คุณลุงเฉิ่มศักดิ์ สมัยเป็นหนุ่ม
ไปทำ "หัวกระได(บ้านใคร)ไม่แห้ง"
หรือเปล่าไม่รู้นะคะ

อยากฟังเรื่องเล่าจากคุณลุงนะคะ.

*********

คำถามครูตุ๊เมื่อวานนี้  กำลังจะเล่าประสบการณ์ให้ฟัง  คอมพ์ดันเดี้ยงซะก่อน...
เจอสปายแวร์  มาลแวร์ มันทะยอยกันเข้ามายึดพื้นที่ ทีละตัว ๆ  หลายตัว
กว่าจะจัดการกับมันได้  เล่นเอาเครียด รมณ์เสีย...

มิหนำซ้ำยังดันทะลึ่งไปตะหวาดว้ากเพ้ย กับกัลยาณมิตรผู้แสนดีเข้าอีก
ป่านนี้นอนร้องไห้ขี้มูกโป่ง ข้าวปลาไม่ยอมกินแล้วมั้ง...

โอ๋ๆ ๆ ๆ ๆ ....ขอโทษน๊าาาาาาาาาตะเอง...!

เคยทำ "หัวกระได(บ้านใคร)ไม่แห้ง"....

ตอบครูตุ๊...
เคยครับ...เคยไปจีบสาวตอนหนุ่มๆ......(ตอนนี้ก็ยังอยากจีบอยู่) ...กร๊ากกกกกกกกกกกกก...!

ตอนนั้นหลังจากคุยกับสาวแล้ว ลงบันไดเรือน ยังไม่ทันคล้อยหลัง
สาวเจ้าตักน้ำราดหัวบันไดโครมๆเลยครับ...

คิดในใจว่า....อารายฟะ...แค่นี้ก็ต้องล้างหัวบันไดเลยเหรอ...แบบนี้ดูถูกกันนี่เฟ้ย...
หันกลับไปจะต่อว่า  ... แต่สาวเจ้ายิ้มเผล่....

พี่...พี่ดูซิรองเท้าไปเหยียบอะไรมา...

หันกลับมายกเท้าขึ้นดู.....ไอ่ย่ะ...อึ๊หมาติดรองเท้าเพียบเลย แถมเป็นหมาท้องเสียอีกด้วย...
เละตุ้มเป๊ะเลย....ความคิดที่จะต่อว่า เลยกลายเป็น ช่วยกันล้างบันไดบ้านสาวจนเปียกโชกชุ่มฉ่ำไปเลย...

หัวบันไดไม่แห้งตามประสาผม เป็นแบบนี้แหละโยม....

เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !


มีเรื่องเล่าให้ฟังอีกเรื่องนึง ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว  เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคำ ผญา ผาษิต แต่อย่างใด
วันนี้ไปโรงพยาบาลรามาฯ ตามประสาชายวัยเงินวัยทอง (ไม่ใช่ตัวเงินตัวทองนะ....แฮ่...! (ที่แฮ่เนี่ย..คิดถึงครูพจน์อ่ะ))

รามาฯอาคารสมเด็จพระเทพฯนี่ เหมือนเข้าไปเดินในห้างสรรพสินค้าเลยเชียวแหละ
แอร์เย็นฉ่ำทุกชั้น  มีลิฟท์ มีบันไดเลื่อน นอกจากมีศูนย์อาหารแล้ว ยังมีร้านอาหารอีกหลายร้าน
ร้านอาหาร "สีฟ้า"  มีสตาร์บั๊ค  มีร้านจำหน่ายสินค้า "ภูฟ้า"   มี 7-11
สารพัดจิปาถะ...เข้าไปในอาคารแล้วแทบจะหายป่วย...

เชื่อมั้ยครับ  กาแฟสตาร์บั๊ค คนเข้าแถวรอซื้อ ยาวเหยียด กะด้วยสายตาคร่าว 50-60 คนเห็นจะได้
มากกว่าคนรอคิวรับยาซะอีก...ยังกะว่าเป็นมหกรรมกินฟรีงั้นเลย
ทั้งๆที่กาแฟเย็น 1 แก้ว ราคา 120.-บาท....อะไรจะปานนั้น !

กาฟงกาแฟไม่สนใจแล้ว  เดินไปเข้าห้องน้ำซะหน่อยดีกว่า
แม่จ้าว......กลิ่นหอมละมุน ลอยละเมียดละไมออกมานอกห้อง
เข้าไปภายในสะอาดสะอ้านทุกตารางนิ้วเลยครับ

พนักงานทำความสะอาดยืนต้อนรับ ในมือมีไม้ถูพื้นเป็นอาวุธประจำกาย
ค้อมหัวเชื้อเชิญอย่างสุภาพ  ทำยังกะว่าเชิญท่านลัดมนตีตรวจงานก็มิปาน...

ใครผู้ใดเสร็จสิ้นภารกิจริมผนัง  พอถอนตัวออกมาคุณเธอจะสอดอาวุธประจำกาย (ไม้ถูพื้น)
ทำความสะอาดโดยทันที ไม่สนใจว่าจะใครจะยืน  สะบัดสะบิ้ง อิ่งอ้อยประการใด ...ไม่สน...
ตูจะเช็ดอย่างเดียว...สะอาดจริงๆ พับผ่าซิเอ้า...!

เห็นประตูห้องทำสมาธิว่างอยู่ห้องหนึ่ง เอาละวะ  น่าลองทำสมาธิดูซะหน่อย
แอร์รีเฟรชเชอร์ กลิ่นชวนให้ชื่นใจ ..... พอเข้าไปนั่งทำสมาธิได้แป๊บนึง.....อ๊ะ....

มีเสียงประหลาดลอดมาจากห้องข้างๆ ผ่านช้องว่างระหว่างพื้นกับผนังประมาณ 10 เซ็นต์ฯ

เสียงดัง.....อื๊ออออออออออออออออออออออออออ.....แฮ่.....อื๊อออออออออออออออออออออออออ...แฮ่....
เสียงดังสลับสั้นยาว...อย่างต่อเนื่อง

ตกใจเลย  มันมีตัวประหลาดอะไรห้องข้างๆฟะเนี่ย
เห็นท่าไม่ได้การ หลังจากสมาธิหลุดลอยไปหน่อยนึง  รีบปฏิบัติการเก็บอุปกรณ์เสร็จแล้วเผ่นออกมานอกห้องทันที...


มีใครพอจะทราบมั้ยครับว่า....ไอ่เจ้าเสียง  อื๊อออออออออออ..แฮ่ ๆ ๆ ๆ ๆ...เนี่ย...


มันเป็นเสียงอะไรครับ
ใครรู้วานบอกทีเหอะ...!!