SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #THE END PART 2

SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #1  http://pantip.com/topic/30720874
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #2  http://pantip.com/topic/30730969
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #3  http://pantip.com/topic/30748380
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #4  http://pantip.com/topic/30751723
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #5  http://pantip.com/topic/30756008
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #6  http://pantip.com/topic/30760057
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #7  http://pantip.com/topic/30767886
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #8  http://pantip.com/topic/30775030
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #9  http://pantip.com/topic/30798509

SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #THE END

(ความเดิม)

           กลุ่มไอยรา และ SPY1 มาถึง พวกเขาเห็นระเบิดลูกใหญ่ทำงานพอดี ตึกทั้งตึกพังทลายลงมา SPY1 รู้สึกเหมือนโลกแตกสลาย
เพราะคิดว่าเขาเสียเพื่อนทั้งหมดไปแล้ว

ลูกน้องฝ่าย พายัพ บูรพา และประจิม รีบถอนกำลังออกทันที ตามคำสั่งของหัวหน้า ที่เห็นว่ากลุ่ม 12 เดือนมีอีกทีมมาช่วย

"เสี่ยงเกินไปที่เราจะสู้ต่อ เราจะเสียคนโดยใช่เหตุ อย่าลืมว่าเรากำลังมีงานใหญ่" นี่คือเหตุผลของ มีนา ที่พิภพเห็นด้วย
เพราะเสียง 2 ต่อ 1 ทำให้ กันยาเถียงอะไรไม่ได้

           SPY2 หรือสิงหา ที่อยู่ใกล้ตึกที่สุด เขาโดนซากตึกพังลงมาทับตัวเขาไว้ ลูกน้องฝ่ายพายัพเห็นเข้าจึงคิดจะยิงทิ้ง
แต่ลูกน้องของฝ่ายประจิมร้องห้าม คนนี้ "หัวหน้าเราขอ"

"ดูสิ เรามีแขกมาเยี่ยมด้วย" พิภพพูดขึ้น หลัง จากที่ลูกน้องของเราหิ้วปีก ของ สิงหา เข้ามา
มีนา เห็น สิงหา บาดเจ็บสาหัส เธอรู้สึก เจ็บหน่วงๆ ในหัวใจ
กันยายิ้มเยาะที่เห็นสภาพของอีกฝ่าย  
สิงหา มองหน้า มีนา ด้วยความผิดหวังและเสียใจ
พิภพ ล้วงปืนอออกมาเพื่อที่จะเตรียมยิงชำระแค้น
แต่ มีนา อาศัยความที่ว่องไวกว่า เธอใช้ปืนเล็งไปที่ "จุดยุทธศาสตร์" แล้วยิงไปที่หัวใจของ สิงหา ทันที
"ปังงงงงงงงงงง"  ร่างสิงหาทรุดลงนอนกองกับพื้น
"โอ้ววววว คนที่เคยระวังหลังให้กันฆ่ากันเอง ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นภาพนี้" กันยาพูดขึ้นยิ้มอย่างสะใจ
ก่อนจะรีบออกไปเพื่อหลบหนี
"ต้องขอโทษคุณด้วย ที่ชิงลงมือก่อน" มีนาพูดขึ้น
พิภพมองหน้า มีนา อย่างเชื่อใจ
"ไม่เป็นไร เพราะสุดท้ายมันก็ตายอยู่ดี" พิภพพูด ก่อนจะหลบหนีออกไปพร้อมลูกน้อง

เหลือแต่ มีนา กับ ลูกน้องสายบูรพา
"หัวหน้าเราต้องไปแล้ว" ลูกน้องบอก
"ออกไปเตรียมรถให้พร้อม" มีนาสั่งลูกน้อง เมื่อเธออยู่ตามลำพัง กับ สิงหา ที่หายใจรวยริน
สิงหาที่ใกล้จะขาดใจ พยายามฝืนตัวเองพูดอย่างใจที่แตกสลาย
"ถึงยังไงผมก็ยังรักคุณอยู่ดี ผมคงระวังหลังให้ไม่ได้แล้ว ขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณแทนผมด้วย"
น้ำตาของ สิงหา รินไหลไปพร้อมกับสติที่ ดับวูบ
มีนาค่อยๆก้มลงจับที่ชีพจรของเพื่อนด้วยมือที่สั่นเทา เธอฉีดมอร์ฟีนให้เพื่อนทั้งน้ำตา
"ขอให้พระองค์คุ้มครองคุณคนเดียวก็พอ" มีนาบอกกับร่างของสิงหาตรงหน้า ก่อนที่จะถอนกำลังออกไป

