คืออายุยังไม่เยอะนะ เพิ่ง 23 เองค่ะ
คือสมัยเราเด็กๆยุคนั้นยังไม่ social ขนาดนี้ สิ่งที่ให้ความบันเทิงและเป็นที่รวมของสมาชิกในครอบครัวก็คือหน้าจอทีวี ในยุคนั้นตอนเราเด็กๆเราชอบละครหลายเรื่องของช่อง 7 (ขยายความคำว่าชอบคือดูทุกวันเฝ้าทีวี โฆษณาก็จะดู) ที่จำความได้เลย ก็จะมี ดาวพระศุกร์ สายโลหิต ญาติกา ระย้า อังกอร์ ปริศนา แม่อายสะอื้น เก็บแผ่นดิน เมืองดาหลา อะไรทำนองนี้ พอเราโตขึ้น จากกิจกรรมการดูละครกับครอบครัวมันก็น้อยลงไปเพราะพอโตขึ้นก็แยกห้องกับพ่อแม่ ทำให้มีเวลาส่วนตัวและเริ่มเสพกับ "นิยาย" เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายมากอ่านหลายแนว และบังเอิญไปเจอนิยายที่เป็นต้นแบบของละครที่เคยชอบ เช่นเรื่อง สายโลหิต และ ปริศนา คือพอยิ่งอ่านยิ่งชอบ หลังๆมี you tube ทำให้ไปหา ดูได้ (แต่ก็แค่พักหนึ่ง ช่อง7 ลบออกจากยูทูปไวมากค่ะ) ละครสมัยก่อนของช่องเจ็ดละเมียดละมัยมาก พยายามรักษาบทประพันธ์ แม้ฉากยากๆ โปรดักชั่น เพลงประกอบละครทุกอย่างมันใช่หมด สายโลหิตดาวเรืองอยู่ในใจเสมอ ฉากรบ ฉากกรุงแตกอยู่ในมโนสำนึก เช่นเดียวกับฉากงานเลี้ยง งานเต้นรำ ในเรื่องปริศนา แต่หลังจากนั้น ก็เริ่มเป็นละครจากบทประพันธ์ใหม่ เรื่องแรกๆ ชอบนะคะ เบญจา คีตาความรัก พลิกดินสู่ดาว อุ่นไอรัก หนึ่งตะวันพันดาว แต่ละครหลังๆของช่อง 7 จะเป็นละครขายนักแสดง และ เป็นละคร ตลาด ขายเรตติ้งไป ทำให้บางทีการเสพละครไม่อิ่มเท่าที่ควร เลยห่างหายจากละครไป อ่านนิยายแล้วจิ้นเอาเองดีกว่า
คือมีหลายคนย้ายไปดูช่อง 3 ที่บอกว่าดีทำดีสนุกนักแสดงเลิศ โดยส่วนตัวก็คิดว่าเป็นการใช้นักแสดงมาเรียกเรตติ้ง หลายเรื่องเอามาจากบทประพันธ์ แต่เอามาดัดแปลง จนแบบ เห้ยย ไม่ตั้งชื่ออื่นเลยหล่ะถ้าจะเปลี่ยนของเขาขนาดนี้ แต่ที่ดูละครช่องสามแบบติดเลยก็มี หยกลายเมฆ ที่เจนี่เล่น วนิดา และคุณชายรัชชานนท์ เพราะเรื่องเหล่านี้ถือว่าดูแล้วเราอิ่ม สจากนั้นก็ไม่มีละครเรื่องไหนตรึงเราให้อยู่กับหน้าจอได้
