เรื่องของเรื่องคือบ้านเราเลี้ยงหมาแมวหลายตัว
ก็เป็นปกติที่จะไปคลินิก จนมาวันนึงได้เจอกับหมอคนนี้
ความคิดแวบแรกที่เห็นหน้าคือหมอดูวัยรุ่นจัง น่าจะอ่อนกว่าเรา 2-3 ปี
เท่านั้นค่ะ ยังไม่มีอะไร
เวลาผ่านไปเป็นปี เจอหมอคนนี้บ้าง หมอคนอื่นบ้าง
แต่เจอคนนี้บ่อยหน่อย ไปๆ มาๆ เลยเริ่มมีบทสนทนากัน
จากที่เมื่อก่อนหมอจะเงียบๆ ดูดุๆ ก็กลายเป็นเป็นมิตรมากขึ้น และยิ้มง่ายขึ้น
ทีนี้แหละ เกิดเรื่อง..
เราเริ่มสังเกตตัวเองว่าหลังจากพาสมุนที่บ้านไปหาหมอแล้ว ตลอดทางขากลับเราจะยิ้มไปยิ้มมาอยู่คนเดียว
จนในที่สุดเราก็ขอแอดเฟซบุ๊กหมอไป ซึ่งก็ไม่ได้ขอมาจากหมอหรอกนะคะ แต่ว่าเจอโดยบังเอิญ
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหมอจะคิดว่าเราแอบเอาชื่อมาเสิร์ชหารึเปล่า แต่หมอก็ยอมรับแอด
อ่านมาถึงตรงนี้ทุกคนคงคิดว่าอ้าว ก็รู้จักกันแล้วนี่
ยังค่ะ คือตั้งแต่แอดมาก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันหรอก ส่วนใหญ่แค่กดไลค์กันไปกันมา
ถ้าเราโพสต์เรื่องหรือรูปเกี่ยวกับสัตว์ หมอมักจะมากดไลค์
แถมมาไวซะจนเราคิดว่า เอ หรือว่าหมอส่องเฟซบุ๊กเราอยู่กันนะ (มโนล้วนๆ)
แต่ก็เพราะแบบนั้นแหละที่ทำให้หมอรู้เรื่องราวความเคลื่อนไหวของบรรดาลูกบ้านของเรา
บางครั้งเวลาเราพาตัวนึงไปหาหมอ หมอก็จะถามว่าแล้วตัวนั้นตัวโน้นเป็นยังไงบ้าง
อุ๊ต่ะ ยิ่งประทับใจเข้าไปใหญ่เลย
ครั้งนึงเราโทรศัพท์ไปที่คลินิกและไม่ได้บอกว่าเป็นใคร หมอยังรู้เลยว่าเป็นเราอะ!
ความประทับใจก็สะสมพอกพูนขึ้นมาเรื่อยๆ
ถ้าถามว่าเราชอบหมอมั้ย บอกเลยว่ายังไม่อยากตอบค่ะ เพราะปัจจัยต่างๆ มันมีน้อยเกิน
เราแทบไม่รู้จักนิสัยกันเลย ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชอบอะไรไม่ชอบอะไร
เรื่องที่คุยกัน 95% เป็นเรื่องสิงสาราสัตว์ คือก็ยังคงสถานะของสัตวแพทย์กับเจ้าของเคสอยู่นั่นเอง
ถึงเวลาที่หมอพูดกับเราจะแตกต่างกับที่พูดกับเจ้าของหมาตัวอื่นๆ
แต่เราคิดว่าคงเป็นเพราะเรากับหมอรุ่นราวคราวเดียวกันมากกว่า
เอาเป็นว่าเราสนใจหมอ แต่หมอไม่ได้มีท่าทีอะไรเป็นพิเศษ
เลยอยากถามว่าถ้าเราอยากเลื่อนระดับจากคนรู้จักมาเป็นเพื่อนหรือคนคุ้นเคยเนี่ย จะทำยังไงดีคะ
เราก็เข้าใจนะว่ามันต้องใช้เวลา
แต่หลายครั้งแล้วที่อยากเป็นเพื่อนกับคนคนนึง เพราะชอบนิสัย ชอบความคิด
ติดที่ว่าไม่รู้จะเข้าหาเขายังไง จนในที่สุดก็ไม่ได้รู้จักกัน หรือเรารู้จักเขาแค่ฝ่ายเดียว มันน่าเสียดายออก
ไอ้ครั้นจะบอกไปโต้งๆ ว่าอยากเป็นเพื่อนด้วยก็จะดูประหลาดรึเปล่า
