ง่ายๆ ของแพงเกิดจากคนบริโภคสินค้ามากขึ้นทางหนึ่ง  ต้นทุนที่สูงขึ้นก็อีกทางหนึ่ง
โดยมีตัวเร่งคือ ธนาคารปล่อยกู้ง่ายและดอกเบี้ยต่ำกว่าแต่ก่อน  ทำให้คนบริโภคมากขึ้น และอสังหาริมทรัพย์ขึ้นราคา
ในเมือง ธนาคารปล่อยกู้ง่าย ให้กับคนกุ้มาสร้าง  และให้กับคนกู้มาซื้อบ้านและคอนโดใหม่
นอกเมือง ธนาคารปล่อยกู้ง่าย ให้ชาวบ้านซื้อที่ดินไปขยายพื้นที่การเกษตร
พออสังหาริมทรัพย์ขี้นราคา ค่าเช่าก็แพงขึ้น

ยกตัวอย่าง ร้านขายกับข้าว เป็นต้น เพราะบ่นบ่อยว่าขายแพง
เช่น เจ้าของร้านขายกับข้าวเช่าที่ขาย
แต่เดิมราคาที่ดิน 10 ล้าน ค่าเช่า 50000 บาท  
พอราคาที่ดินปรับขึ้น 20 ล้าน ค่าเช่าก็กลายเป็น 100000 บาท  ย่อมต้องบวกเป็นต้นทุน
นอกจากนั้น ถ้าเจ้าของร้านซื้อไอโฟนให้ลูกๆทุกคน เพราะโปรโมชั่นของร้านและธนาคารผ่อน 0% 10เดือน ย่อมต้องบวกเป็นค่าใช้จ่าย
ดังนั้น จึงปรับราคาจาก จานละ 35บาท เป็น 50 บาท เป็นต้น

แน่นอนความผิดของรัฐบาลก็มีส่วน
เช่น ค่าแรง 300 บาทต่อวัน  ที่บอกว่าขึ้นเพราะการว่างงานต่ำที่สุดในโลกก็ไม่ถูกต้องทั้งหมด
เพราะแรงงานขาดแคลนเพราะไปทำการเกษตรที่ถูกอุดหนุนโดยรัฐยอมขาดทุน
อีกส่วน รถคันแรกทำให้หนี้ครัวเรือนมากขึ้น  แต่ผมมองว่ายอดผ่อนรถคันแรกยังเทียบไม่ได้กับยอดผ่อนบ้าน คอนโด
ที่เร่งสร้างขึ้นเป็นดอกเห็ด เพราะคนสร้างกู้เงินจากธนาคาร คนซื้อก็กู้เงินจากธนาคารสองทาง
แถมรถคันแรกก็หมดอายุไปแล้วด้วย และรัฐไม่ได้บังคับหรือแนะนำให้ซื้อผ่อน

ที่พูดไม่ใช่เพื่อปกป้องรัฐบาล  เพราะเป็นกลางและไม่เห็นด้วยกับนโยบายรัฐ  แต่อยากให้ประนามครบและถูกคนมากกว่า
ซึ่งคนแรกที่ควรประนามคือ
1.ตัวปัญหาหลักคือคนที่บริโภคเกินจำเป็น
2.ตัวเร่งก็คือธนาคาร  เร่งการบริโภคด้วยการผ่อน
3.ตามด้วยรัฐบาล