24 ชั่วโมง

สวัสดีครับผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน วันนี้ผมมีบทความมาให้ลองอ่านกันดูนะครับ

มันเป็นบทความที่เกิดขึ้นในวันที่ผมนั่งอยู่ในห้องของผู้ป่วยโรคมะเร็ง

ผมนั่งมองญาติและผู้ป่วยแต่ละคน ช่างดูเศร้าหมองเสียเหลือเกิน

มันเป็นบทความที่ผมเขียนขึ้น แม้ผมไม่ใช่มืออาชีพ

แต่อยากถ่ายทอดให้ทุกๆคนได้อ่านกันนะครับ

รบกวนติชมกันด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆนะครับ
____________________________________________________________________________

วันเวลาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ แต่เดินไปอย่างสม่ำเสมอ อย่างไม่เคยคิดที่จะหยุดรอใคร

แม้เค้าคนนั้นจะยากดีมีจนแค่ไหน แม้เค้าคนนั้นจะอ้อนวอนขอให้เวลาหยุดเดินสักเพียงเสี้ยววินาที

เพื่อให้เค้าได้ทำในสิ่งที่เค้ายังทำไม่สำเร็จหรือเพื่อได้ยืดเวลาให้เค้าได้อยู่กับใครสักคนอีกสักวินาทีก็ยังดี

แม้เรื่องต่างๆจะดูน่าสงสาร สมเหตุสมผลที่จะทำให้เวลานั้นควรที่จะหยุดรอพวกเค้าเพียงสักพัก

แต่เวลาก็ทำหน้าที่ของมัน โดยไม่ได้สนใจสิ่งต่างๆเหล่านั้นเลย

เวลาบอกให้เราทุกคนรู้ว่า เรามี 24 ชั่วโมงใน 1 วันเพื่อทำในสิ่งต่างๆ

แต่เวลาไม่ได้บอกเราว่า 24 ชั่วโมงนี้เป็น 24 ชั่วโมงสุดท้ายของชีวิตเราแล้วหรือยัง

หลายๆคนเลือกที่จะใช้เวลา 24 ชั่วโมงของวันนี้ไปอย่างว่างเปล่า ปล่อยให้มันผ่านไป

โดยคิดแต่เพียงว่า เรายังมี 24 ชั่วโมงอีกนานเท่านาน...

แต่แล้วในวันหนึ่งวันที่เค้าต้องมานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

พร้อมๆกับได้รู้ว่า 24 ชั่วโมงต่อไปนี้ คือ 24 ชั่วโมงสุดท้ายของเค้าแล้วในชีวิตนี้

ถ้าเค้าคนนั้นคือคุณ...คุณจะทำอย่างไร?