(Y) รักแรก (สถานะ...)

ตอนที่ 1 ครั้งแรกที่เจอและรู้จักกัน http://pantip.com/topic/30855761

ใครจะไปเชื่อคับว่า จากที่เราไม่เคยมีความรู้สึกรักใครเลย จะมีความรู้สึกในใจกับเพื่อนผู้ชายด้วยกัน
เขา : เป็นไงบ้างหายเจ็บบ้างยัง
เขาถามผมหลังที่แอดเฟสผม
ผม : แออ ก็ทายาแล้วก็ไม่เจ็บมากแล้ว แล้วมีไรแอดเฟสมาเนี้ย
เขา : มีไรก็แค่เป็นห่วง อีกอย่างเพื่อนแอดเฟสกันก็เป็นธรรมดา แล้วกินข้าวยังเนี้ย
ผม : พึ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะไปกิน
เขา : ไปๆ ไปกิน แล้วกินยาซ่ะ
ผม : คับๆ คุณเพื่อน
เขา : เรียกที่รักสิคับ
(อ๊ายยยย อะไรเนี้ย ให้เราเรียกที่รักด้วยเขินเป็นบ้า)
เขา : แล้วทำไมโทรหาฟ้า แล้วฟ้าไม่รับดิ
(แน่นดิก็โทรเรานี้ก็มันอยู่นี้)
ผม : ไม่รู้ๆ ไปหาไรกินก่อนน่ะกินเสร็จแล้วจะนอน ไม่ได้มาคุยต่อแล้ว
(ครอบครัวผม ไม่ชอบให้คุยโทรศัพท์ตอนกลางคืน ไม่ให้เล่นเกม หรืออะไรหลัง 2 ทุ้ม ก็ติดเป็นนิสัยแต่เด็ก)
เขา : คับที่รัก กินข้าวแล้ว กินยานอนซ่ะน่ะ
ตลอดทั้งคืนเก็บเอาคำนี้ไปนอนฝันทั้งคืนเลยคับ รู้คับว่าแค่ผู้แซวไปเล่นๆแบบเพื่อน
ก็ตามด้วยที่ว่าแอบรักมันก็ต้องคิดเข้าข้างตัวเองอยู่แล้ว
คิดไปแล้วคับ ว่า เขามีใจให้เราหรือป่าว หรือเขาจะจีบเราน๊าาา
แต่ด้วยที่ว่าผมเป็นคนเจียมตัว เพราะหน้าตาผมไม่ได้ดีอะไร แค่หน้าตาธรรมดา
แค่เป็นคนยิ้มง่าย สนุกๆหัวเราะเก่ง เลยทำให้คนรอบข้างอยากคบเป็นเพื่อน
ผมก็เอามาคิดในทางกลับกัน
เพื่อเขาไม่ได้ชอบเราละ เพื่อเขาคิดว่าเราเป็นแค่เพื่อน เพื่อนแซวเพื่อนก็เป็นเรื่องธรรมดา
เขาออกจะหน้าตาดี ผู้หญิงรุ้นพี่ชอบก็เยอะ เราจะเอาอะไรไปสู้เขา
ด้วยความที่ว่าเอาเก็บมาคิดในทางที่ลบมากกว่า จึงทำให้เราเป้นคนคิดมาก
เลยโทรไปปรึกษา เพื่อนในกลุ่ม ทั้ง ฟ้า ฝาง ปอ
ปรึกษาไปต่างๆ ทั้งบอกให้จีบแบบจริงจัง ทั้งบอกให้เจียมตัว
แต่คำเพื่อนจะยุให้จีบมากกว่า 555
เราก็เริ่มคุยกันมากขึ้น มากขึ้นกว่าเดิม นับวัน
เขายิ่งกล้าคุยเรื่องส่วนตัวมากขึ้น
คุยกับผมมากกว่า คุยกะฟ้าอีก
แล้วมีวันหนึ่งที่ วิลัย เขาจัดประกวดเฟรชชี่
ผมหรอหือ จะประกวดอะไรหน้าตาแค่นี้เอง
ฟ้า เพื่อนสุดน่ารักของผมคับโดนที่ปรึกษาจับลงประกวด