ถ้าหมอเกิดกลัวขึ้นมาก็จบเลย
อ้อ เราเคยซื้อขนมไปฝากครั้งนึง เราว่าหมอก็ดูงงๆ อยู่เหมือนกัน
คือทำไมหมอต้องเป็นหมอหมาด้วยนะ ถ้าหมอเป็นบาริสต้ารับรองเราจะไปนั่งเล่นที่ร้านทุกวัน แต่พอเป็นคลินิกมันทำไม่ได้อะ
นี่เรายังสงสัยว่าหมอจะคิดว่าเราแกล้งปล่อยให้หมาแมวป่วยรึเปล่าจะได้ไปเจอได้บ่อยๆ (เป็นความคิดที่บ้าบอมากแต่ก็คิดจริงๆ)
จบแล้วค่ะ ยาวเชียว ไม่รู้จะมีใครเข้ามาอ่านบ้างมั้ย
แต่เราปรึกษาเพื่อนหลายคนก็ยังคิดไม่ตกจนตัดสินใจว่าจะลองมาถามในนี้ดู เผื่อจะได้ไอเดียอะไรดีๆ
อันที่จริงเราก็ยี่สิบตอนปลายแล้วแต่ไม่ถนัดเรื่องแบบนี้เลย ทักษะอ่อนกว่าวัยรุ่นหลายๆ คนอีก
มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนนี่ไม่มีสักกะนิด พอดีมีแต่เพื่อนผู้ชายค่ะ นิสัยก็คล้ายผู้ชาย การพูดการจาก็เหมือนผู้ชาย TT
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคนที่แนะนำนะคะ (จะมีรึเปล่า ฮ่าๆ)
และหวังว่าหมอจะไม่มาเจอกระทู้นี้นะ..
อยากเป็นเพื่อนกับคุณสัตวแพทย์คนนึง แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี
ก็เป็นปกติที่จะไปคลินิก จนมาวันนึงได้เจอกับหมอคนนี้
ความคิดแวบแรกที่เห็นหน้าคือหมอดูวัยรุ่นจัง น่าจะอ่อนกว่าเรา 2-3 ปี
เท่านั้นค่ะ ยังไม่มีอะไร
เวลาผ่านไปเป็นปี เจอหมอคนนี้บ้าง หมอคนอื่นบ้าง
แต่เจอคนนี้บ่อยหน่อย ไปๆ มาๆ เลยเริ่มมีบทสนทนากัน
จากที่เมื่อก่อนหมอจะเงียบๆ ดูดุๆ ก็กลายเป็นเป็นมิตรมากขึ้น และยิ้มง่ายขึ้น
ทีนี้แหละ เกิดเรื่อง..
เราเริ่มสังเกตตัวเองว่าหลังจากพาสมุนที่บ้านไปหาหมอแล้ว ตลอดทางขากลับเราจะยิ้มไปยิ้มมาอยู่คนเดียว
จนในที่สุดเราก็ขอแอดเฟซบุ๊กหมอไป ซึ่งก็ไม่ได้ขอมาจากหมอหรอกนะคะ แต่ว่าเจอโดยบังเอิญ
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหมอจะคิดว่าเราแอบเอาชื่อมาเสิร์ชหารึเปล่า แต่หมอก็ยอมรับแอด
อ่านมาถึงตรงนี้ทุกคนคงคิดว่าอ้าว ก็รู้จักกันแล้วนี่
ยังค่ะ คือตั้งแต่แอดมาก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันหรอก ส่วนใหญ่แค่กดไลค์กันไปกันมา
ถ้าเราโพสต์เรื่องหรือรูปเกี่ยวกับสัตว์ หมอมักจะมากดไลค์
แถมมาไวซะจนเราคิดว่า เอ หรือว่าหมอส่องเฟซบุ๊กเราอยู่กันนะ (มโนล้วนๆ)
แต่ก็เพราะแบบนั้นแหละที่ทำให้หมอรู้เรื่องราวความเคลื่อนไหวของบรรดาลูกบ้านของเรา
บางครั้งเวลาเราพาตัวนึงไปหาหมอ หมอก็จะถามว่าแล้วตัวนั้นตัวโน้นเป็นยังไงบ้าง
อุ๊ต่ะ ยิ่งประทับใจเข้าไปใหญ่เลย
ครั้งนึงเราโทรศัพท์ไปที่คลินิกและไม่ได้บอกว่าเป็นใคร หมอยังรู้เลยว่าเป็นเราอะ!
