สวัดดีคับชาวสยาม ทุกคน
เรื่องที่ผมจะเล่าเป็นชีวิตจริงที่เกิดขึ้นกับคน คนหนึ่ง
ที่เกิดขึ้นและจบลงไปแบบไม่ได้สวยงามอะไร
ใครจะเชื่อละคับว่าการเจอคนหนึ่ง ทำให้ชีวิตของอีกคนเปลี่ยนไปได้มากมาย
แนะนำตัวน่ะคับ ผมชื่อ "นรินทร์(มีน)" ผมเป็นคนซนๆ เฮฮาๆ บ้าๆ บ่ๆ เป็นคนใจกว้าง สนิดคนง่าย นิสัยชอบตามใจคนอื่น คับ
ผมเป็นเด็ก ตจว.คนหนึ่งที่ซื่อๆ ไม่เคยรักใครเลย ไม่รู้ด้วยว่ารักคืออะไร วันๆสนุกกับเพื่อนอย่างเดียว
ผมได้มาเรียนสายอาชีพหรือเรียกอีกอย่างคือ อาชีวะ (ไม่อยากเรียนหรอคับ ทางบ้านบังคับ)
เด็กอาชีวะ จะใส่กางเกงขายาวสีกรม เสื้อแขนสั้น ใส่ไท
เป็นอะไรที่ไม่ชอบที่สุดเลย
ทางบ้านเลือกที่จะให้ผมเรียน สาขา พณิชยการ บริหารธุรกิจ แผนก คอมพิวเตอร์ธุรกิจ
เพราะผมค่อนข้างจะติดเกมส์หน่อยๆ เลยโดนบังคับมาทางนี้
พอผมมาเรียนวันแรก ผมก็ไปเข้าแถวที่แผนก ผมก็เจอเพื่อนๆรุ้นเก๋าผม
(คือเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล แต่แยกกันตอนขึ้น ม.1 อยู่หมู่บ้านเดียวกัน บ้านใก้ลๆกัน)
ก็สนุกสิคับเจอเพื่อนที่รู้ใจที่สุดแล้ว ก็ด้วยที่ว่า วิลัย ตั้งอยู่ในตัวอำเภอ ต่างคนต่างที่มา บางคนมาต่างอำเภอ
บางคนต่างจังหวัด เทียบแล้วก็เหมือนมหาลัยเลยคับ แล้วมาเจอเพื่อนตั้งแต่อนุบาล หมู่บ้านเดียวกันเลยจับกลุ่มกันซ่ะ
แต่เสียอย่างเดียวแผนกที่ผมเรียน ไม่มีผู้ชายที่มาจากหมู่บ้านเดียวกัน มีผมคนเดียว นอกนั้นเขาเรียน สาขาอื่นหมด
เลยกลายเป็นว่าเพื่อนผมมีแต่ผู้หญิงหมด
โดยรุ้นผมนั้นแบ่งเป็น 2 ห้อง ผมอยู่ห้อง 1 แบบงง
พอเรียนวันแรกก็สนุกคับได้เจอเพื่อนใหม่ๆ แต่สิ่งที่ผมคิดไว้กลับไม่เป็นอย่างที่คิด
ผมคิดไว้ว่าสายอาชีพ จะเรียนเลิกเที่ยง เรียนแบบสบายๆ เรียนน้อยๆ
แต่กลับกันคับ เรียนตั้งแต่ 8โมงเช้า ถึง 6โมงเย็นเลยที่เดียว TT^TT
ช่างเถอะได้เลือกแล้วเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว
ผมไม่คุ้นเพื่อนห้อง 2 หรอกคับ แต่พอสนิทบ้างเพราะมีเพื่อนเก๋าผมอยู่ด้วย 3 คน
ส่วนเพื่อนห้อง 1 กลุ่มผม จะมีอยู่ 4 คนร่วมถึงผมด้วย
จะมี ฟ้า จะเป็นคนที่น่ารักที่สุดในห้องเพราะเขาเป็นที่ยอมรับในห้อง
ฝาง จะเป็นคนที่Sexy สุดเลย
ปอ จะเป็นซื่อๆ แบบไม่มีอะไรเลย จะเหมือนเด็กเรียนเลย
พอเรียนเสร็จเราก็จะร่วมกลุ่มกับเพื่อนห้อง 2
ห้อง 2 จะมี
เก๋ เป็นคนตัวเล็กๆที่น่ารักๆ
ปลา+เปี๊ยะ ส่วนนี้เป็น ทอม แฝดสยามคับ เพราะเค้าเป็นพี่ห้องกันเกิดพร้อมกัน พ่อแม่เดียวกัน