.....จนบัดนี้ชั้นได้มาเจอกับ ฟ้าจรดทราย มันใช่ มันใช่ มันใช่มากๆ นี่หล่ะ ละครที่รอมานาน คือดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนตอนอ่านนิยาย แล้วย้อยไปหา สายโลหิตดู ...ดูแล้วมันสื่อให้เห็นว่าเบื้องหลังเค้าตั้งใจทำจริงๆ ไม่ทำแบบสุกเอาเผากิน นี่คือถ้าเค้าถอดตัวหนังสือทุกตัวมาไว้ในละครได้คงทำกันไปแล้ว ....นักแสดง พี่ตุ้ย ขวัญ นี่แบบ อินมากจ้ะ เจอะคู่นี้ฟินเลย ...ฉากไม่ต้องพูดถึงมองเห็นทะเลทรายเวิ้งว้างอยู่ใต้ฟ้า เห็นภาพคำว่าฟ้าจรดทรายมาก...ตึกรามบ้านช่องอาจใหม่ไปบ้างแต่ในความคิดตามนิยายที่เรามโนเองมันก็ประมาณนี้หละ อาหรับสไตล์ยุโรป...เสื้อผ้าหน้าผม...สวยงามและสมจริงค่ะชอบบบ ไม่รู้ว่าคนอื่นที่อ่านนิยายมาว่ายังไง..แต่เราว่า แบบที่ละครทำมานี่มันก็ไม่ต่างกับที่คิดนะ.....และสุดท้ายเพลงประกอบและดนตรีประกอบ....มันใช่มากค่ะไม่พยายามยัดเยียดเพลงให้ฟัง บางฉากมีแค่ดนตรี คลอๆ ไม่ต้องเป็นเพลงเสียทุกฉาก.....สรุปคือ...ฟ้าจรดทราย...คือละครเรื่องที่รอมานานค่ะ
ฟ้าจรดทราย....อาจไม่ใช่ละครที่เพอร์เฟคที่สุด....แต่เป็นละครที่ควรค่าแกการดูมากที่สุด....
ปอลิง พิมพ์เสียยาวด้วยความอัดอั้นตันใจ พิมพ์ตกหล่นหรือผิดตรงไหนขออภัยค่ะ
จากใจคนเคยดูละครช่อง 7 จากสมัยก่อน และเลิกดูไปพักใหญ่มากๆ
คือสมัยเราเด็กๆยุคนั้นยังไม่ social ขนาดนี้ สิ่งที่ให้ความบันเทิงและเป็นที่รวมของสมาชิกในครอบครัวก็คือหน้าจอทีวี ในยุคนั้นตอนเราเด็กๆเราชอบละครหลายเรื่องของช่อง 7 (ขยายความคำว่าชอบคือดูทุกวันเฝ้าทีวี โฆษณาก็จะดู) ที่จำความได้เลย ก็จะมี ดาวพระศุกร์ สายโลหิต ญาติกา ระย้า อังกอร์ ปริศนา แม่อายสะอื้น เก็บแผ่นดิน เมืองดาหลา อะไรทำนองนี้ พอเราโตขึ้น จากกิจกรรมการดูละครกับครอบครัวมันก็น้อยลงไปเพราะพอโตขึ้นก็แยกห้องกับพ่อแม่ ทำให้มีเวลาส่วนตัวและเริ่มเสพกับ "นิยาย" เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายมากอ่านหลายแนว และบังเอิญไปเจอนิยายที่เป็นต้นแบบของละครที่เคยชอบ เช่นเรื่อง สายโลหิต และ ปริศนา คือพอยิ่งอ่านยิ่งชอบ หลังๆมี you tube ทำให้ไปหา ดูได้ (แต่ก็แค่พักหนึ่ง ช่อง7 ลบออกจากยูทูปไวมากค่ะ) ละครสมัยก่อนของช่องเจ็ดละเมียดละมัยมาก พยายามรักษาบทประพันธ์ แม้ฉากยากๆ โปรดักชั่น เพลงประกอบละครทุกอย่างมันใช่หมด สายโลหิตดาวเรืองอยู่ในใจเสมอ ฉากรบ ฉากกรุงแตกอยู่ในมโนสำนึก เช่นเดียวกับฉากงานเลี้ยง งานเต้นรำ ในเรื่องปริศนา แต่หลังจากนั้น ก็เริ่มเป็นละครจากบทประพันธ์ใหม่ เรื่องแรกๆ ชอบนะคะ เบญจา คีตาความรัก พลิกดินสู่ดาว อุ่นไอรัก หนึ่งตะวันพันดาว แต่ละครหลังๆของช่อง 7 จะเป็นละครขายนักแสดง และ เป็นละคร ตลาด ขายเรตติ้งไป ทำให้บางทีการเสพละครไม่อิ่มเท่าที่ควร เลยห่างหายจากละครไป อ่านนิยายแล้วจิ้นเอาเองดีกว่า
คือมีหลายคนย้ายไปดูช่อง 3 ที่บอกว่าดีทำดีสนุกนักแสดงเลิศ โดยส่วนตัวก็คิดว่าเป็นการใช้นักแสดงมาเรียกเรตติ้ง หลายเรื่องเอามาจากบทประพันธ์ แต่เอามาดัดแปลง จนแบบ เห้ยย ไม่ตั้งชื่ออื่นเลยหล่ะถ้าจะเปลี่ยนของเขาขนาดนี้ แต่ที่ดูละครช่องสามแบบติดเลยก็มี หยกลายเมฆ ที่เจนี่เล่น วนิดา และคุณชายรัชชานนท์ เพราะเรื่องเหล่านี้ถือว่าดูแล้วเราอิ่ม สจากนั้นก็ไม่มีละครเรื่องไหนตรึงเราให้อยู่กับหน้าจอได้
.....จนบัดนี้ชั้นได้มาเจอกับ ฟ้าจรดทราย มันใช่ มันใช่ มันใช่มากๆ นี่หล่ะ ละครที่รอมานาน คือดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนตอนอ่านนิยาย แล้วย้อยไปหา สายโลหิตดู ...ดูแล้วมันสื่อให้เห็นว่าเบื้องหลังเค้าตั้งใจทำจริงๆ ไม่ทำแบบสุกเอาเผากิน นี่คือถ้าเค้าถอดตัวหนังสือทุกตัวมาไว้ในละครได้คงทำกันไปแล้ว ....นักแสดง พี่ตุ้ย ขวัญ นี่แบบ อินมากจ้ะ เจอะคู่นี้ฟินเลย ...ฉากไม่ต้องพูดถึงมองเห็นทะเลทรายเวิ้งว้างอยู่ใต้ฟ้า เห็นภาพคำว่าฟ้าจรดทรายมาก...ตึกรามบ้านช่องอาจใหม่ไปบ้างแต่ในความคิดตามนิยายที่เรามโนเองมันก็ประมาณนี้หละ อาหรับสไตล์ยุโรป...เสื้อผ้าหน้าผม...สวยงามและสมจริงค่ะชอบบบ ไม่รู้ว่าคนอื่นที่อ่านนิยายมาว่ายังไง..แต่เราว่า แบบที่ละครทำมานี่มันก็ไม่ต่างกับที่คิดนะ.....และสุดท้ายเพลงประกอบและดนตรีประกอบ....มันใช่มากค่ะไม่พยายามยัดเยียดเพลงให้ฟัง บางฉากมีแค่ดนตรี คลอๆ ไม่ต้องเป็นเพลงเสียทุกฉาก.....สรุปคือ...ฟ้าจรดทราย...คือละครเรื่องที่รอมานานค่ะ
ฟ้าจรดทราย....อาจไม่ใช่ละครที่เพอร์เฟคที่สุด....แต่เป็นละครที่ควรค่าแกการดูมากที่สุด....
ปอลิง พิมพ์เสียยาวด้วยความอัดอั้นตันใจ พิมพ์ตกหล่นหรือผิดตรงไหนขออภัยค่ะ