน กับภารกิจตามล่า “หมาอวบระยะสุดท้าย”

สวัสดีครับเพื่อน ๆ ชาวพันทิป!

วันนี้จะมารีวิวทริปที่เกิดขึ้นจากความตั้งใจ

จะพาคุณย่าไปพักผ่อนริมทะเลแบบชิลล์ ๆ 

คำไหนนอนนั่น ไม่เร่งรีบ ค่อย ๆ ไหลลงใต้กันไปเรื่อย ๆ...

ระหว่างทางนั้นเอง เราก็มี “ภารกิจลับ” 
แทรกเข้ามาแบบไม่ได้ตั้งใจ — 
นั่นคือการตามล่าหมาอวบระยะสุดท้าย

เพราะไม่ว่าจะหยุดพักเมืองไหน 
ก็จะต้องเจอเจ้าหมาน้อย (ที่ตัวไม่ค่อยน้อย) 
นอนแผ่รับแดดแบบไม่สนใจใคร 555
เลยขอถือโอกาสรวมภาพน้อง ๆ มาให้ดูกันครับ

📍 จุดที่ 1: หมาอวบเมืองประจวบฯ
โลเคชัน: ร้านครัวนายแขก ริมอ่าวประจวบ

น้องตัวนี้ผมตั้งชื่อว่า “น้องถังแก๊ส” ครับ 
สีขาวนวลอาบแดดมานิด ๆ จนออกแทนหน่อย ๆ
ชอบนอนแผ่หลา แบบคนเพิ่งอกหัก 

ท่าทางเหมือนกำลังทบทวนชีวิตวัยรุ่นว่าเคยฟิตบ้างหรือเปล่านะ??

ไม่มีเห่า ไม่มีแม้แต่จะกระดิกหาง 
— มีแค่พุงกลม ๆ ที่ย้อยลงข้างตัวเหมือนโดนแรงโน้มถ่วงเฉพาะจุด

อยากจะไปเกาพุงให้น้องจิมๆ ครับ 5555

“น้องอ้วนถึงแก๊ส” คือขวัญใจประจำร้าน 
ใครแวะมากินข้าวที่ครัวนายแขก ต้องได้เห็นแน่นอน






📍 จุดที่ 2: หมาอวบชุมพร

ระหว่างแวะถ่ายรูปวิวทะเลตอนเย็นๆ 
ก็เจอน้องหมานอนกลมกลิ้งอยู่ตรงชายหาด
เห็นหัวนมที่ถูกใช้งานมาพอสมควรและขยับหัวนิดหน่อย
ถึงรู้ว่าเป็น “แม่หมาสีน้ำตาลอ่อน อวบอั๋น”
ตัวไม่ใหญ่มาก แต่ตัวแน่นเต็มพื้นที่ 

มีความอบอุ่นแบบแม่บ้านข้างตลาดเดินมาทักทายด้วยความมั่นใจ 
แล้วก็นอนแผ่ให้ถ่ายรูปแบบไม่แคร์กล้อง



📍 จุดที่ 3: หมาอวบเมืองนคร
โลเคชัน: ใกล้ชายหาดขนอม

แดดบ่ายจัด ๆ แต่ไม่สามารถขัดขวางการงีบของ
“ น้องโค้ก” ได้น้องหมาสีน้ำตาลอ่อนๆ 
นอนใต้รถกระบะด้วยบอดี้กลมเหมือนถังน้ำมัน 200 ลิตร  555
ชื่อโค้ก เพราะเมื่อก่อนน้องน่าจะชอบกินโค้ก แต่น่าจะเกินเยอะไป  

จนตอนนี้สามารถกลิ้งรอบตลาดได้เอง
“อย่ามายุ่งตอนมันหลับนะ เดี๋ยวเหวี่ยง” — 
แม่ค้าก๋วยเตี๋ยวพูดขำ ๆ ขณะหยิบหมูแดงที่เหลือจากจานให้น้อง





📍 จุดสุดท้าย: หมาอวบแห่งเกาะพะงัน

โลเคชัน: ชายหาดริ้น บริเวณป้าย I Love Phangan

มาถึงจุดไคลแมกซ์ของทริป
ผมขอเรียกน้องว่า  “พี่ใหญ่” ตำนานแห่งพะงัน

ไม่รู้ชื่อจริงของน้องนะครับรู้แต่ว่า น่าจะเป็นตัวท็อปแห่งหาด
เพราะดู น่าเกรงขาดสุดๆ 

น่าจะเป็นเพราะสีทองแดงเข้มๆ และหน้าตาดูดุพอสมควร 
น้องน่าจะมีอายุพอสมควร  และ อวบใช่ได้เลย 
ใครแวะมาวิ่งเล่นที่หาดริ้น ตอนเช้าๆ น่าจะเจอน้อง แน่ๆ ครับ 





แถมด้วยสมาชิก ตัวอื่นๆ 
ที่มานอนอาบแดดอ่อนๆ ตอนเช้าที่ริมหาดริ้น




สรุปทริปนี้

ทริปนี้เราไม่ได้เก็บแค่ภาพทะเล
แต่ได้เก็บ “พลังความชิลล์ระดับตำนาน” 
ผ่านน้องๆ ตัวแน่น ๆ ของเหล่าหมาอวบ

พวกเขาไม่ได้อ้วนเพราะขี้เกียจ
 — แต่อ้วนเพราะเต็มไปด้วยความรักจากคนแถวนั้น

ทั้งแม่ค้า ทั้งนักท่องเที่ยว
และจานข้าวใต้ที่ยกมาให้แบบไม่หวงเครื่อง

บางที...

ชีวิตที่ดีที่สุด อาจไม่ใช่การวิ่งให้เร็วที่สุด
แต่อาจเป็นการ “นอนนิ่ง ๆ ให้คนรักทุกวัน” ก็เป็นได้นะครับ 🐶🧡

แถวบ้านใครมีน้องหมาอวบระยะสุดท้าย สามารถส่งเข้าประกวดได้เลยครับ 555