รวมกลุ่มกันเสร็จพวกเราก็จะพากันไปขึ้นรถ เป็นรถรับส่งประจำหมู่บ้านคับ
พอเดินไปหน้า วิลัย
_________________
นี้เป็นจุดเริ่มต้นที่เจอกัน
_________________
ผมก็ได้ยินเสียงกีต้าร์ ดังเข้าหู เพลง รักแท้ ของพี่ ลาบานูน
ผมนิ่งแล้วมองหาต้นเสียง แล้วผมก็เจอต้นเสียง
คนที่กำลังเพลงอยู่เป็นคนที่ดูแล้วหลงรักไปเลยละคับ
ผู้หญิงเห็นนี้ชอบกันเต็ม ผิวไม่ถึงกับขาวไม่ถึงกับดำ เจาะหู แต่งอย่างหล่อเลยคับ
ผมยืนมองจนเพื่อนเดินไปไกล เพื่อนตอนนี้ก็ไม่ได้สนในเพราะผมเป็นคนชอบเดินตามหลังเพื่อน
จนรถบีบแตรไล่ เพราะผมยืนกลางถนน แล้วในตอนนั้นทุกสายตาจับจ้องมาที่ผมทั้นที่
ผมเลยรีบวิ่งออกจากทาง แล้วผมก็หันหน้าไปทางเขาแบบอายๆ
แล้วก็ส่งยิ้มเล็กมาๆให้จนใจละลาย โอ๊ยอะไรกันเนี้ย...ไม่ใช่ละ
ผมทำเป็นไม่สนใจรีบอย่างเดียว
เพื่อนเลยถาม "เป็นอะไรว่ะ ยืนจ้องเขายังกะจะไปตีเขา" ผมเคยเป็นนักเลงเก่าน่ะคับ เก่งแต่อยู่กับเพื่อนเอิ๊กๆ^^
ผมเลยผมลอยๆไป "เห้ยน่ารักว่ะ"
"ใคร อะไร ใครน่ารักอะไร" ฝางถามแบบอยากรู้
ผมเลยชี้คนนั้นให้ดู เพื่อนทุกคนถึงกับเงิบ-คับ
เพราะแต่ก่อนผมไม่ได้สนใจอะไร ผู้หญิงมาขอเบอร์มาตามจีบ ผมด่าๆอย่างเดียว
กระเทย เก้ง เกย์ แซวผมถึงกับจะตีเลยคับ แต่แปลกผมชอบคบผู้หญิงเป็นเพื่อนเพราะผู้หญิงขาการพนัน
ผู้ชายขาเหล้า ผมเป็นคนชอบเล่นพนัน พอได้เงินก็เอาไปกินเหล้ากัน
เพื่อนเลยถามอีกครั้ง "ชอบผู้ชายจริงๆหรอว่ะ"
ผมเลยตอบว่า "ไม่รู้ดิว่ะคนอื่นกูไม่สนใจอะไรหรอกแต่กับคนนี้ใจมันเต้นแปลกๆ"
ผมเลยบอกฟ้าให้ไปขอเบอร์ "ฟ้าๆ ไปถามชื่อเขาหน่อยดิ น่ะๆ"
"จะให้กูขอเบอร์ให้ก็บอกกูตรงๆ ขอให้แก่ใช่ป่ะ" ฟ้ามันตอบ
ผมเลยตอบว่า "ไม่ๆ ให้แก่นั้นเลย แก่จีบเลย" ผมยุให้ฟ้าคบกับเขา
"
กูมีแฟนแล้ว เดียวแฟนกูก็ด่ากูหรอก" ฟ้าตอบ
"ถ้าเขาจับได้ ก็บอกดิว่าจีบให้กู" ผมตอบ
"แออ ก็ได้ เพราะเค้าหล่อน่ะเลยยอม" ฟ้าว่า
"555 แน่นอนอยู่แล้วสายตายนรินทร์ไม่เคยพลาด"
เพื่อนๆในกลุ่มสงสารผม เพราะผมไม่เคยที่จะรักใครเลย ไม่เคยคบใครเลย
แต่ดีตรงที่เพื่อนๆรับในสิ่งที่ผมกำลังจะเป็นได้
ฟ้าเลยไปถามชื่อ แผนก และขอเบอร์มา แล้วเขาก็ให้
ได้ความว่า (ชื่อ เบนซ์ แผนกคอม ห้อง 2 (เห้ยก็เรียนคอมด้วยกันนี้ ไม่เห็นหน้ากันสักที)
พอกลับถึงบ้านเราก็รีบไปชุมรบกันที่บ้าน ฝาง ทันที
ฟ้า : "เอาโทรศัพท์แก่มาไอ้นรินทร์"
ผม : "อ้าวทำไมต้องของกูด้วยว่ะ ของไอ้ฝางก็มี"
ฝาง : "ก็แก่ชอบกูไม่ได้ชอบนี้"
ผม : "แออๆ ก็ได้ว่ะ"
พอฟ้าโทรไป ฟ้ามันก็ถามนั้นถามนี้ไปเรื่อยๆ