ผมไม่รู้หรอกคับว่าห้อง 2 ใครลง เพราะสนในแต่เพื่อนตัวเอง
พอกลับบ้านไป พวกเราก็ไปชมรบที่บ้านฝางตามเคย เตรียมตัวให้ฟ้า
ช่วยกันหาข้อดีอันนั้นอันนี้ เตรียมคำตอบอย่างนั้นอย่างนี้
ก็เพราะคงตื่นเต้นละคับ ครั้งที่ได้ขึ้นเวที
ผมไม่สนใจหรอกคับ เพราะอันนั้นผมปล่อยให้ผู้หญิงเขาคุยกัน
ผมก็นั่งเลนเฟสของผมไปเรื่อยๆ
จนเขาทักเฟสมาหาผม
เขา : เห้ย นรินทร์ พรุ้งนี้กูได้ขึ้นประกวดเฟรชชี่ ว่ะ
ผม : อ้าวจริงดิ อ๋อ ดีใจด้วย 555 ด้วยนั่งดูจะหัวเราะแรงๆกว่าเพื่อนเลย
'ด้วยความที่ว่าผมเป็นเล่นๆหน่อยเลยพูดกวนๆไป'
เขา : พูดงี้เลยหรอวะ งอล แล้วอุสานึกว่าจะเชียร์กู
ผม : อะขอโทษ อุสาพูดให้ไม่เครียด
เขา : จะง้อใช่ไมนี้
ผม : มั้ง
เขา : งั้นถ้าจะให้หาโกรธ ซื้อดอกไม้ ไปให้หน้าเวทีดิ เอาให้รอบสุดท้ายน่ะ
ผม : เรื่องไรไม่มีตังค์ จะซื้อให้ฟ้าด้วย
เขา : อ้าวฟ้าก็ได้ลงหรอ
ผม : อืม ที่ปรึกษาจับลง
เขา : งั้นพรุ้งนี้ไปเอาดอกไม้กับกูแล้วกัน
ผม : เคๆ
'อะไรไปเอาดองไม้กับเขา แล้วเอาไปให้หน้าเวทีเนี้ยน่ะ สมองคิดอะไรอยู่เนี้ย'
พอถึงวันประกวดผมกับเขาก็ไม่ได้เจอกันหรอก เพราะผมก็ยุ้งกะกระเป๋าของเพื่อนทั้งสามที่เป็นพี่เลี้ยงนางงาม
ผมก็ไปนั่งข้างเวทีกะเพื่อนผู้ชายให้ห้อง
สักพักเขาก็เดินมาแล้วเอาดอกไม้ให้ผม
พอหันไปมองหน้าเขาตอนเห้ย อย่างหล่อ ทาแป้งบางๆ ผมเซ้ต ปากออกแดงๆ
หืมอย่างหล่อเลย
เขา : อะ อย่าลืมเอาไปให้น่ะ จำไว้เอาไปให้รอบสุดท้าย เข้าใจน่ะที่รัก
ผม : คับ คุณเพื่อน
เขา : คุณเพื่อนอะไร บอกให้เรียกที่รัก
'หา!! ต่อหน้าเพื่อนผู้ชานในห้องทั้งห้อง 1 ทั้งห้อง 2 กล้าพูดแบบนี้เลยน่ะเนี้ย'
โจ้ : เห้ย ให้ของกูให้แต่ที่รัก ไม่ให้พวกกูเอาไปให้ด้วยว่ะ
เขา : แออกูลืม ไม่ได้ซื้อมาเพื่อ
ยีน : ซื้อให้แต่ที่รักนั้นละ
บี : เรียกกันที่รักๆ กูละอายแทน
โจ้ : อายอะไรตัวเองแม้งคนเขารักกันนิห๊า
อุบาทไปใหญ่เพื่อนมันก็แซวกันไป ผมไม่ได้สนใจอะไรเพราะ เขิน อยู่พูดอะไรไม่ออก
"น้องเบนซ์ พี่ขอถ่ายรูปด้วยหน่อย" เสียงแฟนคลับมาขอถ่ายรูป
เขา : เห้ยไปก่อนน่ะสาวเรียกถ่ายรูป
โจ้ : ไปๆ รีบๆ ไปเลยเหม็นขี้หน้าว่ะ
แล้วเขาก็เดินไปถ่ายรูป เดียวก็คนนั้นถ่ายด้วยทีคนนี้ที
พอถึงเวลาประกวด เขาให้เอาดอกไม้ไปให้รอบแรกและรอบสอง ผมก็ เอาดอกไม้ส่วนของฟ้าไปให้