รถตำรวจ พร้อมกับรถพยาบาลมากมายมายังจุดเกิดเหตุ เร็วกว่าทุกครั้ง เหมือนมีคนเตรียมการทุกอย่างไว้แล้ว

"มีสัญญาณของมีนาขึ้นที่หน้าจอ" ตุลาบอกกับ SPY1
SPY1 รีบไปยังตำแหน่งนั้น เขากำปืนแน่นพร้อมยิงได้ทุกเมื่อ แต่แล้วเมื่อกลุ่มของ SPY1 ไปถึง กับพบร่าง ของ สิงหา ที่นอนอยู่แทน
"สิงหาาาาาาา" SPY1 ร้องขึ้นเมื่อเห็นสภาพเพื่อนของตัวเองนอนจมกองเลือดอยู่เบื้องหน้า

           หลายวันฝ่านไป พิภพ แนะนำ ตรีรัตน์ หัวหน้าฝ่ายอรดีให้ มีนา รู้จัก มีนารู้ความลับอีกอย่างหนึ่งของหัวหน้าฝ่ายอรดีและประจิม
คือทั้งคู่แอบคบกันอย่าง "ลับๆ" อยู่ ทั้งคู่ไม่อยากให้ "ฮังหลง"รู้ เพราะกลัวว่า อาจจะโดนหวาดระแวงได้
           มีนามองแฟ้ม งานในมือ สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น ลูกน้องของเธอ โทรมารายงานเรื่องที่เธอ "อยากรู้" ให้ฟัง
หลังจากที่รู้เรื่องราว สีหน้าของเธอ "เครียดลง" อย่างเห็นได้ชัด
"จะออกไปข้างนอกหน่อยนะ ไม่ต้องตาม" มีนาสั่งลูกน้อง ก่อนที่จะขับรถออกไป
          มีนา ขับรถมาหยุดที่หน้าโบถส์ ที่ที่ สิงหา เคยพาเธอมา แต่ในเวลานี้ มีนา ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเข้าไปยังที่แห่งนั้น

          กรกฎา ดูแล อาการของ สิงหา อย่างใกล้ชิด ตอนนี้ เพื่อนของเธอยังอยู่ในอาการ "โคม่า"
เครื่องช่วยหายใจ คือสิ่งเดียว ที่ "รั้ง" สิงหาไว้ ไม่ให้จากโลกนี้ไป
          พฤษ ถือรายงานผลการรักษา "สิงหา" เข้ามาในห้อง เขาวางมันลง ตรงหน้า กรกฏา อย่างไม่พอใจ
"นี่มันหมายความว่ายังไง"
"เรื่องอะไร" กรกฏาส่งสัย
"คุณเขียนรายงานอย่างนี้ อาจทำให้รูปคดีมันเปลี่ยนไปนะ" พฤษ บอกอย่างไม่ค่อยเข้าใจความคิดของอีกฝ่าย
"ฉันก็แค่รายงานตามความเป็นจริง"
"แต่สิ่งที่คุณทำ คือคุณกำลังช่วย คนที่คิดฆ่าเราทั้งกลุ่มอยู่นะ คุณเข้าข้างคนทรยศคนนั้นเพื่ออะไร" พฤษ บอกอย่างโมโห
"ฉันไม่ได้เข้าข้างใคร แต่นายลองคิดดูให้ดี มีนา คือ อดีต SPY1 นะ ถ้ายิงใครสักคนแล้วไม่ตาย ก็มาเป็นหัวหน้ากลุ่มเราไม่ได้หรอก"
กรกฏา บอกพร้อมกับดึงแผ่นฟิลม์ X-ray ของ สิงหา ออกมาจากซองรายงาน

"กระสุนยิงผ่านจุดสำคัญไปสามนิ้ว หรือ ที่เรารู้กันดีว่านี่คือ จุดยุทธศาสตร์ ถ้ายิงโดนจุดนี้ ยังไงก็ไม่ตาย
ทั้งกลุ่มเราก็มี มีนา และ ธันวาที่ทำได้ แล้ว สิงหา ถูกฉีดยาระงับความเจ็บปวดก่อนที่รถพยาบาลจะไปถึงซะอีก
กระสุนที่ใช้ยิง อย่างที่เรารู้กันคือ มันฝังคลื่นสัญญาณของมีนาอยู่ในแกนกลาง
นั่นหมายความว่า มีนา "จงใจ" จะให้ตุลาเห็น เมื่อตุลาได้เห็นก็เชื่อว่ามีนาต้องอยู่แถวนั้น
เขาจึงรีบรายงานให้ ธันวารู้ และยิ่งธันวารู้ "แน่นอน" เขาต้องรีบไปทันที
เพราะเหตุนี้ทำให้เราสามารถช่วย สิงหา ได้ทัน" กรกฎาอธิบาย