จนไม่มีอะไรคุยและวางสายไป
ในความรู้สึกตอนนั้นเป็นอะไรที่รู้สึกดีมาก มากจนบอกไม่ถูก
เรียกไม่ถูกเหมือนกันว่า แค่ได้ยินเสียงคนหนึ่ง แล้วทำไมมันทำให้มีความสุขมากมายขนาดนี้
เขาเรียกว่าอะไรอาการที่ เขิน อาย
พอวันต่อมา ตอนพักเที่ยง เขาก็เดินมาเล่นกับกลุ่มผม
ในตอนนั้นพวกเรานั่ง โต๊ะที่มี 4 เก้าอี้ ฟ้านั่งกับฝาง ปอ นั่งคนเดียว ผมนั่งคนเดียว
เหลือเก้าอี้ว่างอันหนึ่ง
พอเขาเดินมาเขาก็มานั่งกับผม เห้ยอะไร ทำไม เก้าอี้วางก็มีทำไม ทำไม ต้องมานั่งกับเรา เห้ย เห้ย
แล้วเขาก็ถามผม อย่างนั้น อย่างนี้ ถามแต่ผมคนเดียว
พวกสหายผมก็แซวๆ เห้ยอะไรคบกะเพื่อนเราไม่ใช่หรอ หรือรู้ว่าเราแอบชอบเห้ย
แล้วเขาก็ชวนผมไปเตะบอลที่สนามกับเพื่อนในห้องทั้งห้อง 1 กับห้อง 2 เตะกันเล่นๆสนุกๆเฮฮา
ผมวิ่งๆไปแล้วเพื่อนอีกคนก็สะดุดขาผมจนขาบวม
เขาเดินมาแล้ว พยุง ผมขึ้น แล้วเขาก็หายามามาทาให้ผม
เป็นอะไรที่สุดแล้วคับตอนนั้น
ทำไมผมถึงไปเตะบอลหรอคับ ไหนบอกเล่นกับผู้หญิง
คือจริงๆแล้ว กลุ่มผมจะสนิทกับกลุ่มผู้ชายในห้อง คือจะไปไหนมาไหนด้วยกัน
กินเหล้าด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ตามประสา แต่พอเที่ยงพวกผู้ชายจะมาเตะบอล กลุ่มผู้หญิงจะเสริมสวย เชีรย์อยู่ข้างสนาม
- - มาต่อๆ
พอถึงชั่วโมงเรียนผมกับเขาก็แย่งกันไปเรียนเพราะห้อง 1 กับห้อง 2 ตารางเรียนไม่เหมือนกัน
เขาก็โทรมาหาฟ้า (ก็เบอร์ผมละคับ) ขอก็ขอคุยกับผม
เขา : นรินทร์ ขาเป็นไงบ้าง
ผม : แค่นี้เอง
เขา : แค่นี้อะไรขาบวมมากขนาดนั้น
ผม : อ๋อก็เจ็บอยู่ แต่ทนได้
เขา : เลิกเรียนมาเจอที่หน้า วิลัย ก่อนกลับน่ะ
ผม : อ้าวทำไมขาเจ็บอยู่น่ะจะรีบกลับ
เขา : แออ มาก็มาเถอะน่ะ
ผม : หือ ไม่ไป (ขาเจ็บขนาดนี้ใครจะไป เขา บอกให้ไปก็เถอะ)
เขา : ไม่มาเดียวเดินไปหาที่รถนรินทร์เองก็ได้
ผม : เคๆ
เขา : งั้นขอคุยกะฟ้าหน่อย
ผมเอาโทรศัพท์ให้ฟ้า แล้วผมก็ทำงานต่อ
พอฟ้าคุยเสร็จก็มาเล่าให้ฟัง
ฟ้า : แก่ๆ เขาบอกให้แก่หายไว้ๆ
ฝาง : ไอ้เบนซ์ นะหรอ อ้าวเข้าทาง
ผม : ไม่สนละปวดขาจะร้องไห้แล้วนี้
ผมก็เรียนๆไป ปากบอกไม่สนแต่ในใจใครจะรู้
คิดไปต่างๆนาๆ คิดแล้ว่า เขาจะคุยอะไรกับเรา
เขาจะมาหาทำไม อะไรเนี้ยยยย
นรินทร์ นรินทร์ นรินทร์
มีนนนนน (ไอ้โจ้ ตะโกนใส่)
โจ้ เป็นผู้ชายในหนึ่งอีกคนที่นิสัยดีมากๆ
ผม : อะไรว่ะ แม้งตะโกนใส่หูกูอยู่ได้
โจ้ : เรียกหลายทีแล้ว ไม่ได้ยินเอง
ผม : อ๋อ โทษๆ แล้วทีหลังอยากเรียกชื่อ มีน
โจ้ : ทำไม ?
ผม : แม้งกูอาย ชื่อยังกะกระเทย
โจ้ : ให้แต่
เบนซ์สิน่ะเรียกได้
ผม : อะไร แก่รู้ได้ไงว่าไอ้เบนซ์เรียก
โจ้ : วันนี้มันพูดถึงแต่ มีน มีน มีน มีนเสร็จ ก็นรินทร์ นรินทร์ อยู่นั้น
ผม : ล่ออีก เดียวโดน ถ้าขาไม่เจ็บ น่ะ
โจ้ : แออ โทษๆ ว่าแต่วันนี้ไปกินเหล้าป่าว
ฟ้า+ฝาง : ไปๆ ไปอย่างเดียวใครเลี้ยง
โจ้ : ก็เงินเตะบอลนั้นละพวกห้อง 2 ก็ไป
ฟ้า + ฝาง : ไปๆ ผู้ชายไปหมดแบบนี้ไม่มีพวกกูไม่สนุกหรอก
ก็เป็นธรรมดาทุกวันคับ ต้องมีกลุ่มพวกผมไปกินด้วย เป็นสีสัน แต่เรามีเส้นคับ เส้นนั้นเรียกว่า 'เพื่อน'
เลยไม่มีใคนกล้าทำอะไร เพราะผู้ชายให้เกรียติผู้หญิงมากๆ
ฟ้า + ฝาง : นรินทร์ ไปน่ะๆ ไอ้ปอมันไม่ไปหรอก
ผม : งั้นกูไม่ไปจะอยู่เป็นเพื่อนปอ
ปอ : เห้ย วันนี้แฟนมารับจะกลับมาไว
อ้าวซวยละ ขาบวมๆ ไปกินเหล้า มันก็บวมมากกว่าเก่าดิ
ฟ้า : เห้ยของฟรีน่ะแก่
ฝาง : ใช่ โอกาสดีน่ะแก่จะได้ใกล้ไอ้เบนซ์ด้วย
อ้าว ความคิดดีเลยคับพี่น้อง
ผม : อืมใช่สิน่ะ ถ้าเพื่อนชวนแล้วไม่เป็นก็เป็นการเสียน้ำใจเพื่อน งั้นไปก็ไป
แต่ถ้าไปแล้วต้องให้กูเป็นคนเปิดขวดน่ะ
พอเลิกเรียนพวกเราก็พอกันไปร้านเหล้าที่อยู่ตรงหลังหอตรงข้ามวิลัย
ผมเลยทำหน้าลินให้เพื่อนๆกิน
พอสักพัก ปลา เปี๊ยะ เก๋ และผู้ชาย ห้อง 2 ก็มา แต่แปลกตรงที่ไม่มีเขา
ผมเลยถามว่าเขาไปไหน
ผม : เห้ยๆ เบนซ์ไม่มาหรอ
เก๋ : อ้าวไหนมันบอกว่าจะไปหาแก่ไง
ซ่วยละ พอพูดจบเขาก็โทรมาหาพอดี
ผมก็นึกขึ้นได้ว่าเขานัดผมที่รถรับส่ง
ฟ้าเลยรับสายแล้วบอกว่าอยู่หลังหอ
เขาเดินมาเห็นผมถือขวดเหล้า กระชาก ขวดเหล้าออกจากมือผม
แล้วเขาก็ว่าให้
เขา : ขาบวนขนาดนี้ยังจะกินใช่ไม เลิกกินเลยกูไม่ชอบคนกินเหล้า คนอื่นกินได้แต่ห้ามกิน
เงิบยกวงคับทีนี้
ในมือเขาถือ นมและขนม แล้วเขาก็เดินมานั่งข้างๆแล้ว แล้วเอานมกับขนมให้
เขา : อ๋อ ขอเบอร์หน่อย
ผม : ไม่มี ไม่ใช่ (จะให้ได้ไง ถ้าให้ก็รู้ดิว่าฟ้าเอาโทรไป)
เขา : งั้น เฟส ก็ได้
(อ๋อ อันนี้พอได้)
ผมก็ให้เขาไป
แล้วเขาก็นั่งกินเหล้ากับเพื่อนต่อ
ผม : อ้าวไหนว่าไม่ชอบคนกินเหล้าแล้วทำไมกินซ่ะเองละ
เขา : ก็ไม่ชอบคนกินเหล้าเพราะ เวลากูกิน กูชอบให้คนนั้งเฝ้า
อ้าวอยู่ๆกลายเป็นหมาเฝ้าบ้านซ่ะงั้น
เพื่อนก็แซวกัน "เห้ยจะแย่งฟ้าหรอนรินทร์"
แซวไปแซวตามประสาเมา
พอกินเสร็จก็พากันกลับบ้านใครบ้านมัน
____
เหตุการ์ณต่อไปด้วยผมมาต่อให้น่ะคับ
ขออภัยบางคำที่ไม่สุภาพคับ เพราะตจว.เขาพูดกันแบบนี้
