พี่ขี้น้อยใจมาก

พี่เราเป็นคนไม่ยอมใคร ชอบเอาชนะตั้งแต่เด็กจนโตเวลาทะเลาะกับคนที่บ้านทุกคนเอื่อมระอา เราในฐานะที่เป็นน้องต้องยอมทุกครั้ง ไม่ว่าเราจะผิดหรือถูกเราต้องเป็นฝ่ายไปง้อและพูดก่อนเสมอจนคนที่บ้านตำหนิเราว่าเราไม่ผิดจะต้องไปยอมเค้าทำไม แต่เราทำเพื่อไม่ให้ทุกคนต้องมาปวดหัวหรือต้องทะเลาะกันเพราะนิสัยเราชอบเงียบๆ ยอมคน แต่ก่อนพี่เราชอบบังคับเราให้ทำนู้นนี่ตามความต้องการของเค้าเราก็ทำตามเค้าเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา แต่เวลาเราไม่ทำตามที่เค้าบังคับเค้าก็จะโวยวาย ทะเลาะกับคนอื่นและร้องห่มร้องไห้จนแม่เราปวดหัว ช่วงหลังทั้งเราและพี่เราต่างมีแฟนซึ่งพี่เราก็ทะเลาะกับแฟนอยู่เป็นประจำ ปัญหาคือเค้าเข้ากับเพื่อนแฟนไม่ได้ก็ไปบังคับไม่ให้แฟนไปเที่ยวกับเพื่อนอยู่เป็นประจำ ประกอบกับพี่เราคนนี้เกลียดพี่น้องคนอื่นๆในบ้านทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด ยกตัวอย่างเช่น ปิดประตูแล้วลมพัดทำให้ประตูมันกระแทกเสียงดัง พี่เราคนนี้ก็หาว่าไม่พอใจเค้า จับผิดกลัวคนอื่นนินทาเค้าและคิดเองว่าคนคนนั้นเกลียดเค้า (พี่เราคิดไปเองว่าคนอื่นเกลียด) พอเราอธิบายว่าไม่ใช่แบบนั้นพี่เราคนนี้ก็หาว่าเราไปศรัทธาพี่ๆคนอื่นไม่แคร์เค้า เราเริ่มเบื่อหน่ายว่าอธิบายอะไรก็ไม่รับฟัง เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ พอเกลียดใครก็จะไปนั่งแยกอยู่คนเดียวเพื่อให้เราแยกจากคนอื่นให้ไปนั่งกับเค้า ช่วงหลังๆ เรามีแฟนเลยไม่ค่อยได้มานั่งอยู่กับเค้าตลอดเวลา จนเดี๋ยวนี้เวลาเค้าทะเลาะกับใครแล้วเราไม่ไปนั่งข้างๆ วันรุ่งขึ้นเค้าจะทำประชดประชันด้วยการกระแทกของแรงๆ ปิดประตูดังๆ พอเราทำนิ่งๆ เค้าก็จะอาละวาด ลงไปดิ้นกับพื้น กระทืบเท้า แล้วด่าสาปแช่งเราว่ากูขอสาปแช่งให้ไม่มีความสุขเหมือนกู ด่าเราว่าเค้ารักเราแค่ไหนทำไมไม่แคร์เค้า ไม่มานั่งกับเค้าเวลาเค้าทะเลาะกับคนอื่น เราเอือมระอามากแต่ทำอะไรไม่ได้ จะปล่อยไปเลยก็ไม่ได้เพราะแม่เราจะเครียดมาก ทุกๆครั้งที่เกิดเรื่องเราก็ต้องเข้าไปขอโทษ ไปคุยด้วย ทั้งๆ ที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ว่าเค้าจะทะเลาะกับใครก็ตามวันรุ่งขึ้นเค้าจะมาสาปแช่งเรา เราไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพื่อนๆแนะนำเราหน่อยได้มั้ย จะขอบคุณมากเลย ตอนนี้เครียดมาก