เสาร์ที่ผ่านมาเจนได้นั่งดูseriesเรื่องฮอร์โมนกับลูก ในตอนนี้มีตัวละครหนึ่งคือหนูดาว หนูดาวได้โกหกแม่ว่าจะไปทำรายงานที่บ้านเพื่อนแต่แท้จริงแล้วเธอไปดูคอนเสริ์ตกับเพื่อนๆที่เขาใหญ่ ซึ่งถ้าตัดสินจากการกระทำก็ต้องบอกว่าเธอผิดแน่นอน
แต่สิ่งที่เจนประหลาดใจพอสมควรคือหลังจากนั้นสองสามวันลูกมาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนๆคุยกันถึงเรื่องนี้กันรวมถึงความเห็นต่างๆในsocial media ต่อเรื่องนี้แล้วก็เห็นพ้องต้องกันแทบทุกคนว่า หนูดาวไม่ผิดเพราะในเมื่อก่อนหน้านี้เคยขอแม่ไปเที่ยวทะเลดีๆแล้ว แต่แม่ไม่ให้และถ้าเที่ยวนี้ไปขออีกคงคาดเดาได้ไม่ยากเลยว่าจะไม่ได้ไปแน่ๆ เพราะฉะนั้นหนูดาวจึงมีความชอบธรรมอย่างเต็มที่ๆจะโกหกเพื่อที่จะได้ไป และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อเพื่อนๆคนอื่นๆได้ไปกันหมดการโกหกของหนูดาวเลยนับได้ว่าเป็นความชอบธรรมอย่างสมบูรณ์แบบเสียด้วยซ้ำ
เจนในฐานะคนที่มีลูกสาววัยไม่ห่างกับหนูดาวมาก ที่บอกลูกมาตั้งแต่เด็กว่าในอนาคตไม่ว่าหนูจะทำเรื่องผิดพลาด เลวร้ายอะไรแค่ไหน พ่อกับแม่อาจจะผิดหวังเสียใจ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเรายอมรับและจะอยู่เคียงข้างลูกเสมอ แต่ขออย่างเดียวอย่าโกหก และในฐานะครูที่มีหน้าที่คอยดูแลพฤติกรรมเด็กๆ เมื่อเวลาที่พวกเขาทำผิดและพยายามจะพูดในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง เจนก็จะบอกพวกเขาตลอดว่า ถ้าหนูจะโดดเรียน จะลอกข้อสอบ จะแอบเล่นโทรศัพท์ในเวลาเรียน ครูยอมรับได้และจะพยายามทำความเข้าใจ แต่ขออย่างเดียวอย่าโกหก เพราะการโกหกเป็นการทำลายความน่าเชื่อถือของตัวเราเอง เป็นการดูถูกคนที่เราโกหกให้ฟัง และเป็นการทำลายความเชื่อใจกันซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากไม่ว่าเราจะคบกับใครก็ตาม พอมาเจอตรรกะในเรื่องนี้ของเด็กๆบอกตามตรงว่าตกใจและเป็นห่วงมากๆ
จริงอยูในเรื่องแม่ของหนูดาวเป็นแม่ที่เข้มงวด และพยายามควบคุมรวมถึงคิดแทนลูกในทุกเรื่อง ซึ่งก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคงสร้างความอึดอัดให้หนูดาวไม่น้อยเหมือนกัน อย่างไรก็ตามถ้ามองจากอีกมุมก็เห็นได้เช่นกันว่าแม่ของหนูดาวเป็นแม่ที่รักและเป็นห่วงลูกสาวมาก พยายามแสดงความรักต่อลูกอย่างสม่ำเสมอ และแม้จะเข้มงวดแต่ก็ไม่ปรากฏว่าเคยดุด่าลูกด้วยถ้อยคำรุนแรง ทำร้ายจิตใจ เฆี่ยนตี หรือลงโทษอะไรแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม ซึ่งต้องบอกว่าจากที่เคยคุยกับเด็กๆมามีแม่จำนวนมากที่เป็นแบบนี้
การหนีไปเที่ยวต่างจังหวัดของหนูดาวโดยการโกหกแม่ว่าไปทำรายงานบ้านเพื่อนคงไม่ใช่เรื่องใหม่หรือแปลกประหลาดอะไรเลยในชีวิตจริง แต่การที่เด็กๆแทบทุกคนบอกว่าสิ่งที่หนูดาวทำนั้นไม่ผิดอะไรเลยและในเมื่อเคยขอดีๆแล้วไม่ได้อีกทั้งในเมื่อเพื่อนๆคนอื่นๆยังได้ไปจึงถึงว่าเป็นความชอบธรรมอย่างสมบูรณ์แบบที่จะโกหกเพื่อให้ได้ไป
เลยอยากถามคุณพ่อคุณแม่ว่า
สมมุติว่าถ้าคุณจับได้ว่าลูกโกหกคุณเหมือนในเรื่องนี้คุณจะทำอย่างไร จะสอนอย่างไร จะทำโทษไหม และจะอธิบายยังไงกับตรรกะชองเด็กที่ว่าในเมื่อขอดีๆแล้วไม่ได้และในเมื่อเพื่อนๆคนอื่นๆยังไปได้จึงเป็นความชอบธรรมอย่างสมบูรณ์แบบในการที่จะโกหกเพื่อให้ได้ไป