(Y) รักแรก (ครั้งแรกที่เจอและรู้จักกัน)
เรื่องที่ผมจะเล่าเป็นชีวิตจริงที่เกิดขึ้นกับคน คนหนึ่ง
ที่เกิดขึ้นและจบลงไปแบบไม่ได้สวยงามอะไร
ใครจะเชื่อละคับว่าการเจอคนหนึ่ง ทำให้ชีวิตของอีกคนเปลี่ยนไปได้มากมาย
แนะนำตัวน่ะคับ ผมชื่อ "นรินทร์(มีน)" ผมเป็นคนซนๆ เฮฮาๆ บ้าๆ บ่ๆ เป็นคนใจกว้าง สนิดคนง่าย นิสัยชอบตามใจคนอื่น คับ
ผมเป็นเด็ก ตจว.คนหนึ่งที่ซื่อๆ ไม่เคยรักใครเลย ไม่รู้ด้วยว่ารักคืออะไร วันๆสนุกกับเพื่อนอย่างเดียว
ผมได้มาเรียนสายอาชีพหรือเรียกอีกอย่างคือ อาชีวะ (ไม่อยากเรียนหรอคับ ทางบ้านบังคับ)
เด็กอาชีวะ จะใส่กางเกงขายาวสีกรม เสื้อแขนสั้น ใส่ไท
เป็นอะไรที่ไม่ชอบที่สุดเลย
ทางบ้านเลือกที่จะให้ผมเรียน สาขา พณิชยการ บริหารธุรกิจ แผนก คอมพิวเตอร์ธุรกิจ
เพราะผมค่อนข้างจะติดเกมส์หน่อยๆ เลยโดนบังคับมาทางนี้
พอผมมาเรียนวันแรก ผมก็ไปเข้าแถวที่แผนก ผมก็เจอเพื่อนๆรุ้นเก๋าผม
(คือเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล แต่แยกกันตอนขึ้น ม.1 อยู่หมู่บ้านเดียวกัน บ้านใก้ลๆกัน)
ก็สนุกสิคับเจอเพื่อนที่รู้ใจที่สุดแล้ว ก็ด้วยที่ว่า วิลัย ตั้งอยู่ในตัวอำเภอ ต่างคนต่างที่มา บางคนมาต่างอำเภอ
บางคนต่างจังหวัด เทียบแล้วก็เหมือนมหาลัยเลยคับ แล้วมาเจอเพื่อนตั้งแต่อนุบาล หมู่บ้านเดียวกันเลยจับกลุ่มกันซ่ะ
แต่เสียอย่างเดียวแผนกที่ผมเรียน ไม่มีผู้ชายที่มาจากหมู่บ้านเดียวกัน มีผมคนเดียว นอกนั้นเขาเรียน สาขาอื่นหมด
เลยกลายเป็นว่าเพื่อนผมมีแต่ผู้หญิงหมด
โดยรุ้นผมนั้นแบ่งเป็น 2 ห้อง ผมอยู่ห้อง 1 แบบงง
พอเรียนวันแรกก็สนุกคับได้เจอเพื่อนใหม่ๆ แต่สิ่งที่ผมคิดไว้กลับไม่เป็นอย่างที่คิด
ผมคิดไว้ว่าสายอาชีพ จะเรียนเลิกเที่ยง เรียนแบบสบายๆ เรียนน้อยๆ
แต่กลับกันคับ เรียนตั้งแต่ 8โมงเช้า ถึง 6โมงเย็นเลยที่เดียว TT^TT
ช่างเถอะได้เลือกแล้วเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว
ผมไม่คุ้นเพื่อนห้อง 2 หรอกคับ แต่พอสนิทบ้างเพราะมีเพื่อนเก๋าผมอยู่ด้วย 3 คน
ส่วนเพื่อนห้อง 1 กลุ่มผม จะมีอยู่ 4 คนร่วมถึงผมด้วย
จะมี ฟ้า จะเป็นคนที่น่ารักที่สุดในห้องเพราะเขาเป็นที่ยอมรับในห้อง
ฝาง จะเป็นคนที่Sexy สุดเลย
ปอ จะเป็นซื่อๆ แบบไม่มีอะไรเลย จะเหมือนเด็กเรียนเลย
พอเรียนเสร็จเราก็จะร่วมกลุ่มกับเพื่อนห้อง 2
ห้อง 2 จะมี
เก๋ เป็นคนตัวเล็กๆที่น่ารักๆ
ปลา+เปี๊ยะ ส่วนนี้เป็น ทอม แฝดสยามคับ เพราะเค้าเป็นพี่ห้องกันเกิดพร้อมกัน พ่อแม่เดียวกัน
