ทุกข์มีมา หาเหตุ สังเกตุได้ ทุกข์มีให้ หากเห็น เป็นปัญหา ทุกข์ทั้งกาย หลายหลาก มากมีมา ทุกข์เพราะว่า ใจตน ไม่พ้นกรรม ทุกข์ห่างหาย คลายเครียด เกลียดโกรธก่อน ทุกข์ซ้ำซ้อน ซึมเซา เฝ้าถล้ำ ทุกข์ก่อเกิด ก

อย่ามุ่งร้าย ต่อใคร ไม่ดีแน่ จองเวรแพ้ ภัยตัว มัวเศร้าหมอง ให้ทุกข์เขา ตัวเรา ทุกข์เข้าครอง ทุกข์ใจต้อง ลองเว้น จองเวรใคร เมตตาจิต คิดดี มีแต่ได้ ไว้ผูกใจ ให้กัน สุขสันต์ได้ ไม่ทุกข์ท้อ ก่อปัญหา ค้าง

การโกรธกัน นั้นทำให้ ใจเป็นทุกข์ เกลียดไม่สุข สมใจ ให้หม่นหมอง ทำให้ใจ หมองไหม้ ไม่สมปอง ทุกข์ใจครอง ครอบใจ ไม่เว้นวัน การให้ใจ ไม่ทุกข์ สุขสมได้ อภัยไป ให้ดี มีสุขสันต์ สุขใจจริง ยีงดี มีต่อกัน ได้จร

สุขใจเพราะ ไม่ทุกข์ จึงสุขได้ ใฝ่ธรรมให้ ได้คิด จิตสุขขี สุขล้ำเลิศ เพริศแพร้ว พลอยยินดี ทุกข์ไม่มี มาใกล้ ไม่ลำเค็ญ มีสุขได้ เพราะใจ ไม่มัวหมอง ทุกที่มอง แต่ดี หนียากเข็น สุขดีได้ เพียงใจ ไม่ก่อเวร

ถือศีล ภาวนา พาพบสุข อบายมุย ทุกข์ทั้งนั้น มั่นละได้ ทำบุญทาน ผ่านพ้น ตนสบาย กรรมทั้งหลาย ไม่เกิดก่อ ก็พอดี หมั่นตั้งใจ ทำดี ไม่มีชั่ว หลงลืมตัว มั่วไป ไม่สุขขี ธรรมะนำ ทำให้ได้ ภัยไม่มี ชีวิตนี้ ปล่

พอมีมา หาได้ ใช้คุ้มค่า พอใช้ถ้า ใคร่ครวญ ทบทวนได้ พอใจใน สีงทีอยู่ สู้ด้วยใจ พออยู่ไม่ ฟุ้งเฟื่อ เห้อเหิมกัน พอกินก่อ ผลดี มีแต่ให้ พอสุขให้ ไม่ทุกข์ มีสุขสันต์ พอดีได้ ให้แต่ดี มีทุกวัน เพียงพอนั้น

วิบากกรรม นำไป ได้หลายอย่าง กรรมที่สร้าง สมไว้ ได้สนอง นำมาให้ ได้ดีชั่ว ตัวควรตรอง ชีวิตต้อง เป็นไป หลายประการ ทั้งถูกต้อง ครองสุข ไม่ทุกข์โศก ผิดไร้โชค ช่วยชู ดูสงสาร ลิขิตกรรม ทำให้ ใจร้าวราน มาเบ

บางเบาคือ ไม่โกรธเขลา เอาแต่จิต อารมณ์ติด คิดเคียดแค้น แน่นหนักหนา เหมาะสมคือ ความถูก ทุกเวลา ความคิดพา พบทาง อย่างชื่นชม สดใสคือ จิตใจ ไม่มัวหมอง ดวงจิตต้อง เยือกเย็น เป็นสุขสม นีงสนิท นั้นคือใจ ไม่

เวรกรรมก่อ การไว้ ได้เห็นผล ย่อมย้อนตน ตามไป ได้ทุกที่ ระงับดับ ทุกข์เข็ญ เป็นสุขดี ด้วยความดี ที่สร้าง อย่างที่ควร การกระทำ ที่ดี ย่อมมีสุข ไม่มีทุกข์ ท้อใจ ให้กำสรวล จองจับไว้ ได้สีงดี ที่ถูกควร เวร

กรรมคือการ กระทำ นำดีชั่ว เป็นเพราะตัว มั่วไป ใช่ไหมหนา เครื่องชี้ชัด จัดเห็น เป็นปัญญา เจตนา พาให้เห็น เช่นก่อกรรม กรรมใดใคร คิดสร้าง อย่างไรไว้ ใครก่อให้ เห็นผิด คิดทำต่ำ กรรมนั้นตาม ตัวไป หากไร้ธร