อยากจะมาบอกเล่าประสบการณ์การปั่นจักรยาน จากบ้านเพื่อไปต่อรถไฟฟ้า ทุกวันจันทร์ - ศุกร์
ว่าช่วงเวลา ประมาณครึ่งชั่วโมง บนท้องถนน ตลอด 1 ปี ครึ่งที่ผ่านมาเจออะไรมาบ้างครับ
เพื่อฝากเป็นอุทธาหรณ์ให้ ท่านทั้งหลายที่ขับรถยนต์ช่วยเห็นใจพวกเราบ้าง
หมายเหตุ
กระทู้นี้ไม่ได้เหมารวมว่ารถยนต์ทุกคันเป็นอย่างนี้ แค่ต้องการกล่าวถึงรถยนต์บางคันเท่านั้น
แต่ในจำนวนรถยนต์บางคัน ที่ขับแย่ๆ อย่างนั้น สามารถคร่าชีวิตเราได้ ในเสี้ยววินาที
คำเตือน
กระทู้นี้อาจมีคำหยาบคายบ้าง เพื่อความสมจริงในการเล่า ไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์แรก ตอนเช้า
- ช่วงเวลาเร่งด่วน ต่างคนต่างรีบ ผมก็ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ ชิดขอบทางตามปกติ
ก็มักจะมีรถยนต์ประเภท "กรูรีบกว่าเมิง" ขับแซงซ้ายขึ้นมา ด้วยความเร็ว แบบเฉียดไปหน่อยเดียว
เกือบจะเฉี่ยวรถกรูล้มอยู่แล้ว
ประเภทต่อมา ที่เจอประจำ ตามซอย ที่รถวิ่งได้แค่สองเลนก็เต็มแล้ว
พี่แกแซงคร่อมเลนขึ้นมา ด้วยความเร็วมาก (นึกอารมณ์คนขับรถเหมือนไปโมโหอะไรมา)
ผมต้องตัดสินใจ พุ่งเข้าป่าหญ้าข้างทาง เพื่อรักษาชีวิต ไม่งั้นก็คงต้องบวกกับแท็กซี่เห้ๆ คันนั้นละ
อีกประเภทที่เจอ คือ จอดรอไฟแดงอยู่ จนฝั่งตัวเองไฟเขียว รถจักรยาน กับมอไซต์ที่จอดอยู่ด้านหน้า
ก็จะออกตัว รถคันอื่น เขาก็จอดติดไฟแดงอยู่ พี่แกแซงขวา ขับคร่อมเลนขึ้นมา และฝ่าไฟแดงไป
ดีนะที่ตาไว ไม่งั้น โดนสอยไปแล้ว จะรีบไปไหนวะครับ
ถ้าพี่รีบมาก ทำไมไม่ออกมาแต่เช้า วางแผนกะเวลาไม่เป็นหรือไง
ถนนนี้ไม่ใช่ของพี่คนเดียวนะเว้ยเฮ้ย
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์ตอนฝนตก หรือฝนเพิ่งหยุดตกไป
- ปั่นจักรยานตอนเช้าจะไปทำงาน เนื่องจากฝนเพิ่งตกไป จึงค่อยๆ ปั่นชิดขอบทาง
ปั่นเร็วมากไม่ได้ เพราะล้อหลังจะดีดขี้โคลนขึ้นเต็มหลังเสื้อ
รถยนต์ทั่วไป ก็จะขับไปตามปกติ แบบมีน้ำใจ
แต่จะมีรถประเภท ผีเข้า พี่แกขับแซงขึ้นมา คนปั่นจักรยานดันซวยมาเจอบริเวณที่น้ำขังพอดี
"โครม !!!! " ..... ขี้โคลนเข้าเต็มเสื้อเต็มกางเกงเลยครับพี่น้อง อยากจะด่ามันจริงๆ
- อีกประเภท พวกที่ออกมาจากแยก ชอบทิ่มหน้ารถขวางมากลางเลน
