พระคุณของแม่

แม่เราชื่อเล่นว่านุ้ย ปัจจุบันคุณแม่อายุ 87 ปี ใช่แล้วท่านอายุยืนมาก ท่านไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน ทำงานหนักมากแต่ก็ไม่รวย เพราะท่านมีอาชีพทำนา ซึ่งในสมัยก่อนอาชีพทำนาก็คงไม่ร่ำรวยอะไร แต่ท่านขยันมาก หมดหน้าทำนาก็จะทอผ้าไหม ไม่เคยเห็นท่านพักเลย 15 ปีมาแล้วที่ลูก ๆ ขอให้พัก โดยเฉพาะเราซึ่งรับหน้าที่ดูแลท่าน เราให้เงินเดือนท่านมาตั้งแต่ปี 38 ตอนนั้นยังเรียนรามอยู่เลยค่ะ ท่านสอนให้ลูกขยันและอดทน ลืมบอกนะคะว่าแม่มีเราตอนอายุท่านย่าง 50 ปี คุณหมอแนะนำให้เอาเราออกแต่ท่านยืนยันจะเลี้ยงเรา ใครๆ ก็กลัวลูกคนสุดน้องคนนี้จะพิการ หรือบกพร่องด้านใดด้านหนึ่ง เราออกมาด้วยน้ำหนัก 1200 กรัม และอ่อนแอ ป่วยตั้งแต่เด็กจนกระทั่งอายุ 13 ปี แม่หมดเงินเพื่อรักษาเราเยอะ เดี๋ยวเป็นไข้ เดี๋ยวชัก และมีอีกสารพัดโรคมาตั้งแต่เด็ก เข้าออกโรงพยาบาล จนสนิทกับหมอมาก ทุกวันนี้หมอเหล่านั้นงงว่าเราโตมาได้อย่างไร พอจบมัธยมปลาย ตั้งใจเลยว่าจะมาเรียนราม เพื่อที่จะได้ทำงานช่วยหาเงินส่งตัวเองเรียน และช่วยค่าใช้จ่ายที่บ้าน เงินเดือนแค่ 6000 เมื่อปี 38 มันเยอะมากสำหรับเรา สามารถซื้อตำราเรียน และค่าเทอมมหาวิทยาลัยรามคำแหงที่แสนถูก เรามุ่งมั่นและตั้งใจเรียน อ้อลืมบอกในตอนนั้นเราส่งให้แม่ 3000 ใช้เองแค่ 3000 เพราะที่ทำงานเอื้อเฟื้อที่พักให้ จนเรียนจบมนุษย์อังกฤษ รามคำแหง ด้วยเวลา 4 ปี ไม่มีเกียรตินิยมอะไรกะเค้าหรอกนะ เพราะทำงานเต็มเวลา จะลาไปสอบ และลาไปเรียนวิชาที่มี LAB เท่านั้น ต้องขอบคุณครอบครัว และคนสำคัญที่สุดคือแม่ ท่านคอยปลอบโยนเวลาเหงา เหนื่อย ท้อ ถ้าท่านเรียนด้วย ทำงานด้วย ท่านจะรู้ว่ากดดันมากเพียงใด วันหยุดเราต้องอ่านหนังสือวันละมากกว่า 13 ชั่วโมง และในเวลาพักเที่ยงของวันทำงาน เรามีเวลาทานข้าวแค่ 10 นาที ที่เหลือ 50 นาทีต้องมาอ่านสรุปของม.ราม เราได้อาจารย์ดี และเพื่อนที่ดี ทุกคนคอยช่วยเหลือกันเป็นอย่างดี และถ้าไม่ได้ครอบครัวที่หล่อหลอมมาอย่างดียิ่ง เราก็คงไม่ได้ดีอย่างทุกวันนี้ หญิงชราชาวนาป.4 บอกลูกเสมอว่าทำดีต้องได้ดี ลูกเป็นคนกตัญญู สักวันต้องได้ดี เหนื่อยก็พัก หายเหนื่อยก็เริ่มต้นใหม่ สิ่งที่ท่านขอคือขอให้เรียนให้จบปริญญา ท่านทำได้มากสุดก็คือส่งลูกจบม.6 โรงเรียนประจำจังหวัด ซึ่งก็นับว่าดีมากแล้วสำหรับคุณแม่ชาวนาคนหนึ่ง ทุกวันนี้เราเพิ่มเงินเดือนให้แม่มากขึ้น เพื่อให้ท่านอยู่สบาย และส่งอาหารเสริมที่คิดว่าดีสำหรับคนสูงวัยไปให้ทั้งพ่อและแม่ โทรบอกรักท่านทุกวัน ทำทุกวันให้ดีที่สุด หญิงชราชาวนาคนนี้ไม่เคยต้องการอะไรจากลูกเลย วันที่เราแต่งงาน สินสอดทุกบาททุกสตางค์ แม่ยกกลับคืนให้เราทั้งหมด สตางค์แดงเดียวก็ไม่รับ ท่านบอกว่าที่ผ่านมาเรารับผิดชอบครอบครัวและให้ท่านมาเยอะแล้ว ทุก ๆ ครั้งที่ท่านได้รับเงินที่ลูกโอนไปให้ ท่านจะโทรมาขอบคุณ และอวยพรให้เราและสามีเจริญ ยิ่งๆ ขึ้น รับรองได้ว่าท่านจบ ป.4 แต่ท่านคิดอะไรได้ค่อนข้างลึกซึ้ง เช่นวันเกิดเราท่านจะโทรมาตั้งแต่ ตี 5 เราถามว่าทำไมต้องโทรเช้าขนาดนั้น ท่านตอบจนเราน้ำตาซึม ท่านบอกว่าแม่แค่อยากอวยพรลูกเป็นคนแรก วันแม่ปีนี้ก็ขออวยพรคุณแม่นุ้ย ( หรือนางเลื่อน ที่ชาวบ้านรู้จัก ) อายุยืนยาว อยู่รอเลี้ยงหลานก่อน และอยากให้ทั้งพ่อและแม่มีความสุขที่สุด เพราะตอนนี้ลูก ๆ ของแม่ก็ล้วนเป็นคนดีของสังคม เป็นครูอาจารย์บ้าง ทำธุรกิจส่วนตัวบ้าง มีหลานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยและกำลังจะจบปริญญาเอก เพราะเค้ามีเลือดของแม่ที่แสนเข้มข้นอยู่ในตัวไงคะ แม่สอนให้อดทน ลูกจำเสมอ รักแม่ที่สุด และจะทำดีกับแม่ทุกวัน. สุดท้ายขอให้ทุกคนที่มีฝัน ฝ่าฟันปัญหาต่าง ๆ ให้ได้ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะคะ มีความสุขในวันหยุดนะคะ อย่าลืมบอกรักแม่นะคะ เพราะดีแค่ไหนแล้วที่เรายังมีแม่ให้บอกรัก