โดยส่วนมากแล้วจะมีแต่ฟ้าที่ได้เยอะ ส่วนฝ่ายชายก็จะมีแต่เขาที่ได้เยอะ ก็ได้จากสาวๆแฟนคลับละคับไม่สงสัยเลย
พอรอบสุดท้าย ดอกไม้ก็หมดสิคับ อ้าวในกลุ่มเหลือของผมคนเดียว
โจ้ : เอาไปให้แฟนดิจะเก็บไว้ทำไม
ผมก็เดินเอาไปให้ ลองคิดถามน่ะคับ
ในตอนที่ผมเดินไปเป็นคนสุดท้าย แล้วคิดดูน่ะคับทั้งวิลัย มองมาที่ผมหมด ไม่ว่าจะสาขาอุสา สาขาพณิ
ไม่ไว่า ปวช 1,2,3 ปวส 1,2 หันมาจับจ้องที่ผมคนเดียว
อายสิคับไม่เขินเลยสักนิด
ผมก็เอาให้เขา ในตอนนั้นเขายิ้มหน้าบานเลย เขารับจากผมแล้วพูดเบา "ขอบคุณน่ะที่รัก"
เป็นลมดีไมเนี้ย เรียกที่รักอีกแล้ว ถึงจะเป็นเสียงเบา ถึงรอบข้างจะเสียงดัง แต่หัวใจมันก็ได้ยิน
พอประกาศผมออกมาก็กลายเป็น เขา กับ ฟ้าที่ได้รางวัล
เขา กับ ฟ้า ก็เลยกลายเป็นคนดังใครๆก็พูดถึงสิคับ
ผมจากที่สนิทเขามาก ก็ต้องถอยหางออก เพราะกลัวเขาแซวว่าเป็นอะไรกัน
เวลาาก็ค่อยผ่านไป เราก็คุยกันเหมือนเดิม คุยทางเฟสเหมือนเดิม
เวลาเขาโทรหาผมก็ต้องเอาให้ฟ้าคุย
พอวันหนึ่ง เขาจับได้ว่าฟ้ามีแฟนแล้ว
ไม่รู้เขาคุยอะไรกัน แต่ฟ้าบอกว่าเลิกกันแล้ว
ไอ้ฟ้ามันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกคับหัวเราะสนุกๆเหมือนเดิม
เพราะไอ้ฟ้าก็มีแฟนแล้ว
พอเลิกเรียนไป ผมทำอะไรเสร็จก็นอน พอเกือบ 5ทุ้ม
เขาก็โทรผม ผมไม่รู้หรอกคับว่าใครโทรมาด้วยที่ว่านอนหลับ
แล้วรู้สึกตัวมารับสายเลยไม่ได้ดูเบอร์
ผม : ดีคับ
เขา : อ้าวเบอร์ฟ้าหรือป่าวนี้
ผม : ป่าว เบอร์มีนคับ (ผมจะเรียกแทนตัวเอง ว่า มีน)
เขา : อ้าวเบอร์นรินทร์หรอ
ผม : คับ มีไรหรือป่าวคับ แล้วใครนี้
เขา : เห้ย เบนซ์เอง พอดีมีเรื่องอยากคุยด้วย รู้หรือยังว่าเบนซ์เลิกกับฟ้าแล้วน่ะ
ผม : รู้แล้ว ไม่ต้องเสียใจน่ะ เรื่องแค่นี้เอง
เขา : ไม่ได้เสียใจแต่เจ็บใจว่ะ
ผม : ไม่เป็นไรน่า อย่างน้อยก็เหลือเพื่อนๆ อยู่นี้ไงอย่างน้อยก็มีนคุยด้วยเป็นเพื่อนไง
เขา : คับขอบใจน่ะ
ผม : นี้กินเหล้าใช่ไหม ฟังเสียงแล้วเหมือนคนเมา
เขา : คับกินกับเพื่อนที่บ้าน
ผม : เลิกกินแล้วกลับบ้านไปนอนซ่ะ เดียวไม่คุยด้วยเลย
เขา : คับๆจะกลับตอนนี้ละคับ
ผม : อืมๆ กลับบ้านอาบน้ำแล้วนอนซ่ะ
เขา : นรินทร์ ขออะไรได้มั้ย
ผม : ว่า...