นอกจากเลนตัวเอง ซึ่งเป็นทางรองไปไม่ได้แล้ว รถทางหลักก็ไปไม่ได้ด้วย
ต้องรอจนกว่า เลนที่พี่แกต้องการจะไป ว่างจนแกออกตัวได้ ทางเราถึงได้ไป
ถ้าวันปกติ ผมไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ ผมรอได้ เพราะผมวางแผนเผื่อเวลาล่วงหน้าไว้อยู่แล้ว
หรือบางทีก็ซอกแซกไปตามช่องว่างเอาได้
แต่ในวันที่ฝนตก ก็ช่วยเห็นใจกันบ้าง ว่าพวกกรูเปียกนะไอ้ หอ-อ่า... ราก
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์อื่นๆ
- พวกชอบเลี้ยวรถกระทันหัน
กรณีแรก ขับแซงมา แล้วเลี้ยวตัดหน้าทันที ขนาดเป็นจักรยาน ยังเบรกแทบตัวโก่ง
แทบจะชนกลางลำอยู่แล้ว ถ้าชนขึ้นมาพวกพี่ไม่เป็นอะไรอยู่แล้วนี่ แต่ผมสิเจ็บ
- อีกกรณี นึกจะเลี้ยวก็เลี้ยวทันที บางคันก็เปิดไฟแล้วปุ๊บ เลี้ยวเลย
เหตุการณ์นี้เพิ่งเจอมาวันศุกร์ที่ 2 สิงหาคม 2556 ที่ผ่านมาสดๆ
เนื่องจากรถติดอยู่ ผมก็ขับซอกแซกไปตามช่องว่างทางซ้ายมือแคบๆ
จนถึงซอยทางแยก รถยนต์โตโยต้า ป้ายทะเบียน "สล 58xx กรุงเทพมหานคร"
(ผมจำป้ายทะเบียนได้ และถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ขอบอกเพียงแค่นี้)
จู่ๆ ก็เลี้ยวเลย ความซวยมันอยู่ที่ทางมันแคบ และตรงนั้นมีเสาไฟฟ้าตรงปากชอยพอดี
รถยนต์ก็เบียดจักรยานของผมกับเสาไฟฟ้า
โชคยังดี ที่อรีป้าแกขับไม่เร็ว โชคยังดีที่แฮนด์จักรยานผมเป็นแบบมีเขา ช่วยบังมือไว้ให้พอดี
โชคยังดี ที่ดวงยังไม่ถึงฆาต ตัวไม่อัดกับเสาไฟฟ้า
สิ่งที่เกิดขึ้นก็ คือ พี่แกขับหนีไปเลย รถไม่ติดด้วย ไม่จำเป็นต้องรีบก็ได้ เพราะพี่ขับเข้าซอยไปแล้ว
จนผมปั่นไปเจอรถแก จอดอยู่ตรงปากซอย เลยหยุดรถ จดป้ายทะเบียน และถ่ายรูปรถแกไว้
แต่ก็ยังดี ที่ยังเดินมาถามว่าผมเป็นอะไรหรือป่าว ผมก็ตอบไปว่าไม่เป็นอะไร แล้วพี่แกก็เดินจากไป
สิ่งที่ผมคิดก็คือ ทำไมพี่ไม่จอดถามผมตั้งแต่ตรงที่เฉี่ยวกรูหละครับ โกรธ.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกเหตุการณ์ไม่เกี่ยวกับรถยนต์ แต่เกี่ยวกับหมา
สิ่งที่เจอประจำ คือ หมาชอบวิ่งไล่เห่า แต่ผมไม่ค่อยสนใจ เพราะผมไม่ได้กลัวหมา
แล้วทางที่ปั่นผ่าน ก็ทางกลับบ้าน ที่ผ่านเป็นประจำ
แต่มีครั้งหนึ่ง ถึงคราวซวย มันไม่ได้เห่าอย่างเดียว มันกัดด้วย
ผมรีบแสดงออกทันที "หมาใครวะ ????"
