เรากำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง รู้จักกันมานานก่อนที่จะมาตกลงคบกัน คุยกัน
แต่ก็ยังเป็นแค่การคุยอยู่ แต่เค้าก็คาดหวังไว้สูงมาก ที่จะคบกับเราเป็นแฟน เราเองก็รู้สึกดีกับเค้า เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่ งานการมั่นคง ดูท่าทางรักเราจริง จริงจังกับเรา
เราเคยคุยกันและเลิกคุยกันไป เพราะเค้ารักและต้องการเรามากไป จนเรารู้สึกอึดอัด บอกเลิกไป แต่เว้นไปสองสามเดือน เราก็กลับมาคุยกันใหม่ เราเองก็ใจเย็นขึ้น เราสองคนพยายามหาช่องว่างตรงกลาง อันไหนดีไม่ดี ก็ค่อยๆปรับกันไป
ดูเหมือนจะดี
แต่เราอยู่กันคนละที่นะคะ เค้าอยู่กรุงเทพ เราอยู่ต่างจังหวัด ติดชายแดนเลยละค่ะ แต่มารู้จักกันได้ เพราะแต่ก่อนเราทำงานที่กรุงเทพ เค้ามาติดต่องาน เค้ามาบอกเราทีหลัง ว่าแอบชอบเรามาเป็นปีแล้ว เราไม่รู้ตัวเลยเหรอ (รู้ แต่เรายังไม่ชอบเค้าค่ะ)
การกลับมาคุยกันใหม่ของเรา ดูเหมือนจะไปได้ด้วยดี เราใจเย็นขึ้นทั้งคู่ เรารู้สึกอึดอัดอะไร เราก็บอกเค้า ดูเหมือนตัวเราจะเปิดใจกับเค้ามากขึ้น
คราวนี้เริ่มมีเรื่องเงินทองเข้ามาเกี่ยว เรามีปัญหาเรื่องธุรกิจครอบครัวที่ทำอยู่ ทำให้บางครั้งเราขาดเงินใช้ เค้าก็ช่วยเรา โอนให้เราทีละ 1000 - 2000 แต่ก็ไม่ได้บ่อยนะคะ นานๆครั้ง แรกๆเราก็ปฏิเสธ หลังๆตามใจ (5555)
ลืมบอกไปอย่างหนึ่ง ซึ่งสำคัญมาก เค้าเคยแต่งงาน และมีลูกแล้วนะคะ
เค้าก็ยังคงขยันโทรหาเราอยู่เหมือนเดิม เค้าอยากนัดเจอเราที่กรุงเทพก่อน ถึงจะมาบ้านเรา เราก็โอเค ได้ๆ เพราะไปกรุงเทพบ่อยอยู่เหมือนกัน แต่หลังๆ เราปลีกตัวไปไหนลำบาก เพราะบ้านเราก็จะไม่มีคนดูแล พ่ออยู่บ้านคนเดียว ปัญหาเรื่องการเงินก็คาราคาซัง ทำให้เราทิ้งบ้านไปไหนไม่ได้เลย
เค้าก็รอ รอ รอ จนบางครั้ง เค้าก็เผลองอแง ถามคำถามเดิมๆ เมื่อไรจะมา เมื่อไรจะได้เจอกัน เราก็ให้คำตอบไม่ได้
ตอนนี้ที่บ้านเราเองก็เรื่องเครียดๆเยอะ ทำให้เราไม่ค่อยจะอยากคุยกับใคร
หลังๆเวลามีปัญหาอะไร คนแรกที่เรานึกถึง เริ่มไม่ใช่เค้า
เวลาคุยกันทีไร เค้าจะหยอดอะไรหวานๆมา คิดถึง อยากเจอ หรืออะไรก็แล้วแต่ เราก็ไม่อินละ เฉยๆ ได้แต่ ค่ะๆๆๆ ไปตามเรื่อง ดูเฉยชาจนเค้ารู้สึกได้ ก็พยายามปรับ
ก็ได้แต่คิด เราคงจะเครียดมากเกินไป เพราะกับพ่อ เราก็ไม่ค่อยจะอยากคุย
ที่หนักขึ้นเรื่อยๆ คือ เราเห็นเค้าทักเราในเฟส เห็นเค้าโทรมา เราเริ่มไม่อยากจะรับ
อะไรที่เคยทำเป็นประจำ ก็ไม่อยากทำ เช่น ต้องคุยกันทุกเช้า ขี้เกียจ อยากกินกาแฟ อาหารเช้า เล่นเนท เตรียมร้านชิวๆไป
มันก็เริ่มกลายเป็นความลำบากใจ แต่ก็ไม่อยากให้เค้าเสียใจ เพราะเค้าก็ดีกับเรามากเหลือเกิน ยังไม่อยากถึงขนาดต้องเลิกกัน
เราต้องปรับตัวปรับใจแบบไหนดี เราจะแก้ไขอะไรได้บ้าง
อาจจะวกไปวนมา ต้องขออภัยนะคะ
เคยตั้งกระทู้ปรึกษาไป 2-3 กระทู้ ช่วง 3-4 เดือนก่อน หรือว่ารักครั้งนี้มันจะล่มจริงๆเนี่ย เฮ้อ...