รวมกลุ่มกันเสร็จพวกเราก็จะพากันไปขึ้นรถ เป็นรถรับส่งประจำหมู่บ้านคับ
พอเดินไปหน้า วิลัย
_________________
นี้เป็นจุดเริ่มต้นที่เจอกัน
_________________
ผมก็ได้ยินเสียงกีต้าร์ ดังเข้าหู เพลง รักแท้ ของพี่ ลาบานูน
ผมนิ่งแล้วมองหาต้นเสียง แล้วผมก็เจอต้นเสียง
คนที่กำลังเพลงอยู่เป็นคนที่ดูแล้วหลงรักไปเลยละคับ
ผู้หญิงเห็นนี้ชอบกันเต็ม ผิวไม่ถึงกับขาวไม่ถึงกับดำ เจาะหู แต่งอย่างหล่อเลยคับ
ผมยืนมองจนเพื่อนเดินไปไกล เพื่อนตอนนี้ก็ไม่ได้สนในเพราะผมเป็นคนชอบเดินตามหลังเพื่อน
จนรถบีบแตรไล่ เพราะผมยืนกลางถนน แล้วในตอนนั้นทุกสายตาจับจ้องมาที่ผมทั้นที่
ผมเลยรีบวิ่งออกจากทาง แล้วผมก็หันหน้าไปทางเขาแบบอายๆ
แล้วก็ส่งยิ้มเล็กมาๆให้จนใจละลาย โอ๊ยอะไรกันเนี้ย...ไม่ใช่ละ
ผมทำเป็นไม่สนใจรีบอย่างเดียว
เพื่อนเลยถาม "เป็นอะไรว่ะ ยืนจ้องเขายังกะจะไปตีเขา" ผมเคยเป็นนักเลงเก่าน่ะคับ เก่งแต่อยู่กับเพื่อนเอิ๊กๆ^^
ผมเลยผมลอยๆไป "เห้ยน่ารักว่ะ"
"ใคร อะไร ใครน่ารักอะไร" ฝางถามแบบอยากรู้
ผมเลยชี้คนนั้นให้ดู เพื่อนทุกคนถึงกับเงิบ-คับ
เพราะแต่ก่อนผมไม่ได้สนใจอะไร ผู้หญิงมาขอเบอร์มาตามจีบ ผมด่าๆอย่างเดียว
กระเทย เก้ง เกย์ แซวผมถึงกับจะตีเลยคับ แต่แปลกผมชอบคบผู้หญิงเป็นเพื่อนเพราะผู้หญิงขาการพนัน
ผู้ชายขาเหล้า ผมเป็นคนชอบเล่นพนัน พอได้เงินก็เอาไปกินเหล้ากัน
เพื่อนเลยถามอีกครั้ง "ชอบผู้ชายจริงๆหรอว่ะ"
ผมเลยตอบว่า "ไม่รู้ดิว่ะคนอื่นกูไม่สนใจอะไรหรอกแต่กับคนนี้ใจมันเต้นแปลกๆ"
ผมเลยบอกฟ้าให้ไปขอเบอร์ "ฟ้าๆ ไปถามชื่อเขาหน่อยดิ น่ะๆ"
"จะให้กูขอเบอร์ให้ก็บอกกูตรงๆ ขอให้แก่ใช่ป่ะ" ฟ้ามันตอบ
ผมเลยตอบว่า "ไม่ๆ ให้แก่นั้นเลย แก่จีบเลย" ผมยุให้ฟ้าคบกับเขา
"
"ถ้าเขาจับได้ ก็บอกดิว่าจีบให้กู" ผมตอบ
"แออ ก็ได้ เพราะเค้าหล่อน่ะเลยยอม" ฟ้าว่า
"555 แน่นอนอยู่แล้วสายตายนรินทร์ไม่เคยพลาด"
เพื่อนๆในกลุ่มสงสารผม เพราะผมไม่เคยที่จะรักใครเลย ไม่เคยคบใครเลย
แต่ดีตรงที่เพื่อนๆรับในสิ่งที่ผมกำลังจะเป็นได้
ฟ้าเลยไปถามชื่อ แผนก และขอเบอร์มา แล้วเขาก็ให้
ได้ความว่า (ชื่อ เบนซ์ แผนกคอม ห้อง 2 (เห้ยก็เรียนคอมด้วยกันนี้ ไม่เห็นหน้ากันสักที)
พอกลับถึงบ้านเราก็รีบไปชุมรบกันที่บ้าน ฝาง ทันที
ฟ้า : "เอาโทรศัพท์แก่มาไอ้นรินทร์"
ผม : "อ้าวทำไมต้องของกูด้วยว่ะ ของไอ้ฝางก็มี"
ฝาง : "ก็แก่ชอบกูไม่ได้ชอบนี้"
ผม : "แออๆ ก็ได้ว่ะ"
พอฟ้าโทรไป ฟ้ามันก็ถามนั้นถามนี้ไปเรื่อยๆ