ความประทับใจก็สะสมพอกพูนขึ้นมาเรื่อยๆ
ถ้าถามว่าเราชอบหมอมั้ย บอกเลยว่ายังไม่อยากตอบค่ะ เพราะปัจจัยต่างๆ มันมีน้อยเกิน
เราแทบไม่รู้จักนิสัยกันเลย ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชอบอะไรไม่ชอบอะไร
เรื่องที่คุยกัน 95% เป็นเรื่องสิงสาราสัตว์ คือก็ยังคงสถานะของสัตวแพทย์กับเจ้าของเคสอยู่นั่นเอง
ถึงเวลาที่หมอพูดกับเราจะแตกต่างกับที่พูดกับเจ้าของหมาตัวอื่นๆ
แต่เราคิดว่าคงเป็นเพราะเรากับหมอรุ่นราวคราวเดียวกันมากกว่า
เอาเป็นว่าเราสนใจหมอ แต่หมอไม่ได้มีท่าทีอะไรเป็นพิเศษ
เลยอยากถามว่าถ้าเราอยากเลื่อนระดับจากคนรู้จักมาเป็นเพื่อนหรือคนคุ้นเคยเนี่ย จะทำยังไงดีคะ
เราก็เข้าใจนะว่ามันต้องใช้เวลา
แต่หลายครั้งแล้วที่อยากเป็นเพื่อนกับคนคนนึง เพราะชอบนิสัย ชอบความคิด
ติดที่ว่าไม่รู้จะเข้าหาเขายังไง จนในที่สุดก็ไม่ได้รู้จักกัน หรือเรารู้จักเขาแค่ฝ่ายเดียว มันน่าเสียดายออก
ไอ้ครั้นจะบอกไปโต้งๆ ว่าอยากเป็นเพื่อนด้วยก็จะดูประหลาดรึเปล่า
ถ้าหมอเกิดกลัวขึ้นมาก็จบเลย
อ้อ เราเคยซื้อขนมไปฝากครั้งนึง เราว่าหมอก็ดูงงๆ อยู่เหมือนกัน
คือทำไมหมอต้องเป็นหมอหมาด้วยนะ ถ้าหมอเป็นบาริสต้ารับรองเราจะไปนั่งเล่นที่ร้านทุกวัน แต่พอเป็นคลินิกมันทำไม่ได้อะ
นี่เรายังสงสัยว่าหมอจะคิดว่าเราแกล้งปล่อยให้หมาแมวป่วยรึเปล่าจะได้ไปเจอได้บ่อยๆ (เป็นความคิดที่บ้าบอมากแต่ก็คิดจริงๆ)
จบแล้วค่ะ ยาวเชียว ไม่รู้จะมีใครเข้ามาอ่านบ้างมั้ย
แต่เราปรึกษาเพื่อนหลายคนก็ยังคิดไม่ตกจนตัดสินใจว่าจะลองมาถามในนี้ดู เผื่อจะได้ไอเดียอะไรดีๆ
อันที่จริงเราก็ยี่สิบตอนปลายแล้วแต่ไม่ถนัดเรื่องแบบนี้เลย ทักษะอ่อนกว่าวัยรุ่นหลายๆ คนอีก
มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนนี่ไม่มีสักกะนิด พอดีมีแต่เพื่อนผู้ชายค่ะ นิสัยก็คล้ายผู้ชาย การพูดการจาก็เหมือนผู้ชาย TT
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคนที่แนะนำนะคะ (จะมีรึเปล่า ฮ่าๆ)
และหวังว่าหมอจะไม่มาเจอกระทู้นี้นะ..