ไม่อยากพูดคุยกับคนที่คบอยู่ (ยังไม่เป็นแฟนกัน 100%)
แต่ก็ยังเป็นแค่การคุยอยู่ แต่เค้าก็คาดหวังไว้สูงมาก ที่จะคบกับเราเป็นแฟน เราเองก็รู้สึกดีกับเค้า เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่ งานการมั่นคง ดูท่าทางรักเราจริง จริงจังกับเรา
เราเคยคุยกันและเลิกคุยกันไป เพราะเค้ารักและต้องการเรามากไป จนเรารู้สึกอึดอัด บอกเลิกไป แต่เว้นไปสองสามเดือน เราก็กลับมาคุยกันใหม่ เราเองก็ใจเย็นขึ้น เราสองคนพยายามหาช่องว่างตรงกลาง อันไหนดีไม่ดี ก็ค่อยๆปรับกันไป
ดูเหมือนจะดี
แต่เราอยู่กันคนละที่นะคะ เค้าอยู่กรุงเทพ เราอยู่ต่างจังหวัด ติดชายแดนเลยละค่ะ แต่มารู้จักกันได้ เพราะแต่ก่อนเราทำงานที่กรุงเทพ เค้ามาติดต่องาน เค้ามาบอกเราทีหลัง ว่าแอบชอบเรามาเป็นปีแล้ว เราไม่รู้ตัวเลยเหรอ (รู้ แต่เรายังไม่ชอบเค้าค่ะ)
การกลับมาคุยกันใหม่ของเรา ดูเหมือนจะไปได้ด้วยดี เราใจเย็นขึ้นทั้งคู่ เรารู้สึกอึดอัดอะไร เราก็บอกเค้า ดูเหมือนตัวเราจะเปิดใจกับเค้ามากขึ้น
คราวนี้เริ่มมีเรื่องเงินทองเข้ามาเกี่ยว เรามีปัญหาเรื่องธุรกิจครอบครัวที่ทำอยู่ ทำให้บางครั้งเราขาดเงินใช้ เค้าก็ช่วยเรา โอนให้เราทีละ 1000 - 2000 แต่ก็ไม่ได้บ่อยนะคะ นานๆครั้ง แรกๆเราก็ปฏิเสธ หลังๆตามใจ (5555)
ลืมบอกไปอย่างหนึ่ง ซึ่งสำคัญมาก เค้าเคยแต่งงาน และมีลูกแล้วนะคะ
เค้าก็ยังคงขยันโทรหาเราอยู่เหมือนเดิม เค้าอยากนัดเจอเราที่กรุงเทพก่อน ถึงจะมาบ้านเรา เราก็โอเค ได้ๆ เพราะไปกรุงเทพบ่อยอยู่เหมือนกัน แต่หลังๆ เราปลีกตัวไปไหนลำบาก เพราะบ้านเราก็จะไม่มีคนดูแล พ่ออยู่บ้านคนเดียว ปัญหาเรื่องการเงินก็คาราคาซัง ทำให้เราทิ้งบ้านไปไหนไม่ได้เลย
เค้าก็รอ รอ รอ จนบางครั้ง เค้าก็เผลองอแง ถามคำถามเดิมๆ เมื่อไรจะมา เมื่อไรจะได้เจอกัน เราก็ให้คำตอบไม่ได้
ตอนนี้ที่บ้านเราเองก็เรื่องเครียดๆเยอะ ทำให้เราไม่ค่อยจะอยากคุยกับใคร
หลังๆเวลามีปัญหาอะไร คนแรกที่เรานึกถึง เริ่มไม่ใช่เค้า
เวลาคุยกันทีไร เค้าจะหยอดอะไรหวานๆมา คิดถึง อยากเจอ หรืออะไรก็แล้วแต่ เราก็ไม่อินละ เฉยๆ ได้แต่ ค่ะๆๆๆ ไปตามเรื่อง ดูเฉยชาจนเค้ารู้สึกได้ ก็พยายามปรับ
ก็ได้แต่คิด เราคงจะเครียดมากเกินไป เพราะกับพ่อ เราก็ไม่ค่อยจะอยากคุย
ที่หนักขึ้นเรื่อยๆ คือ เราเห็นเค้าทักเราในเฟส เห็นเค้าโทรมา เราเริ่มไม่อยากจะรับ
อะไรที่เคยทำเป็นประจำ ก็ไม่อยากทำ เช่น ต้องคุยกันทุกเช้า ขี้เกียจ อยากกินกาแฟ อาหารเช้า เล่นเนท เตรียมร้านชิวๆไป
มันก็เริ่มกลายเป็นความลำบากใจ แต่ก็ไม่อยากให้เค้าเสียใจ เพราะเค้าก็ดีกับเรามากเหลือเกิน ยังไม่อยากถึงขนาดต้องเลิกกัน
เราต้องปรับตัวปรับใจแบบไหนดี เราจะแก้ไขอะไรได้บ้าง
อาจจะวกไปวนมา ต้องขออภัยนะคะ
เคยตั้งกระทู้ปรึกษาไป 2-3 กระทู้ ช่วง 3-4 เดือนก่อน หรือว่ารักครั้งนี้มันจะล่มจริงๆเนี่ย เฮ้อ...