แล้วปั่นไปในซอยที่เจอหมา ไม่เจอใคร เห็นแต่ผู้หญิงคนนึง รีบเดินเข้าบ้านปิดประตูไป
ผมตะโกนอยู่สักพัก "หมาใครครับ ผมโดนกัดครับ"
ตะโกนอยู่ประมาณสิบนาที ไม่มีใครออกมา จึงตัดสินใจกลับ แต่ก่อนกลับ
จึงเดินไปถามป้า ร้านขายไอติมละแวกนั้น สรุปว่าหมาตัวนี้ เป็นของอรีป้า ที่รีบปิดประตูเข้าบ้าน ที่เราเจอเมื่อกี้
นี่ชิ่งหนีความผิด ซึ่งๆหน้าเลยนะเนี่ย ออกมาขอโทษสักคำก็ไม่มี
โถ่ อรี เย็นเปียก เอร้ย....
ยิ่งได้ฟังเรื่องราวของป้าแก จากป้าร้านขายไอติมยิ่งโมโหอรีป้าคนนั้น
ตอนน้องหมาเล็กๆ มันน่ารัก ก็เลี้ยงไว้ในบ้าน
แต่พอมันโตขึ้นมา ไม่น่ารักเหมือนก่อน ก็ปล่อยมันไว้ข้างนอกบ้าน
ไม่ต่างอะไรกับหมาจรจัด ข้างถนน เพราะบางวันที่ฝนตก ผมปั่นจักรยานกลับบ้านมา
ก็เห็นมันนั่งอยู่หน้ารั้วบ้าน จากที่เคยโกรธมันตอนโดนมันกัด ก็รู้สึกสงสารมันแทน
ยิ่งเห็นตอนที่มันซื่อสัตย์ และแสดงความรักตอนมันเจอเจ้าของมันด้วยแล้ว ยิ่งสงสาร
สิ่งที่จะบอกก็ คือ คุณที่เลี้ยงหมา โดยเฉพาะหมาดุๆ กรุณาอย่าปล่อยมันทิ้งขว้างอย่างนี้
และถ้ามันไปกัดใครแล้ว ก็ควรจะแสดงความรับผิดชอบด้วย
เอาหมามาเลี้ยงแล้ว ต้องเลี้ยงมัน และรักมัน
ทั้งชีวิต
ไม่ใช่พอมันโต ไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กก็ทิ้งขว้างมันอย่างนี้
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ก็แค่อยากบ่น...รถ'ยนต์เมืองหลวง...ตอนดวงยังดีอยู่
จักรยานขอบ่น รถ'ยนต์เมืองหลวง ตอนดวงยังดี
ว่าช่วงเวลา ประมาณครึ่งชั่วโมง บนท้องถนน ตลอด 1 ปี ครึ่งที่ผ่านมาเจออะไรมาบ้างครับ
เพื่อฝากเป็นอุทธาหรณ์ให้ ท่านทั้งหลายที่ขับรถยนต์ช่วยเห็นใจพวกเราบ้าง
หมายเหตุ
กระทู้นี้ไม่ได้เหมารวมว่ารถยนต์ทุกคันเป็นอย่างนี้ แค่ต้องการกล่าวถึงรถยนต์บางคันเท่านั้น
แต่ในจำนวนรถยนต์บางคัน ที่ขับแย่ๆ อย่างนั้น สามารถคร่าชีวิตเราได้ ในเสี้ยววินาที
คำเตือน
กระทู้นี้อาจมีคำหยาบคายบ้าง เพื่อความสมจริงในการเล่า ไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์แรก ตอนเช้า
- ช่วงเวลาเร่งด่วน ต่างคนต่างรีบ ผมก็ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ ชิดขอบทางตามปกติ
ก็มักจะมีรถยนต์ประเภท "กรูรีบกว่าเมิง" ขับแซงซ้ายขึ้นมา ด้วยความเร็ว แบบเฉียดไปหน่อยเดียว
เกือบจะเฉี่ยวรถกรูล้มอยู่แล้ว
ประเภทต่อมา ที่เจอประจำ ตามซอย ที่รถวิ่งได้แค่สองเลนก็เต็มแล้ว