"นี่โลกแห่งความจริงนะ ไม่ใช่ละคร คุณตื่นได้แล้ว กรกฏา เพื่อนของเรายังนอนบาดเจ็บอยู่หลายคน ยิ่ง สิงหาอาการก็ยังทรงแล้วก็มีแต่ทรุด
ความเชื่อใจทำให้เราเจ็บมามากพอแล้ว" พฤษ บอก
"ก็แล้วแต่คุณจะคิด แต่ฉันยังยืนยันรายงานที่ฉันเขียน ถ้าคุณไม่เอาไปให้หัวหน้า ฉันก็จะเอาไปให้เอง"
กรกฏา บอกก่อนที่จะเดินไปหยิบแฟ้ม พฤษ รีบไปคว้าแฟ้มมาถือไว้ก่อนทันที
"คุณติดงานอยู่ ผมจะไปส่งให้เอง" พฤษ บอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะถือแฟ้มนั้นออกไป

           พฤษ กลับมาที่ห้องทำงานของเขา เขาจัดการทำลายผลรายงานของ กรกฏา ทิ้งก่อนที่เขาจะทำมันขึ้นมาใหม่
"ความใจอ่อน คือข้อเสียของนาย SPY1" พฤษ พูดถึง ธันวา ก่อนจะใส่รายงานที่เขาทำส่งไปให้หัวหน้า

          ธันวา มาเยี่ยม สิงหา ที่ยังคงนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้
"ตื่นขึ้นมาสักทีสิ สิงหา ทีมเราต้องการคนช่วยนะ นายจะมานอนอู้อยู่อย่างนี้ไม่ได้" ธันวาพูดติดตลก ทั้งที่ความรู้สึกของเขานั้น "ขำไม่ออก"
กรกฏา เดินเข้ามาตรวจอาการของ สิงหา ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างเข้าใจ
"ถ้าในวันสองวันนี้ สิงหาไม่ฟื้น เขาอาจจะแย่" กรกฏา บอกตามความจริง
"ผมเชื่อว่า สิงหา ต้องฟื้น เขาไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ" ธันวา บอกทั้งที่เขาเองก็หวั่นใจ
"อ่านผลรายงานแล้วใช่มั้ย" กรกฏา ถามหยั่งเชิง ธันวา พยักหน้าตอบ
"ฉันว่า มีนา ต้องมีเหตุผลบางอย่างที่บอกเราไม่ได้"
"ผมข้อร้อง อย่าพูดถึง คนคนนั้น ให้ผมได้ยินอีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรตาม" ธันวา บอกและย้ำอย่างหนักแน่น
กรกฏา มองอย่างไม่เข้าใจ ธันวา น่าจะเข้าใจรายงานที่เธอเขียนมากที่สุด แต่ทำไมเขาทำกับเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย

           กลางดึก ในโรงพยาบาล ที่ สิงหา พักรักษาตัวอยู่ ในห้องนั้นมีพยาบาล และ เจ้าหน้าที่ตำรวจเฝ้าดูอยู่อย่างใกล้ชิด
มีนา ปลอมตัวเป็น แพทย์หญิงจากสถาบัน MIS  เข้ามาเปลี่ยนเวร โดยที่ เธอสวมหน้ากากไว้ตลอดเวลา
"หมอกรกฏาหละค่ะ" พยาบาลถามด้วยความแปลกใจ ก่อนจะมองไปที่ ป้ายบอกตำแหน่งเจ้าหน้าที่ของ MIS ที่มีนาคล้องไว้จึงหายสงสัย
"เดี๋ยวมา พอดีหมอกรกฎามีธุระ"
"อ๋อค่ะ มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ
"ไปหยิบของให้ตามนี้ก็พอ" มีนา ส่งรายการให้ พยาบาล เพื่อต้องการที่จะอยู่ตามลำพัง กับ สิงหา
มีนา จัดการรูดม่านมาปิดอย่างมิดชิด ก่อนจะเดินไปที่เครื่องช่วยหายใจที่เปิดอยู่
เธอตรวจดูความเรียบร้อย ก่อนจะเดินมาที่ข้างเตียง เธอกุมมือเพื่อนของเธอไว้ พร้อมกับนวดไปมาเพื่อให้มือของสิงหา "อุ่น" ขึ้น

"เค้าว่ากันว่า การรักษา แบบสัมผัสบำบัด ทำให้คนป่วยหายไว ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า แต่ขอมันจริงนะสิงหา"