เขา : อย่าทิ้งเบนซืไปไหนน่ะ เบนซ์ คงไม่มีอะไรเหลืออีกแล้วถ้าเกิน นรินทร์มาทิ้งอีกคน
ผม : อืม มีนจะอยู่ข้างๆเบนซ์เสมอ
เขา : สัญญาได้มั้ยว่าจะอยู่กับเบนซ์และไม่ทิ้งเบนซ์ไปไหน
ผม : คับ มีน สัญญา กลับบ้านไปนอนได้แล้วปัย !!
เขา : บอกเบนซ์หลับฝันดีหน่อย
ผม : เอาจริงดิ
เขา : อืมเอาจริงๆ เบนซ์อยากฟัง
ผม : อะ อะ หลับฝันดี น่ะ ขอให้ผีหลอก
เขา : เรียกที่รักด้วยเอาใหม่ๆ
ผม : เห้ยไม่เอา... (หน้าแดงกว่าอะไรแล้ว)
เขา : เอาหน่อยๆ ไม่ต้องอาย (รู้ได้ไงว่าเราเขิน)
ผม : ก็ได้ๆ หลับฝันดีน่ะคับ ที่รัก (ผมพูดเบา เพราะตอนนั้นเขินมาก)
เขา : ไม่ได้ยิน หูไม่ดี
ผม : อ้าวกวนอารมณ์แล้ว (พูดแก้เขินไปงั้นละ)
เขา : แออ อีกรอบๆ น่ะ
ผม : หลับฝันดีน่ะ ที่รัก
เขา : หลับฝันดีเหมือนกันน่ะที่รัก ฝันถึงเบนซ์บ้างน่ะ
'อ๊ายยย เขิน เกิดมาพึ่งมีคนมาบอกให้หลับฝันดี แถมเรียกที่รักตอนจบด้วย'
เขาก็ตัดสายไป ทิ้ง คำว่าที่รักไว้ในสมอง
พอเช้ามา เขาแถวเขาก็ทำตัวปกติ คุยกะฟ้าก็เหมือนเพื่อนธรรมดา เขาคงไม่ได้คิดอะไรแล้วมั้ง
พอเข้าแถว ผมชอบยืนหลังแถวเพราะจะได้คุยกันกับเพื่อนๆห้อง 2 คุยนั้นนี้ไปเรื่อย
เขาก็เดินมาเขาแถวแทรกข้างผมแล้วเขาก็ถามนั้น นุ้น  นี้
ผมก็ตอบๆ จนอาจารย์ เดินมาด่า พอเข้าแถวเสร็จ เขาก็บอกผมว่าตอนเที่ยงเดียวไปรอกินข้าวด้วยกันน่ะ
ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเรียน เขาพักก่อนก่อนห้องผมจะเลิก เขาก็มายืนรอที่หน้าห้องที่ผมเรียน
พอเที่ยงผมก็เดินออกจากห้องเขาก็กอดคอผม
ผม : หนักน่ะโว้ย แค่โน้ตบุ๊กก็หนักตายห่าแล้ว
เขา : งั้นเอามาจะถือให้
ผม : หือไม่เป็นไรหรอกของเบนซ์ก็มีเครื่องหนึ่งแล้ว
เขา : เอามาเถอะน่ะ
เขาแย่งกระเป๋าผมไปแล้วเอาไปถือ
โจ้ : ถือให้แต่ไอ้นรินทร์ เพื่อนคนอื่นมีไม่ช่วย
เพื่อนๆก็แซวๆกัน ส่วนเขาก็ยิ้มแล้วไม่พูดอะไร
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยน่ะคับ ว่า ตจว. เขาไม่เขาใจในเรื่อง
ความรักของ เกย์ หรือ ทอม เลย ถ้าเกิดมีคู่ในเปิดตัว
คน ตจว. ก็จะพากันล่อ ไม่ว่าจะเป็นคนแถวบ้าน หรือ คนที่วิลัย
เลกลายเป็นว่า เกย์ และ ทอม ดับ ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร คน ตจว. ถึงไม่สนับสนุนเรื่องพวกนี้เท่าไร