พี่แกแซงคร่อมเลนขึ้นมา ด้วยความเร็วมาก (นึกอารมณ์คนขับรถเหมือนไปโมโหอะไรมา)
ผมต้องตัดสินใจ พุ่งเข้าป่าหญ้าข้างทาง เพื่อรักษาชีวิต ไม่งั้นก็คงต้องบวกกับแท็กซี่เห้ๆ คันนั้นละ
อีกประเภทที่เจอ คือ จอดรอไฟแดงอยู่ จนฝั่งตัวเองไฟเขียว รถจักรยาน กับมอไซต์ที่จอดอยู่ด้านหน้า
ก็จะออกตัว รถคันอื่น เขาก็จอดติดไฟแดงอยู่ พี่แกแซงขวา ขับคร่อมเลนขึ้นมา และฝ่าไฟแดงไป
ดีนะที่ตาไว ไม่งั้น โดนสอยไปแล้ว จะรีบไปไหนวะครับ
ถ้าพี่รีบมาก ทำไมไม่ออกมาแต่เช้า วางแผนกะเวลาไม่เป็นหรือไง
ถนนนี้ไม่ใช่ของพี่คนเดียวนะเว้ยเฮ้ย
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์ตอนฝนตก หรือฝนเพิ่งหยุดตกไป
- ปั่นจักรยานตอนเช้าจะไปทำงาน เนื่องจากฝนเพิ่งตกไป จึงค่อยๆ ปั่นชิดขอบทาง
ปั่นเร็วมากไม่ได้ เพราะล้อหลังจะดีดขี้โคลนขึ้นเต็มหลังเสื้อ
รถยนต์ทั่วไป ก็จะขับไปตามปกติ แบบมีน้ำใจ
แต่จะมีรถประเภท ผีเข้า พี่แกขับแซงขึ้นมา คนปั่นจักรยานดันซวยมาเจอบริเวณที่น้ำขังพอดี
"โครม !!!! " ..... ขี้โคลนเข้าเต็มเสื้อเต็มกางเกงเลยครับพี่น้อง อยากจะด่ามันจริงๆ
- อีกประเภท พวกที่ออกมาจากแยก ชอบทิ่มหน้ารถขวางมากลางเลน
นอกจากเลนตัวเอง ซึ่งเป็นทางรองไปไม่ได้แล้ว รถทางหลักก็ไปไม่ได้ด้วย
ต้องรอจนกว่า เลนที่พี่แกต้องการจะไป ว่างจนแกออกตัวได้ ทางเราถึงได้ไป
ถ้าวันปกติ ผมไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ ผมรอได้ เพราะผมวางแผนเผื่อเวลาล่วงหน้าไว้อยู่แล้ว
หรือบางทีก็ซอกแซกไปตามช่องว่างเอาได้
แต่ในวันที่ฝนตก ก็ช่วยเห็นใจกันบ้าง ว่าพวกกรูเปียกนะไอ้ หอ-อ่า... ราก
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์อื่นๆ
- พวกชอบเลี้ยวรถกระทันหัน
กรณีแรก ขับแซงมา แล้วเลี้ยวตัดหน้าทันที ขนาดเป็นจักรยาน ยังเบรกแทบตัวโก่ง
แทบจะชนกลางลำอยู่แล้ว ถ้าชนขึ้นมาพวกพี่ไม่เป็นอะไรอยู่แล้วนี่ แต่ผมสิเจ็บ
- อีกกรณี นึกจะเลี้ยวก็เลี้ยวทันที บางคันก็เปิดไฟแล้วปุ๊บ เลี้ยวเลย
เหตุการณ์นี้เพิ่งเจอมาวันศุกร์ที่ 2 สิงหาคม 2556 ที่ผ่านมาสดๆ
เนื่องจากรถติดอยู่ ผมก็ขับซอกแซกไปตามช่องว่างทางซ้ายมือแคบๆ
จนถึงซอยทางแยก รถยนต์โตโยต้า ป้ายทะเบียน "สล 58xx กรุงเทพมหานคร"
(ผมจำป้ายทะเบียนได้ และถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ขอบอกเพียงแค่นี้)
จู่ๆ ก็เลี้ยวเลย ความซวยมันอยู่ที่ทางมันแคบ และตรงนั้นมีเสาไฟฟ้าตรงปากชอยพอดี
