13 ปีที่แล้ว สมัยมัธยมปลาย ผมมีแฟนคนแรก เธอคือเพื่อนผมเองครับ รู้จักกันตั้งแต่ ม.ต้น เคยคุยกันบ้างผ่านๆ อยู่มาวันนึงก่อนเรียนจบ เธอเดินมาหาผมขอคุยด้วย หลังจากนั้นความสัมพันธเราพัฒนาเร็วมาก จากเพื่อนเพื่อนที่ไม่ค่อยรู้จักกัน จนเป็นแฟนกัน เรียนจบผมต้องมาเรียนต่อที่ กทม. ส่วนเธอเอ็นท์ติดที่บ้าน ผมก็วัยรุ่นติดเพื่อนติดกีฬาทั่วๆไป ใช้เวลาช่วงปิดเทอมก่อนเข้า กทม.ส่วนใหญ่กับเพื่อน เธอก็โกรธผมมาก แต่เราก็ปรับความเข้าใจกันได้ จนในที่สุดก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียน
กทม.
ผมอยู่หอกับเพื่อนเธออยู่หอใน วิธีการติดต่อทางเดียวของเราก็คือโทรศัพท์มือถือ ซึ่งสมัยนั้น Nokia 3360 เครื่องละเหยีบหมื่น ก็ขอเงินที่บ้านมาซื้อจนได้ เติมเงินครั้งละ 200 โทรได้ 3-4 วัน เงินก็ไม่ค่อยมี (ส่วนใหญ่ลงขวด) เธอโทรหาบ้างผมโทรหาบ้าง จนเรียนจบเทอมแรก ผมดีใจมากจะได้กลับบ้านช่วงปิดเทอม พอไปเจอเธอนี่เหมือนฟ้าผ่ากลางวันครับ เธอขอเลิกเฉยเลย เธอบอกเธอเปลี่ยนไป....... เปลี่ยนยังไงผมไม่รู้ รู้แต่อกหักครั้งแรกนี่ ที่สุดแล้ว ฟังเพลง รักที่พึ่งผ่านพ้นไป ช่วงที่ร้องว่า ดื่มให้ตัวเองอีกที ผมยกเบียร์หมดไปขวด จบเพลงเดียว หมดเบียร์ไป 4 ขวด haha สมัยนั้นดื่มได้สบายมากครับ ผมกลับมากเรียนเทอมสองด้วยใจที่ไม่อยากเรียนที่กทม.แล้ว เตรียมตัวเอ็นใหม่ ในที่สุดก็สมใจอยาก ได้กลับมาที่เดิม มหาลัยเดียวกับเธอ และเธอก็กลับมา.... ผมดีใจมากเหมือนชีวิตเริ่มลงตัว ผม enjoy มาก กับทุกสิ่งรอบตัว รู้จักกันมากขึ้นเห็นทั้งข้อดีข้อเสีย เราเจอกันแทบทุกวัน วันแล้ว วันเล่า ผ่านไปผ่านมา ผมเจอผู้หญิงคนนึงที่เรียนคณะเดียวกัน คุยกันถูกคอชิบ ผมจีบเลยครับ ระหว่านั้น ก็ขอเลิกกับเธอ(ชั่วจุงเบย) 3ปีผ่านไปแฟนเรียนจบไปทำงานตปท. ผมยังเรียนไม่จบ(ผมเรียนโง่ครับ) เธอโทรมาหาผมเราคุยกันซักพักไปทานข้าวกัน ไปเดินเล่นกัน จนผมเริ่มรู้สึกไม่ดีกับแฟนผม ผมจึงบอกเธอตรงๆ เธอโกรธผม และหายไป 2 ปีต่อมาผมเลิกกับแฟน ผมมาทำงานที่กทม. โสดมาเรื่อยๆ ใช้ชีวิตหนุ่ม office ทั่วไำป ไม่คิดถึงเรื่องแต่งงาน แค่ประคองชีวิตไปเรื่อยๆ
13 ปีผ่านไปหลังจากวันนั้น เธอกลับมาอีกครัง เธอไม่เคยเปลี่ยนเบอร์โทร ผมก็ไม่เคย เราเจอหน้ากัน ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกสนิทกับเหมือนเก่า ผมตัวของตัวเอง ผมไม่เคยรู้เรื่องส่วนตัวเธอเลยว่าที่ผ่านมาเธอมีแฟนมาแล้วกี่คน เธออะไรอย่างไร ผมเริ่มรู้สึกว่าผมไม่อยากปล่อยเธอไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าเธอยังโสดอยู่มั้ย และไม่กล้าถาม กลัวคำตอบ พยายามถามเพื่อนๆของเธอ ก็ไม่มีใครรู้ หรือรู้แต่ไม่บอก
ผมคิดว่าผมยังรักเธอว่ะ
คำถามคือ
ถ้าเป็นคุณ คุณทำไงดี
อยากให้แฟนคนแรก เป็นแฟนคนสุดท้าย
กทม.