พอไปถึงโรงอาหารหาก็นั่งกินด้วยกัน แต่ไม่ได้กิน 2 ต่อ 2 น่ะคับ มีเพื่อนกลุ่มผม เพื่อนผู้ชายห้องผม และผู้ชายห้องเขา
นั่งด้วยกัน พวกเราก็แลกเปลี่ยนเหตุของวันนี้ต่างๆน่ะ ครูนั้นสอบแบบนั้น เจอเรื่องตลกแบบนี้

ชีวิตผมเริ่มเปลี่ยนจะตรงนี้ละคับ
จากที่ไม่เคยรู้สึกรักใครเลยก็ต้องมาแอบรักเขา
ทั้งๆที่รู้ว่าเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกับเรา
เราต้องยอมให้เพื่อนทั่ววิลัย ล่อ ว่าเราเป็นเกย์
ยอมทิ้งนิสัยนักเลง กลายเป็นคนที่สนุกเฮฮา ธรรมดา
มันก็ต้องมีบ้างละคับที่ต้องมีคนเกลียด มีคนชอบ
ถ้าถามผมว่ามีผู้หญิงหรือเกย์คนอื่นมาจีบมั้ย
มีคนค่อนข้างจะเยอะด้วย แต่ผมก็บอกไปแค่ว่ามีแฟนแล้ว
รู้คับว่าผมกับเขายังไม่ได้คบกันเป็นจริงเป็นจัง
แค่อาจเป็นคนที่สนิทกว่าเพื่อนก็จริง แค่อาจเขาเรียกผมว่าที่รักคนเดียวก็จริง
ผมก็ไม่ได้ถามถึงสถานะ ของเรา ผมรู้แค่ว่าผมได้อยู่ข้างๆเขา
ได้คุยกับเขามากกว่าคนอื่น มีความสุขทุกครั้งที่ผมทำให้เขาหัวเราะได้
คงไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นแล้วคับ
เวลาผ่านไปเรื่อยๆคับ จนผมเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ตกลง
เขาคิดยังไงกับผม ในเมื่อเขาก็ไม่ได้คบใคร
ผมก็คงจะมีสิทธิ์ คิดไว้ในใจถ้าเขาโทรมาผมจะตัดสิ้นในถามเขา
เอาว่ะเพื่อนก็เพื่อนเถอะ รักขนาดนี้ ใครจะทนได้
ผม : เบนซ์ ตกลงว่าเราอยู่ในสถานะอะไรกัน
เขา : สถานะมันจำเป็นด้วยหรอ ถ้าในเมื่อเราถามใจตัวเองแล้วว่าอยู่ด้วยได้คุยด้วย แล้วสบายใจ สถานะคงไม่จำเป็นหรอก
เราก็คุยเหมือนเดิมทุกวัน ทำเหมือนเดิมทุกวัน แค่นี้เบนซ์ก็มีความสุขแล้ว

เขินสิคับ ฟังๆดูแล้วก็เหมือนตกลงคับกัน แต่พูดสถถานะไม่ได้ ไม่เป็นไรเอาไว้ดูใจกันไปก่อนแล้วค่อยว่ากันใหม่
แต่เรื่องนี้มีคนรู้แค่ ผม ฟ้า ฝาง ปอ เก๋ ปลา เปี๊ยะ และ เขา
แค่นี้ เพราะผมคิดว่าถ้าพูดออกไปกลัวเสียทั้งสองคน เลยเลือกที่จะเก็บไว้
โจ้ : เห้ย นรินทร์ คบกับไอ้เบนซ์หรอ

_______________________________________________________________
เหตุการณ์ต่อไปผมจะมาเล่าต่อพรุ่งนี้น่ะน่ะคับ
ขออภัยบางคำที่ไม่สุภาพคับ เพราะตจว.เขาพูดกันแบบนี้