รถยนต์ก็เบียดจักรยานของผมกับเสาไฟฟ้า
โชคยังดี ที่อรีป้าแกขับไม่เร็ว โชคยังดีที่แฮนด์จักรยานผมเป็นแบบมีเขา ช่วยบังมือไว้ให้พอดี
โชคยังดี ที่ดวงยังไม่ถึงฆาต ตัวไม่อัดกับเสาไฟฟ้า
สิ่งที่เกิดขึ้นก็ คือ พี่แกขับหนีไปเลย รถไม่ติดด้วย ไม่จำเป็นต้องรีบก็ได้ เพราะพี่ขับเข้าซอยไปแล้ว
จนผมปั่นไปเจอรถแก จอดอยู่ตรงปากซอย เลยหยุดรถ จดป้ายทะเบียน และถ่ายรูปรถแกไว้
แต่ก็ยังดี ที่ยังเดินมาถามว่าผมเป็นอะไรหรือป่าว ผมก็ตอบไปว่าไม่เป็นอะไร แล้วพี่แกก็เดินจากไป
สิ่งที่ผมคิดก็คือ ทำไมพี่ไม่จอดถามผมตั้งแต่ตรงที่เฉี่ยวกรูหละครับ โกรธ.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีกเหตุการณ์ไม่เกี่ยวกับรถยนต์ แต่เกี่ยวกับหมา
สิ่งที่เจอประจำ คือ หมาชอบวิ่งไล่เห่า แต่ผมไม่ค่อยสนใจ เพราะผมไม่ได้กลัวหมา
แล้วทางที่ปั่นผ่าน ก็ทางกลับบ้าน ที่ผ่านเป็นประจำ
แต่มีครั้งหนึ่ง ถึงคราวซวย มันไม่ได้เห่าอย่างเดียว มันกัดด้วย
ผมรีบแสดงออกทันที "หมาใครวะ ????"
แล้วปั่นไปในซอยที่เจอหมา ไม่เจอใคร เห็นแต่ผู้หญิงคนนึง รีบเดินเข้าบ้านปิดประตูไป
ผมตะโกนอยู่สักพัก "หมาใครครับ ผมโดนกัดครับ"
ตะโกนอยู่ประมาณสิบนาที ไม่มีใครออกมา จึงตัดสินใจกลับ แต่ก่อนกลับ
จึงเดินไปถามป้า ร้านขายไอติมละแวกนั้น สรุปว่าหมาตัวนี้ เป็นของอรีป้า ที่รีบปิดประตูเข้าบ้าน ที่เราเจอเมื่อกี้
นี่ชิ่งหนีความผิด ซึ่งๆหน้าเลยนะเนี่ย ออกมาขอโทษสักคำก็ไม่มี
โถ่ อรี เย็นเปียก เอร้ย....
ยิ่งได้ฟังเรื่องราวของป้าแก จากป้าร้านขายไอติมยิ่งโมโหอรีป้าคนนั้น
ตอนน้องหมาเล็กๆ มันน่ารัก ก็เลี้ยงไว้ในบ้าน
แต่พอมันโตขึ้นมา ไม่น่ารักเหมือนก่อน ก็ปล่อยมันไว้ข้างนอกบ้าน
ไม่ต่างอะไรกับหมาจรจัด ข้างถนน เพราะบางวันที่ฝนตก ผมปั่นจักรยานกลับบ้านมา
ก็เห็นมันนั่งอยู่หน้ารั้วบ้าน จากที่เคยโกรธมันตอนโดนมันกัด ก็รู้สึกสงสารมันแทน
ยิ่งเห็นตอนที่มันซื่อสัตย์ และแสดงความรักตอนมันเจอเจ้าของมันด้วยแล้ว ยิ่งสงสาร
สิ่งที่จะบอกก็ คือ คุณที่เลี้ยงหมา โดยเฉพาะหมาดุๆ กรุณาอย่าปล่อยมันทิ้งขว้างอย่างนี้
และถ้ามันไปกัดใครแล้ว ก็ควรจะแสดงความรับผิดชอบด้วย
เอาหมามาเลี้ยงแล้ว ต้องเลี้ยงมัน และรักมันทั้งชีวิต
ไม่ใช่พอมันโต ไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กก็ทิ้งขว้างมันอย่างนี้
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ก็แค่อยากบ่น...รถ'ยนต์เมืองหลวง...ตอนดวงยังดีอยู่