จะสอนอย่างไรถ้าเด็กเห็นว่าการโกหกเป็นเรื่องที่ไม่ผิด
แต่สิ่งที่เจนประหลาดใจพอสมควรคือหลังจากนั้นสองสามวันลูกมาเล่าให้ฟังว่าเพื่อนๆคุยกันถึงเรื่องนี้กันรวมถึงความเห็นต่างๆในsocial media ต่อเรื่องนี้แล้วก็เห็นพ้องต้องกันแทบทุกคนว่า หนูดาวไม่ผิดเพราะในเมื่อก่อนหน้านี้เคยขอแม่ไปเที่ยวทะเลดีๆแล้ว แต่แม่ไม่ให้และถ้าเที่ยวนี้ไปขออีกคงคาดเดาได้ไม่ยากเลยว่าจะไม่ได้ไปแน่ๆ เพราะฉะนั้นหนูดาวจึงมีความชอบธรรมอย่างเต็มที่ๆจะโกหกเพื่อที่จะได้ไป และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อเพื่อนๆคนอื่นๆได้ไปกันหมดการโกหกของหนูดาวเลยนับได้ว่าเป็นความชอบธรรมอย่างสมบูรณ์แบบเสียด้วยซ้ำ
เจนในฐานะคนที่มีลูกสาววัยไม่ห่างกับหนูดาวมาก ที่บอกลูกมาตั้งแต่เด็กว่าในอนาคตไม่ว่าหนูจะทำเรื่องผิดพลาด เลวร้ายอะไรแค่ไหน พ่อกับแม่อาจจะผิดหวังเสียใจ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเรายอมรับและจะอยู่เคียงข้างลูกเสมอ แต่ขออย่างเดียวอย่าโกหก และในฐานะครูที่มีหน้าที่คอยดูแลพฤติกรรมเด็กๆ เมื่อเวลาที่พวกเขาทำผิดและพยายามจะพูดในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง เจนก็จะบอกพวกเขาตลอดว่า ถ้าหนูจะโดดเรียน จะลอกข้อสอบ จะแอบเล่นโทรศัพท์ในเวลาเรียน ครูยอมรับได้และจะพยายามทำความเข้าใจ แต่ขออย่างเดียวอย่าโกหก เพราะการโกหกเป็นการทำลายความน่าเชื่อถือของตัวเราเอง เป็นการดูถูกคนที่เราโกหกให้ฟัง และเป็นการทำลายความเชื่อใจกันซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากไม่ว่าเราจะคบกับใครก็ตาม พอมาเจอตรรกะในเรื่องนี้ของเด็กๆบอกตามตรงว่าตกใจและเป็นห่วงมากๆ
จริงอยูในเรื่องแม่ของหนูดาวเป็นแม่ที่เข้มงวด และพยายามควบคุมรวมถึงคิดแทนลูกในทุกเรื่อง ซึ่งก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าคงสร้างความอึดอัดให้หนูดาวไม่น้อยเหมือนกัน อย่างไรก็ตามถ้ามองจากอีกมุมก็เห็นได้เช่นกันว่าแม่ของหนูดาวเป็นแม่ที่รักและเป็นห่วงลูกสาวมาก พยายามแสดงความรักต่อลูกอย่างสม่ำเสมอ และแม้จะเข้มงวดแต่ก็ไม่ปรากฏว่าเคยดุด่าลูกด้วยถ้อยคำรุนแรง ทำร้ายจิตใจ เฆี่ยนตี หรือลงโทษอะไรแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม ซึ่งต้องบอกว่าจากที่เคยคุยกับเด็กๆมามีแม่จำนวนมากที่เป็นแบบนี้
การหนีไปเที่ยวต่างจังหวัดของหนูดาวโดยการโกหกแม่ว่าไปทำรายงานบ้านเพื่อนคงไม่ใช่เรื่องใหม่หรือแปลกประหลาดอะไรเลยในชีวิตจริง แต่การที่เด็กๆแทบทุกคนบอกว่าสิ่งที่หนูดาวทำนั้นไม่ผิดอะไรเลยและในเมื่อเคยขอดีๆแล้วไม่ได้อีกทั้งในเมื่อเพื่อนๆคนอื่นๆยังได้ไปจึงถึงว่าเป็นความชอบธรรมอย่างสมบูรณ์แบบที่จะโกหกเพื่อให้ได้ไป
เลยอยากถามคุณพ่อคุณแม่ว่า
สมมุติว่าถ้าคุณจับได้ว่าลูกโกหกคุณเหมือนในเรื่องนี้คุณจะทำอย่างไร จะสอนอย่างไร จะทำโทษไหม และจะอธิบายยังไงกับตรรกะชองเด็กที่ว่าในเมื่อขอดีๆแล้วไม่ได้และในเมื่อเพื่อนๆคนอื่นๆยังไปได้จึงเป็นความชอบธรรมอย่างสมบูรณ์แบบในการที่จะโกหกเพื่อให้ได้ไป