จนไม่มีอะไรคุยและวางสายไป
ในความรู้สึกตอนนั้นเป็นอะไรที่รู้สึกดีมาก มากจนบอกไม่ถูก
เรียกไม่ถูกเหมือนกันว่า แค่ได้ยินเสียงคนหนึ่ง แล้วทำไมมันทำให้มีความสุขมากมายขนาดนี้
เขาเรียกว่าอะไรอาการที่ เขิน อาย
พอวันต่อมา ตอนพักเที่ยง เขาก็เดินมาเล่นกับกลุ่มผม
ในตอนนั้นพวกเรานั่ง โต๊ะที่มี 4 เก้าอี้ ฟ้านั่งกับฝาง ปอ นั่งคนเดียว ผมนั่งคนเดียว
เหลือเก้าอี้ว่างอันหนึ่ง
พอเขาเดินมาเขาก็มานั่งกับผม เห้ยอะไร ทำไม เก้าอี้วางก็มีทำไม ทำไม ต้องมานั่งกับเรา เห้ย เห้ย
แล้วเขาก็ถามผม อย่างนั้น อย่างนี้ ถามแต่ผมคนเดียว
พวกสหายผมก็แซวๆ เห้ยอะไรคบกะเพื่อนเราไม่ใช่หรอ หรือรู้ว่าเราแอบชอบเห้ย
แล้วเขาก็ชวนผมไปเตะบอลที่สนามกับเพื่อนในห้องทั้งห้อง 1 กับห้อง 2 เตะกันเล่นๆสนุกๆเฮฮา
ผมวิ่งๆไปแล้วเพื่อนอีกคนก็สะดุดขาผมจนขาบวม
เขาเดินมาแล้ว พยุง ผมขึ้น แล้วเขาก็หายามามาทาให้ผม
เป็นอะไรที่สุดแล้วคับตอนนั้น
ทำไมผมถึงไปเตะบอลหรอคับ ไหนบอกเล่นกับผู้หญิง
คือจริงๆแล้ว กลุ่มผมจะสนิทกับกลุ่มผู้ชายในห้อง คือจะไปไหนมาไหนด้วยกัน
กินเหล้าด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ตามประสา แต่พอเที่ยงพวกผู้ชายจะมาเตะบอล กลุ่มผู้หญิงจะเสริมสวย เชีรย์อยู่ข้างสนาม
- - มาต่อๆ
พอถึงชั่วโมงเรียนผมกับเขาก็แย่งกันไปเรียนเพราะห้อง 1 กับห้อง 2 ตารางเรียนไม่เหมือนกัน
เขาก็โทรมาหาฟ้า (ก็เบอร์ผมละคับ) ขอก็ขอคุยกับผม
เขา : นรินทร์ ขาเป็นไงบ้าง
ผม : แค่นี้เอง
เขา : แค่นี้อะไรขาบวมมากขนาดนั้น
ผม : อ๋อก็เจ็บอยู่ แต่ทนได้
เขา : เลิกเรียนมาเจอที่หน้า วิลัย ก่อนกลับน่ะ
ผม : อ้าวทำไมขาเจ็บอยู่น่ะจะรีบกลับ
เขา : แออ มาก็มาเถอะน่ะ
ผม : หือ ไม่ไป (ขาเจ็บขนาดนี้ใครจะไป เขา บอกให้ไปก็เถอะ)
เขา : ไม่มาเดียวเดินไปหาที่รถนรินทร์เองก็ได้
ผม : เคๆ
เขา : งั้นขอคุยกะฟ้าหน่อย
ผมเอาโทรศัพท์ให้ฟ้า แล้วผมก็ทำงานต่อ
พอฟ้าคุยเสร็จก็มาเล่าให้ฟัง
ฟ้า : แก่ๆ เขาบอกให้แก่หายไว้ๆ
ฝาง : ไอ้เบนซ์ นะหรอ อ้าวเข้าทาง
ผม : ไม่สนละปวดขาจะร้องไห้แล้วนี้
ผมก็เรียนๆไป ปากบอกไม่สนแต่ในใจใครจะรู้
คิดไปต่างๆนาๆ คิดแล้ว่า เขาจะคุยอะไรกับเรา
เขาจะมาหาทำไม อะไรเนี้ยยยย
นรินทร์ นรินทร์ นรินทร์
โจ้ เป็นผู้ชายในหนึ่งอีกคนที่นิสัยดีมากๆ
ผม : อะไรว่ะ แม้งตะโกนใส่หูกูอยู่ได้
โจ้ : เรียกหลายทีแล้ว ไม่ได้ยินเอง
ผม : อ๋อ โทษๆ แล้วทีหลังอยากเรียกชื่อ มีน
โจ้ : ทำไม ?