มีนา นวดมือให้เพื่อนไปพร้อมกับน้ำตาที่รินไหล

"บางครั้ง หน้าที่ ทำให้เรายอม เสี่ยง กับทุกอย่าง
การเดิมพัน ครั้งนี้มันสูงมากเหลือเกิน สิงหา ฉันหวังว่านายจะ เข้าใจ เหมือนทุกครั้ง
ทางทีมต้องการนาย และฉันเองก็....ด้วย
การไม่มีเพื่อนมาคอย ระวังหลังให้ นี่มัน ว้าเหว่ มากเลยนะ ฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตถ้านายไม่รอด นายเนี่ยใจเสาะชะมัด"

มีนา บอกกับ สิงหา ที่นอนอยู่ทั้งน้ำตา
"รู้มั้ยสิงหาถ้านายไม่ฟื้นในวันสองวันนี้ ร่างกายและก้านสมองของนายจะแย่นะ ถ้ากลัวก็รีบฟื้นขึ้นมา" มีนายังคงนวดมือให้เพื่อนไม่หยุด

"ฟื้นขึ้นมาสิ ฟื้นขึ้นมาระวังหลังให้ฉัน ฉันอาจจะตายเร็วขึ้นถ้าไม่มีนาย
นายต้องอยู่ เพื่อเป็นกำลังใจให้กันและกันนะสิงหา"

มีนาบอกกับเพื่อนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเช็ดคราบน้ำตาและเดินออกไป

"อ้าวหมอพฤษก็มาหรอค่ะวันนี้" พยาบาลสาวพูดขึ้นหลังจากเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามา
"ทำไม หมอกรกฎา มาแล้วหรอ ไหนบอกติดธุระ" พฤษ สงสัย
"ไม่ใช่หรอกค่ะ เป็นหมอใหม่ แต่สวยมากเลยนะค่ะ ขนาดปิดหน้า ก็ยังสวย"
"มีนา" พฤษ อุธาน ก่อนจะรีบวิ่งไปดู สิงหา ที่ห้องทันที เมื่อเขาไปถึงเขารู้สึก โล่งใจ ที่ สิงหา ไม่เป็นอะไร พฤษ หันมาสั่งนางพยาบาล
"ห้ามเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเด็ดขาด"

           ก่อนที่จะมีการประชุมใหญ่ของหัวหน้าฝ่ายทั้งสี่เกิดขึ้น "ฮังหลง" เรียก มีนา และ กันยา มาคุมงานให้ เมื่อเสร็จงานแล้ว
ฮังหลง จึงสั่งปิดร้านอาหารบนโรงแรมหรู เพื่อเลี้ยงฉลองที่งานนี้ผ่านไปได้ด้วยดี
"ป่านนี้ พวก MIS คงวิ่งโร่หาข่าวกันวุ่น ขาดทั้งกำลังพล ขาดทั้งกำลังสมอง" ฮังหลงพูดขึ้น มีนา เข้าใจดีว่าหมายถึงเธอ
"เตรียมตัวให้พร้อม กับงานใหญ่ ที่กำลังจะมา" ฮังหลง สั่งกำชับ
"แต่ท่านครั้ง งานประชุมฝ่าย เลื่อนออกไปก่อนจะดีกว่ามั้ยค่ะ" กันยา ออกความคิดเห็น
ฮังหลง มีท่าทีเหมือนจะเห็นด้วย มีนา รีบพูดแทรกขึ้นทันที
"ตอนนี้ฝ่ายที่จ้องเล่นงานเรากำลังอ่อนแอ และอ่อนแรง ฉันว่าเราน่าจะใช้จังหวะนี้ จัดการเรื่องของเราให้จบ"
"แต่ว่า เธอจะแน่ใจได้ยังไงหละ" กันยาถามด้วยความไม่พอใจ
"ฉันเคยเป็น หัวหน้าพวกเขา ฉันต้องรู้ดีอยู่แล้ว" มีนา บอกอย่างมั่นใจ
"ฉันต้องรู้ดีอยู่แล้วว่า ทีมกลุ่ม 12 เดือน ในช่วงเวลาที่อ่อนแอ คือช่วงที่ทีมแกร่งและแข็งแรงมากที่สุด ฉันไว้ใจคุณ SPY1"
มีนาได้แต่คิดในใจ และ พยายามหาข้อมมูลหลังจากนี้ให้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้

          เช้าของอีกวัน มีนาออกมาจากห้อง  ลูกน้องของเธอรีบเข้ามารายงานเธอทันทีว่า "สิงหาฟื้นแล้ว"
"น่าเสียดาย ทำไมไม่ตายไปซะ" มีนาบอกด้วยใบหน้าที่เหี้ยมและผิดหวัง ทั้งที่ความรู้สีกที่แท้จริงนั้น "สวนทาง" กันตลอด