ผมอยู่หอกับเพื่อนเธออยู่หอใน วิธีการติดต่อทางเดียวของเราก็คือโทรศัพท์มือถือ ซึ่งสมัยนั้น Nokia 3360 เครื่องละเหยีบหมื่น ก็ขอเงินที่บ้านมาซื้อจนได้ เติมเงินครั้งละ 200 โทรได้ 3-4 วัน เงินก็ไม่ค่อยมี (ส่วนใหญ่ลงขวด) เธอโทรหาบ้างผมโทรหาบ้าง จนเรียนจบเทอมแรก ผมดีใจมากจะได้กลับบ้านช่วงปิดเทอม พอไปเจอเธอนี่เหมือนฟ้าผ่ากลางวันครับ เธอขอเลิกเฉยเลย เธอบอกเธอเปลี่ยนไป....... เปลี่ยนยังไงผมไม่รู้ รู้แต่อกหักครั้งแรกนี่ ที่สุดแล้ว ฟังเพลง รักที่พึ่งผ่านพ้นไป ช่วงที่ร้องว่า ดื่มให้ตัวเองอีกที ผมยกเบียร์หมดไปขวด จบเพลงเดียว หมดเบียร์ไป 4 ขวด haha สมัยนั้นดื่มได้สบายมากครับ ผมกลับมากเรียนเทอมสองด้วยใจที่ไม่อยากเรียนที่กทม.แล้ว เตรียมตัวเอ็นใหม่ ในที่สุดก็สมใจอยาก ได้กลับมาที่เดิม มหาลัยเดียวกับเธอ และเธอก็กลับมา.... ผมดีใจมากเหมือนชีวิตเริ่มลงตัว ผม enjoy มาก กับทุกสิ่งรอบตัว รู้จักกันมากขึ้นเห็นทั้งข้อดีข้อเสีย เราเจอกันแทบทุกวัน วันแล้ว วันเล่า ผ่านไปผ่านมา ผมเจอผู้หญิงคนนึงที่เรียนคณะเดียวกัน คุยกันถูกคอชิบ ผมจีบเลยครับ ระหว่านั้น ก็ขอเลิกกับเธอ(ชั่วจุงเบย) 3ปีผ่านไปแฟนเรียนจบไปทำงานตปท. ผมยังเรียนไม่จบ(ผมเรียนโง่ครับ) เธอโทรมาหาผมเราคุยกันซักพักไปทานข้าวกัน ไปเดินเล่นกัน จนผมเริ่มรู้สึกไม่ดีกับแฟนผม ผมจึงบอกเธอตรงๆ เธอโกรธผม และหายไป 2 ปีต่อมาผมเลิกกับแฟน ผมมาทำงานที่กทม. โสดมาเรื่อยๆ ใช้ชีวิตหนุ่ม office ทั่วไำป ไม่คิดถึงเรื่องแต่งงาน แค่ประคองชีวิตไปเรื่อยๆ
13 ปีผ่านไปหลังจากวันนั้น เธอกลับมาอีกครัง เธอไม่เคยเปลี่ยนเบอร์โทร ผมก็ไม่เคย เราเจอหน้ากัน ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกสนิทกับเหมือนเก่า ผมตัวของตัวเอง ผมไม่เคยรู้เรื่องส่วนตัวเธอเลยว่าที่ผ่านมาเธอมีแฟนมาแล้วกี่คน เธออะไรอย่างไร ผมเริ่มรู้สึกว่าผมไม่อยากปล่อยเธอไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าเธอยังโสดอยู่มั้ย และไม่กล้าถาม กลัวคำตอบ พยายามถามเพื่อนๆของเธอ ก็ไม่มีใครรู้ หรือรู้แต่ไม่บอก
ผมคิดว่าผมยังรักเธอว่ะ
คำถามคือ
ถ้าเป็นคุณ คุณทำไงดี