ผม : แม้งกูอาย ชื่อยังกะกระเทย
โจ้ : ให้แต่
ผม : อะไร แก่รู้ได้ไงว่าไอ้เบนซ์เรียก
โจ้ : วันนี้มันพูดถึงแต่ มีน มีน มีน มีนเสร็จ ก็นรินทร์ นรินทร์ อยู่นั้น
ผม : ล่ออีก เดียวโดน ถ้าขาไม่เจ็บ น่ะ
โจ้ : แออ โทษๆ ว่าแต่วันนี้ไปกินเหล้าป่าว
ฟ้า+ฝาง : ไปๆ ไปอย่างเดียวใครเลี้ยง
โจ้ : ก็เงินเตะบอลนั้นละพวกห้อง 2 ก็ไป
ฟ้า + ฝาง : ไปๆ ผู้ชายไปหมดแบบนี้ไม่มีพวกกูไม่สนุกหรอก
ก็เป็นธรรมดาทุกวันคับ ต้องมีกลุ่มพวกผมไปกินด้วย เป็นสีสัน แต่เรามีเส้นคับ เส้นนั้นเรียกว่า 'เพื่อน'
เลยไม่มีใคนกล้าทำอะไร เพราะผู้ชายให้เกรียติผู้หญิงมากๆ
ฟ้า + ฝาง : นรินทร์ ไปน่ะๆ ไอ้ปอมันไม่ไปหรอก
ผม : งั้นกูไม่ไปจะอยู่เป็นเพื่อนปอ
ปอ : เห้ย วันนี้แฟนมารับจะกลับมาไว
อ้าวซวยละ ขาบวมๆ ไปกินเหล้า มันก็บวมมากกว่าเก่าดิ
ฟ้า : เห้ยของฟรีน่ะแก่
ฝาง : ใช่ โอกาสดีน่ะแก่จะได้ใกล้ไอ้เบนซ์ด้วย
อ้าว ความคิดดีเลยคับพี่น้อง
ผม : อืมใช่สิน่ะ ถ้าเพื่อนชวนแล้วไม่เป็นก็เป็นการเสียน้ำใจเพื่อน งั้นไปก็ไป
แต่ถ้าไปแล้วต้องให้กูเป็นคนเปิดขวดน่ะ
พอเลิกเรียนพวกเราก็พอกันไปร้านเหล้าที่อยู่ตรงหลังหอตรงข้ามวิลัย
ผมเลยทำหน้าลินให้เพื่อนๆกิน
พอสักพัก ปลา เปี๊ยะ เก๋ และผู้ชาย ห้อง 2 ก็มา แต่แปลกตรงที่ไม่มีเขา
ผมเลยถามว่าเขาไปไหน
ผม : เห้ยๆ เบนซ์ไม่มาหรอ
เก๋ : อ้าวไหนมันบอกว่าจะไปหาแก่ไง
ซ่วยละ พอพูดจบเขาก็โทรมาหาพอดี
ผมก็นึกขึ้นได้ว่าเขานัดผมที่รถรับส่ง
ฟ้าเลยรับสายแล้วบอกว่าอยู่หลังหอ
เขาเดินมาเห็นผมถือขวดเหล้า กระชาก ขวดเหล้าออกจากมือผม
แล้วเขาก็ว่าให้
เขา : ขาบวนขนาดนี้ยังจะกินใช่ไม เลิกกินเลยกูไม่ชอบคนกินเหล้า คนอื่นกินได้แต่ห้ามกิน
เงิบยกวงคับทีนี้
ในมือเขาถือ นมและขนม แล้วเขาก็เดินมานั่งข้างๆแล้ว แล้วเอานมกับขนมให้
เขา : อ๋อ ขอเบอร์หน่อย
ผม : ไม่มี ไม่ใช่ (จะให้ได้ไง ถ้าให้ก็รู้ดิว่าฟ้าเอาโทรไป)
เขา : งั้น เฟส ก็ได้
(อ๋อ อันนี้พอได้)
ผมก็ให้เขาไป
แล้วเขาก็นั่งกินเหล้ากับเพื่อนต่อ
ผม : อ้าวไหนว่าไม่ชอบคนกินเหล้าแล้วทำไมกินซ่ะเองละ
เขา : ก็ไม่ชอบคนกินเหล้าเพราะ เวลากูกิน กูชอบให้คนนั้งเฝ้า
อ้าวอยู่ๆกลายเป็นหมาเฝ้าบ้านซ่ะงั้น
เพื่อนก็แซวกัน "เห้ยจะแย่งฟ้าหรอนรินทร์"
แซวไปแซวตามประสาเมา
พอกินเสร็จก็พากันกลับบ้านใครบ้านมัน
____
เหตุการ์ณต่อไปด้วยผมมาต่อให้น่ะคับ
ขออภัยบางคำที่ไม่สุภาพคับ เพราะตจว.เขาพูดกันแบบนี้