หมุนเดือนละนิด จิตแจ่มใส วันนี้เสนอเรื่อง : แก้วขนเหล็กๆๆๆๆ

ย่างเข้าหน้าฝน อุปสรรคของการเล่นกล้องทั้งน้ำฝน ทั้งแดดหุบ ฟ้าเน่า ถ่ายอะไรก็ไม่สดชื่นแจ่มใส ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ตั้งหัวเรื่องให้มันน่ากลัวไว้เสียเลย สมัยก่อนจำได้ว่ามีหนังผีไทยๆน่าขนลุกขนพองอยู่เรื่องนึง ชื่อเรื่องว่า แก้วขนเหล็ก ตอนนั้นอายุยังไม่มากดูแล้วกลัวจริงไรจริง ไม่กล้าเข้าห้องน้ำคนเดียวอยูหลายวัน (ตอนเด็กเข้าหลายคนได้ ถ้าโตแล้วเข้าหลายคนน่าจะกลายเป็นเรื่องชวนหวาดเสียว).....อ้าวแล้วมันมาเกี่ยวกับมือหมุนอย่างไรกัน ชักแม่น้ำทั้งห้าจนจะเลยออกทะเลอยู่รอมร่อ เรื่องมันมาหักมุมตอนบรรดาคณะตลกยุคคาเฟ่เอาเรื่องแก้วขนเหล็กมาเล่น ขนเหล็กกันเป็นท่อนๆฮาซะไม่มี แถมตอนหลังมีเรื่องแก้วลืมรัง ที่มักจะลืมลังทิ้งไว้ตอนจบ จบเอาดื้อๆตัดบทมาที่ตัวแก้วขนเหล็กของผมดีกว่า มันคือหนอนน้อยที่ดันมาไต่เหล็กเส้นแถวข้างบ้านนั่นเอง ผมใช้ Oly EP-L 1 ตัวโปรดใส่กับเลนส์ 55mm f 2.8 มาโครของนิก ใส่ขาตั้งบรรจงหมุนมาให้ท่านทั้งหลายได้ชมพอชุ่มชื่นหัวใจ ไม่ต้องการคำติคำชมแบบท่านอื่นๆ ไม่มีเทคกะนิกพิเศษอะไรกะเค้า ถ่ายเป็นตัวออกมาก็ดีใจแล้ว ฮ่าๆๆๆ แถมด้วยแมงมุมแวมไพร์ดูดเลือดเพื่อนแมลงด้วยกัน กึ๋ยยยย อย่ามาไต่แถวคอเค้านะ